|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
SOFOCLES SOFOCLEOUS ν. REPUBLIC (MINISTRY OF EDUCATION) (1971) 3 CLR 345
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1991) 4 ΑΑΔ 3093
24 Σεπτεμβρίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΓΔΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΗ,
Αιτήτριες,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 603/91).
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Αίτηση για προσωρινό διάταγμα αναστολής της επίδικης απόφασης —Πρέπει να αποδειχθεί από τον αιτητή είτε επικείμενη ανεπανόρθωτη ζημιά από την μη έκδοση τον διατάγματος είτε η ύπαρξη έκδηλης παρανομίας — Το βάρος απόδειξης βαρύνει τον αιτητή.
Μαζί με την καταχώρηση της προσφυγής από τις αιτήτριες για ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτημα της αιτήτριας 2 για παράταση της παραμονής της στην Κύπρο, καταχωρήθηκε και αίτηση στό Δικαστήριο για έκδοση προσωρινού διατάγματος που να αναστέλλει την απόφαση της Διοίκησης.
Η αίτηση που καταχωρήθηκε και από τις δύο αιτήτριες συνοδεύτηκε με ένορκη δήλωση της αιτήτριας 1 με την οποία ισχυριζόταν ότι θα υφίστατο ανεπανόρθωτη βλάβη με την απέλαση της αιτήτριας 2 και ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση νόμου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:
(1) Προσωρινό διάταγμα τότε μόνο μπορεί να εκδοθεί, αν το Δικαστήριο ικανοποιηθεί ότι ο αιτητής θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά αν δεν εκδοθεί ή στην περίπτωση που υπάρχει έκδηλη παρανομία.
(2) Το βάρος απόδειξης ότι ο αιτητής θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη βαρύνει τον αιτητή. Οι ισχυρισμοί της αιτήτριας 1 είναι ασαφείς και αόριστοι και δεν έχουν ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι πράγματι αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Όσον αφορά δε τον ισχυρισμό για έκδηλη παρανομία η απάντηση φαίνεται από την μαρτυρία που δόθηκε από τον Λειτουργό Μεταναστεύσεως και το Παράρτημα III του Τεκμηρίου Δ της ένστασης που είναι τα κριτήρια που καθόρισε το Υπουργικό Συμβούλιο ότι θα διέπουν την απασχόληση αλλοδαπών.
(3) Η δεύτερη αιτήτρια δεν καταχώρησε ένορκη δήλωση ούτε έδωσε μαρτυρία σχετικά με την αίτησή της για έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Σοφοκλέους ν. Δημοκρατίας (1971) 3 C.L.R. 345·
Moyo and Others v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 1203·
Karaliotas v. Republic (1987) 3 C.L.R .1701.
Αίτηση για προσωρινό διάταγμα.
Αίτηση για προσωρινό διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία αρνούντο άδεια παραμονής και εργασίας της αιτήτριας αρ. 2 στην Κύπρο.
Ν. Παναγιώτου, για τις αιτήτριες.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή τους αυτή οι αιτήτριες ζητούν:-
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση που γνωστοποιήθηκε στις αιτήτριες με επιστολή των καθ' ων η αίτηση ημερ. 12.6.91 με την οποία οι καθ' ων η αίτηση δεν ενέκριναν την παράταση της β' αιτήτριας στην Κύπρο, είναι άκυρη και/ή ανυπόστατη και/ή χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα."
Την αίτησή τους οι αιτήτριες βάσισαν σε γεγονότα που δίδονται σε ένορκη δήλωση της πρώτης αιτήτριας αρκετά των οποίων είναι άσχετα για την κρινόμενη αίτηση.
Οι καθ' ων η αίτηση καταχώρησαν ένσταση στην αίτηση των αιτητριών.
Τα γεγονότα που σχετίζονται με την αίτηση αυτή φαίνονται από τα συνημμένα στην ένσταση των καθ' ων η αίτηση και στο φάκελο της Διοίκησης που είναι το Τεκμήριο 2 ενώπιόν μου. Αυτά σε συντομία είναι τα ακόλουθα.
Την 23/12/1990 η αιτήτρια αριθ. 2 υπέβαλε στο Τμήμα Μεταναστεύσεως του Υπουργείου Εσωτερικών αίτηση όπως της επιτραπεί να εργαστεί στην Κύπρο (ίδε Τεκμήριο ΣΤ στην Ένσταση). Την ίδια ημέρα η προτιθέμενη εργοδότης της που είναι η αιτήτρια αριθ. 1 υπέγραψε δήλωση (ίδε Τεκμήριο Ε στην Ένσταση) στην οποία αναφέρεται ο σκοπός για τον οποίο θα εργοδοτούσε την αιτήτρια αριθ. 2.
Την 27/12/1990 στάληκε εκ μέρους του Λειτουργού Μεταναστεύσεως επιστολή στην πρώτη αιτήτρια το περιεχόμενο της οποίας μεταξύ άλλων αναφέρει:-
"Αναφέρομαι στην αίτησή σας, ημερομηνίας 23 Δεκεμβρίου, 1990, με την οποία ζητάτε, σύμφωνα με τους περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμους του 1952-1989 και τους σχετικούς Κανονισμούς του 1972-1990 τη χορήγηση Θεώρησης Εισόδου και Άδειας Προσωρινής Παραμονής και Εργασίας στην αλλοδαπή Indrani SANDARARAJ υπήκοη της Σρι-Λάνκα για να εισέλθει στην Κύπρο και να παραμείνει και να εργάζεται προσωρινά σαν γκουβερνάντα με την οικογένειά σας στην οδό Νικ. Μυλωνά αρ. 11, Λευκωσία.
2. Σας πληροφορώ ότι η πιο πάνω αίτηση εξετάσθηκε πολύ προσεκτικά και εγκρίθηκε με βάση τους όρους που αναφέρονται στη συνημμένη επιστολή μου σε σας με τον ίδιο όπως πιο πάνω αριθμό αναφοράς και ημερομηνίας. Η άδεια που χορηγείται θα ισχύει για περίοδο τριών μηνών, από την άφιξή της.
...................................................."
Την 15/4/1991 η δεύτερη αιτήτρια υπέβαλε αίτηση στην αρμόδια Αρχή για ανανέωση της προσωρινής παραμονής της στην Κύπρο για περίοδο ενός χρόνου αναφέροντας ότι λόγος της αίτησής της ήταν η συνέχιση της εργοδότησής της από την πρώτη αιτήτρια.
Με επιστολή του με ημερ. 12/6/1991 ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως πληροφόρησε τη δεύτερη αιτήτρια ότι η αίτησή της δεν μπορούσε να εγκριθεί για τους λόγους που εκτέθηκαν στην επιστολή και ότι αυτή θα έπρεπε να κάμει τις αναγκαίες διευθετήσεις για να εγκαταλείψει την Κύπρο (ίδε Τεκμήριο Ι στην Ένσταση).
Σαν αποτέλεσμα της άρνησης της αρμόδιας Αρχής να επιτρέψει την συνέχιση της παραμονής της δεύτερης αιτήτριας για το σκοπό εργοδότησής της από την πρώτη αιτήτρια οι αιτήτριες καταχώρησαν την προσφυγή αυτή.
Προσωρινό διάταγμα της φύσης που ζητούν οι αιτήτριες τότε μόνο μπορεί να εκδοθεί από το Δικαστήριο μόνο αν ικανοποιηθεί ότι ο αιτητής θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά αν δεν εκδοθεί ή αν υπάρχει έκδηλη παρανομία. (Ίδε μεταξύ άλλων τις αποφάσεις Σοφοκλέους ν. Δημοκρατίας (1971) 3 Α.Α.Δ. 345 και Sidney Alfred Moyo and Others v. The Republic (1988) 3 Α.Α.Δ. 1203).
Στην ένορκη δήλωση της πρώτης αιτήτριας που συνοδεύει την αίτηση και που είναι η μοναδική μαρτυρία που κατατέθηκε από μέρους των αιτητριών για υποστήριξη της αίτησής τους αυτή ισχυρίζεται στις παραγράφους 13 και 15 τα ακόλουθα:-
"13. Είναι βέβαιο ότι οι καθ' ων η αίτηση θα επιμείνουν στην απόφαση τους για απέλαση και σε τέτοια περίπτωση θα υποστούμε ανεπανόρθωτη βλάβη που δεν είναι δυνατόν να αποτιμηθεί σε χρήμα."
"15. Πιστεύω ακόμα ότι τα γεγονότα στα οποία στηρίχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν λανθασμένα και/ή ελλειπή και ότι κατά τη λήψη της εχώρησε έκδηλη παράβαση του νόμου και κάθε αρχή Δικαίου."
Το βάρος της απόδειξης ότι ο αιτητής υπέστη ανεπανόρθωτη βλάβη τον βαρύνει. Ο ισχυρισμός της πρώτης αιτήτριας που κάνει στην παράγραφο 13 είναι ασαφής και αόριστος και η αιτήτρια αυτή δεν με έχει ικανοποιήσει ότι πράγματι αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι η απόφαση της διοίκησης πάρθηκε κατά έκδηλη παράβαση του νόμου η απάντηση φαίνεται τόσο από τη μαρτυρία του κ. Ν. Ζαβρού, που είναι ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως, όσον και από το περιεχόμενο του Παραρτήματος III του Τεκμήρίου "Δ" στην Ένσταση που είναι τα κριτήρια που το Υπουργικό Συμβούλιο καθώρισε ότι θα διέπουν την απασχόληση αλλοδαπών.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση της πρώτης αιτήτριας απορρίπτεται.
Η δεύτερη αιτήτρια δεν έδωσε μαρτυρία ούτε και καταχώρησε ένορκη δήλωση σχετικά με την αίτησή της για έκδοση προσωρινού διατάγματος που να αναστέλλει την απόφαση της Διοίκησης με την οποία της αρνείτο άδεια παραμονής και εργασίας στην Κύπρο.
Για το λόγο αυτό απορρίπτω την αίτησή της.
Παρόλο που το θέμα του δικαιώματος της Δημοκρατίας να επιτρέψει ή να απαγορεύσει την είσοδο και παραμονή της αλλοδαπής στην Κύπρο δεν έχει στην αίτηση αυτή εγερθεί, εντούτοις θα ήθελα να παραπέμψω στις δύο πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του Δικαστηρίου αυτού Karaliotas v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1701 και Moyo and Others v. Republic (πιο πάνω) όπου γίνεται εκτενής ανάλυση του θέματος.
Έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος για την αναστολή της απόφασης της Διοίκησης πρέπει να απορριφθεί θεωρώ ότι δεν είναι αναγκαίο να υπεισέλθω της προδικαστικής ένστασης των καθ' ων η αίτηση ότι η προσβαλλόμενη διοικητική πράξη και/ή απόφαση είναι αρνητική διοικητική πράξη και δεν χωρεί αναστολή της.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Οι αιτήτριες να πληρώσουν τα έξοδα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.