Κασσέρα ν. Δημοκρατίας (1991) 4 ΑΑΔ 2435

Διοικητική Πράξη — Ανάκληση — Διάκριση παράνομων από νόμιμες διοικητικές πράξεις — Δεν είναι παράνομες οι διοικητικές πράξεις στις οποίες οδηγήθηκε η διοίκηση λόγω εσφαλμένης εκτίμησης των προϋποθέσεων εκδόσεως της πράξης — Η ανάκληση σ' αυτή την περίπτωση δεν επιτρέπεται.

Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής προσέβαλε απόφαση της Ε.Ε.Υ. με την οποία ανακάλεσε διορισμό του στις κλίμακες Α8-Α10 και τον διόρισε εκ νέου στις κλίμακες Α5-Α7.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

1. Παράνομες χαρακτηρίζονται οι διοικητικές πράξεις που εκδόθηκαν κατά παράβαση διατάξεων νόμου και αυτές που εκδόθηκαν κατά πλάνη περί τα πράγματα. Δεν αποτελούν όμως παράνομες πράξεις εκείνες για τις οποίες η Διοίκηση διαπίστωσε απλώς εσφαλμένη εκτίμηση για το πράγματι υποστατό των πραγματικών προϋποθέσεων εκδόσεώς τους. Επομένως, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ανάκληση νόμιμης διοικητικής πράξης.

2. Η ανάκληση των νόμιμων διοικητικών πράξεων είναι επιτρεπτή εφόσον δεν θίγονται δικαιώματα των πολιτών που δημιουργήθηκαν με την πράξη που ανακαλείται ή για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Ανάκληση λόγω διάφορης εκτίμησης των ιδίων δεδομένων δεν είναι επιτρεπτή.

3. Στην υπόθεση αυτή, ο αιτητής, στην αίτησή του για διορισμό, επισύναψε όλα τα πιστοποιητικά και διπλώματα τα οποία κατείχε και η Ε.Ε.Υ. είχε υποχρέωση να ερευνήσει και διαπιστώσει η ίδια κατά πόσο ο αιτητής κατείχε τα προσόντα που απαιτούσαν τα σχέδια υπηρεσίας της θέσης. Αυτό ούτε δόλιο ούτε απατηλό ήταν εκ μέρους του αιτητή, πράγμα το οποίο παραδέχτηκε και ο Πρόεδρος της Ε.Ε.Υ. Η προσβαλλόμενη πράξη δεν εκδόθηκε με πλάνη περί τα πράγματα. Η διαπίστωση του λάθους δεν επέτρεπε την ανάκληση της πράξης.

Επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας, Αρ. 453/1968, 808/1955, 1269/1966.

Χατζηπαναγή ν. Δημοκρατίας, (Προσφυγή Αρ. 151/88 ημερ. 13/5/ 89)

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με την οποία ανακάλεσε προηγούμενη απόφασή της με την οποία διόρισε τον αιτητή επί δοκιμασία στη θέση Εκπαιδευτή στις συνδυασμένες κλίμακες Α8 - Α10 και τον διόρισε εκ νέου στις κλίμακες Α5 - Α7.

Χ. Πέτρου, για τον αιτητή.

Ρ. Πετρίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια Ιταλίας, Σχολή Οικονομίας και Εμπορίου, Κλάδος Τουριστικών Σπουδών, το Μάρτη του 1981. Διορίστηκε με σύμβαση από 11 Οκτωβρίου, 1982 μέχρι 31 Αυγούστου, 1983, και από 1 Σεπτεμβρίου, 1983, μέχρι 31 Αυγούστου, 1984, στη θέση του Εκπαιδευτή Μέσης Τεχνικής Εκπαίδευσης, πάνω στην κλίμακα Α8.

Οι καθ' ων η αίτηση, με επιστολή τους ημερ. 3 Ιουλίου, 1984, πρόσφεραν στον αιτητή διορισμό επί δοκιμασία στη μόνιμη και συντάξιμη θέση Εκπαιδευτή Ξενοδοχειακών Σχολείων Μέσης, Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, πάνω στις συνδυασμένες μισθοδοτικές κλίμακες Α8 - Α10, τον οποίο διορισμό ο αιτητής αποδέχθηκε και τοποθετήθηκε στη Διανέλλειο Τεχνική Σχολή Λάρνακας.

Στην αίτηση που είχε υποβάλει ο αιτητής για διορισμό το 1981, πάνω στο ειδικό έντυπο, είχε δηλώσει ότι απέκτησε-

1) Diploma di Qualifiazione

2) Β in Sc Hotel & Tourism Economics.

Είχε επίσης υποβάλει ικανό αριθμό εγγράφων και διπλωμάτων σχετικά με τα προσόντα που απέκτησε, μεταξύ των οποίων και μια βεβαίωση της Πρεσβείας της Ιταλίας στην Κύπρο, σύμφωνα με την οποία "has been awarded on the 21/3/81 the Diploma in Tourist Studies from the University of Bologna. Mr. Cassera attended the above Univeristy course from the academic year 1977/78 to the academic year 1980/81".

Στις 2 Απριλίου, 1986, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.) εξέτασε αίτημα του κ. Μαρίνου Κακουράτου, Εκπαιδευτή Ξενοδοχειακών, που υποβλήθηκε μέσω του δικηγόρου του για ένταξη στις συνδυασμένες κλίμακες Α8 - Α10. Ο κ. Κακουράτος επικαλείτο το προηγούμενο του κ. Κασσέρα και ισχυρίζετο ότι έχει τα ίδια προσόντα με αυτόν.

Η Ε.Ε.Υ., αφού εξέτασε τους σχετικούς φακέλους, διαπίστωσε ότι πράγματι οι δύο Εκπαιδευτές έχουν τα ίδια προσόντα και ότι τα προσόντα αυτά δεν καλύπτουν τις πρόνοιες των σχεδίων υπηρεσίας για τις κλίμακες Α8-Α10. Ως εκ τούτου, απέρριψε το αίτημα του κ. Κακουράτου και αποφάσισε να ζητήσει νομική συμβουλή σε σχέση με την αντιμετώπιση της περίπτωσης του κ. Κασσέρα.

Ο Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας έδωσε σχετική γνωμοδότηση στις 25 Απριλίου, 1986. Η Ε.Ε.Υ., έχοντας υπόψη την εν λόγω γνωμοδότηση, καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν την στην εσφαλμένη εκτίμηση των προσόντων του κ. Κασσέρα, αποφάσισε να ανακαλέσει την απόφασή της για τον, από 1 Σεπτεμβρίου, 1984, επί δοκιμασία διορισμό του κ. Κασσέρα στη Θέση Εκπαιδευτή πάνω στις κλίμακες Α8-Α10 και τον εκ νέου, επί δοκιμασία, διορισμό του αναδρομικά από 1 Σεπτεμβρίου, 1984 στη θέση Εκπαιδευτή, πάνω στην κλίμακα Α5-Α7.

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, καταχωρήθηκε η προσφυγή αυτή, στις 2 Ιουλίου, 1986 με την οποία ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την ακύρωση της απόφασης της Ε.Ε.Υ., ημερ. 13 Μαΐου, 1986, με την οποία ανακάλεσε το διορισμό του επί δοκιμασία στη θέση Εκπαιδευτή, πάνω στις συνδυασμένες κλίμακες Α8-Α10 και τον εκ νέου διορισμό του αναδρομικά από 1 Σεπτεμβρίου, 1984, στη θέση Εκπαιδευτή, πάνω στις κλίμακες Α5-Α7.

Ολόκληρο το κείμενο της απόφασης έχει ως πιο κάτω:

"Σας πληροφορώ ότι η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, ύστερα από μελέτη του προσωπικού σας φακέλλου, έχει διαπιστώσει ότι δεν κατέχετε τα προσόντα που προβλέπουν τα Σχέδια Υπηρεσίας για τη θέση Εκπαιδευτή πάνω στις μισθοδοτικές κλίμακες Α8-Α10 και ότι ο διορισμός σας στη θέση αυτή έγινε λόγω εσφαλμένης εκτίμησης των προσόντων σας.

Υπό το φως των ανωτέρω η Επιτροπή, έχοντας υπόψη και σχετική γνωμοδότηση της Γενικής Εισαγγελίας, αποφάσισε να ανακαλέσει την απόφασή της για τον από 1/9/84 διορισμό σας επί δοκιμασία στη θέση Εκπαιδευτή πάνω στις κλίμακες Α8-Α10 και να σας διορίσει εκ νέου επί δοκιμασία αναδρομικά, από 1/9/84, στη θέση Εκπαιδευτή πάνω στις κλίμακες Α5-Α7, δεδομένου ότι τα προσόντα σας καλύπτουν τις πρόνοιες του Σχεδίου Υπηρεσίας για τη θέση αυτή.

Σας αποστέλλεται εσώκλειστα η σχετική προσφορά. Περαιτέρω η Επιτροπή αποφάσισε ότι, για λόγους επιείκειας, δεν θα κληθείτε να επιστρέψετε τη διαφορά του μισθού που προκύπτει από την πιο πάνω απόφασή της, για την περίοδο από 1/9/84 ως τις 7/5/86."

Οι νομικοί ισχυρισμοί που προβλήθηκαν εκ μέρους του αιτητή για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης είναι οι πιο κάτω.

1. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση για διορισμό στη μισθολογική κλίμακα Α8-Α10 αποτελεί νόμιμη Συστατική Διοικητική Πράξη.

2. Οι καθ' ων η αίτηση, παράνομα ανακάλεσαν νόμιμη διοικητική πράξη, δηλαδή το διορισμό του αιτητή, με την αιτιολογία ότι ή Ε.Ε.Υ. εσφαλμένα εκτίμησε τα προσόντα του αιτητή.

3. Η Ε.Ε.Υ. με διαφορετική σύνθεση από εκείνη η οποία διόρισε τον αιτητή, εκτίμησε με διαφορετικό τρόπο τα δεδομένα που υπήρχαν κατά την έκδοση της πράξης, κρίνοντας μεταγενέστερα ότι το πτυχίο του αιτητή δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του σχεδίου υπηρεσίας.

4. Οι καθ' ων η αίτηση δεν μπορούν να λάβουν υπόψη τους, για στήριξη της ανακλητικής πράξης, στοιχεία μεταγενέστερα της αρχικής κρίσης.

5. Οι καθ' ων η αίτηση πήραν την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς επαρκή έρευνα των ουσιωδών περιστάσεων της υπόθεσης και χωρίς επαρκή έρευνα αναφορικά με το πτυχίο του αιτητή.

6. Η Ε.Ε.Υ. πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς να παράσχει προς τον αιτητή το δικαίωμα ακρόασης.

Σε απάντηση των ισχυρισμών του αιτητή, ότι στην υπό εξέταση υπόθεση, πρόκειται για ανάκληση νόμιμης διοικητικής πράξης, με την αιτιολογία, που η ίδια η Ε.Ε.Υ. έδωσε, ότι εσφαλμένα εκτίμησε τα προσόντα του αιτητή, ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι πρόκειται για ανάκληση παράνομης διοικητικής πράξης, η οποία προκλήθηκε από απατηλή ενέργεια του αιτητή. Ότι δηλαδή ο αιτητής στην αίτησή του για διορισμό, (σελ. 2 στο φάκελο του αιτητή), στην παράγραφο 11, όπου γίνεται αναφορά στις σπουδές, διάρκεια και τίτλους σπουδών, δήλωσε ότι κατέχει Β in Sc HOTEL AND TOURISM ECONOMICS και ότι επεσύναψε στην αίτησή του και βεβαίωση της Ιταλικής Πρεσβείας στην Κύπρο ότι είχε το "Diploma in Tourist Studies from the University of Bologna". Σύμφωνα με τον ίδιο ισχυρισμό πάντοτε, αυτά τα δύο έγγραφα, τα οποία υπέβαλε ο αιτητής, προκάλεσαν το λόγο γιατί πλανήθηκε η Ε.Ε.Υ. και παρασύρθηκε, με συνέπεια να παραβεί τους όρους και προϋποθέσεις των σχεδίων υπηρεσίας και να τοποθετήσει τον αιτητή σε ψηλότερη κλίμακα.

Το θέμα που πρέπει να εξεταστεί πρώτα είναι κατά πόσο πρόκειται για ανάκληση νόμιμης ή παράνομης διοικητικής πράξης που προκλήθηκε από δόλια και απατηλή ενέργεια του αιτητή.

Η απάντηση βρίσκεται τόσο μέσα στην ίδια την προσβαλλόμενη απόφαση, ημερ. 13 Μαΐου, 1986, όσο και στην επιστολή ημερ. 4 Απριλίου, 1986, του Προέδρου της Ε.Ε.Υ. προς το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, με την οποία ζητούσε γνωμάτευσή του πάνω στο όλο θέμα.

Στην απόφαση της Ε.Ε.Υ. ημερ. 13 Μαΐου, 1986, διαβάζουμε: "... και ότι ο διορισμός σας στη θέση αυτή έγινε λόγω εσφαλμένης εκτίμησης των προσόντων σας."

Στην επιστολή ημερ. 4 Απριλίου, 1986 (που ανάφερα πιο πάνω), διαβάζουμε τα πιο κάτω: "... αλλά έχει διοριστεί στις κλίμακες Α8-Α10 από εσφαλμένη εκτίμηση των προσόντων τον. (Απόσπασμα από τα πρακτικά της Ε.Ε.Υ. ημερ. 2 Απριλίου, 1986 επισυνάπτεται)." Στη σελ. 2 της ίδιας επιστολής διαβάζουμε "Όμως δεν θα ήταν δυνατό να δοθεί κακή πίστη στον κ. Κασσέρα ή πρόθεση για εξαπάτηση της Επιτροπής".

Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959 στη σελ. 201, κάτω από τον τίτλο "Ανάκληση παράνομων πράξεων" αναφέρονται τα πιο κάτω, σχετικά με το υπό εξέταση ζήτημα:

"Ως παράνομοι χαρακτηρίζονται ου μόνον αι κατά παράβασιν διατάξεων του νόμου εκδοθείσαι πράξεις, αλλά και αι εκδοθείσαι κατά πλάνην περί τα πράγματα: 10(41), 1914 (53), 287 (57), ουχί όμως και εκείναι δι' ας η Διοίκησις διεπίστωσεν απλώς εσφαλμένην εκτίμησιν περί του πράγματι υποστατού των πραγματικών προϋποθέσεων της εκδόσεως των: 808 (55), 148 (57)."

Στην απόφαση 453/1968 (Ολ.), των Αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1968 Α', σελ. 1-817 στη σελ. 472 διαβάζουμε τα πιο κάτω:

"Επειδή αι νόμιμοι πράξεις της Διοικήσεως, εξ ων εκτήθησαν δικαιώματα τρίτων, δεν υπόκεινται εις ανά-κλησιν εν ω αι παράνομοι διοικητικοί πράξεις, υπόκεινται εις ανάκλησιν, εφ' όσον δεν παρήλθεν εύλογος χρόνος από της εκδόσεως των ή αν συνέτρεξεν απατηλή τις ενέργεια του διοικουμένου προς έκδοσίν των. Παράνομοι δε πράξεις, υποκείμενοι, υπό τας εκτεθείσας προϋποθέσεις, εις ανάκλησιν, είναι και εκείναι, αίτινες εξεδόθησαν κατά πλάνην περί τα πράγματα, ήτοι εν περιπτώσει εκδήλου ανυπαρξίας σαφώς και ανενδοιάστως προκυπτούσης, των πραγματικών δεδομένων, άτινα απετέλεσαν την προϋπόθεσιν της εκδόσεως αυτών. Αντιθέτως, δεν είναι παράνομοι, υπό την εκτεθείσαν έννοιαν, αι πράξεις εκείναι, δι' ας δεν προκύπτει τοιαύτη πλάνη περί τα πράγματα, αλλά περί ων η Διοίκησις, ευκαιρίας διδομένης, άγεται εις διάφορον κρίσιν περί του πράγματι υποστατού των πραγματικών προϋποθέσεων της εκδόσεως των, συνεπεία διαφόρου εκτιμήσεως της αποδεικτικής αξίας των εις τας προϋποθέσεις ταύτας αναφερομένων αποδεικτικών στοιχείων (Σ.τ.Ε. 2006) 1961."

Στη σελ. 473 της ίδιας απόφασης αναφέρονται τα πιο κάτω:

"Διά της προσβαλλομένης όμως αποφάσεως γίνεται δεκτόν ότι ο αιτών κακώς ενεγράφη εις τον πίνακα των δικαιούχων, ουχί διότι απεδείχθη το αντικειμενικώς ανυπόστατον όρου τινός ή προϋποθέσεως εκ των τούτο τασσομένων υπό του νόμου, οπότε θα επρόκειτο περί πλάνης περί τα πράγματα, δικαιολογούσης, κατά τα εν τη ηγουμένη σκέψει εκτεθέντα, την διά παράβασιν νόμου, ανάκλησιν της αρχικής διοικητικής πράξεως, δι' ης εκρίθη ότι ο αιτών εδικαιούτο, όπως λάβη την διεκδικουμένην υπ' αυτού άδειαν, αλλά διότι εγένετο επανέλεγχος των υποβληθέντων υπό τούτου πιστοποιητικών και εκρίθη ότι εξ αυτών δεν απεδεικνύετο ότι συνέτρεχον παρά τω αιτούντι ωρισμέναι προϋποθέσεις εκ των υπό του νόμου τασσομένων προς χορήγησιν της αδείας."

Πιο κάτω, στην ίδια σελίδα διαβάζουμε:

"Αλλ' η αιτιολογία αύτη, εξ ης προκύπτει ότι η Διοίκησις ήχθη εις την έκδοσιν της προσβαλλομένης πράξεως ουχί διότι διεπίστωσε πλάνην περί τα πράγματα, αλλά διότι, μετά νέαν έρευναν και διάφορον εκτίμησιν της ουσιαστικής επαρκείας των προσαχθέντων αποδεικτικών στοιχείων, κατέληξεν εις διάφορον της αρχικής κρίσιν, δεν δύναται, κατά τα εν τη ηγουμένη σκέψει εκτεθέντα να στηρίξη την έκδοσιν της προσβαλλομένης αποφάσεως, δι' ης ανακαλείται διοικητική πράξις, εξ ης εκτήθησαν δικαιώματα."

Για το ίδιο θέμα, διαβάζουμε στην απόφαση 808/1955 (Ολ.) των Αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1955 Β, σελ. 199:

"Παράνομοι δε πράξεις, υποκείμενοι υπό τας εκτεθείσας προϋποθέσεις, εις ανάκλησιν, είναι και εκείναι, αίτινες εξεδόθησαν 'κατά πλάνην περί τα πράγματα', ήτοι εν περιπτώσει εκδήλου ανυπαρξίας, σαφώς και ανενδοιάστως προκυπτούσης, εκ των πραγματικών δεδομένων, άτινα απετέλεσαν την προϋπόθεσιν της εκδόσεως αυτών. Αντιθέτως, δεν είναι παράνομοι, υπό την εκτεθείσαν έννοιαν, αι πράξεις εκείναι, δι' ας δεν προκύπτει τοιαύτη πλάνη περί τα πράγματα, αλλά περί ων η διοίκησις, ευκαιρίας διδομένης, άγεται εις διάφορον κρίσιν περί του πράγματι υποστατού των πραγματικών προϋποθέσεων της εκδόσεως των, συνεπεία διαφόρου εκτιμήσεως των εις τας προϋποθέσεις ταύτας αναφερομένων αποδεικτικών στοιχείων."

Αφού μελέτησα τα πιο πάνω, κατάληξα στο συμπέρασμα, ότι πρόκειται για ανάκληση νόμιμης διοικητικής πράξης.

Αναφορικά με την ανάκληση των νομίμων διοικητικών πράξεων, στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929 - 1959, στη σελ. 200, κάτω από τον τίτλο "Ανάκληση νομίμων πράξεων" διαβάζουμε τα εξής:

"Η κατά τ' ανωτέρω ευχέρεια των νομίμων διοικητικών πράξεων τελεί περαιτέρω υπό τον ειδικώτερον περιορισμόν, ότι οι λόγοι της ανακλήσεως δεν δύνανται ν' ανάγονται απλώς και μόνον εις διάφορον εκτίμησιν των αυτών πραγματικών περιστατικών: 211 (38), 1761 (54), 485 (48).."

Στην απόφαση 1269/66 (Ολ.) των Αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Δικαστηρίου Συγκρούσεως Καθηκόντων Έτους 1966, στη σελ. 1524, διαβάζουμε τα πιο κάτω αποσπάσματα:

"Επειδή, κατά τας γενικός περί ανακλήσεως των διοικητικών πράξεων αρχάς, η ανάκλησις των νομίμων διοικητικών πράξεων επιτρέπεται κατ' αρχήν μόνον διά λόγους δημοσίου συμφέροντος, ταύτης μή συγχωρουμένης λόγω διαφόρου μεταγενεστέρας ουσιαστικής εκτιμήσεως των αυτών πραγματικών στοιχείων."

Σχετική είναι επίσης και η απόφαση Σοφούλλη Χατζηπαναγή ν. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 151/88 (η απόφαση δόθηκε στις 13 Μαΐου, 1989, και δεν έχει δημοσιευτεί ακόμα). Στις σελ. 8 και 9 λέχθηκαν τα πιο κάτω:

"Η ανάκληση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη που υπόκειται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Με την ανάκληση εξαλείφεται η προηγούμενη πράξη. Η ανάκληση των νόμιμων διοικητικών πράξεων είναι επιτρεπτή εφόσο δεν θίγονται δικαιώματα των πολιτών που δημιουργήθηκαν με την πράξη που ανακαλείται, ή για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Οι παράνομες πράξεις, δηλαδή πράξεις που εκδόθηκαν κατά παράβαση νόμου και εκείνες που εκδόθηκαν με πλάνη για τα πράγματα, μπορούν να ανακληθούν. Η ανάκληση όμως δεν επιτρέπεται ύστερα από την παρέλευση μακρού χρόνου, εκτός εάν λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την ανάκληση, ή η πράξη που ανακαλείται στηρίχτηκε σε δόλια ή απατηλή ενέργεια του ενδιαφερομένου προσώπου. Ανάκληση λόγω διάφορης εκτίμησης των ίδιων δεδομένων δεν είναι επιτρεπτή και η πράξη της ανάκλησης ακυρώνεται. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 198-205, Σπηλιωτοπούλου Έγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου', σελ. 168-173, Charalambos Charalambides and The Republic of Cyprus, through (a) The Minister of Finance, (b) The Council of Ministers (1964) C.L.R. 326, σελ. 334, A & S. Antoniades & Co. and The Republic of Cyprus, through The Minister of Finance (1965) 3 C.L.R. 673, σελ. 682, Iro Paschali and The Republic of Cyprus, through 1. The Public Service Commission, 2. The Minister of Finance (1966) 3 C.L.R. 593 σελ. 609, Nicolas Yiangou and Another v. Republic (Minister of Commerce and Industry) (1976) 3 C.L.R. 101 σελ. 105, Andreou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 809, Yiorgallides v. P.S.C. (1986) 3 C.L.R. 99)."

Στην υπόθεση αυτή, η πράξη που ανακλήθηκε ήταν νόμιμη. Ο αιτητής, στην αίτησή του για διορισμό στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία, επεσύναψε όλα τα πιστοποιητικά και διπλώματα τα οποία κατείχε, και η Ε.Ε.Υ. είχε υποχρέωση να ερευνήσει και διαπιστώσει η (δια κατά πόσο ο αιτητής κατείχε τα προσόντα που απαιτούσαν τα σχέδια υπηρεσίας της θέσης Εκπαιδευτή Ξενοδοχειακών Σχολείων Μέσης, Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Αυτό ούτε δόλιο, ούτε απατηλό ήταν εκ μέρους του αιτητή, πράγμα το οποίο παραδέχθηκε και ο Πρόεδρος της Ε.Ε.Υ. στην επιστολή του με ημερ. 4 Απριλίου, 1986, (αναφορά έγινε και πιο πάνω). Η προσβαλλόμενη πράξη δεν εκδόθηκε με πλάνη περί τα πράγματα.

Αν η Ε.Ε.Υ., μετά από δύο χρόνια που ο αιτητής διοριζόταν με σύμβαση στην πιο πάνω θέση, και δύο χρόνια διορισμού επί δοκιμασία, στη μόνιμη πια θέση Εκπαιδευτή Ξενοδοχειακών Σχολείων, ανακάλυψε ότι έσφαλε στην εκτίμηση των προσόντων του αιτητή (πράγμα το οποίο παραδέχεται και αναφέρει η ίδια στην προσβαλλόμενη απόφασή της), αυτό δεν επιτρέπει την ανάκληση της πράξης.

Η ανάκληση της πράξης δεν ήταν επιτρεπτή γιατί η πράξη που ανακλήθηκε δεν εκδόθηκε με δόλο, ούτε κατόπιν απατηλής ενέργειας του αιτητή, ούτε υπάρχει ισχυρισμός πως η ανάκληση έγινε για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Για όλα τα πιο πάνω, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.

Ενόψει της απόφασης στην οποία έχω καταλήξει, δεν παρίσταται ανάγκη να ασχοληθώ με τους υπόλοιπους νομικούς ισχυρισμούς που προβλήθηκαν.

Οι καθ' ων η αίτηση να πληρώσουν τα έξοδα.

Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία