|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1992) 4 ΑΑΔ 306
7 Φεβρουαρίου, 1992
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΤΑΚΚΟΥΣΙΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 194/91).
Οι περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμοί του 1984 — Άρθρο 55(1) — Διακριτική ευχέρεια του Εφόρου να θέτει όρους για παραχώρηση άδειας αλλαγής πλαισίου οχήματος — Εύλογη η απόφαση τον να θέσει ως όρο όριο ηλικίας τον οχήματος.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία Ανώτατου Δικαστηρίου — Δικαστικός Έλεγχος — Τεχνικά θέματα — Το Δικαστήριο δεν ελέγχει θέματα τεχνικής φύσεως που ελήφθησαν από τη διοίκηση για έκδοση απόφασης τεχνικής φύσεως ή ειδικών γνώσεων — Έλεγχος μόνο υπέρβασης ή κατάχρησης εξουσίας.
Η αιτήτρια προσέβαλε με την προσφυγή της αυτή την απόφαση του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων να απορρίψει αίτημα της για άδεια αλλαγής πλαισίου στο όχημα της.
Η απόφαση του Εφόρου που λήφθηκε βάσει του Άρθρου 55(1) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 έφερε ως αιτιολογία ότι το όχημα ήταν ηλικίας πέραν των τεσσάρων ετών.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε πως ο Έφορος έχει βάσει του Άρθρου 55(1) δικαίωμα να θέτει όρους πάνω στην άδεια αλλά όχι να αρνείται την έκδοση της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Κατά τη γνώμη μου, ο Κανονισμός 55(1) δίνει διακριτική εξουσία στον Έφορο να αρνηθεί να δώσει άδεια, εκτός εάν ο αιτητής συμμορφωθεί με ορισμένους όρους. Στην προκειμένη περίπτωση είναι φανερό πως ο Έφορος έκρινε πως ήταν απαραίτητος όρος για να δοθούν άδειες αλλαγής πλαισίου αυτοκινήτου, όπως τα αυτοκίνητα να μην είναι ηλικίας μεγαλύτερης των τεσσάρων χρόνων. Στην ειδική περίπτωση της αιτήτριας, το αυτοκίνητο ήταν ηλικίας πέραν των δέκα ετών.
Εκείνο που θα εξετάσω είναι κατά πόσο το όριο ηλικίας που έχει θέσει ο Έφορος είναι λογικό. Το Δικαστήριο δεν ελέγχει θέματα τεχνικής φύσεως, που ελήφθησαν από τη Διοίκηση, για την έκδοση μιας απόφασης που είναι τεχνικής φύσεως ή όπου απαιτούνται ειδικές γνώσεις, γιατί σε τέτοια περίπτωση είναι η Διοίκηση που έχει τις γνώσεις και που είναι ο καλύτερος κριτής.
Ο Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων είναι επιφορτισμένος με την έκδοση αδειών κυκλοφορίας αυτοκινήτων, έχει την ευθύνη ώστε τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους να πληρούν τους όρους οδικής καταλληλότητος και κατά το δυνατό να είναι ασφαλή. Έχει δε τις ειδικές γνώσεις και πείρα και αναμφίβολα είναι ο καλύτερος κριτής. Δε βρίσκω πως η άρνηση του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων να δώσει άδεια αλλαγής του πλαισίου ενός αυτοκινήτου, με την ιστορία που έχει το υπό εξέταση αυτοκίνητο, μπορεί να θεωρηθεί με οποιοδήποτε τρόπο υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Eraclidou and Another v. Compensation Officer (1968) 3 C.L.R. 44·
Stavrinou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1195.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της αιτήτριας για άδεια για αλλαγή του πλαισίου (σιασί) του οχήματος με Αρ. Εγγραφής LV621.
Λ. Βασιλείου, για την αιτήτρια.
Λ. Δημητριάδου (Δ/νις), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Παπαδόπουλος ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Η αιτήτρια στις 14/10/80 ενέγραφε στον Έφορο Μηχανοκινήτων Οχημάτων το υπ' αριθμό LV 621 εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο επ' ονόματι της. Στις 2/10/90 υπέβαλε αίτηση στην αρμόδια αρχή, καθ' ου η αίτηση αρ. 3, και ζητούσε να της χορηγηθεί άδεια για αλλαγή του πλαισίου (σιασί) του οχήματος της αυτού.
Η αίτηση εξετάστηκε από την αρμόδια Αρχή στις 30/11/90 και απορρίφθηκε, γιατί το πλαίσιο ήταν πέραν των τεσσάρων ετών. Η σχετική απόφαση γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια στις 4/12/90. Εναντίον αυτής της απόφασης στρέφεται η προσφυγή αυτή.
Είναι ο ισχυρισμός της αιτήτριας πως οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν κάτω από καθεστώς πλάνης περί το Νόμο ή τα πράγματα, καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας και χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση. Περαιτέρω ισχυρίζονται πως η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται εννόμου αιτιολογίας.
Θα εξετάσω την τελευταία εισήγηση της αιτήτριας ως προς την αιτιολογία. Κατά τη γνώμη μου υπάρχει αιτιολογία εις αυτή ταύτη την επιστολή που εδόθη στην αιτήτρια. Πέραν όμως από αυτό, η αιτιολογία συμπληρώνεται και από το σχετικό φάκελο.
Η βασική ερώτηση που προκύπτει για απάντηση στην υπόθεση αυτή είναι κατά πόσο υπάρχει νομοθεσία που να δίνει ευχέρεια στον Έφορο Μηχανοκινήτων Οχημάτων να εξασκήσει διακριτική εξουσία να εκδίδει άδεια ή όχι. Και αν υπάρχει, αν ορθά η λογικά ενήργησε ο Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων ώστε να αρνηθεί την αίτηση της αιτήτριας.
Είναι εισήγηση του ευπαίδευτου δικηγόρου της αιτήτριας πως το μόνο δικαίωμα που του δίνει ο Νόμος και ειδικότερα το άρθρο 55(1) των Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984, είναι πολύ περιορισμένο και συγκεκριμένα το μόνο δικαίωμα που δίνει ο Νόμος στον Έφορο είναι να θέσει όρους πάνω στην άδεια αλλά δεν του παρέχει δικαίωμα να αρνηθεί. Το άρθρο 55(1) αναφέρει:
"55(1) Απαγορεύεται η αλλαγή, μετατροπή ή προσαρμογή της μηχανής ή του συστήματος οδηγήσεως ή πεδήσεως ή του κορμού κινητήρος ή του πλαισίου ή του αμαξώματος εγγεγραμμένου μηχανοκινήτου οχήματος ή οποιαδήποτε αλλαγή, μετατροπή ή προσαρμογή επηρεάζουσα τας διαστάσεις ή το βάρος τοιούτου οχήματος, ή οιαδήποτε αλλαγή, προσαρμογή ή μετατροπή, συμπεριλαμβανομένης και της προσθήκης καθίσματος ή υαλοπινάκων εις τας πλευράς του οχήματος, ως εκ της οποίας μετατρέπεται το όχημα εις άλλον τύπον ή κατηγορίαν οχήματος, εκτός εάν τηρουμένων των διατάξεων του Κανονισμού 76 και υπό την επιφύλαξιν ότι θα καταβληθούν οι αναλογούντες εις τον νέον τύπον ή κατηγορίαν οχήματος δασμοί και φόροι δυνάμει των εκάστοτε εν ισχύϊ περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων, ο Έφορος παράσχη επί τούτω άδειαν και τηρηθώσιν οι εκάστοτε υπ' αυτού επιβαλλόμενοι όροι. Εάν επενεχθή αλλαγή, προσαρμογή ή μετατροπή κατά παράβασιν της παρούσης παραγράφου ή κατά παράβασιν όρου τεθέντος εις την παρασχεθείσαν υπό του Εφόρου άδειαν, η εγγραφή του οχήματος ακυρούται, προσέτι δε η άδεια κυκλοφορίας του οχήματος καθίσταται άκυρος και επιστρέφεται εις τον Έφορον ομού μετά του πιστοποιητικού καταλληλότητος του οχήματος".
Κατά τη γνώμη μου, ο πιο πάνω Κανονισμός δίνει διακριτική εξουσία στον Έφορο να αρνηθεί να δώσει άδεια, εκτός εάν ο αιτητής συμμορφωθεί με ορισμένους όρους. Στην προκειμένη περίπτωση είναι φανερό πως ο Έφορος έκρινε πως ήταν απαραίτητος όρος για να δοθούν άδειες αλλαγής πλαισίου αυτοκινήτου, όπως τα αυτοκίνητα να μην είναι ηλικίας μεγαλύτερης των τεσσάρων χρόνων. Στην ειδική περίπτωση της αιτήτριας, το αυτοκίνητο ήταν ηλικίας πέραν των δέκα ετών.
Εκείνο που θα εξετάσω είναι κατά πόσο το όριο ηλικίας που έχει θέσει ο Έφορος είναι λογικό. Έχει νομολογηθεί ,επανειλημμένα πως το Δικαστήριο δεν ελέγχει θέματα τεχνικής φύσεως, που ελήφθησαν από τη Διοίκηση, για την έκδοση μιας απόφασης που είναι τεχνικής φύσεως ή όπου απαιτούνται ειδικές γνώσεις, γιατί σε τέτοια περίπτωση είναι η Διοίκηση που έχει τις γνώσεις και που είναι ο καλύτερος κριτής. (Βλέπε Antigoni G. Eraclidou and Another v. Compensation Officer, (Ministry of Labour and Social Insurance) (1968) 3 C.L.R. 44,σελ. 54, Stavrinou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1195, Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 227, Κυριακόπουλου "Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον", 4η Έκδοση, Τόμος Γ, σελ. 376).
Το Δικαστήριο θα ελέγξει κατά πόσο η Διοίκηση ενήργησε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα ή το Νόμο και κατά πόσο η Διοίκηση άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας.
Έχω αναφέρει πιο πάνω ότι δεν υπήρξε πλάνη περί το Νόμο. Εκείνο που παραμένει να εξετάσω είναι κατά πόσο υπήρξε υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, με βάση πάντοτε τη νομολογία μας.
Ο Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων είναι επιφορτισμένος με την έκδοση αδειών κυκλοφορίας αυτοκινήτων, έχει την ευθύνη ώστε τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους να πληρούν τους όρους οδικής καταλληλότητος και κατά το δυνατό να είναι ασφαλή. Έχει δε τις ειδικές γνώσεις και πείρα και αναμφίβολα είναι ο καλύτερος κριτής. Δε βρίσκω πως η άρνηση του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων να δώσει άδεια αλλαγής του πλαισίου ενός αυτοκινήτου, με την ιστορία που έχει το υπό εξέταση αυτοκίνητο, μπορεί να θεωρηθεί με οποιοδήποτε τρόπο υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας.
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να απαντήσω και στις εισηγήσεις της ευπαίδευτου δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ως προς τα δυνατά επακόλουθα και τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει στην εισαγωγή μεταχειρισμένων και πεπαλαιωμένων αυτοκινήτων στην Κύπρο, με την ευχέρεια της αλλαγής πλαισίου. Νομίζω τούτο είναι άλλο θέμα και θα εξετασθεί όταν και αν προκύψει.
Για τους λόγους που εξέθεσα πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.