|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 2731
25 Ιουλίου, 1991
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ Ε. ΡΑΦΙΔΙΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 915/89).
Ο περί Ανακουφίσεως Παθόντων Νόμος του 1988 (Αρ. 114/88), άρθρο 9(2), προβλέπει την καταβολή ειδικής μηνιαίας σύνταξης με ημερομηνία ενάρξεως δώδεκα μήνες πριν την απόφαση — Διαφορετική απόφαση αποτελεί πλάνη περί το Νόμο — Αποτελεί λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης.
Τα παράπονα του αιτητή στην παρούσα υπόθεση ήταν πρώτον η μη καταβολή της αναπηρικής του σύνταξης από το 1974 που πληγώθηκε και δεύτερον η μη αναδρομική κατά δώδεκα μήνες καταβολή της αναπηρικής του σύνταξης όπως προνοεί το άρθρο 9 του περί Ανακουφίσεως Παθόντων Νόμου του 1988 (Αρ. 114/88).
Σύμφωνα με την προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων, η ημερομηνία έναρξης χορήγησης της μηνιαίας αναπηρικής σύνταξης καθορίστηκε η ημερομηνία που απείχε δύο μήνες πριν την ημερομηνία λήψης της απόφασης αντίθετα με το Νόμο που προβλέπει στο άρθρο 9(2) την κατά 12 μήνες αναδρομική χορήγησή της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
(1) Αναφορικά με το πρώτο παράπονο του αιτητή αυτό δεν μπορεί να ικανοποιηθεί γιατί σύμφωνα με το άρθρο 9(2) του Νόμου 114/88 αποκλείεται η παραχώρηση σύνταξης πέραν των 12 μηνών από την ημερομηνία λήψεως της απόφασης.
(2) Ως προς το δεύτερο παράπονο του αιτητή είναι φανερό ότι η Επιτροπή ενήργησε κάτω από πλάνη περί το Νόμο 114/88 γιατί, ως αναφέρθηκε, σύμφωνα με το άρθρο 9(2) η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη να ορίσει ως ημερομηνία έναρξης της μηνιαίας ειδικής σύνταξης την ημερομηνία που απέχει 12 μήνες προ της ημερομηνίας αποφάσεως. Η πράξη που εκδίδεται κατά πλάνη περί το Νόμο ή τον Κανονισμό οδηγεί σε ακύρωση.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χριστοδούλου και Άλλος ν. Δημοκρατίας (Α.Ε. 516, ημερ. απόφασης 30/3/1990).
Λιβέρη ν. Δημοκρατίας (1981) 3 Α.Α.Δ. 398.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων με την οποία καθορίζεται ως ημερομηνία έναρξης παροχής ειδικής μηνιαίας σύνταξης αναπηρίας του αιτητή τη 14 Ιουλίου, 1988.
Ν. Παπαμιλτιάδους, για τον αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής με την προσφυγή του προσβάλλει απόφαση της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων, ημερομηνίας 4/10/89, σύμφωνα με την οποία καθορίζεται ως ημερομηνία έναρξης παροχής ειδικής μηνιαίας σύνταξης αναπηρίας του η ημερομηνία 14/7/88.
Ο αιτητής αναμφισβήτητα είναι παθών και δικαιούται, σύμφωνα με τον Περί Ανακουφίσεως Παθόντων Νόμο του 1988 (αρ. 114/88), μηνιαίας σύνταξης αναπηρίας.
Ο αιτητής έχει δύο παράπονα από την πιο πάνω απόφαση της Επιτροπής. Πρώτο, γιατί να μην ξεκινά η σύνταξη του από το 1974 όταν επληγώθη και δεύτερο, γιατί να του παρέχεται αναδρομική σύνταξη δύο μόνο μηνών, περίπου και όχι τουλάχιστον δώδεκα, όπως καθορίζεται από το Νόμο.
Είναι αναγκαίο να παραθέσω τη σχετική πρόνοια του Νόμου. Το άρθρο 9 αναφέρει:
"9(1) Η ημερομηνία ενάρξεως καταβολής της ειδικής μηνιαίας συντάξεως της παρεχομένης δυνάμει του παρόντος Νόμου, ορίζεται υπό της Επιτροπής.
(2) Εάν η ημερομηνία θανάτου του πεσόντος ή εξαφανίσεως του εξαφανισθέντος ή τραυματισμού του αναπήρου απέχει πέραν των δώδεκα μηνών από της ημερομηνίας λήψεως της αποφάσεως, η Επιτροπή ορίζει ως ημερομηνίαν ενάρξεως της καταβολής της ειδικής μηνιαίας συντάξεως ημερομηνίαν απέχουσαν δώδεκα μήνας προ της ημερομηνίας αποφάσεως.
(3)...."
Επομένως, εκ του Νόμου η Επιτροπή αποκλείεται να παραχωρήσει σύνταξη πέραν των 12 μηνών από της ημερομηνίας λήψεως της απόφασής της, γιατί τούτο θα ήταν αντίθετο προς το άρθρο 9(2) του σχετικού Νόμου.
Ως προς το δεύτερο παράπονο του αιτητή, έχω εξετάσει με προσοχή τις εισηγήσεις των δικηγόρων και των δύο πλευρών.
Είναι εισήγηση του δικηγόρου των καθ'ων η αίτηση πως τούτο θα ήταν αντίθετο προς τα συμφέροντα του αιτητή και πιό συγκεκριμένα, εάν καθοριστεί ως ημερομηνία έναρξης καταβολής της ειδικής μηνιαίας σύνταξης η 8/9/ 87, ο αιτητής θα δικαιούτο εις £1,008.83, διότι η σύνταξη θα καθορίζετο με τους ισχύοντες τότε Νόμους Περί Εθνικής Φρουράς (Χορηγήματα εις Εξαρτωμένους Πεσόντων και εις Αναπήρους) Κανονισμοί του 1978 έως 1986 (ΚΔΠ 98/86), ενώ με τον καθορισμό ημερομηνίας έναρξης της καταβολής από τις 14/7/88, δηλαδή δύο μήνες περίπου πριν από τη λήψη της επίδικης απόφασης, ο αιτητής θα δικαιούτο σε £1,011.27, διότι την 14/7/88 ίσχυαν οι Περί Ανακουφίσεως Παθόντων Κανονισμοί του '88 (ΚΔΠ 186/ 88), οι οποίοι Κανονισμοί καθορίζουν και τα σχετικά ποσά που δικαιούται ο αιτητής.
Είναι εισήγηση του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση πως η επίδικη απόφαση ελήφθη γιατί ευνοούσε τον αιτητή και εν πάση περιπτώσει ήταν εύλογη υπό τις περιστάσεις.
Δεν εξετάζω το εύλογο ή όχι της απόφασης της Επιτροπής, ούτε και τα κίνητρα της να ευνοήσει τον αιτητή έστω και με £2, όπως φαίνεται από το σχετικό πίνακα που έχει επισυνάψει ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, αλλά βρίσκω ότι η απόφαση αυτή είναι αντίθετη προς το Νόμο.
Η Επιτροπή, κατά τη γνώμη μου, ενήργησε κάτω από πλάνη περί το Νόμο, γιατί, όπως καθαρά προσδιορίζει το άρθρο 9(2) του Νόμου 114/88, που αναφέρεται πιο πάνω, η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη να ορίσει "ως ημερομηνίαν ενάρξεως της καταβολής της ειδικής μηνιαίας συντάξεως, ημερομηνίαν απέχουσαν δώδεκα μήνας προ της ημερομηνίας αποφάσεως". Κατ' ακολουθία βρίσκω ότι η Επιτροπή ενήργησε κάτω από πλάνη περί το Νόμο και η απόφαση της πάσχει.
Είναι νομολογιακά θεμελιωμένο σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου πως, πράξη που εκδόθηκε κατά πλάνη περί το Νόμο ή τον Κανονισμό οδηγεί σε ακύρωση. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Απόφαση Ολομέλειας Ανωτάτου Δικαστηρίου - Α.Ε. 516 Ανδρούλλα Χριστοδούλου και Άλλος ν. Δημοκρατίας, ημερομηνία έκδοσης 30/3/1990 και Λιβέρη ν. Δημοκρατίας (1981) 3 Α.Α.Δ. 398,413.)
Για τους πιο πάνω λόγους, η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.