|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 475
12 Φεβρουαρίου, 1992
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π ΙΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 342/86).
Αναγκαστική Απαλλοτρίωση — Υποχρέωση επιλογής της ολιγότερο επαχθούς λύσης — Το μέτρο της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης πρέπει να περιορίζεται στον απόλυτα αναγκαίο βαθμό.
Προς υποστήριξη της προσφυγής τους κατά του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης και του Διατάγματος Επίταξης της ακίνητης ιδιοκτησίας τους, ισχυρίστηκαν ότι τα επίδικα διατάγματα εκδόθηκαν χωρίς τη διεξαγωγή της δέουσας έρευνας μετά από πλάνη σχετικά με τα πραγματικά γεγονότα και χωρίς να επιλεγούν λιγότερο οδυνηρές και ζημιογόνες για τους ιδιοκτήτες λύσεις για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.
Οι καθ' ων η αίτηση ισχυρίστηκαν πως οι προτάσεις των αιτητών είχαν μελετηθεί επαρκώς αλλά οι λύσεις που εισηγούνταν δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν λόγω προβλημάτων που θα δημιουργούνταν στο έργο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Μια από τις αρχές της χρηστής διοίκησης είναι ότι, όταν η Διοίκηση έχει να επιλέξει μεταξύ δύο ή περισσοτέρων λύσεων, πρέπει να επιλέξει την ολιγότερο επαχθή για το διοικούμενο και να περιορίσει το επαχθές μέτρο της στέρησης ατομικού δικαιώματος στον απόλυτα αναγκαίο βαθμό. Ο ισχυρισμός των αιτητών, ότι δήθεν η Απαλλοτριούσα Αρχή δεν διεξήγαγε δέουσα έρευνα και δεν εξέτασε, αλλά αγνόησε παντελώς την πρόταση των αιτητών, δεν ευσταθεί. Ο Διευθυντής του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, που είναι το Αρμόδιο Τεχνικό Τμήμα της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας για ακριβώς αυτού του είδους τα τεχνικά κατασκευαστικά έργα, πληροφόρησε το Υπουργείο Γεωργίας και Φυσικών Πόρων "ότι από επιτόπια έρευνα που έγινε διαπιστώθηκε ότι τελικά δεν μπορούσε, για τεχνικούς λόγους, να γίνει μετακίνηση του αγωγού κατά μήκος του αγροτικού δρόμου ...". Επίσης, ο μάρτυρας των καθ' ων η αίτηση, Αντρέας Τζακουρής, Πολιτικός Μηχανικός με ειδικότητα στις κατασκευές και υπάλληλος στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων του Υπουργείου Γεωργίας, κατά την αντεξέταση του από τον κ. Λαδά, δικηγόρο των αιτητών, σε ερώτηση του κ. Λαδά αν η ένσταση των αιτητών έτυχε ξεχωριστής έρευνας, ανέφερε επί λέξει τα εξής: "Μελετήθηκε, στάληκε συνεργείο έξω στο site, είχαν πάει τοπογράφοι και εξέτασαν πόσο είναι ο επηρεασμός από την αλλαγή της πορείας του Αγωγού και ετοιμάστηκε και συγκεκριμένο σχέδιο".
2. Με τη δεύτερη θεραπεία, οι αιτητές ζητούν ακύρωση του Διατάγματος Επίταξης, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 17/1/1986, με αρ. 80, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος II στη σελ. 116. Η προσφυγή εναντίον του πιο πάνω Διατάγματος καταχωρίστηκε στις 28 Μαΐου, 1986. Η προσφυγή κρίνεται ως εκπρόθεσμη και για το λόγο αυτό είναι απαράδεκτη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση.
Συμεωνίδη και Άλλος ν. Δημοκρατίας και Άλλων (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 863.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον των διαταγμάτων απαλλοτρίωσης και επίταξης που δημιοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 14/3/86 και 17/1/86 αντίστοιχα και που αφορούσαν ακίνητη ιδιοκτησία των αιτητών στον Άγιο Θεόδωρο Λάρνακος.
Α. Λαδάς, για τους αιτητές.
Χ. Κυριακίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Δημητριάδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές με την προσφυγή αυτή ζητούν τις πιο κάτω θεραπείες:-
"α) Απόφαση του Δικαστηρίου ότι το Διάταγμα Απαλλοτριώσεως, που δημοσιεύθηκε με αρ.301 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 14.3.86, Παρ.3, Μέρος II, σελ.322, είναι, όσον αφορά την ακίνητη ιδιοκτησία των Αιτητών, δηλαδή το τεμ. 139/1 (μέρος), Φ/Σ LV1/2, Αγ. Θεόδωρος, Λάρνακος, από την αρχή άκυρο και στερημένο οποιουδήποτε αποτελέσματος.
β) Απόφαση του Δικαστηρίου ότι το Διάταγμα Επιτάξεως, που δημοσιεύθηκε με αρ.80 στην Επίσημη Εφημερίδα ημερομηνίας 17.1.86, Παρ.3, Μέρος ΙΙ, σελ. 116, είναι όσον αφορά την πιο πάνω περιγραφόμενη ιδιοκτησία των Αιτητών, από την αρχή άκυρο και στερημένο οποιουδήποτε αποτελέσματος."
Η κατασκευή του Έργου του Νότιου Αγωγού αποφασίστηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο βάσει των άρθρων 4, 5 και 14 του περί Κυβερνητικών Υδατικών Έργων Νόμου, Κεφ. 341, και Νόμων 129/68,51/72 και 1/77.
Το έργο αυτό κηρύχθηκε ως Κυβερνητικό Υδατικό Έργο και είναι για το δημόσιο συμφέρο. Τούτο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και την κατασκευή του Υδατοφράκτη Κούρρη για την αποθήκευση και αξιοποίηση των νερών του ποταμού Κούρρη.
Για την εκτέλεση του πιο πάνω έργου το Υπουργικό Συμβούλιο ανέθεσε την προετοιμασία σχεδίων και σχεδιαγραμμάτων στον Υπουργό Γεωργίας και Φυσικών Πόρων, ο οποίος ως Αρμόδια Αρχή προέβηκε στην επίταξη και απαλλοτρίωση κτημάτων αναγκαίων για την εκτέλεση του Έργου. Μεταξύ άλλων κτημάτων επιτάχθηκε και απαλλοτριώθηκε μέρος του κτήματος των αιτητών, το οποίο είναι χωράφι και βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Αγιος Θεόδωρος Λάρνακας, δυνάμει των Δ.Π. 651/85, 301/85 και 80/86.
Οι αιτητές έφεραν ένσταση εναντίον της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης, που είχε γίνει βάσει της Δ.Π. 651/85.
Το Υπουργείο Γεωργίας και Φυσικών Πόρων παρέπεμψε την ένσταση αυτή στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, το οποίον είναι και το αρμόδιο Τεχνικό Τμήμα της Κυβέρνησης γι' αυτού του είδους έργα, για να διερευνήσει την ένσταση και να υποβάλει απόψεις και εισηγήσεις.
Το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων με επιστολή του Αρ. Φακ. 86/83/2/Acq., ημερομηνίας 23/8/1985, πληροφορούσε το Υπουργείο ότι, "επειδή κατά μήκος των κτημάτων αυτών υπάρχει εγγεγραμμένος αγροτικός δρόμος, θα γίνει τροποποίηση των αρχικών σχεδίων απαλλοτρίωσης, ούτως ώστε ο αγωγός να τοποθετηθεί δίπλα στον αγροτικό δρόμο αλλά σε τέτοιο σημείο που δεν θα επηρεάζει τη μελλοντική αξιοποίηση του".
Ο Διευθυντής του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων με επιστολή του ημερομηνίας 31/1/1986, πληροφόρησε το Υπουργείο, ότι από πιο πέρα επιτόπια έρευνα που έγινε για την ένσταση, διαπιστώθηκε ότι τελικά δεν μπορεί για τεχνικούς λόγους να γίνει μετακίνηση του Αγωγού κατά μήκος του αγροτικού δρόμου και εισηγήθηκε την απόρριψη της ένστασης.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων με επιστολή του Αρ. Φακ. 97/1983/6, ημερομηνίας 4/2/1986, παρέπεμψε, μεταξύ άλλων πέντε ενστάσεων, και την ένσταση των αιτητών καθώς και τις σχετικές παρατηρήσεις επί της ένστασης στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για να εκφέρει τις δικές του απόψεις.
Ο Γενικός Εισαγγελέας αφού μελέτησε το θέμα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ένσταση δεν ευσταθεί και μπορεί ν' απορριφθεί.
Στη συνέχεια το Υπουργείο Γεωργίας υπέβαλε πρόταση στις 28/2/1986, στο Υπουργικό Συμβούλιο μαζί με όλες τις ενστάσεις, περιλαμβανομένης και της ένστασης των αιτητών, τις σχετικές εκθέσεις καθώς και τις απόψεις του Υπουργείου για λήψη σχετικής απόφασης.
Το Υπουργικό Συμβούλιο, στις 6/3/1986, αποφάσισε, Αρ. Απ. 26.838, αφού μελέτησε τις ενστάσεις περιλαμβανομένης και της ένστασης των αιτητών, και αφού έλαβε υπόψη όλες γενικά τις περιστάσεις, την απόρριψη της ένστασης των αιτητών και ενέκρινε την έκδοση του σχετικού Διατάγματος Απαλλοτρίωσης, το οποίο και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης με αρ. 2123, της 14ης Μαρτίου, 1986.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβάλλονται στην αίτηση είναι:-
"i) Οι επίδικες πράξεις έγιναν χωρίς την δέουσα ή πλήρη έρευνα, δεν είναι αρκετά αιτιολογημένες και έγιναν μετά από πλάνη σχετικά με τα πραγματικά γεγονότα.
ii) Στην περίπτωση των επίδικων πράξεων δεν ακολουθήθηκε η πάγια αρχή ότι, όπου υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού για τον οποίο γίνεται η απαλλοτρίωση, πρέπει να επιλέγεται ο λιγώτερο οδυνηρός και ζημιογόνος για τον ιδιοκτήτη".
Προβλήθηκε εκ μέρους των δικηγόρων των αιτητών ο ισχυρισμός ότι η απαλλοτρίωση είναι πολύ οδυνηρή και ζημιογόνα γι' αυτούς και πρότειναν όπως ακολουθηθεί άλλη πορεία του Νότιου Αγωγού κατά μήκος των συνόρων του κτήματος με τον υπό διαπλάτυνση δημόσιο δρόμο, περιορίζοντας έτσι την ζημιά γι' αυτούς. Καμμιά όμως απάντηση δεν δόθηκε από τους καθ' ων η αίτηση στην πιο πάνω πρόταση, σύμφωνα πάντοτε με τον πιο πάνω ισχυρισμό.
Από τους δικηγόρους των αιτητών έγινε αναφορά των Αρχών που διέπουν την Αναγκαστική Απαλλοτρίωση στο Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο και οι οποίες υιοθετήθηκαν και από τη δική μας Νομολογία.
Οι αιτητές πρόβαλαν επίσης τον ισχυρισμό ότι η Απαλλοτριούσα Αρχή, σε καμμιά έρευνα δεν προέβηκε σε σχέση με την πρόταση τους και ότι δεν τους απασχόλησε κατά πόσο, ο σκοπός της απαλλοτρίωσης, μπορούσε να επιτευχθεί κατά τρόπο λιγότερο επαχθή.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, απαντώντας στους πιο πάνω ισχυρισμούς υπέβαλε ότι αυτοί δεν ευσταθούν γιατί οι ενστάσεις των αιτητών απορρίφθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο μετά από μελέτη και ότι οι λόγοι απόρριψης των ενστάσεων ήταν καθαρά τεχνικοί. Η δε εισήγηση των αιτητών για την τοποθέτηση του αγωγού κατά μήκος υφιστάμενου δρόμου μελετήθηκε σοβαρά, αλλά τούτο δεν μπορούσε να γίνει γιατί θα είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών νέων γωνιών που θα συνεπάγετο παράλληλα και την αύξηση του μήκους του σωληναγωγού, με αποτέλεσμα ο σωληναγωγός αυτός να παρουσιάσει τεράστια προβλήματα, δηλαδή θα εμειώνετο η παροχετευτική ικανότητα του Αγωγού, λόγω της προσθήκης γωνιών και της αύξησης του μήκους τους, επίσης ότι λόγω των πολλών ενώσεων υπήρχε πιθανότητα ο σωληναγωγός να έχει απώλειες.
Προς αντίκρουση των ισχυρισμών των καθ' ων η αίτηση, οι αιτητές παρουσίασαν ένορκη δήλωση του Πολιτικού Μηχανικού Χρίστου Κοντεάτη.
Από την άλλη οι καθ' ων η αίτηση καταχώρησαν απαντητική ένορκη δήλωση του Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης, Ανδρέα Τζιακουρή, υπάλληλου στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων και ο οποίος ήταν υπεύθυνος μηχανικός για την τοποθέτηση του Κεντρικού Σωλήνα Αγωγού του Σχεδίου του Νότιου Αγωγού.
Η απαλλοτρίωση είναι στέρηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας, το οποίο κατοχυρώνεται με το Άρθρο 23.1 του Συντάγματος. Η παράγραφος 4 του Άρθρου 23 του Συντάγματος παρέχει εξουσία αναγκαστικής απαλλοτρίωσης κινητής ή ακίνητης ιδιοκτησίας ή οποιουδήποτε δικαιώματος ή συμφέροντος πάνω σε τέτοια ιδιοκτησία στη Δημοκρατία. Το Άρθρο 23.4(α) του Συντάγματος έχει:-
"4. Οιαδήποτε κινητή ή ακίνητος ιδιοκτησία ή οιονδήποτε δικαίωμα ή συμφέρον επί τοιαύτης ιδιοκτησίας δύναται να απαλλοτριωθή αναγκαστικώς υπό της Δημοκρατίας ή υπό της δημοτικής αρχής ως και υπό Κοινοτικής Συνελεύσεως υπέρ εκπαιδευτικών, θρησκευτικών, φιλανθρωπικών ή αθλητικών σωματείων, οργανώσεων ή ιδρυμάτων υποκειμένων εις την αρμοδιότητα αυτής και μόνον εις βάρος προσώπων ανηκόντων εις την αντίστοιχον κοινότητα, ως επίσης και υπό νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή οργανισμού κοινής ωφελείας, προς ους έχει παραχωρηθή τοιούτον δικαίωμα υπό του νόμου και δη μόνον:
(α) προς εξυπηρέτησιν σκοπού δημοσίας ωφελείας, ειδικώς καθορισθησομένου δια γενικού περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως νόμου, όστις θέλει θεσπισθή εντός έτους από της ηερομηνίας ενάρξεως της ισχύος του Συντάγματος".
Το άρθρο 3 του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962 (Αρ. 15/62), έχει ως εξής:-
"3(1) Τηρουμένων των διατάξεων του Συντάγματος και του παρόντος Νόμου πάσα ιδιοκτησία δύναται ν' απαλλοτριωθή αναγκαστικά δια σκοπούς δημοσίας ωφελείας.
(2) Σκοποί δημοσίας ωφελείας περιλαμβάνουσι σκοπούς αφορώντας εις................................(κ) την συντήρησιν του εδάφους ή την συντήρησιν ή ανάπτυξιν των φυσικών πηγών πλούτου, περιλαμβανομένων των δασών και υδάτων, και την διανομήν ύδατος".
Η αναγκαστική απαλλοτρίωση πρέπει να αποσκοπεί αμέσως στη δημόσια ωφέλεια. Και η κατασκευή του Έργου του Νότιου Αγωγού πράγματι αποσκοπεί αμέσως στη δημόσια ωφέλεια.
Ο αδελφός Δικαστής κ. Δ. Στυλιανίδης στην πρόσφατη απόφαση του στην Υπόθεση Αρ. 435/90, Ελένης Συμεωνίδη και Άλλου ν. Δημοκρατίας, (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 863, στις σελίδες 873-875 αναφέρει τα πιο κάτω, σχετικά με τις αρχές που διέπουν την αναγκαστική απαλλοτρίωση.
"Η Διοίκηση πρέπει να ασκεί την εξουσία της με αντικειμενικά κριτήρια και εύλογο τρόπο.
Το νόημα της εύλογης διακριτικής εξουσίας περιέχει το δικαίωμα διοικητικού οργάνου να εκλέξει μεταξύ δυνατών λύσεων, τις οποίες μπορούσε να υιοθετήσει λογικό πρόσωπο με διαφορετική γνώμη ή εκλογή.
Η αναγκαστική απαλλοτρίωση πρέπει να αποσκοπεί αμέσως στη δημόσια ωφέλεια.
Η στέρηση της ιδιοκτησίας αποτελεί επαχθές μέτρο, που πρέπει να επιβάλλεται μόνο όταν ο σκοπός της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με άλλο τρόπο.
Στο Ευρετήριο Νομολογίας Συμβουλίου της Επικρατείας, 1961-1970, στη σελ. 538 αναφέρεται:-
'53. Η εις εκάστην συγκεκριμένην περίπτωσιν αναγκαστικής απαλλοτριώσεως εκτίμησις περί της συνδρομής της δημοσίας ωφελείας, ανήκει εις την διακριτικήν εξουσίαν της Διοικήσεως, μη υποκειμένην εις τον έλεγχον του Σ.τ.Ε., εκτός αν υφίσταται πλάνη περί τα πράγματα ή κατάχρησις εξουσίας ή κακή χρήσις της διακριτικής εξουσίας, 1348/61, 2531/64, 998/68'.
Μια από τις αρχές της χρηστής διοίκησης είναι ότι, όταν η Διοίκηση έχει να επιλέξει μεταξύ δύο ή περισσοτέρων λύσεων, πρέπει να επιλέξει την ολιγότερο επαχθή για το διοικούμενο και να περιορίσει το επαχθές μέτρο της στέρησης ατομικού δικαιώματος στον απόλυτα αναγκαίο βαθμό - (βλ., μεταξύ άλλων, Maria Ch. Venglis and The Electricity Authority of Cyprus (1965) 3 C.L.R. 252. Chrysochou Bros, and 1. The Cyprus Telecommunications Authority 2. The Republic of Cyprus, through the Council of Ministers (1966) 3 C.L.R. 482. Niovi Michael Glyki and Another v. The Municipal Corporation of Famagusta (1967) 3 C.L.R. 677. Lefkaritis Bros. v. Republic (1980) 3 C.L.R. 34. Agrotis v. Electricity Authority 3 C.L.R. 503. Αναστασία Κολοκασίδου και Άλλη ν. Της Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 731/87 (Απόφαση δόθηκε στις 10 Φεβρουαρίου, 1990).
Το Σύνταγμα και το Άρθρο 4 του Νόμου προβλέπουν ότι η εξουσία απαλλοτρίωσης ασκείται όταν η απαλλοτρίωση καθίσταται αναγκαία για τη δημόσια ωφέλεια. Ο σκοπός και οι λόγοι της απαλλοτρίωσης πρέπει να καθορίζονται με σαφήνεια".
Αφού μελέτησα όλα τα πιο πάνω κατέληξα ότι, ο ισχυρισμός των αιτητών, ότι δήθεν η Απαλλοτριούσα Αρχή δεν διεξήγαγε δέουσα έρευνα και δεν εξέτασε, αλλ' αγνόησε παντελώς την πρόταση των αιτητών, δεν ευσταθεί. Ο Διευθυντής του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, που είναι το Αρμόδιο Τεχνικό Τμήμα της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας για ακριβώς αυτού του είδους τα τεχνικά κατασκευαστικά έργα, πληροφόρησε το Υπουργείο Γεωργίας και Φυσικών Πόρων "ότι από πιο πέρα επιτόπια έρευνα που έγινε διαπιστώθηκε ότι τελικά δεν μπορεί, για τεχνικούς λόγους, να γίνει μετακίνηση του αγωγού κατά μήκος του αγροτικού δρόμου ...". Επίσης, ο μάρτυρας των καθ' ων η αίτηση, Αντρέας Τζακουρής, Πολιτικός Μηχανικός με ειδικότητα στις κατασκευές και υπάλληλος στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων του Υπουργείου Γεωργίας, κατά την αντεξέταση του από τον κ. Λαδά, δικηγόρο των αιτητών, σε ερώτηση του κ. Λαδά αν η ένσταση των αιτητών έτυχε ξεχωριστής έρευνας, ανέφερε επί λέξει τα εξής: "Μελετήθηκε, στάληκε συνεργείο έξω στο site, είχαν πάει τοπογράφοι και εξέτασαν πόσο είναι ο επηρεασμός από την αλλαγή της πορείας του Αγωγού και ετοιμάστηκε και συγκεκριμένο σχέδιο.". Σε άλλη ερώτηση του δικηγόρου του αιτητή, αν είχε το σχέδιο μαζί του ο μάρτυρας απάντησε: "Βεβαίως, το οποίο παρουσιάζει τον επηρεασμό, ότι πρέπει να προστεθούν ακόμα τέσσερεις γωνίες και ν' αυξηθεί το μήκος του αγωγού γύρω στα 15 μέτρα. (Ο μάρτυς υποδεικνύει στο συνήγορο των αιτητών τις θέσεις των 4 γωνιών που θα έπρεπε να τοποθετηθούν αν ακολουθείτο η εισήγηση του εμπειρογνώμονα των αιτητών.) Ο μάρτυρας ανέφερε ακόμα, "ότι και ο ιδιοκτήτης πρέπει να ξέρει γιατί ήταν στην περιοχή όταν είχαν πάει οι τοπογράφοι". Ακόμα, είπε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή στην έρευνα και καταρτισμό του σχεδίου, είχε πάει και ο ίδιος προσωπικά.
Με τη δεύτερη θεραπεία, οι αιτητές ζητούν ακύρωση του Διατάγματος Επίταξης, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 17/1/1986, με αρ. 80, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος II στη σελ. 116. Η προσφυγή εναντίον του πιο πάνω Διατάγματος καταχωρίστηκε στις 28 Μαΐου, 1986. Η προσφυγή κρίνεται ως εκπρόθεσμη και για το λόγο αυτό είναι απαράδεκτη.
Με βάση τα πιο πάνω και τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, το Δικαστήριο έχει ικανοποιηθεί ότι η αρμόδια αρχή ενήργησε σύμφωνα με το Νόμο, χωρίς πλάνη περί τα πράγματα και αφού διεξήγαγε επαρκή έρευνα.
Η προσφυγή είναι απαράδεκτη και απορρίπτεται με έξοδα.
Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.