|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 3860
29 Νοεμβρίου, 1991
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΡ. ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΤΣΟΛΑΚΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 689/90.).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Έννομο συμφέρον — Αποδοχή εφάμιλλης θέσης στην ιεραρχία της υπηρεσίας με ισχύ από την ίδια ημερομηνία — Συνεπάγεται έλλειψη συμφέροντος για διορισμό στην άλλη Θέση.
Το ουσιαστικό θέμα της υπόθεσης αυτής ήταν κατά πόσο ο αιτητής ο οποίος απεδέχθη ανεπιφύλακτα διορισμό του στη θέση Επιμελητή Παθολογίας είχε ή όχι έννομο συμφέρον να προσβάλει με την προσφυγή του αυτή το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Επιμελητή Αιματολογίας με ισχύ από την ίδια ημερομηνία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Για την επίκληση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146.1 απαιτείται η ύπαρξη του συμφέροντος που προβλέπεται από την παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου. Η ύπαρξη του προβλεπόμενου εννόμου συμφέροντος απαιτείται και στα τρία ουσιώδη στάδια της διαδικασίας: (α) Κατά το χρόνο λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης (β) κατά το χρόνο άσκησης της προσφυγής και (γ) κατά τη δίκη.
(2) Οι θέσεις Επιμελητή στις δύο ειδικότητες πληρώθηκαν ταυτόχρονα. Επομένως δεν ήταν δυνατός ο διορισμός του αιτητή και στις δύο θέσεις.
Διαπιστώνω ότι με την ανεπιφύλακτη αποδοχή της θέσης του Επιμελητή στην Παθολογία, ο αιτητής απεμπόλησε το συμφέρον του για διορισμό στη θέση Επιμελητή στην ειδικότητα της Αιματολογίας. Ανεξάρτητα από τη διαπίστωση για την έλλειψη του επιβαλλόμενου συμφέροντος και ως θέμα ουσίας η προσφυγή του αιτητή κρίνεται ανεδαφική γιατί βάσει των δεδομένων της υπόθεσης η επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν λογικά εφικτή.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Karapataki v. Republic (1982) 3 CLR 88·
Παπαλουκά και Άλλοι ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου (Προσφυγή Αρ. 961/88, ημερ. 20/10/89)·
Κλεάνθους και Άλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1991) 4 AAΔ. 2971·
Makrides v. Republic (1983) 3 CLR 622·
Republic v. Haris (1985) 3 CLR 106·
Spanos v. Republic (1985) 3 CLR 1826·
Παπανδρέου ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 709/87, ημερ. 17/1/89).
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Επιμελητής στην Ειδικότητα της Αιματολογίας στις Ιατρικές Υπηρεσίες αντί του αιτητή.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Ε. Μιχαήλ (κα), για το ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι καθ' ων η αίτηση αμφισβήτησαν το δικαίωμα του αιτητή να προσφύγει για την αναθεώρηση της επίδικης πράξης λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος. Το κώλυμα πηγάζει από την άνευ όρων αποδοχή εφάμιλλης θέσης στην ιεραρχία της υπηρεσίας με ισχύ από την ίδια ημερομηνία, όπως και η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους. Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος ήσαν υποψήφιοι για προαγωγή στη θέση Επιμελητή στην ειδικότητα της Αιματολογίας στις Ιατρικές Υπηρεσίες. Ο αιτητής υπέβαλε παράλληλα υποψηφιότητα για προαγωγή στη θέση του Επιμελητή στην ειδικότητα της Παθολογίας. Συνολικά είχε προκηρυχθεί η πλήρωση 25 θέσεων Επιμελητή σε διάφορες ειδικότητες της ιατρικής. Επρόκειτο για θέσεις προαγωγής κατά την πρώτη πλήρωση τους σύμφωνα με τη σημείωση του σχετικού σχεδίου υπηρεσίας. Για τους λόγους που εξηγούνται στο αιτιολογικό της επίδικης απόφασης, επελέγη το ενδιαφερόμενο μέρος κατά προτίμηση του αιτητή. Παράλληλα επελέγη ο αιτητής για τη θέση του Επιμελητή Παθολογίας και του έγινε η σχετική προσφορά, την οποία αποδέχτηκε χωρίς επιφύλαξη. (Επιστολή ημερομηνίας 25/5/90). Η άνευ όρων αποδοχή της προσφοράς επισφράγισε και το διορισμό του στη θέση του Επιμελητή της Παθολογίας. Η μεταγενέστερη επιστολή του δικηγόρου του αιτητή με την οποία παρεμβάλλονταν επιφυλάξεις στην αποδοχή της θέσης δεν αλλοιώνει την ανεπιφύλακτη αποδοχή της ούτε μετριάζει τις συνέπειες του διορισμού του στις διεκδικήσεις του για την κατάληψη της θέσης Επιμελητή Αιματολογίας.
Για την επίκληση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του άρθρου 146.1 απαιτείται η ύπαρξη του συμφέροντος που προβλέπεται από την παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου. Όπως ορίζει η νομολογία, για την επίκληση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου απαιτείται η ύπαρξη του προβλεπόμενου έννομου συμφέροντος και στα τρία ουσιώδη στάδια της διαδικασίας: (α) Κατά το χρόνο λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης, (β) κατά το χρόνο άσκησης της προσφυγής, και (γ) κατά τη δίκη. (Βλ. Karapataki ν. Republic (1982) 3 C.L.R. 88, Παπαλουκά και Άλλοι ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου, Υπόθ. αρ. 961/88, αποφασίστηκε στις 20/10/89 και Κλεάνθους και Άλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1991) 4 Α.Α.Δ. 2971).
Η εισήγηση των καθ' ων η αίτηση είναι ότι με την άνευ όρων αποδοχή της θέσης του Επιμελητή στην ειδικότητα της Παθολογίας, ο αιτητής απεμπόλησε τις διεκδικήσεις του για διορισμό στην αντίστοιχη θέση της ειδικότητας της Αιματολογίας και απώλεσε το συμφέρον του να αμφισβητήσει την επίδικη απόφαση.
Κανένας από τους διαδίκους δεν έκαμε αναφορά σε οποιαδήποτε προηγούμενη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου η οποία να παρέχει καθοδήγηση στην επίλυση του επίμαχου θέματος. Η μόνη σχετική απόφαση, που η έρευνα του δικαστηρίου έφερε σε φως, είναι η προηγούμενη απόφαση αυτού του δικαστηρίου στην Παπαλουκά και Άλλοι ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου (ανωτέρω). Ότι προκύπτει από την απόφαση εκείνη είναι ότι το συμφέρον υποψηφίου για διορισμό σε δημόσια θέση δεν εκπίπτει ως αποτέλεσμα της αποδοχής άλλης ισοβάθμιας θέσης στην υπηρεσία του ιδίου οργανισμού. Διάφορες όμως φαίνεται να είναι οι συνέπειες, όπως διαφαίνεται από την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας 1475/72, από την αποδοχή θέσης η οποία διεκδικείτο παράλληλα με εκείνη που πληρώθηκε με την αμφισβητούμενη απόφαση. Η λογική προέκταση της αρχής είναι ότι εφόσον δεν είναι δυνατός ο ταυτόχρονος διορισμός και στις δύο διεκδικούμενες θέσεις, αποδοχή της μιας από αυτές τεκμηριώνει εξ αντικειμένου απεμπόληση του ενδιαφέροντος για διορισμό στην άλλη. Παρόλο που οι παρατηρήσεις στην 1475/72 αφορούσαν τη διεκδίκηση με την ίδια αίτηση δύο θέσεων, η περίπτωση του αιτητή εξομοιώνεται με εκείνη την κατάσταση πραγμάτων δεδομένου ότι υπέβαλε παράλληλα αιτήσεις για διορισμό και στις δύο θέσεις.
Οι θέσεις Επιμελητή στις δύο ειδικότητες πληρώθηκαν ταυτόχρονα. Επομένως δεν ήταν δυνατός ο διορισμός του αιτητή και στις δύο θέσεις. Η άνευ όρων αποδοχή του διορισμού του σε μια από αυτές συνεπαγόταν αποκήρυξη ταυτόχρονα και του συμφέροντος του για διορισμό στην άλλη θέση. Η προκείμενη περίπτωση διακρίνεται από την Παπαλουκά (ανωτέρω), στην οποία οι δύο ισάξιες θέσεις στις οποίες επιδίωξε να διορισθεί ο αιτητής ήσαν ανεξάρτητες και πληρώθηκαν σε διαφορετικό χρόνο.
Διαπιστώνω ότι με την ανεπιφύλακτη αποδοχή της θέσης του Επιμελητή στην Παθολογία, ο αιτητής απεμπόλησε το συμφέρον του για διορισμό στη θέση Επιμελητή στην ειδικότητα της Αιματολογίας. Ανεξάρτητα από τη διαπίστωση για την έλλειψη του επιβαλλόμενου συμφέροντος και ως θέμα ουσίας η προσφυγή του αιτητή κρίνεται ανεδαφική.
Οι ενστάσεις του αιτητή στα προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους εξετάστηκαν διεξοδικά από την Ε.Δ.Υ. Η διαπίστωση ότι το μεταπτυχιακό προσόν του ενδιαφερόμενου μέρους στην Αιματολογία πληρεί τις προϋποθέσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας (δηλ. μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλο στην ειδικότητα στην οποία θα απασχοληθεί, που αναγνωρίζεται στη χώρα που αποκτήθηκε ...) ήταν εύλογη σύμφωνα με τα στοιχεία των φακέλων. Το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει του αιτητή οριακά σε αρχαιότητα κατά 3 μήνες. Τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος αξιολογήθηκαν στις εμπιστευτικές τους εκθέσεις ως "Εξαίρετοι", παρόλο που στις επί μέρους βαθμολογίες ο αιτητής υπερείχε ελαφρά του ενδιαφερόμενου μέρους. Η σύσταση του προϊσταμένου του τμήματος υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους συνιστούσε, όπως επανειλημμένα έχει αναγνωρίσει η νομολογία, πρόσθετο δείκτη αξίας ο οποίος επαύξησε αισθητά τις διεκδικήσεις του ενδιαφερόμενου μέρους για διορισμό. (Βλ. Makrides v. Republic (1983) 3 C.L.R. 622, Republic v. Haris (1985) 3 C.L.R. 106, Spanos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1826, Παπανδρέου ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση Αρ. 709/87, αποφασίστηκε στις 17/1/89 και θα δημοσιευτεί στους τόμους (1989) 3 Α.Α.Δ.). Η εισήγηση του αιτητή ότι η σύσταση ήταν τρωτή λόγω έλλειψης αιτιολογίας δεν ευσταθεί. Κατά την κρίση του προϊσταμένου ο αιτητής ήταν καταλληλότερος για διορισμό με βάσει τα κριτήρια τα οποία καθορίζει ο νόμος. Η σύσταση αυτή δεν αντιμάχεται τα στοιχεία του φακέλου. Με αυτά τα δεδομένα η επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν λογικά εφικτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Δε θα προβώ σε δικαστική βεβαίωση της πράξης βάσει του άρθρου 146.4 (α) εφόσον έχει κριθεί ότι η προσφυγή τίθεται εκποδών λόγω έλλειψης του απαιτούμενου συμφέροντος για δικαστική αναθεώρηση της πράξης. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.