|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Σεκκέ ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1991) 4 ΑΑΔ 3546
Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1992) 4 ΑΑΔ 358
Xατζηλαζάρου Aντωνία και Άλλες ν. Δημοκρατίας (Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας) (1993) 4 ΑΑΔ 1648
(1991) 4 ΑΑΔ 2446
1 Ιουλίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ,
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΪΤΤΑΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 94/86, 213/86, 223/86, 233/86).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές —Συστάσεις Προϊσταμένου — — Η χρονική περίοδος κατοχής μιας θέσης από τον Τμηματάρχη δεν επηρεάζει ούτε μειώνει την ικανότητά του να αξιολογήσει τους υφισταμένους του με συστάσεις ενώπιον της Ε.Δ.Υ.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές —Συστάσεις Προϊσταμένου — Αιτιολογία — Ο Τμηματάρχης δεν χρειάζεται να αιτιολογήσει τις συστάσεις του, εκτός αν είναι αντίθετες με το περιεχόμενο των φακέλων —Αρκετή η αναφορά μόνο στους συστηθέντες υποψηφίους και όχι σε όλους.
Δημόσιοι Υπάλληλοι —Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Παρατυπίες — θεωρούνται ουσιώδεις μόνο αν επηρέασαν ουσιωδώς την απόφαση της Ε.Δ.Υ.
Δημόσιοι Υπάλληλοι —Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Προσυπογράφων Λειτουργός — Δύναται να είναι ο οικείος προϊστάμενος όταν έχει απ' ευθείας γνώση της εργασίας του αξιολογούμενου υπαλλήλου —Δεν απαιτείται όπως είναι κάτω από την ίδια στέγη.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Κριτήρια — Αξία, προσόντα, αρχαιότητα — Όταν τα δύο πρώτα είναι ίσα υπερισχύει η αρχαιότητα — Η αρχαιότητα από μόνη της δεν αρκεί για να στοιχειοθετήσει έκδηλη υπεροχή.
Οι αιτητές, προσέβαλαν με την προσφυγή τους την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Τελωνειακού Λειτουργού 1ης Τάξης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1) Η χρονική περίοδος κατά την οποία ένας Τμηματάρχης κατέχα μια θέση δεν επηρέαζα κατ' ουδένα λόγο ούτε μειώνει την ικανότητά του να εκτελέσει τα καθήκοντα της θέσης που κατέχει και κατ' επέκταση να αξιολογήσει τους υφισταμένους του για σκοπούς σύνταξης εμπιστευτικών εκθέσεων ή συστάσεων ενώπιον της Ε.Δ.Υ.
2) Ο Τμηματάρχης δεν έχει την υποχρέωση να αιτιολογήσει τις συστάσεις του, νοουμένου ότι αυτές δεν είναι αντίθετες με το περιεχόμενο των φακέλλων και είναι αρκετό να αναφερθεί μόνο στους υποψηφίους που συστήνει χωρίς ειδική αναφορά σε όλους.
3) Καμία πλάνη δεν έχει τεκμηριωθεί για την εκτίμηση του Τμηματάρχη για το 1985 αφού δεν φαίνεται να είναι διαφορετική από την τελική αξιολόγηση για τον χρόνο αυτό.
4) Παράλειψη να ακολουθηθούν οι πρόνοιες της Εγκυκλίου 491/79 σχετικά με την σύνταξη των εμπιστευτικών εκθέσεων αποτελεί παρατυπία η οποία όμως για να θεωρηθεί ουσιώδης, ώστε να οδηγήσει σε ακύρωση της απόφασης, πρέπει να έχει επηρεάσει ουσιωδώς την απόφαση της Ε.Δ.Υ.
5) Παρόλο που σύμφωνα με την παράγραφο 4 (γ) της Εγκυκλίου 491, ο Προσυπογράφων Λειτουργός "δύναται να είναι ο οικείος προϊστάμενος" όταν αυτός "έχει απ' ευθείας γνώση της εργασίας του αξιολογουμένου υπαλλήλου", δεν είναι απαραίτητο αυτός να είναι κάτω από την ίδια στέγη με τον υπάλληλο.
6) Κατά τη διενέργεια προαγωγών λαμβάνονται υπόψη η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότητα των υποψηφίων και στην περίπτωση που δύο πρώτα κριτήρια είναι ίσα τότε υπερισχύει η αρχαιότητα. Στην προκαμένη περίπτωση υπάρχουν αιτητές που είναι αρχαιότεροι των ενδιαφερομένων μερών όμως η αρχαιότητα από μόνη της δεν είναι αρκετή για να προσδώση την απαραίτητη έκδηλη υπεροχή.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Louca and Others v. Public Service Commission (A.E. 777, 780, ημερ. 16/6/1989)·
Φωτίου και άλλοι ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 749/88, ημερ. 16/6/1989)·
Ξυστούρης και άλλη ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 956/87 ημερ. 13/3/1990)·
Sekkides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2136.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Τελωνειακού Λειτουργού 1ης Τάξης, Τμήμα Τελωνείων, αντί των αιτητών.
Α. Ενταφιανός, για τους αιτητές στην υπόθεση 94/86.
Α.Σ. Αγγελίδης με Κ. Μιχαηλίδη και Δ. Ζαβαλλή, για τους αιτητές στην υπόθεση 213/86.
Γ. Φράγκου (κα), Ανώτερη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή αυτή οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) ημερ. 14 Δεκεμβρίου, 1985, να προάξει τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί αυτών στη θέση Τελωνειακού Λειτουργού 1ης Τάξης, Τμήμα Τελωνείων, από 1 Ιανουαρίου, 1986.
Ο Υπουργός Οικονομικών ενέκρινε την πλήρωση 15 κενών θέσεων Τελωνειακού Λειτουργού 1ης Τάξης, δεδομένου δε ότι η θέση είναι θέση προαγωγής, συστάθηκε Τμηματική Επιτροπή, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 36 των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967 έως 1983.
Με την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής ημερ. 11 Νοεμβρίου, 1985, συστήθηκαν για προαγωγή, στις πιο πάνω θέσεις, κατ' αλφαβητική σειρά, 46 υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και από τους αιτητές όλοι εκτός των Ανδρέα Καϊττάνη και Αλέξανδρου Αλεξάνδρου, στην Υπ. Αρ. 94/86.
Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρία της ημερ. 26 Νοεμβρίου, 1985, αφού έλαβε υπόψη της όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της, αποφάσισε όπως κατά την τελική εξέταση ληφθούν υπόψη, επιπρόσθετα με τους 46 συστηθέντες, και ακόμα 4 υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων και οι αιτητές στην Υπ. Αρ. 94/86 Καϊττάνης και Αλεξάνδρου.
Στη συνεδρία της Ε.Δ.Υ. ημερ. 13 Δεκεμβρίου, 1985, παρευρέθηκε και ο Αν. Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων, ο οποίος εξέφρασε τις απόψεις του και έδωσε τις συστάσεις του σχετικά με τους υποψήφιους.
Η Ε.Δ.Υ., κατά τη συνεδρία της ημερ. 14 Δεκεμβρίου, 1985, αφού ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων, εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης και από τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους των υποψηφίων, και έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής, τις κρίσεις και συστάσεις του Αν. Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων, και την απόδοση των υποψηφίων κατά το 1985, σύμφωνα με τη δήλωση του Διευθυντή, έκρινε ότι οι πιο κάτω υποψήφιοι υπερείχαν των υπολοίπων και αποφάσισε να τους προαγάγει στην επίδικη θέση από 1 Ιανουαρίου, 1986:
1. Κώστας Κ. Θεοδοσίου
2. Παναγιώτης Κ. Κακούσιης
3. Παναγιώτης Ηλ. Σαββίδης
4. Ανδρέας Χατζηιωάννου
5. Τηλέμαχος Παπαγεωργίου
6. Νίκος Μ. Αριστείδου
7. Νίκος Ψαράς
8. Γεώργιος Χωραίτης
9. Παναγιώτης Δ. Γιασουμή
10. Χρυστάλλα Χρ. Νικολαΐδου
11. Παναγιώτης Χριστοδουλίδης
12. Πάμπος Ν. Τρύφωνος
13. Μενέλαος Τσαγγαρίδης
14. Δημήτριος Χ. Χαραλαμπίδης
15. Τεύκρος Χριστοφόρου.
Στην Υπ. Αρ. 94/86 προσβάλλονται οι διορισμοί και των 15 ενδιαφερομένων μερών, στις Υπ. Αρ. 223/86 και 233/86 όλων εκτός του υπ' αρ. 15 Τεύκρου Χριστοφόρου, και στην Υπ. Αρ. 213/86 όλων εκτός της υπ' αρ. 10 Χρυστάλλας Νικολαΐδου.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι οι συστάσεις του Αν. Διευθυντή πάσχουν γιατί, πρώτον, έχοντας μόλις αναλάβει καθήκοντα, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει την υπηρεσιακή προσφορά των υποψηφίων και, συνεπώς, δεν ήταν σε θέση να δώσει και τις ανάλογες συστάσεις. Επίσης, οι συστάσεις όπως δόθηκαν, με απλή αναφορά στο όνομα ορισμένων μόνον από τους υποψηφίους, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στους άλλους, ήταν αντικανονικές και αναιτιολόγητες. Τέλος, η Ε.Δ.Υ., δεν υιοθέτησε τις συστάσεις του Αν. Διευθυντή όσον αφορά τον αιτητή στην Υπ. Αρ. 213/86 Νικολαΐδη, χωρίς να δώσει οποιαδήποτε αιτιολογία γι' αυτό.
Στην προσφυγή Αρ. 94/86 προβάλλεται επίσης ο ισχυρισμός ότι οι συστάσεις του Διευθυντή είναι πεπλανημένες και προϊόν ελλειπούς έρευνας γιατί, ενώ βασίζονται στην απόδοση των υποψηφίων για το 1985, ο Διευθυντής σύστησε υποψήφιους των οποίων η απόδοση το 1985, όπως προέκυψε από τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις για το χρόνο αυτό, ήταν υποδεέστερη των αιτητών, γεγονός που καταδεικνύει ότι οι συστάσεις του για το 1985 ήταν προϊόν ελλειπούς έρευνας και πεπλανημένες.
Έχει νομολογηθεί ότι η χρονική περίοδος κατά την οποία ένας Τμηματάρχης κατέχει μια θέση, κατ' ουδένα λόγο δεν επηρεάζει ούτε μειώνει την ικανότητά του να εκτελέσει τα καθήκοντα της θέσης που κατέχει και, κατ' επέκταση, να αξιολογήσει τους υφιστάμενους του για σκοπούς σύνταξης εμπιστευτικών εκθέσεων ή και να προβεί σε συστάσεις ενώπιον της Ε.Δ.Υ. Βλ. σχετικά την απόφαση της Ολομέλειας στις Αν. Εφέσεις 777 και 780 Yiannoulla Louca and Others v. Public Service Commission, (η απόφαση δόθηκε στις 16 Ιουνίου, 1989).
Έχει επίσης νομολογηθεί ότι ο Τμηματάρχης δεν έχει την υποχρέωση να αιτιολογήσει τις συστάσεις του, νοουμένου ότι αυτές δεν είναι αντίθετες με το περιεχόμενο των φακέλων και είναι αρκετό αν αναφερθεί μόνο στους υποψήφιους που συστήνει, χωρίς να κάμνει ειδική αναφορά κατά τις συστάσεις του σε όλους του υποψήφιους. Βλ. Υπ. Αρ. 749/88 κ.λ,π. Φωτίου κ.α. ν. Δημοκρατίας, και Υπ. Αρ. 956/87 κ.λ.π. Σάββας Ξνστουρής κ.α. ν. Δημοκρατίας, (οι αποφάσεις δόθηκαν στις 7 Νοεμβρίου 1989 και 13 Μαρτίου, 1990, αντίστοιχα, και δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμα).
Όσον αφορά την εκτίμηση του Τμηματάρχη για το 1985, δεν φαίνεται να είναι διαφορετική από την τελική αξιολόγηση για το χρόνο αυτό, όπως παρουσιάζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις, και, συνεπώς, καμιά πλάνη δεν έχει τεκμηριωθεί.
Είναι επίσης ο ισχυρισμός των αιτητών ότι οι εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων που λήφθηκαν υπόψη από την Ε.Δ.Υ. πάσχουν γιατί συντάχθηκαν κατά παράβαση των σχετικών Κανονισμών, γιατί έγιναν από τον Ανώτερο Τελώνη ως Αξιολογούντα Λειτουργό και προσυπογράφτηκαν από τον Αρχιτελώνη, οι οποίοι δεν είχαν οποιαδήποτε άμεση γνώση για τους αξιολογούμενους, αντί από τον άμεσα προϊστάμενο που είχε προσωπική και άμεση εποπτεία. Το θέμα, όπως αναφέρεται στην αγόρευση των αιτητών, είχε καταγγελθεί στην ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ., είχαν δε, ως αποτέλεσμα, εκδοθεί γραπτές οδηγίες για το μέλλον από τον Ανώτερο Τελώνη, Τελωνείο Λεμεσού, προς τους Υπεύθυνους των Κλάδων με κατάλογο των Λειτουργών που ορίζονταν ως Αξιολογούντες και Προσυπογράφοντες Λειτουργοί για το Τελωνείο Λεμεσού και Πάφου.
Σύμφωνα με τη νομολογία, παράλειψη να ακολουθηθούν οι πρόνοιες της Εγκυκλίου 491/79 σχετικά με τη σύνταξη των εμπιστευτικών εκθέσεων, αποτελεί παρατυπία, όμως η παρατυπία αυτή θα πρέπει να έχει επηρεάσει ουσιωδώς την απόφαση της Ε.Δ.Υ. για να θεωρηθεί από το Δικαστήριο ότι η απόφαση αυτή πρέπει να ακυρωθεί. Βλ. Sekkides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2136.
Επίσης, παρόλον που σύμφωνα με την παράγραφο 4(γ) της Εγκυκλίου 491, ο Προσυπογράφων Λειτουργός "δύναται να είναι ο οικείος προϊστάμενος" όταν αυτός "έχει απ' ευθείας γνώση της εργασίας του αξιολογουμένου υπαλλήλου" δεν είναι απαραίτητο ο Προσυπογράφων Λειτουργός να είναι κάτω από την ίδια στέγη με τον υπάλληλο. Βλ. σχετικά Yiannoulla Louca and others v. Public Service Commission (πιο πάνω).
Συγκριτικά, η εικόνα που παρουσιάζουν οι αιτητές και τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι η ακόλουθη: Από πλευράς αξίας για τα χρόνια 1981 - 1984, όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, όπως και όλοι οι αιτητές, έχουν βαθμολογηθεί "Λίαν Καλοί". Σύσταση από το Διευθυντή δεν έχουν τα ενδιαφερόμενα μέρη Χρυστάλλα Νικολαΐδου, Πάμπος Τρύφωνος και Τεύκρος Χριστοφόρου και από τους αιτητές κανένας, εκτός του Ιωάννη Παπαγεωργίου στην Υπ. Αρ. 94/86 και του Χριστάκη Νικολαΐδη στην Υπ. Αρ. 213/86 που έχουν τέτοια σύσταση. Όλοι πληρούν τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας.
Από πλευράς αρχαιότητας, οι αιτητές Καϊττάνης στην Υπ. Αρ. 94/86, Χρ. Νικολαΐδης στην Υπ. Αρ. 213/86 και Χαρτούτσιος στην Υπ. 233/86, είναι ίσοι με τα ενδιαφερόμενα μέρη υπ' αρ. 2, 3, 4, 5, 6, 7 και 8 (όπως παρουσιάζονται στον πιο πάνω πίνακα), έχοντας διοριστεί στην υπηρεσία την ίδια μέρα και είναι αρχαιότεροι των υπόλοιπων ενδιαφερομένων μερών που προσβάλλουν κατά 11 μήνες μέχρι 1 χρόνο και 9 μήνες.
Οι αιτητές Παπαγεωργίου και Αλεξάνδρου στην Υπ. Αρ. 94/86 είναι αρχαιότεροι όλων των ενδιαφερομένων μερών κατά 8 1/2 μήνες μέχρι 2 χρόνια και 5 1/2 μήνες.
Ο αιτητής Λοϊζίδης στην Υπ. Αρ. 213/86 είναι ίσος με τα ενδιαφερόμενα μέρη 9, 11, 12, 13 και 14, αρχαιότερος των 1 και 15 κατά 10 μήνες και νεώτερος των υπόλοιπων.
Η αιτήτρια Χριστοδούλου στην Υπ. Αρ. 223/86 είναι ίση με το ενδιαφερόμενο μέρος 1 Θεοδοσίου και νεώτερη όλων των υπόλοιπων.
Σύμφωνα με τις γενικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου, κατά τη διενέργεια προαγωγών λαμβάνονται υπόψη η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότητα των υποψηφίων, και στην περίπτωση που τα πρώτα δύο κριτήρια είναι ίσα τότε υπερισχύει η αρχαιότητα.
Αναμφίβολα, όπως φαίνεται από τα πιο πάνω, στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι αιτητές είναι αρχαιότεροι των ενδιαφερομένων μερών, περίπου μεταξύ 8 1/2 μηνών και 2 1/2 χρόνων. Όμως, η αρχαιότητα από μόνη της δεν είναι αρκετή να προσδώσει στους αιτητές την απαραίτητη έκδηλη υπεροχή για να μπορεί το Διοικητικό Δικαστήριο να επέμβει στην απόφαση της Ε.Δ.Υ. να την ανατρέψει.
Κάτω από τις περιστάσεις, θεωρώ ότι η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Ε.Δ.Υ. και γι' αυτό οι προσφυγές αυτές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.