|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1991) 4 ΑΑΔ 3371
23 Οκτωβρίου, 1991
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
LUCIEN CHLALA,
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 93/90).
Αλλοδαποί —Διάταγμα απέλασης —Αρμοδιότητα έκδοσης του διατάγματος έχει ο Υπουργός Εσωτερικών — Δύναται να δοθεί εξουσιοδότηση προς υπογραφή των σχετικών διαταγμάτων — Η ευχέρεια του Κράτους να απελαύνει αλλοδαπούς είναι πολύ ευρεία και είναι συνυφασμένη με την κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα του Κράτους.
Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή προσβάλλοντας το διάταγμα απέλασής του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Ο Υπουργός Εσωτερικών με σημειώματά του στον φάκελο του αιτητή, σημείωσε και έδωσε οδηγίες όπως ο αιτητής απελαθεί αμέσως και εξουσιοδοτούσε τον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών να υπογράψει τα σχετικά διατάγματα. Στην παρούσα περίπτωση εφαρμογής τυγχάνει το άρθρο 4 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 με το οποίο υπήρξε συμμόρφωση από τους καθ' ων η αίτηση.
(2) Η αιτιολογία της απόφασης προκύπτει σαφώς από τον φάκελο της υπόθεσης. Ο αιτητής παρέμεινε στη Δημοκρατία χωρίς άδεια παραμονής από τις αρμόδιες αρχές. Η τελευταία άδεια που του χορηγήθηκε έληξε και δεν ανανεώθηκε. Επίσης η εταιρεία του αιτητή όφειλε μεγάλα ποσά στο Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων για Φόρο Εισοδήματος. Για οφειλές στο Δημόσιο εκδόθηκε ένταλμα φυλάκισής του και η Κεντρική Τράπεζα ακύρωσε την άδεια λειτουργίας της εταιρείας του.
(3) Ο αιτητής δεν προβάλλει πιο γεγονός λήφθηκε υπόψη χωρίς να πρέπει ή δεν λήφθηκε υπόψη ενώ έπρεπε να ληφθεί, ώστε να υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα. Ούτε αναφέρει ο αιτητής ποια έρευνα θάπρεπε να διεξαχθεί.
(4) Ο ισχυρισμός για προκατάληψη δεν στοιχειοθετήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο.
(5) Ο ισχυρισμός για προσβολή των συνταγματικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων του δεν ευσταθεί. Η ευχέρεια του Κράτους να απελαύνει αλλοδαπούς είναι πολύ ευρεία και είναι συνυφασμένη με την κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα του Κράτους.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Asghar -Ali ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 191/91, απόφαση ημερ. 3.4.91, που δεν θα δημοσιευθεί)·
Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2583·
Karaliotas v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1701·
Moyo v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία διατάχθηκε η απέλαση του αιτητή από την Κύπρο.
Α. Σ. Παπαντωνίου, για τον αιτητή.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής με την προσφυγή αυτή ζητά δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία:-
(α) Να κηρύσσεται άκυρη η απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία διατάχθηκε η απέλαση του αιτητή από την Κύπρο· και
(β) Να αναγνωρίζεται στον αιτητή δικαίωμα παραμονής στην Κύπρο.
Τα γεγονότα σε συντομία είναι τα εξής: Ο αιτητής είναι Λιβανικής υπηκοότητας και ήλθε στην Κύπρο για πρώτη φορά στις 7/2/78 ως Διευθύνων Σύμβουλος μιας υπεράκτιας εταιρείας. Το 1980 δημιούργησε τη δική του υπεράκτια εταιρεία, με την επωνυμία C & Η GRAPHIC DESIGNS & PRINTING LTD, στην οποία κύριος μέτοχος και Διευθύνων Σύμβουλος ήταν ο αιτητής. Στον αιτητή χορηγήθηκαν περιοδικά προσωρινές άδειες παραμονής και εργασίας στην Κύπρο η τελευταία των οποίων έληγε στις 26/3/1986.
Το 1986 καταχωρήθηκε από πιστωτή αίτηση διαλύσεως της πιο πάνω εταιρείας, η οποία είχε χρέη γύρω στις £8,000 εκ των οποίων οι £5,000 οφείλονταν στο Γραφείο του Φόρου Εισοδήματος. Ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων, με επιστολή του προς την υπεράκτια εταιρεία C & Η GRAPHIC DESIGNS & PRINTING LTD, ημερομηνίας 16/5/86, πληροφόρησε αυτή ότι η έγκριση που της δόθηκε για διευκολύνσεις χωρίς καταβολή δασμών ανακαλείται επειδή η εταιρεία δεν διατηρεί πλέον γραφείο στην Κύπρο. Κατόπιν της πιο πάνω ανάκλησης από το Τμήμα Τελωνείων, ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως χορήγησε στον αιτητή προσωρινή άδεια με λήξη την 30/8/86, για να παραμείνει στην Κύπρο με την ιδιότητα του επισκέπτη.
Ενόψει πολλών ανωμαλιών και χρεών του αιτητή με την ιδιότητά του σαν Διευθυντή και ιδιοκτήτη της υπεράκτιας εταιρείας C & Η GRAPHIC DESIGNS & PRINTING LTD, o Αρχηγός Αστυνομίας διά του Διοικητή Υπηρεσίας Αλλοδαπών της Αστυνομίας, του οποίου ζητήθηκαν οι απόψεις πάνω στην πιο πάνω αίτηση, ήγειρε ένσταση στη χορήγηση της σχετικής άδειας.
Αφού ο Υπουργός Εσωτερικών με την ιδιότητα του Πρώτου Λειτουργού Μεταναστεύσεως ενημερώθηκε από το Λειτουργό Μεταναστεύσεως για το όλο ιστορικό σχετικά με τον αιτητή, αποφάσισε ότι ο αιτητής πρέπει να απελαθεί αμέσως από την Κύπρο. Κατόπιν της πιο πάνω απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως με επιστολή του προς τον αιτητή ημερομηνίας 26/10/89, τον πληροφόρησε ότι η αίτηση του για την έκδοση σε αυτόν προσωρινής άδειας παραμονής και εργασίας στην Κύπρο σαν Διευθυντής-Σύμβουλος της κυπριακής εταιρείας CONCEPT ADVERTISING LTD. δεν εγκρίνεται και τον καλούσε να κάνει διευθετήσεις για να αναχωρήσει αμέσως από την Κύπρο.
Επειδή ο αιτητής δε συμμορφώθηκε με την πιο πάνω ειδοποίηση για να αναχωρήσει από την Κύπρο, εκδόθηκαν διατάγματα σύλληψης και απέλασής του. Ο αιτητής με βάση τα πιο πάνω διατάγματα συνελήφθη κατά την 21/11/1989 και απελάθηκε για τη Γαλλία στις 22/11/1989. Μετά την απέλασή του, το όνομα του τοποθετήθηκε στον κατάλογο απαγορευμένων μεταναστών, STOP-LIST.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι άκυρη επειδή ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως δεν είχε εξουσιοδοτηθεί από τον Πρώτο Λειτουργό Μετανάστευσης (που είναι ο Υπουργός Εσωτερικών) να υπογράψει το διάταγμα απέλασης του αιτητή.
Ο αιτητής ισχυρίζεται, επίσης, ότι η προσβαλλόμενη πράξη θα πρέπει να ακυρωθεί επειδή τα επίδικα διατάγματα απελάσεως και τοποθετήσεως του στον κατάλογο απαγορευμένων μεταναστών, STOP-LIST, υπογράφηκαν από αναρμόδιο διοικητικό όργανο. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι σύμφωνα με το άρθρο 3(2) του περί Εκχωρήσεως της Ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τίνος Νόμου, Νόμου αρ. 23 του 1962, εκχώρηση εξουσίας Υπουργού δύναται να γίνει μόνο με γραπτή εξουσιοδότηση του Υπουργού προς αρμόδιο πρόσωπο. Τέτοια γραπτή εξουσιοδότηση δεν υπάρχει στην περίπτωση των επίδικων διαταγμάτων. Ο δικηγόρος του αιτητή υποστήριξε τη θέση του με την υπόθεση Abdul Hussain Asghar-Ali ν. Δημοκρατίας, αρ. 191/91, που εκδόθηκε στις 3/4/91 και δε θα δημοσιευτεί.
Ο Υπουργός Εσωτερικών με σημειώματά του με αριθμούς 65 και 69 στον ατομικό φάκελο του αιτητή (Τεκμήριο 1), σημείωσε και έδωσε οδηγίες όπως ο αιτητής απελαθεί αμέσως και εξουσιοδοτούσε το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών να υπογράψει τα σχετικά διατάγματα. Στην παρούσα περίπτωση ο περί Εκχωρήσεως της Ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τίνος Νόμου, Νόμος 23/62, δεν έχει εφαρμογή, αλλά εφαρμογής τυγχάνει το άρθρο 4 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, με το οποίο υπήρξε συμμόρφωση από τους καθ' ων η αίτηση.
Στην υπόθεση Abdul Hussain Asghar-Ali ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω), κρίθηκε ότι είναι άκυρη η επίδικη απόφαση απελάσεως εφόσον δεν εκδόθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών, αλλά από αναρμόδιο διοικητικό όργανο. Συνεπώς, τα γεγονότα της πιο πάνω υπόθεσης είναι τελείως διαφορετικά από την προκειμένη περίπτωση. Στην υπόθεση εκείνη δεν είχε ληφθεί απόφαση για απέλαση από τον Υπουργό Εσωτερικών, ενώ στην παρούσα υπόθεση υπάρχει απόφαση.
Το επόμενο επιχείρημα του αιτητή, είναι ότι η απόφαση στερείται αιτιολογίας. Η αιτιολογία, όμως, προκύπτει σαφώς από το φάκελο της υπόθεσης. Ο αιτητής παρέμεινε στη Δημοκρατίας χωρίς άδεια παραμονής από τις αρμόδιες αρχές. Η τελευταία άδεια που του χορηγήθηκε έληξε στις 26/3/86 και από τότε δεν ανανεώθηκε. Επίσης, η υπεράκτια εταιρεία που σύστησε ο αιτητής και της οποίας ήταν Διευθυντής και ιδιοκτήτης, οφείλει μεγάλα ποσά στο Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων για Φόρο Εισοδήματος. Για τις οφειλές του στο δημόσιο, εκδόθηκε από το Δικαστήριο ένταλμα φυλάκισης του για 150 μέρες και η Κεντρική Τράπεζα ακύρωσε την άδεια λειτουργίας της υπεράκτιας εταιρείας του.
Άλλο νομικό σημείο που ισχυρίζεται ο δικηγόρος του αιτητή, είναι ότι η απόφαση είναι άκυρη λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και λόγω πλάνης περί τα πράγματα. Δεν προβάλλει όμως ο αιτητής πιο γεγονός λήφθηκε υπόψη χωρίς να πρέπει ή δε λήφθηκε υπόψη ενώ έπρεπε να είχε ληφθεί, ώστε να υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα. Ούτε παραθέτει ο αιτητής τί είδους έρευνα παρέλειψαν να κάνουν οι καθ' ων η αίτηση ώστε να γίνεται λόγος για έλλειψη δέουσας έρευνας.
Σχετικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι υπάρχει προκατάληψη και εκδίκηση εναντίον του, ο ισχυρισμός αυτός δε στοιχειοθετήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο.
Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι με την απόφαση για απέλαση του, προσβλήθηκαν τα συνταγματικά και ανθρώπινα δικαιώματά του, δεν ευσταθεί. Έχει επανειλημμένα νομολογηθεί ότι η ευχέρεια του Κράτους να απελαύνει αλλοδαπούς είναι πολύ ευρεία και είναι συνυφασμένη με την κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα του Κράτους (Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3 CLR 2583, σελ. 2587, Karaliotas v. Republic (1987) 3 CLR 1701, σελ. 1705, Moyo v. Republic (1988) 3 CLR 1203).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.