|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 3455
31 Οκτωβρίου, 1991
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ. Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28,29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Χ" ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΚΑΙ/Η ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 753/91).
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Αίτηση για αναστολή εκτέλεσης διοικητικής πράξης που προσβάλλεται με προσφυγή — Σκοπός της αναστολής — Πρέπει να αποδειχθεί είτε ανεπανόρθωτη ζημιά είτε έκδηλη παρανομία — Οι λόγοι αναστολής πρέπει να αποδειχθούν από τον αιτητή.
Με την καταχώρηση προσφυγής κατά των Διαταγμάτων Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης και Επίταξης που επηρέαζαν την περιουσία του, ο αιτητής με αίτηση του ζήτησε από το Δικαστήριο την αναστολή εκτέλεσης των Διαταγμάτων μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής.
Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι η φρασεολογία του σκοπού της απαλλοτρίωσης και της επίταξης συνιστά πλάνη περί τα πράγματα και ως εκ τούτου έκδηλη παρανομία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:
(1) Η αναστολή της ισχύος διοικητικής πράξης είναι στη διακριτική εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Σκοπός της είναι η αποτελεσματικότητα της διοικητικής δικαιοσύνης με την αποτροπή ανεπανόρθωτης ζημιάς στον διοικούμενο. Είναι ένδικο βοήθημα παρακολουθητικού χαρακτήρα.
(2) Για να δοθεί αναστολή πρέπει να αποδειχθεί από τον αιτητή, που φέρει το βάρος απόδειξης, είτε ότι με την εκτέλεση της επίδικης διοικητικής πράξης, θα προκληθεί στο διοικούμενο ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη ζημιά είτε η ύπαρξη προφανούς ή έκδηλης παρανομίας της επίδικης πράξης. Προφανής ή έκδηλη παρανομία δε, υπάρχει όταν η παραβίαση συνταγματικής, ή νομοθετικής πρόνοιας, ή αρχής του Διοικητικού Δικαίου είναι οφθαλμοφανής χωρίς να χρειάζεται διερεύνηση αντιφατικών γεγονότων. Η αίτηση αναστολής απορρίπτεται όταν υπάρχει, ειδικός λόγος, ο οποίος εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, που επιβάλλει την άμεση εκτέλεση της διοικητικής πράξης.
(3) Στην ένορκη δήλωση του αιτητή, δεν αναφέρεται η προφανής παρανομία ούτε γεγονότα που να τη στοιχειοθετούν. Τα προσβαλλόμενα Διατάγματα είναι εκ πρώτης όψεως, σύμφωνα με το Σύνταγμα, το Νόμο και τις αρχές του Διοικητικού Δικαίου. Για τη διακρίβωση της ύπαρξης του λόγου που προβάλλεται για αναστολή, είναι αναγκαίο να γίνει έρευνα των γεγονότων και ερμηνεία του σκοπού, όπως αναφέρεται στα προσβαλλόμενα Διατάγματα. Τα Διατάγματα, όπως έχουν δεν παρουσιάζουν καμιά προφανή παρανομία.
Αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Aspri v. The Republic, 4 R.S.C.C. 57·
Georghiades (No. 1) v. The Republic (1965) 3 C.L.R. 392·
Iordanou (No. 2) v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 696·
Markantonis v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 714·
Kouppas v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 765·
Hadjikyriakou and Others (No. 1) v. The Council of Ministers and Another (1968) 3 C.L.R. 1 ·
Goulelis v. Republic (1970) 3 C.L.R. 81·
Sophocleous v. Republic (1971) 3 C.L.R. 345·
Miltiadous v. Republic (1972) 3 C.L.R. 341 ·
Lanitis Bros Limited (No. 1) v. Central Bank of Cyprus (1974) 3 C.L.R. 160·
Procopiou & Others v. Republic (1979) 3 C.L.R. 686·
Michaelides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 430·
Katsiaouni v. Republic (1982) 3 C.L.R. 68·
Rodat v. The Republic (1988) 3 CL.R. 937·
Moyo and Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 976·
Saint Dominion Estates Ltd και Άλλος ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 67/89 ημερ. 9.2.89)·
Radwan ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 108/89, ημερ. 25/2/89)·
Μαρκουλλίδου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 740/89, ημερ. 30/12/89)·
Κροκίδου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 741/89, ημερ. 29/5/90)·
Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3056.
Αίτηση.
Αίτηση για την αναστολή της εκτέλεσης των διαταγμάτων απαλλοτρίωσης και επίταξης μέχρι την αποπεράτωση της προσφυγής.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Γ. Γιωργαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά:-
1. Την ακύρωση του Διατάγματος Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης ακίνητης ιδιοκτησίας, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, Αρ. 2617, ημερομηνίας 5 Ιουλίου, 1991, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος II, Αριθμός Γνωστοποίησης 1196, σελ. 989· και
2. Την ακύρωση του Διατάγματος Επίταξης, που δημοσιεύτηκε στην ίδια Εφημερίδα και το ίδιο Παράρτημα, με Αριθμό Γνωστοποίησης 1204, σελ. 995.
Στις 4 Οκτωβρίου, 1991, με αίτηση ζήτησε την αναστολή της εκτέλεσης των Διαταγμάτων Απαλλοτρίωσης και Επίταξης μέχρι την αποπεράτωση της προσφυγής.
Η αναστολή της ισχύος διοικητικής πράξης είναι στη διακριτική εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η εξουσία αυτή ρυθμίζεται με τον Κανονισμό 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, που συνεχίζει να ισχύει με βάση το Άρθρο 17 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964 (Αρ. 33/64).
Σκοπός της αναστολής είναι η αποτελεσματικότητα της διοικητικής δικαιοσύνης. Η αναστολή εκτέλεσης εμποδίζει τα θετικά αποτελέσματα της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης, για αποτροπή ανεπανόρθωτης ή δυσεπανόρθωτης ζημιάς στο διοικούμενο που απευθύνεται η πράξη. Αποκλείεται, έτσι, η δημιουργία πραγματικών καταστάσεων, που δεν είναι δυνατό να αντιμετωπισθούν αν ακυρωθεί αργότερα η; επίδικη πράξη. Είναι ένδικο βοήθημα παρακολουθητικού χαρακτήρα.
Οι αρχές, με βάση τις οποίες το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια για την έκδοση προσωρινού Διατάγματος, έχουν αναπτυχθεί νομολογιακά σε μεγάλο αριθμό υποθέσεων - (βλ., μεταξύ άλλων, Evrydiki Aspri and The Republic (Council of Ministers) 4 R.S.C.C. 57· Cleanthis Georghiades (No. 1) and The Republic of Cyprus, through 1. The Public Service Commission, 2. The Council of Ministers (1965) 3 C.L.R. 392· Iordanis G. Iordanou (No. 2) and The Republic of Cyprus, through. The Public Service Commission (1966) 3 C.L.R. 696· Andreas Markantonis v. 1. The Republic of Cyprus, through The Council of Ministers, 2. The Municipality of Nicosia (1966) 3 C.L.R. 714· Kyprianos Kouppas and The Republic of Cyprus, through 1. The
Council of Ministers, 2. The Municipality of Nicosia (1966) 3 C.L.R. 765· Georghios HadjiKyriakou and Others (No. 1) v. The Council of Ministers and Another (1968) 3 G.L.R. 1· Soterios Goulelis v. Republic (Minister of Interior and Another) (1970) 3 C.L.R. 81· Sophocles Sophocleous v. Republic (Ministry of Education) (1971) 3 C.L.R. 345· Georghios Miltiadous v. Republic (Senior Mines Officer and Another) (1972) 3 C.L.R. 341· Lanitis Bros, Limited (No. 1) v. Central Bank of Cyprus (1974) 3 C.L.R. 160· Procopiou & Others v. Republic (1979) 3 C.L.R. 686· Michaelides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 430 Katsiaouni v. Republic (1982) 3 C.L.R. 68· Monica Rodat v. The Republic of Cyprus, (1988) 3 C.L.R. 937· Sydney Alfred Moyo and Another v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 976· Saint Dominion Estates Ltd και Άλλος v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 67/89, (Απόφαση δόθηκε στις 9 Φεβρουαρίου, 1989)· Salwa Radwan ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 108/89, (Απόφαση δόθηκε στις 25 Φεβρουαρίου, 1989)· Νίνα Α. Μαρκουλλίδου και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 740/89, (Απόφαση δόθηκε στις 30 Δεκεμβρίου, 1989)· Ελπίδα Κροκίδου και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 741/89, (Απόφαση δόθηκε στις 29 Μαΐου, 1990)· Τάλια Γεωργίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3056).
Αναστολή δίδεται, αν, με την εκτέλεση της επίδικης διοικητικής πράξης, θα προκληθεί στο διοικούμενο ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη ζημιά. Ζημιά η οποία είναι δεκτική επανόρθωσης δεν συνιστά λόγο αναστολής.
Ο άλλος λόγος για τον οποίο δίδεται η αναστολή είναι η προφανής ή έκδηλη παρανομία της επίδικης πράξης.
Προφανής ή έκδηλη παρανομία υπάρχει όταν η παραβίαση συνταγματικής, ή νομοθετικής πρόνοιας, ή αρχής του Διοικητικού Δικαίου είναι οφθαλμοφανής, χωρίς να χρειάζεται διερεύνηση αντιφατικών γεγονότων.
Η αίτηση αναστολής απορρίπτεται όταν υπάρχει, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ειδικός λόγος, που εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρο και επιβάλλει την άμεση εκτέλεση της διοικητικής πράξης. Δεν είναι επιτρεπτή η χορήγηση της αναστολής εκτέλεσης όταν λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την άμεση υλοποίηση της διοικητικής πράξης. Ο Δικαστής αυτεπάγγελτα εξετάζει αν συντρέχει αυτή η αρνητική προϋπόθεση της παροχής προσωρινής προστασίας. (Βλ., μεταξύ άλλων, Ελπίδα Κροκίδου και Άλλοι, (ανωτέρω)· βλ., επίσης, το Σύγγραμμα του Β. Σκουρή "Η Προσωρινή Προστασία στις Ακυρωτικές Διαφορές", σελ. 68-69.)
Το Δικαστήριο, στη διαδικασία για προσωρινό διάταγμα, αποφεύγει να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης.
Παρόλον ότι στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία εφαρμόζεται το ανακριτικό σύστημα, οι λόγοι αναστολής πρέπει να προβληθούν και να αποδειχθούν από τον αιτητή. Ο αιτητής έχει καθήκο να προβάλει και να αποδείξει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, που αποτελούν προϋπόθεση για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αναστολής.
Στην παρούσα υπόθεση, η ένορκος δήλωση, η οποία υποστηρίζει την αίτηση, είναι ελλειπής. Δεν είναι αρκετή η επίκληση της ανεπανόρθωτης βλάβης. Πρέπει να αναφέρονται στοιχεία ικανά, που να θεμελιώνουν τον ισχυρισμό για ύπαρξη, ή πιθανή ύπαρξη ανεπανόρθωτης βλάβης αν εκτελεστεί η διοικητική πράξη.
Οι καθ' ων η αίτηση καταχώρισαν ειδοποίηση ένστασης με υποστηρικτική ένορκο δήλωση.
Ο δικηγόρος του αιτητή, στη διάρκεια της διαδικασίας, απέσυρε το λόγο για ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη βλάβη και περιορίστηκε στην προφανή παρανομία.
Στην ένορκο δήλωση δεν αναφέρεται η προφανής παρανομία, ούτε γεγονότα που να τη στοιχειοθετούν.
Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης γης με Αριθμό Τίτλου 13291, ημερομηνίας 8 Δεκεμβρίου, 1987, του Τεμαχίου 20/6/1/1, Φύλλο/Σχέδιο LIII/19. Το τεμάχιο αυτό γράφτηκε στο όνομα του δυνάμει δωρεάς από τον πατέρα του, με Δ.3958/87. Εφάπτεται στον κύριο δρόμο Λεμεσού -Πλατρών.
Μέσα στα τεμάχιο του αιτητή, και κατά μήκος του νοτίου συνόρου αυτού, υπήρχε χώρος που εχρησιμοποιείτο για πολλά χρόνια ως δρόμος. Ο "δρόμος" αυτός δεν ήταν χωρομετρημένος, ή γραμμένος στα βιβλία του Κτηματολογίου και, σύμφωνα με το Νόμο, δεν ήταν δημόσιος δρόμος. Κατασκευάστηκε πριν 30 χρόνια και εξυπηρετούσε τους κατοίκους της κοινότητας.
Ο αιτητής, το Δεκέμβρη του 1987, ανακάλυψε ότι το σύνορο του κτήματός του ήταν το τεμάχιο 176/1/1 και, ως εκ τούτου, δεν υπήρχε δρόμος. Επέμβηκε στο μέρος του δρόμου που περνούσε από το τεμάχιό του, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αντιδράσεις από τους κατοίκους της κοινότητας που στερήθηκαν της εξυπηρέτησης του "δρόμου".
Το Τμήμα Δημοσίων Έργων και το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως ετοίμασαν σχέδια και πρότειναν να εγγραφεί δρόμος μέχρι τη συμβολή με τον υπεραστικό δρόμο.
Ο αιτητής με αίτηση Β 157/87 ζήτησε από την αρμόδια αρχή - τον Έπαρχο Λεμεσού - την έκδοση άδειας ανέγερσης διώροφης οικοδομής στο πιο πάνω τεμάχιο. Η άδεια εκδόθηκε στις 2 Ιουνίου, 1989. Επιβλήΐθηκαν, μεταξύ άλλων, οι πιο κάτω όροι:-
"2. Κανένα μέρος της προτεινόμενης κύριας οικοδομής ή ακάλυπτη βεράντα αυτής με ύψος πάνω από 4 πόδια από το επίπεδο του συνεχόμενου φυσικού εδάφους, ν' ανεγερθεί σ' απόσταση μικρότερη από 50 πόδια από το όριο του κύριου δρόμου Ερήμης - Μανδριών και 10 πόδια από το προτεινόμενο οδικό δίκτυο και τα υπόλοιπα σύνορα του τεμαχίου,
3. Να παραχωρηθεί λωρίδα γης πλάτους 12 ποδιών για κατασκευή πεζόδρομου ο οποίος να κατασκευαστεί με ενισχυμένο σκυρόδεμα για να μπορεί να χρησιμοποιείται και από οχήματα."
Ο χώρος του πεζόδρομου είναι, όπως φαίνεται στο σχέδιο, μέρος του δρόμου που εχρησιμοποιείτο τα τελευταία 30 χρόνια.
Ο αιτητής έκτισε την κατοικία, κατοίκησε σ' αυτή, αλλά δεν ζήτησε την έκδοση πιστοποιητικού τελικής έγκρισης.
Ύστερα από έρευνα, αποφασίστηκε η απαλλοτρίωση έκτασης γης πλάτους 20 ποδιών από το τεμάχιο 20/6/1/1 του αιτητή, σε όλη την έκταση του ανατολικού συνόρου του, όπως φαίνεται στο σχέδιο - (βλ. φάκελο - Τεκμήριο 4).
Στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, Αρ. 2570, ημερομηνίας 11 Ιανουαρίου, 1991, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος II, Αριθμός Γνωστοποίησης 47, σελ. 62, δημοσιεύτηκε Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης. Η απαλλοτρίωση, όπως αναφέρεται στη Γνωστοποίηση, γίνεται "για τον ακόλουθο σκοπό δημόσιας ωφέλειας, δηλ. για τη δημιουργία, συντήρηση και ανάπτυξη των δημόσιων οδών στη Δημοκρατία και η απαλλοτρίωσή της επιβάλλεται για τους πιο κάτω λόγους δηλ. για τη βελτίωση, ευθυγράμμιση και ασφαλτόστρωση του δρόμου στην περιοχή' Τράπεζα' του χωριού Πάνω Κυβίδες."
Στις 23 Ιανουαρίου, 1991, ο αιτητής υπέβαλε ένσταση, στην οποία αναφέρεται στην απαλλοτρίωση και την κατασκευή του δρόμου αυτού. Στις 26 Ιανουαρίου, 1991, και την 1η Φεβρουαρίου, 1991, έστειλε συμπληρωματικές ενστάσεις. Οι ενστάσεις εξετάστηκαν και απορρίφθηκαν.
Τελικά εκδόθηκαν: Το Διάταγμα Απαλλοτρίωσης με βάση το Άρθρο 6 των περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμων του 1962 έως 1988, (Αρ. 15/62, 25/83, 145/85 και 84/88), και το Διάταγμα Επίταξης σύμφωνα με το Άρθρο 4 των περί Επιτάξεως Ιδιοκτησίας Νόμων του 1962 έως 1986, (Αρ. 21/62,50/66,61/75,43/86).
Στο Διάταγμα Απαλλοτρίωσης αναφέρεται ότι η απαλλοτρίωση "είναι αναγκαία για τους σκοπούς δημόσιας ωφέλειας", που καθορίζονται στη Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης, στην οποία έχει γίνει αναφορά πιο πάνω.
Στο Διάταγμα Επίταξης επαναλαμβάνεται αυτούσιος ο λόγος που αναφέρεται στη Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης.
Είναι γεγονός ότι σε όλα τα έγγραφα του φακέλου της Διοίκησης αναφέρεται ως σκοπός της απαλλοτρίωσης και της επίταξης η δημιουργία, ή κατασκευή, ή διάνοιξη δρόμου.
Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι η φρασεολογία του σκοπού της απαλλοτρίωσης και της επίταξης συνιστά πλάνη περί τα πράγματα και, ως εκ τούτου, έκδηλη προφανή παρανομία.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίστηκε ότι ο σκοπός της απαλλοτρίωσης και επίταξης είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα, το Νόμο και τα δεδομένα της υπόθεσης και καμιά παρανομία δεν παρουσιάζεται.
Το ουσιαστικό μέρος του Συντάγματος για την παρούσα περίπτωση έχει:-
"23.4. Οιαδήποτε κινητή ή ακίνητος ιδιοκτησία ή οιονδήποτε δικαίωμα ή συμφέρον επί τοιαύτης ιδιοκτησίας δύναται να απαλλοτριωθή αναγκαστικώς... και δη μόνον:
(α) προς εξυπηρέτησιν σκοπού δημοσίας ωφελείας, ειδικώς καθορισθησομένου διά γενικού περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως νόμου, όστις θέλει θεσπισθή εντός έτους από της ημερομηνίας ενάρξεως της ισχύος του Συντάγματος,
(β) του τοιούτου σκοπού εξειδικευομένου δι' ητιολογημένης αποφάσεως της απαλλοτριούσης αρχής εκδιδομένης κατά τας διατάξεις του νόμου τούτου, περιλαμ-βανούσης σαφώς τους λόγους της τοιαύτης απαλλοτριώσεως..."
Μεταξύ των σκοπών της δημόσιας ωφέλειας περιλαμβάνονται σκοποί που αφορούν τη δημιουργία, συντήρηση, ή ανάπτυξη των διά ξηράς, θαλλάσσης, ή αέρος, συγκοινωνιών - (βλ. Άρθρο 3(2) του Νόμου 15/62).
Όπως έχει προεκτεθεί, η παρανομία πρέπει να είναι οφθαλμοφανής. Στην παρούσα υπόθεση τα προσβαλλόμενα Διατάγματα είναι, εκ πρώτης όψεως, σύμφωνα με το Σύνταγμα, το Νόμο και τις αρχές του Διοικητικού Δικαίου. Για τη διακρίβωση της ύπαρξης του λόγου που προβάλλεται για αναστολή, είναι αναγκαίο να γίνει έρευνα των γεγονότων και ερμηνεία του σκοπού, όπως αναφέρεται στα προσβαλλόμενα Διατάγματα. Αυτό είναι έρευνα της ουσίας της προσφυγής.
Τα Διατάγματα, όπως έχουν, δεν παρουσιάζουν καμιά προφανή παρανομία, με την έννοια του όρου όπως έχει ερμηνευτεί από τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου.
Η αίτηση, ως εκ τούτου, απορρίπτεται.
Το Δικαστήριο θα δώσει προτεραιότητα στην εκδίκαση της ουσίας της προσφυγής, ώστε η διοικητική διαφορά να λυθεί στο συντομότερο δυνατό χρόνο. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.