|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 2371
28 Ιουνίου, 1991
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υ. ATHINODOROU ENTERPRISES LTD.,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 646/89).
Προσφυγή βάσει τον άρθρον 146 τον Συντάγματος — Προσβαλλόμενες πράξεις — Προσφυγή κατά παράλειψες της Διοίκησης να απαντήσει σε αίτημα των διοικουμένων — Έκδοση αποφάσεως τον διοικητικού οργάνου στο στάδιο εκδίκασης της προσφυγής κατά της παράλειψης απάντησης καθιστά την προσφυγή άνευ αντικειμένου — (λ αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος.
Προσφυγή βάσει τον άρθρου 146 τον Συντάγματος — Προσβαλλόμενες πράξεις — Άρθρο 146(2) τον Συντάγματος — Η πράξη ή πα-ράλειψη που προσβάλλονται πρέπει να υφίστανται πριν την καταχώρηση της προσφυγής.
Στην παρούσα προσφυγή οι αιτητές προσέβαλαν την παράλειψη της Αρχής αδειών να μελετήσει και ικανοποιήσει το αίτημά τους για παραχώρηση ενός αστικού "Τ" για εξυπηρέτηση των πελατών του ξενοδοχείου "DENIS". Μετά την καταχώρηση της προσφυγής οι καθ' ων η αίτηση επιλήφθηκαν της εν λόγω αιτήσεως των αιτητών και εξέδωσαν αρνητική απάντηση.
Υπήρξε ισχυρισμός των αιτητών ότι η απόφαση της Αρχής Αδειών είναι άκυρη λόγω μη νόμιμης συγκρότησής της, με βάση την απόφαση Ρ.Ι.Κ. ν. Καραγιώργη και άλλον.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Με την μεταγενέστερη έκδοση απόφασης από την Αρχή Αδειών αίρεται η παράλειψη και η προσφυγή καθίσταται άνευ αντικειμένου. Οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος για προσβολή της παράλειψης.
(2) Αναφορικά με τον ισχυρισμό των αιτητών περί μη νόμιμης συγκρότησης της Αρχής Αδειών το Δικαστήριο δεν μπορεί να συμφωνήσει με την εισήγηση αυτή καθότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας προσφυγής εφόσον αυτή εκδόθηκε μετά την καταχώρηση της προσφυγής. Σύμφωνα με το άρθρο 146(2) του Συντάγματος η πράξη ή η παράλειψη οφείλουν να υφίστανται πριν την καταχώρηση της προσφυγής.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
P.M. Shiaftacolas v. The Republic of Cyprus (1986) 3 C.L.R. 1268·
P.I.K. v. Καραγιώργη και άλλον (1991) 3 Α.Α.Δ. 159.
Προσφυγή.
Προσφυγή για δήλωση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση και/ή παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να μελετήσουν και ικανοποιήσουν την αίτηση των αιτητών για παραχώρηση ενός αστικού "Τ" για αποκλειστική χρήση προς εξυπηρέτηση των πελατών του ξενοδοχείου "DENIS" είναι άκυρη και παράνομη και πως ό,τι παραλείφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους αιτητές.
Μ. Τσιάππα (Κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για την καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Στις 19/9/87 οι αιτητές υπέβαλαν στην Αρχή Αδειών αίτηση για παραχώρηση ενός αστικού "Τ" για αποκλειστική χρήση προς εξυπηρέτηση των πελατών του ξενοδοχείου τους. Μέχρι τις 31/8/1989 δεν είχε αποφασίσει η Αρχή κατά πόσο θα τους εδίδετο άδεια ή όχι.
Με την αίτησή τους αυτή ζητούν "δήλωση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση και/ή η παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να μελετήσουν και να ικανοποιήσουν την καθόλα νόμιμη αίτησή τους, ημερομηνίας 19/9/1987, για παραχώρηση ενός αστικού "Τ" για αποκλειστική χρήση προς εξυπηρέτηση των πελατών του ξενοδοχείου "DENIS" στην περιοχή Ρ.Ι.Κ, είναι άκυρη και παράνομη και πως ό,τι παραλείφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί". Εν τω μεταξύ όμως, από της ημερομηνίας της καταχωρίσεως της αιτήσεως, δηλαδή της 31/8/1989, μέχρι σήμερα και συγκεκριμένα στις 25/11/ 89, οι καθ' ων η αίτηση αποφάσισαν όπως αρνηθούν στους αιτητές τη χορήγηση της αιτουμένης άδειας.
Με βάση αυτά τα γεγονότα κρίνω πως η προσφυγή αυτή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου καθόσον η αιτουμένη θεραπεία έχει ικανοποιηθεί, δηλαδή η μελέτη της αίτησης των αιτητών προς χορήγηση αστικού "Τ" και έχει απορριφθεί. Κρίνω ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος για προσβολή της ισχυριζομένης παράλει-ψης. (Βλέπε υπόθεση P.M. Shiaftacolas v. The Republic of Cyprus (1986) 3 C.L.R. 1268, στις σελ. 1280-1281).
Ένα άλλο θέμα το οποίο έχει προκύψει μεταγενέστερα από την απόφαση των καθ' ων η αίτηση και το οποίο εγέρθηκε στην τελική αγόρευση του δικηγόρου των αιτητών στο στάδιο των διευκρινίσεων είναι πως, με βάση την απόφαση Ρ.Ι.Κ. ν. Καραγιώργη και Άλλου (1991) 3 Α.Α.Δ. 159, η Αρχή Αδειών δε μπορεί να θεωρείται ως νόμιμα συγκροτημένο όργανο και κατ' επέκταση δε μπορούσε να πάρει έγκυρη απόφαση. Ό,τι προκύπτει από την εισήγηση του ευπαιδεύτου δικηγόρου των εναγόντων είναι πως η αρνητική απάντηση των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 9/12/89, που κοινοποιήθηκε στους αιτητές, δε μπορεί να έχει καμιά σημασία γιατί λήφθηκε από όργανο που δεν ήταν νόμιμα συγκροτημένο.
Δε μπορώ να συμφωνήσω με την εισήγηση αυτή γιατί η απάντηση των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 9/12/89, δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσης προσφυγής και δε μπορώ να εξετάσω το νόμιμο ή μη της απάντησης αυτής. Πέραν τούτου πρέπει να υποδείξω πως η απόφαση της 9/12/89 εκδόθηκε μετά την καταχώριση της προσφυγής. Το άρθρο 146(2) του Συντάγματος αναφέρει:
"2. Η προσφυγή ασκείται υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως δια της αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως ίδιον, ενεστώς έννομον συμφέρον, όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητος τινός."
Είναι φανερόν ότι η τοιαύτη πράξη ή παράλειψη όφειλε να υφίστατο προ της καταχωρίσεως της προσφυγής. Γι' αυτό το λόγο δε μπορώ να εξετάσω την εγκυρότητα της απάντησης της Αρχής που δόθηκε στους αιτητές στις 25/11/89.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.