|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 3525
8 Νοεμβρίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 531/88).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Δεν μπορούν εύκολα να παραγνωριστούν χωρίς να δίδονται γι' αυτό επαρκείς λόγοι.
Δημόσιοι Υπάλληλοι—Προαγωγές — Έκδηλη υπεροχή — Δεν δικαιολογείται επέμβαση του Δικαστηρίου αν ο αιτητής δεν μπορέσει να αποδείξει την απαραίτητη έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του αυτή την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, η οποία λήφθηκε στα πλαίσια επανεξέτασης μετά από ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Ανώτερου Ελεγκτή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Η σύσταση του προϊστάμενου του Τμήματος είναι σοβαρό στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από την Επιτροπή, η σύσταση δε αυτή δεν μπορεί εύκολα να παραγνωριστεί χωρίς να δίδονται γι' αυτό επαρκείς λόγοι. Στην προκειμένη περίπτωση όπως αναφέρεται ρητά στα πρακτικά της ΕΔΥ, λήφθηκαν δεόντως υπόψη οι συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή, και περιέχεται επαρκής αιτιολογία γιατί οι συστάσεις αυτές δεν υπερίσχυσαν προς όφελος του αιτητή. Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το καθήκον του διορίζοντος οργάνου να εκλέγει τον καταλληλότερο υποψήφιο για την υπό πλήρωση θέση.
(2) Από τα γεγονότα ενώπιον μου έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, όπως επίσης και την απαραίτητη έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους ώστε να δικαιολογείται οποιαδήποτε επέμβαση του Δικαστηρίου στην επίδικη απόφαση.
Προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ. 304·
Theodossiou v. Republic, 2 RSCC 44·
Evangelou v. Republic (1965) 3 CLR 292·
Republic v. Harris (1985) 3 CLR 106·
Philotheou v. Republic (1985) 3 CLR 662.
Προσφυγή:
Προσφυγή εναντίον απόφασης της καθ' ης η αίτηση με την οποία προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στη μόνιμη θέση Ανώτερου Ελεγκτή, αντί τον αιτητή.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας.
Cur. adv. vult
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (που θ'
αναφέρεται ως η Ε.Δ.Υ.) να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος Νίκο Αρκατίτη στη μόνιμη θέση Ανώτερου Ελεγκτή (Τακτικός Προϋπολογισμός), Ελεγκτική Υπηρεσία, αναδρομικά από τις 15/6/1986 αντί αυτόν.
Το Ανώτατο Δικαστήριο με την απόφασή του Andreas Ioannou v. Republic (1988) 3 Α.Α.Δ. 304, ακύρωσε την απόφαση της Ε.Δ.Υ. ημερ. 14/7/1986 με την οποία προήχθηκε α Νίκος Αρκατίτης στη θέση Ανώτερου Ελεγκτή από 15/7/1986 γιατί θεωρήθηκε ότι δόθηκε από την Ε.Δ.Υ. περισσότερη βαρύτητα στις παλαιότερες εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή αντί στις πιο πρόσφατες και επειδή δε δόθηκε επίσης η δέουσα βαρύτητα στις συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή.
Ο δικηγόρος του αιτητή με επιστολή του ημερ. 18/4/1988 προς την Ε.Δ.Υ. ζήτησε όπως κατά την επανεξέταση του θέματος της πλήρωσης της κενής θέσης ληφθεί σοβαρά υπόψη η σύσταση του Γενικού Ελεγκτή, στην οποία σύμφωνα με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου δεν είχε δοθεί η δέουσα βαρύτητα.
Η Ε.Δ.Υ. κατά τη συνεδρία της ημερ. 28/4/1988 προχώρησε στην επανεξέταση της πλήρωσης της πιο πάνω θέσης με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο.
Δεδομένου ότι σε μερικές από τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψήφιων είχαν γίνει τροποποιήσεις από Προσυπογράφοντες Λειτουργούς χωρίς να δοθεί επαρκής αιτιολογία σύμφωνα με τις Κανονιστικές Διατάξεις, η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε όπως στις περιπτώσεις αυτές ληφθούν υπόψη οι βαθμολογίες των Αξιολογούντων Λειτουργών μόνο.
Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ. αφού άκουσε τις απόψεις και τη σύσταση του Γενικού Ελεγκτή που ήταν η ακόλουθη:-
"Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα καθιερωμένα κριτήρια, δηλαδή την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα, η σύστασή του παραμένει η ίδια. Συστήνει τον Ανδρέα Ιωάννου. Η προσωπική του αντίληψη για την εργασία των υποψήφιων είναι ότι βρίσκεται στα ίδια πλαίσια, είναι δηλαδή του ίδιου επιπέδου και δεν υπάρχει αισθητή διαφορά στην απόδοσή τους. Ως εκ τούτου δίδει βαρύτητα στην αρχαιότητά τους."
ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων.
Όπως αναφέρεται στα πρακτικά της, η Ε.Δ.Υ. εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης και από τους Προσωπικούς Φάκελους, τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις στο σύνολο τους, έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τις συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υποψήφιων, και αποφάσισε κατά πλειοψηφία τριών ψήφων (των κ.κ. Ξενόπουλου, Παπαξενοφώντος και Χριστοδουλίδη) έναντι δύο (του πρόεδρου και του κ. Χατζηπροδρόμου) να προαγάγει στη θέση Ανώτερου Ελεγκτή, αναδρομικά από 15/7/1986, το Νίκο Αρκατίτη, ενδιαφερόμενο μέρος στην παρούσα προσφυγή, ως τον πιο κατάλληλο. Ο πρόεδρος και ο κ. Χατζηπροδρόμου τάχθηκαν υπέρ της προαγωγής του αιτητή.
Στο σχετικό πρακτικό της Ε.Δ.Υ. αναφέρονται τα ακόλουθα:-
"Η μειοψηφία επισήμανε το γεγονός ότι, παρ' όλο που στο σύνολο των Εμπιστευτικών Εκθέσεων γενικά καλύτερος ήταν ο Αρκατίτης, ωστόσο κατά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ο Ιωάννου ήταν ελαφρά καλύτερος και λαμβανομένου υπόψη του ότι οι Αξιολογούντες Λειτουργοί ήταν διαφορετικοί η υπεροχή του Αρκατίτη δεν ήταν τέτοια που να εξουδετερώνεται η σύσταση του Γενικού Ελεγκτή. Εξάλλου, ο Ιωάννου είναι και ο αρχαιότερος όλων και έχει και προηγούμενη υπηρεσία στην Κυβερνητική μηχανή.
Η πλειοψηφία παρατήρησε ότι στα τελευταία τέσσερα χρόνια οι Εμπιστευτικές Εκθέσεις του Αρκατίτη ήταν συνολικά υψηλότερες και ότι στο σύνολο των τελευταίων οκτώ ετών αυτός υπερείχε κατά πολύ του Ιωάννου έτσι που να εξουδετερώνεται η ελαφρή αρχαιότητα του Ιωάννου έναντι του Αρκατίτη. Όσον αφορά την ένταξή τους στην Ελεγκτική Υπηρεσία και οι δύο ξεκίνησαν από 15.2.63. Η θέση του Αρκατίτη ενισχύεται ακόμα περισσότερο μετά την απόφαση της Επιτροπής να μη ληφθούν υπόψη οι αναιτιολόγητες τροποποιήσεις του Προσυπογράφοντος Λειτουργού."
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η προσφυγή αυτή.
Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή ότι παραγνωρίστηκε παντελώς η σύσταση του Γενικού Ελεγκτή που καθιστούσε τον αιτητή υπέρτερο του ενδιαφερόμενου μέρους, λαμβανομένου επίσης υπόψη ότι ο αιτητής ήταν και αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου μέρους, χωρίς να δοθεί η απαραίτητη ειδική αιτιολογία κατά παράβαση της απόφασης του Δικαστήριου.
Είναι νομολογημένο ότι η σύσταση του προϊστάμενου του Τμήματος είναι σοβαρό στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από την Επιτροπή, η σύσταση δε αυτή δεν μπορεί εύκολα να παραγνωριστεί χωρίς να δίδονται γι' αυτό επαρκείς λόγοι (βλέπε Theodossiou v. Republic, 2 R.S.C.C. 44, Evangelou v. Republic (1965) 3 C.L.R. 292 στη σελ. 297, Republic v. Harris (1985) 3 CL.R. 106 στη σελ. 111, Philotheou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 662, σελ. 671-674).
Στην προκειμένη περίπτωση όπως αναφέρεται ρητά στα πρακτικά της Ε.Δ.Υ., λήφθηκαν δεόντως υπόψη οι συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή, στο απόσπασμα δε που παρατέθηκε πιο πάνω περιέχεται επαρκής αιτολογία γιατί οι συστάσεις αυτές δεν υπερίσχυσαν προς όφελος του αιτητή. Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το καθήκον του διορίζοντος όργανου να εκλέγει τον καταλληλότερο υποψήφιο για την υπό πλήρωση θέση.
Τέλος, από τα γεγονότα ενώπιόν μου έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, όπως επίσης και την απαραίτητη έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους ώστε να δικαιολογείται οποιαδήποτε επέμβαση του Δικαστηρίου στην επίδικη απόφαση.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Ο αιτητής να πληρώσει τα έξοδα τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον τον αιτητή.