Σιδερά κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 ΑΑΔ 2167

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Πρόσθετα προσόντα μη αποτελούντα πλεονέκτημα κατά το σχέδιο υπηρεσίας — Τα πορίσματα της HadjiIoannou v. Republic και άλλες παραπομπές.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Κριτήρια εξιολόγησης — Εξωγενές θέμα η γνώμη της Ε.Δ. Υ. για υποψήφιο, που εκφράστηκε σε άλλη παλαιότερη διαδικασία επιλογής, βλ. Ανδρέας Οικονόμου κ.ά. ν. Ε.Δ.Υ.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Πρόσφατες εμπιστευτικές εκθέσεις — Παρουσιάζουν μια πιο αντιπροσωπευτική εικόνα της απόδοσης του υποψηφίου κατά το χρόνο της επιλογής — Ορθά τους δόθηκε μεγαλύτερη βαρύτητα.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Δεν υφίσταται υποχρέωση του διευθυντή να αναφερθεί και σε υποψηφίους που δεν είχε πρόθεση να συστήσει.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις του Προϊσταμένου — Και όταν ακόμη είναι λακωνικές ή στερούνται αιτιολογίας, είναι έγκυρες, εφόσον συνάδουν με τις εκθέσεις και τα άλλα συναφή στοιχεία των φακέλων — Η σημασία των συστάσεων εξασθενίζει ανάλογα με το βαθμό διάστασής τους προς τα δεδομένα που καθορίζουν αντικειμενικά την ικανότητα ενός υπαλλήλου.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Κριτήρια — Ένα διοικητικό όργανο στην προσπάθειά του να επιλέξει με βάση όλα τα σχετικά κριτήρια, μπορεί να δώσει μεγαλύτερη σημασία σε ένα κριτήριο παρά σε άλλο, εφόσον ασκεί έτσι ορθά τη διακριτική τον ευχέρεια.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Η έκδηλη υπεροχή — Το βάρος αποδείξεως της βαρύνει τον αιτητή, οποίος πρέπει να αποδείξει το στοιχείο τούτο για να θεωρηθεί ότι το διοικητικό όργανο έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας — Η έννοια της έκδηλης υπεροχής όπως δίδεται από τη νομολογία.

Στις προσφυγές αυτές, που συνεκδικάστηκαν λόγω συνάφειας, ζητήθηκε από τους αιτητές η ακύρωση της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών αντ' αυτών στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τεχνολόγου Νοσοκομειακού Εργαστηρίου Β'.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:

(1) Ενόψει των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον της Επιτροπής αναφορικά με την εμπιστευτική έκθεση του ενδιαφερόμενου μέρους για το 1985, η Επιτροπή απόδωσε στην έκθεση αυτή τη δέουσα αντικειμενική σημασία.

(2) Αποφασίζοντας η Ε.Δ.Υ. περί αγνοήσεως ορισμένων εμπιστευτικών εκθέσεων στην σχετική συνεδρίασή της (ημερ. 14.7.88) επαναβεβαίωνε προηγούμενες αποφάσεις της σχετικά με το θέμα (ημερ. 12.3.85 και 5.4.85). Ο ισχυρισμός για έλλειψη αιτιολογίας της απόφασης αυτής της Επιτροπής, δεν ευσταθεί για το λόγο ότι η αιτιολογία συμπληρώνεται από τα υφιστάμενα στοιχεία του φακέλου της διοίκησης.

(3) Αναφορικά με τα επιπρόσθετα προσόντα, τα οποία δεν αποτελούν πλεονέκτημα σύμφωνα με τα Σχέδια Υπηρεσίας, σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση HadjiIoannou v. Republic όπου αναφέρθηκε ότι οι κάτοχοι ακαδημαϊκών προσόντων επιπρόσθετων προς αυτά που απαιτούνται από τα Σχέδια Υπηρεσίας και τα οποία δεν χαρακτηρίζονται από αυτά σαν πλεονέκτημα, δεν πρέπει να βαρύνουν πολύ στη σκέψη της Επιτροπής, η οποία πρέπει να αποφασίσει για την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου πάνω στη ολότητα των περιστάσεων ενώπιόν της και ότι επιπρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα, προς αυτά που προνοούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, δεν αποτελούν αφ' εαυτών έκδηλη υπεροχή.

(4) Η γνώμη της Ε.Δ.Υ. για το ενδιαφερόμενο μέρος Αναστασιάδου, που εκφράστηκε σε άλλη συνεδρίασή της ημερ. 14.7.88, αποτελεί εξωγενές θέμα που δεν θα έπρεπε να επηρεάσει τη σκέψη της κατά τη διαμόρφωση γνώμης για την υποψήφια στην πλήρωση της επίδικης θέσης.

(5) Κατά τη διενέργεια διορισμών ή προαγωγών, ολόκληρη η σταδιοδρομία ενός υπαλλήλου θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ώστε να μπορεί να διαμορφωθεί μια πλήρης εικόνα σχετικά μ' αυτόν, αλλά δεν είναι λανθασμένη άσκηση διακριτικής εξουσίας εάν το διορίζον όργανο βασίσει την κρίση του στις πιο πρόσφατες εμπιστευτικές εκθέσεις ενός υποψηφίου, παρά στις πιο απομακρυσμένες, για το λόγο ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι οι πιο πρόσφατες εκθέσεις παρουσιάζουν μια εικόνα πιο αντιπροσωπευτική της απόδοσής του κατά το χρόνο της επιλογής.

(6) Δεν υφίσταται υποχρέωση εκ μέρους του διευθυντή να αναφερθεί και σε υποψηφίους που δεν είχε πρόθεση να συστήσει.

(7) Οι συστάσεις του διευθυντή τμήματος και όταν ακόμη είναι λακωνικές ή στερούνται αιτιολογίας, είναι έγκυρες, εφόσον συνάδουν με τις εκθέσεις και τα άλλα συναφή στοιχεία των φακέλων. Η σημασία των συστάσεων εξασθενίζει ανάλογα με το βαθμό διάστασής τους προς τα δεδομένα που καθορίζουν αντικειμενικά την ικανότητα ενός υπαλλήλου.

Στην υπό κρίση υπόθεση, παρόλο που ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματος εξέφρασε τη γνώμη του με τρόπο συνοπτικό, εντούτοις δεν παραπλάνησε ούτε μετέδωσε λανθασμένη εικόνα στην Επιτροπή ως προς την καταλληλότητα των συστηθέντων.

Τα στοιχεία εναρμονίζονται με τις συστάσεις.

(8) Ένα διοικητικό όργανο στην προσπάθειά του να επιλέξει όλα τα σχετικά κριτήρια, μπορεί να δώσει μεγαλύτερη σημασία σε ένα κριτήριο παρά σε άλλο, εφόσον εξασκεί έτσι ορθά τη διακριτική του ευχέρεια.

(9)Το βάρος απόδειξης έκδηλης υπεροχής βρίσκεται στους ώμους του αιτητή, ο οποίος πρέπει να αποδείξει το στοιχείο τούτο για να θεωρηθεί πως το διοικητικό όργανο έχει υπερβεί τα ακρία όρια της διακριτικής του ευχέρειας.

Η έννοια της έκδηλης υπεροχής έχει προσδιοριστεί στις υποθέσεις Χατζησάββας ν. Δημοκρατίας, Χατζηιωάννου ν. Δημοκρατίας και πολύ πρόσφατα από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.Ε. Αρ. 522, Ralis Lewis ν. Δημοκρατίας, ημερ. 30.5.89, όπου τονίστηκε ότι η υπεροχή "τεκμηριώνεται ως έκδηλη όταν μετά από συνεκτίμηση όλων των σχετικών στοιχείων και σύγκριση μεταξύ του αιτητή και του ενδιαφερόμενου, η υπεροχή του αιτητή είναι αντικειμενικά αναντίλεκτη και αυταπόδεικτη.

Οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών.

Προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217·

HadjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041·

Papadopoulos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 405·

Πάρη ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Προσφυγή Αρ. 794/88 ημερ. 6.12.89)·

Οικονόμου και άλλοι ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Προσφυγή Αρ. 128/89, ημερ. 7.10.90)·

Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1980) 3 Α.Α.Δ. 551·

Ταπάκης ν. Δημοκρατίας (1987) 3 Α.Α.Δ. 450·

Φωτίου και άλλοι ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Προσφυγές Αρ. 749/85 και 785/85, ημερ. 7.11.89)·

Κυπριανίδης ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Προσφυγή Αρ. 188/89, ημερ. 13.12.89)·

Roussos v. Republic (1986) 3 C.L.R. 723·

Republic v. Koufettas (1985) 3 C.L.R. 1950·

Στυλιανού ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Προσφυγή Αρ. 915/88, ημερ. 15.9.89)·

Χατζησάββας ν. Δημοκρατίας (1982) 3 C.L.R. 76·

Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1976) 3 C.L.R. 24·

Rolis Lewis ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 522, ημερ. 305.89).

Προσφυγές.

Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Ανώτερου Τεχνολόγου Νοσοκομειακού Εργαστηρίου Β' στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας αντί των αιτητών.

Χρ. Τριανταφυλλίδης, για την αιτήτρια στην υπόθεση 808/89.

Α. Μαρκίδης, για τον αιτητή στην υπόθεση 821/89.

Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.

Ε. Ευσταθίου, για το ενδιαφερόμενο μέρος Θ. Αναστασιάδη.

Κ. Χατζηϊωάννου, για τα ενδιαφερόμενα μέρη Α. Ηλία και Ζ. Κωνσταντά.

Cur. adv. vult

Ο Δικαστής κ. Χρυσοστομής ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ: Με τις προσφυγές αυτές, που συνεκδικάστηκαν για το λόγο ότι παρουσιάζουν κοινά νομικά σημεία και πραγματικά γεγονότα και αφορούν την ίδια διοικητική πράξη, οι αιτητές ζητούν την ακύρωση των προαγωγών των ενδιαφερομένων μερών Ζωής Κωνσταντά, Θεοφανώς Αναστασιάδου και Ανδρούλας Ηλία, στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τεχνολόγου Νοσοκομειακού Εργαστηρίου Β' (Τακτικός Προϋπολογισμός), στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, από 1.8.89.

Σύμφωνα με τα Σχέδια Υπηρεσίας, η θέση Ανώτερου Τεχνολόγου Νοσοκομειακού Εργαστηρίου Β' ήταν θέση Προαγωγής και αφού ακολουθήθηκε η νενομισμένη διαδικασία για την πλήρωση της (Παραρτήματα 1, 2 και 3 στην ένσταση), το ζήτημα επιλήφθηκε η αρμόδια Τμηματική Επιτροπή, η οποία σύστησε 12 υποψήφιους προς επιλογή για προαγωγή, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν τόσο οι αιτητές όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη (Παράρτημα 4).

Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της με ημερ. 9.5.89 (Παράρτημα 8), αφού έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής, ασχολήθηκε με τις εκθέσεις των υποψηφίων και αποφάσισε, μεταξύ άλλων, όπως στις περιπτώσεις που έγιναν τροποποιήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων από τον προσυπογράφοντα λειτουργό, χωρίς να τηρηθούν οι πρόνοιες της παραγράφου 9 των σχετικών Κανονιστικών Διατάξεων, ληφθούν υπόψη μόνο οι αξιολογήσεις του αξιολογούντος λειτουργού.

Ακολούθως, η Επιτροπή ασχολήθηκε με τις παραστάσεις που υπέβαλε σχετικά με τις εμπιστευτικές της εκθέσεις η υποψήφια - ενδιαφερόμενο μέρος Θεοφανώ Αναστασιάδου.

"Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού έλαβε γνώση των επιστολών του δικηγόρου της Αναστασιάδου κ. Ευστάθιου Ευσταθίου με ημερομηνίες 14.10.88 και 28.2.89 (Παραρτήματα 5 και 6) καθώς και της επιστολής του Αναπληρωτή Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας με αρ. Ι.Υ.Π. 5008 και ημερ. 23.3.89 (Παράρτημα 7) στην οποία αναφέρεται ότι "Ύστερα από προσεκτική μελέτη των Ετήσιων Εμπιστευτικών Εκθέσεων της πιο πάνω υπαλλήλου για τα έτη 1980-1987 φαίνεται ότι κατά το έτος 1985 η εν λόγω υπάλληλος αξιολογήθηκε πολύ αυστηρά", έκρινε ότι θα πρέπει να ζητηθεί από τον Αξιολογούντα Λειτουργό κ. Μανώλη Στυλιανού, Επιθεωρητή Νοσοκομειακού Εργαστηρίου, να εκφέρει τις απόψεις του σχετικά με τους ισχυρισμούς που περιέχονται στις πιο πάνω επιστολές του δικηγόρου κ. Ευστάθιου Ευσταθίου όσον αφορά τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις της Θεοφανώς ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ.

Τέλος, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού έλαβε υπόψη τα εν γένει ενώπιόν της στοιχεία και με βάση τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής, αποφάσισε να εξετάσει το θέμα πλήρωσης των πιο πάνω κενών θέσεων σε ημερομηνία που θα οριστεί αργότερα, όταν ο Αξιολογών Λειτουργός της Αναστασιάδου υποβάλει τις απόψεις του. Στη συνεδρίαση να κληθεί να παραστεί και ο Αναπληρωτής Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας."

Στη συνέχεια, το Γραφείο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, μ' επιστολή ημερ. 17.5.89 (Παράρτημα 9), ζήτησε από τον κ. Μανώλη Στυλιανού να διατυπώσει τις απόψεις του αναφορικά με τους ισχυρισμούς που περιέχονταν στις επιστολές του δικηγόρου της Θεοφανώς Αναστασιάδου, ανωτέρω, υπό την ιδιότητά του ως αξιολογούντος λειτουργού στις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις της για τα έτη 1980-1988.

Σε απάντηση της πιο πάνω επιστολής, ο αξιολογών λειτουργός κ. Μανώλης Στυλιανού, απέστειλε στον Πρόεδρο της Επιτροπής επιστολή ημερ. 24.6.89 (Παράρτημα 10), με την οποία τον πληροφορούσε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

"Πάντοτε κρίνω τους αξιολογουμένους υπαλλήλους με βάση την αποδοτικότητα, εργατικότητα, ζήλο, αφοσίωση, χαρακτήρα και υπευθυνότητα τους απέναντι στην υπηρεσία και ΟΥΔΕΠΟΤΕ αφήνω άλλους λόγους να επηρεάσουν την κρίση μου. Σε περιπτώσεις δε που υπάρχει έστω και η πιο μικρή αμφιβολία για αξιολογήσεις ενδιάμεσες των χαρακτηρισμών που αναφέρονται, εξαίρετος, λίαν καλός κλπ, πάντοτε πιστώνω τον αξιολογούμενο υπάλληλο με τον καλύτερο χαρακτηρισμό. Επίσης κατά τα 9 χρόνια που είμαι αξιολογών λειτουργός, κανένας προσυπογράφοντας λειτουργός δεν διαφώνησε με τις αξιολογήσεις που έχω κάμει, τουλάχιστον σε γνώση μου.

Είναι αδιανόητο για μένα να γίνεται καν σκέψη για εκδικητική αξιολόγηση με την γελοία αφορμή που προβάλεται ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Η αξιολόγηση της κ. Θ. Αναστασιάδη από το 1980 μέχρι το 1988 πιστεύω ότι είναι αντικειμενική και αντανακλούσε την αποδοτικότητα, εργατικότητα, αφοσίωση στο καθήκον, χαρακτήρα, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, διευθυντική, εποπτική και ηγετική ικανότητά της για την αντίστοιχη χρονική περίοδο που αναφέρονται."

Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της με ημερ. 14.7.89 (Παράρτημα 1), ασχολήθηκε κατ' αρχήν με το θέμα των παραστάσεων του ενδιαφερόμενου μέρους Αναστασιάδου και αφού εξέτασε όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία και έλαβε επίσης υπόψη τις απόψεις του Αναπληρωτή Διευθυντή, ο οποίος μετέφερε και τις απόψεις του προσυπογράφοντος λειτουργού, καθώς και εκείνες του αξιολογούντος λειτουργού κ. Μανώλη Στυλιανού, αποφάσισε να προσεγγίσει την εμπιστευτική έκθεση της Αναστασιάδου για το έτος 1985 με ιδιαίτερη προσοχή.

Ακολούθως, ο Αναπληρωτής Διευθυντής, αφού ενημερώθηκε για την πιο πάνω απόφαση της Επιτροπής σχετικά με την εμπιστευτική έκθεση της Αναστασιάδου για το έτος 1985, καθώς και για την απόφαση της Επιτροπής με ημερ. 9.5.89, να μη ληφθούν υπόψη οι σχετικές εμπιστευτικές εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους Ζωής Κωνσταντά και της αιτήτριας Ζωής Σιδερά για τα έτη 1981, 1982, 1983 και 1984, ανάφερε τα ακόλουθα:

"Λαμβάνοντας υπόψη τα καθιερωμένα κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), συστήνει για τις δύο κενές θέσεις τις Θεοφανώ Αναστασιάδου και Ανδρούλλα Ηλία και για την τρίτη θέση δύο από τους υπόλοιπους υποψήφιους, τους Γεώργιο Γεωργίου και Ζωή Κωνσταντά."

Στη συνέχεια η Επιτροπή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης, τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής και τις συστάσεις του Διευθυντή.

Αιτητές:
Κοζάκης Ανδρέας Κ.:	1984	"Ε"	(12-0-0)
	1985	"Ε"	(12-0-0)
	1986	"Ε"	(12-0-0)
	1987	"Ε"	(12-0-0)
	1988	"Ε"	(12-0-0)

Στη σύγκριση κατάγραψε στα πρακτικά της τη βαθμολογία των υποψηφίων με βάση τις εμπιστευτικές εκθέσεις κατά τα πέντε τελευταία χρόνια. Η εικόνα την οποία παρουσίαζαν αιτητές και ενδιαφερόμενα μέρη κατά τη διάρκεια της πενταετίας 1984-1988, είναι η ακόλουθη:

1988

"Ε"

(12-0-0)

Ηλία Ανδρούλλα Γ.:	1984	"Ε"	(12-0-0)
	1985	"Ε"	(9-3-0)
	1986	"Ε"	(11-1-0)
	1987	"Ε"	(11-1-0)
	1988	"Ε"	(12-0-0)

Την περαιτέρω αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων από την Επιτροπή παραθέτω αυτούσια πιο κάτω, όπως καταγράφτηκε στα σχετικά πρακτικά της συνεδρίασης της Επιτροπής ημερ. 14.7.89:

"Η Επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη τα προσόντα των υποψήφιων καθώς και την αρχαιότητά τους, η οποία φαίνεται στον ενώπιον της Επιτροπής κατάλογο των υποψήφιων.

Με βάση τα πιο πάνω, η Επιτροπή υιοθέτησε τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή για τη Θεοφανώ Αναστασιάδου, η οποία είναι δεύτερη σε αρχαιότητα και έχει 'Εξαίρετες' Εμπιστευτικές Εκθέσεις στα τρία τελευταία χρόνια. Επιλέγοντας την Αναστασιάδου, η Επιτροπή δεν παράλειψε να λάβει υπόψη ότι αυτή σε προηγούμενες Εκθέσεις της αξιολογήθηκε πιο χαμηλά. Ωστόσο, σημείωσε ότι αυτή ήταν τα τελευταία χρόνια 'Εξαίρετη' και ότι έχει τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή, που αποτελεί χωριστό στοιχείο, το οποίο και συνεκτιμάται στον προσδιορισμό της αξίας.

Η Επιτροπή υιοθέτησε επίσης τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή για την Ανδρούλλα Ηλία, η οποία είναι τρίτη σε αρχαιότητα και έχει 'Εξαίρετες' Εμπιστευτικές Εκθέσεις στα πέντε τελευταία χρόνια.

Όσον αφορά την τρίτη θέση, η Επιτροπή επέλεξε τη Ζωή Κωνσταντά, η οποία συστήθηκε από τον Αναπληρωτή Διευθυντή μαζί με το Γεώργιο Γεωργίου για την τρίτη θέση, είναι τέταρτη σε αρχαιότητα και έχει "Εξαίρετες" Εμπιστευτικές Εκθέσεις στα τελευταία τέσσερα χρόνια και μάλιστα το 1987 και το 1988 με αναλυτική βαθμολογία 11-1-0 και 12-0-0, αντίστοιχα.

Ο Γεώργιος Γεωργίου, παρ' όλο που είναι πρώτος σε αρχαιότητα, στα πέντε τελευταία χρόνια βαθμολογήθηκε ως 'Εξαίρετος' (8-4-0) μόνο κατά το 1988, ενώ στα άλλα τέσσερα χρόνια η γενική αξιολόγησή του ήταν 'Λίαν Καλός' . Εξάλλου, η αρχαιότητά του έναντι της Αναστασιάδου είναι 13 μήνες στην προπροηγούμενη θέση, έναντι της Ηλία οκτώμισυ μήνες στην παρούσα θέση και έναντι της Κωνσταντά δεκάμισυ μήνες στην παρούσα θέση. Επομένως, η αρχαιότητά του δεν είναι αρκετή για να ανατρέψει τη γενική εικόνα αξιολόγησης, με βάση την οποία οι πιο πάνω επιλεγέντες είναι επικρατέστεροι για προαγωγή.

Συμπερασματικά η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) ότι οι παρακάτω υπερέχουν των άλλων υποψήφιων και αποφάσισε να τους προαγάγει σαν τους πιο κατάλληλους στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Ανώτερου Τεχνολόγου Νοσοκομειακού Εργαστηρίου Β', Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, από 1.8.89:

1. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ Θεοφανώ

2. ΗΛΙΑ Ανδρούλλα

3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑ Ζωή."

Εναντίον των πιο πάνω προαγωγών, που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 11.8.89, με αρ. γνωστ. 2303, καταχωρίστηκαν οι παρούσες προσφυγές.

Οι δικηγόροι των αιτητών στις γραπτές αγορεύσεις τους έκαμαν εκτεταμένη αναφορά στην υπέρτερη αξία και τα καλύτερα ακαδημαϊκά προσόντα των αιτητών, υπέβαλαν δε πως η μικρή αρχαιότητα των ενδιαφερομένων μερών έναντι των αιτητών, δεν έπρεπε να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ της επιλογής των ενδιαφερομένων μερών από την Επιτροπή. Οι δικηγόροι των αιτητών υπέβαλαν πως αυτοί ήταν έκδηλα υπέρτεροι των ενδιαφερομένων μερών και πως η Επιτροπή απότυχε στο καθήκον της για επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου.

Ο δικηγόρος του αιτητή στην προσφυγή 821/89, Ανδρέα Κοζάκη, πρόβαλε τον ισχυρισμό πως, λανθασμένα η Επιτροπή αποφάσισε να προσεγγίσει την εμπιστευτική έκθεση του ενδιαφερόμενου μέρους Θεοφανώς Αναστασιάδη για το έτος 1985 με ιδιαίτερη προσοχή· κι' αυτό γιατί ο μεν αξιολογών λειτουργός της κατά το έτος εκείνο, με την επιστολή που διαβίβασε προς την ΕΔΥ ημερ. 24.6.89 (Παράρτημα 10), επέμενε στην ορθότητα της αξιολόγησής του, ο δε προσυπογράφων λειτουργός, ο οποίος δήλωσε πως είχε αξιολογήσει το ενδιαφερόμενο μέρος πολύ αυστηρά κατά το έτος εκείνο, είχε ήδη αφυπηρετήσει κατά το χρόνο αποστολής της σχετικής επιστολής ημερ. 23.3.89 (Παράρτημα 7), προς την ΕΔΥ, το δε περιεχόμενο της δήλωσης του περιήλθε σε γνώση της ΕΔΥ μέσω του Αναπληρωτή Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών, στηρίχθηκε δηλαδή σε εξ ακοής μαρτυρία.

Η ΕΔΥ στη συνεδρίασή της ημερ. 9.5.89 (Παράρτημα 8), έλαβε γνώση των ενστάσεων που το ενδιαφερόμενο μέρος είχε υποβάλει μέσω του δικηγόρου της, καθώς και μιας επιστολής του Αναπληρωτή Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών, η οποία ανέφερε ότι:

"Επιθυμώ να αναφερθώ στην επιστολή σας με αρ. φακ. Π. 15734 και ημερομηνίας 10.3.89 για το ανωτέρω θέμα και να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:

1. Ύστερα από προσεκτική μελέτη των ετησίων εμπιστευτικών εκθέσεων της πιο πάνω υπαλλήλου για τα έτη 1980-1987 φαίνεται ότι κατά το έτος 1985 η εν λόγω υπάλληλος αξιολογήθηκε πολύ αυστηρά.

2. Έχω έλθει σε επαφή και με τον τότε προσυπογράφοντα λειτουργό κο. Κώστα Σκαρπάρη ο οποίος μου ανάφερε ότι πρόκειται περί ευσυνείδητης και εξαιρετικής υπαλλήλου και εάν προσυπέγραφε την έκθεση του 1985 στην οποία η υπάλληλος αξιολογήθηκε πολύ αυστηρά θα διέλαθε της προσοχής του, λόγω φόρτου εργασίας από την επικείμενη αφυπηρέτησή του.

Ενόψει των πω πάνω έχω την γνώμη ότι η εμπιστευτική έκθεση του 1985 δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές ικανότητες της πιο πάνω υπαλλήλου και πρέπει να αγνοηθεί."

Η ΕΔΥ μέσα στα πλαίσια διεξαγωγής από μέρους της της δέουσας έρευνας, ζήτησε από τον αξιολογούντα λειτουργό του ενδιαφερόμενου μέρους να εκφέρει και τις δικές του απόψεις (βλ. επιστολή ημερ. 24.6.89, ανωτέρω) και σαν αποτέλεσμα των στοιχείων που προέκυψαν, αποφάσισε να προσεγγίσει τη συγκεκριμμένη έκθεση με ιδιαίτερη προσοχή.

Στην απόφαση R. v. Roussos (1987) 3 CLR 1217, όπου είχε εγερθεί παρόμοιο ζήτημα αναφορικά με απόφαση της Επιτροπής να προσεγγίσει με ιδιαίτερη προσοχή ορισμένες εμπιστευτικές εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους, οι οποίες όπως είχε ισχυριστεί τον αδικούσαν, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφάνθηκε πως η Επιτροπή απέδωσε στις εμπιστευτικές εκθέσεις του εφεσίβλητου τη δέουσα αντικειμενική σημασία, αναφέροντας τα ακόλουθα σχετικά στις σελ. 1223-1224 της απόφασής της:

"It was found by him that the appellant Public Service Commission failed to attach to the confidential reports regarding the interested party the weight objectively due to them. We do not think that this finding is borne out by the relevant minutes of the Commission, dated 12 July 1984, which show that, after the Commission had rejected the contention of the interested party that some confidential reports regarding him were unjust, it went on to record that it had decided to approach such reports with special care ('ιδιαίτερη προσοχή'), bearing in mind a clear statement of the Head of the Department concerned that the interested party had been showing considerable improvement and that in 1984 he was excellent. In our view the Commission has attributed to the confidential reports regarding the interested party the weight objectively due to them and it appears to have been very careful in doing so."

Υιοθετώ την πιο πάνω προσέγγιση και στην υπό εξέταση περίπτωση προσθέτοντας πως, ενόψει των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον της Επιτροπής αναφορικά με την εμπιστευτική έκθεση του ενδιαφερόμενου μέρους για το 1985, η Επιτροπή απέδωσε στην έκθεση αυτή τη δέουσα αντικειμενική σημασία. Συνεπώς, ο πιο πάνω ισχυρισμός του αιτητή απορρίπτεται.

Ένας άλλος λόγος ακύρωσης που πρόβαλε ο δικηγόρος του αιτητή Ανδρέα Κοζάκη, αφορά την απόφαση της ΕΔΥ να αγνοήσει τις εμπιστευτικές εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους Ζωής Κωνσταντά για τα έτη 1981-1984. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε έλλειψη αιτιολογίας για την απόφαση αυτή, η οποία οδηγεί σε ξεχωριστό λόγο ακύρωσης της προαγωγής της Ζωής Κωνσταντά.

Η Επιτροπή κατά τη λήψη της πιο πάνω απόφασης, δήλωσε πως επαναβεβαίωνε προηγούμενη απόφασή της να μη ληφθούν υπόψη οι εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων Ζωής Κωνσταντά, Ζωής Σιδερά και Ανδρούλας Χάσικου-Κωνσταντινίδου, για τα έτη 1981-1984, ημερ. 14.7.88.

Ανατρέχοντας στους φακέλους της διοίκησης, που κατατέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, παρατηρούμε πως η Επιτροπή κατά την πιο πάνω συνεδρίασή της, ημερ. 14.7.88, επαναβεβαίωνε προηγούμενες αποφάσεις της σχετικά με το θέμα ημερ. 12.3.85 και 5.4.85.

Στη συνεδρίασή της ημερ. 12.3.85, η Επιτροπή ανάφερε τα εξής σχετικά:

"Η Επιτροπή, ενόψει των όσων ανάφερε ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας στις επιστολές του με αρ. Π.6178, Π.6176 και Π.4988 και ημερ. 26.10.84, 5.11.84, 27.12.84, αντίστοιχα, σχετικά με το θέμα που έχουν εγείρει οι πιο πάνω υπάλληλοι σ' ό,τι αφορά την αξιολόγησή τους από τον κ. Μιχάλη Κουμενίδη και αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε ότι οι Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων αυτών, στις οποίες ο κ. Κουμενίδης ενέργησε ως Αξιολογών Λειτουργός, δεν αποτελούν ασφαλές κάτοπτρο αξίας των πιο πάνω υποψηφίων και έτσι δε θα ληφθούν υπόψη."

Στη συνεδρίασή της ημερ. 5.4.85, η Επιτροπή ανάφερε επίσης ότι:

"Σχετικά με τα παράπονα των Ζωής Σιδερά, Αν-δρούλας Χάσικου-Κωνσταντινίδου και Ζωής Κωνσταντά, σ' ό,τι αφορά τις Εμπιστευτικές τους Εκθέσεις που συνέταξε ο Μ. Κουμενίδης ως Αξιολογών Λειτουργός, ο Διευθυντής διευκρινίζει ότι από την έρευνα που έκαμε διαπίστωσε ότι ο Προϊστάμενός τους διέκειτο εχθρικά γενικά έναντι όλων των επιστημόνων και το πτυχίο της Σχολής Σ.Β.Ι.Ε. δεν το εκτιμούσε και δεν το αναγνώριζε. Αυτό το διαπίστωσε προσωπικά ο ίδιος ο Διευθυντής στις συσκέψεις που είχαν, καθώς και στις Τμηματικές Επιτροπές. Η εντύπωσή του είναι ότι ο προϊστάμενος αυτός είχε μια εχθρική στάση έναντι όλων των υπαλλήλων που είχαν ακαδημαϊκά προσόντα. Επίσης, από την έρευνα που έκαμε διαπίστωσε ότι ο Κουμενίδης είχε προσωπική έχθρα έναντι της Κων-σταντά Ζωής."

και

"Η Επιτροπή, ύστερα από σχετική έρευνα του Γραφείου της αναφορικά με τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων Ζωής Σιδερά, Ανδρούλας Χάσικου-Κωνσταντινίδου και Ζωής Κωνσταντά, αλλά και των όσων ο ίδιος ο Διευθυντής έχει δηλώσει σήμερα σχετικά ενώπιόν της, έκρινε ότι δε θεωρεί ασφαλές να στηριχτεί στις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων αυτών για τα έτη 1981, 1982 και 1983. Έτσι, η Επιτροπή έλαβε υπόψη για σκοπούς αξιολόγησης των πιο πάνω τις υπόλοιπες Εμπιστευτικές Εκθέσεις τους, ενώ για τους άλλους υποψηφίους στηρίχτηκε στο σύνολο των Εμπιστευτικών Εκθέσεων αυτών."

Ενόψει των πιο πάνω, κρίνω ότι ο ισχυρισμός του αιτητή για έλλειψη αιτιολογίας της σχετικής απόφασης της Επιτροπής, δεν ευσταθεί για το λόγο ότι η αιτιολογία συμπληρώνεται από τα προεκτεθέντα στοιχεία του φακέλου της διοίκησης.

Οι αιτητές ισχυρίστηκαν πως υπερέχουν έκδηλα των ενδιαφερομένων μερών.

Ο αιτητής Κοζάκης Ανδρέας έχει εξαίρετη βαθμολογία, καθόλη τη διάρκεια των ετών 1984-1988, το ίδιο και η αιτήτρια Ζωή Σιδερά κατά τη διάρκεια των ετών 1985-1988.

Το ενδιαφερόμενο μέρος Ηλία Ανδρούλλα, έχει εξαίρετη βαθμολογία κατά τα έτη 1985-1988, το ίδιο και το ενδιαφερόμενο μέρος Κωνσταντά Ζωή κατά τα έτη 1984-1988. Το ενδιαφερόμενο μέρος Αναστασιάδου Θεοφανώ έχει εξαίρετη βαθμολογία κατά τα τρία τελευταία έτη 1986-1988, μόνο.

Ο αιτητής Κοζάκης υστερεί σε αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους Θεοφανώς Αναστασιάδου κατά 10 μήνες στην προηγούμενη θέση του Τεχνολόγου Νοσοκομειακού Εργαστηρίου Α' τάξεως, του ενδιαφερόμενου μέρους Ανδρούλλας Ηλία κατά 2 μήνες στην προηγούμενη θέση και του ενδιαφερόμενου μέρους Ζωής Κωνσταντά κατά 7 έτη στην ημερομηνία του διορισμού τους στην υπηρεσία.

Ο δικηγόρος της αιτήτριας Σιδερά, ισχυρίστηκε ότι αυτή υπερτερούσε όλων των ενδιαφερομένων μερών στο κριτήριο προσόντα, γιατί είχε ακαδημαϊκά προσόντα που δεν είχαν τα ενδιαφερόμενα μέρη.

Αναφορικά με τα επιπρόσθετα προσόντα, τα οποία δεν αποτελούν πλεονέκτημα σύμφωνα με τα Σχέδια Υπηρεσίας, σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση HadjiIoannou ν. Republic (1983) 3 CLR 1041, όπου στις σελίδες 1046-1047 αναφέρθηκε ότι οι κάτοχοι ακαδημαϊκών προσόντων επιπρόσθετων προς αυτά που απαιτούνται από τα Σχέδια Υπηρεσίας και τα οποία δεν χαρακτηρίζονται από αυτά σαν πλεονέκτημα, δεν πρέπει να βαρύνουν πολύ στη σκέψη της Επιτροπής, η οποία οφείλει να αποφασίσει για την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου πάνω στην ολότητα των περιστάσεων ενώπιόν της και ότι επιπρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα προς αυτά που προνοούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, δεν αποτελούν αφ' εαυτών έκδηλη υπεροχή. Η αρχή αυτή υιοθετήθηκε και στις υποθέσεις Papadopoulos v. Republic (1985) 3 CLR 405, στις σελ. 414 και 415 και Τάκη Πάρη ν. ΕΔΥ Υπ. Αρ. 794/88, ημερ. 6.12.89, που δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί.

Ο δικηγόρος της αιτήτριας Σιδερά, στην απαντητική γραπτή του αγόρευση, παρέπεμψε το Δικαστήριο σε προηγούμενες προαγωγές που είχαν γίνει για την ίδια θέση Ανώτερου Τεχνολόγου Νοσοκομειακού Εργαστηρίου Β', όπου η ΕΔΥ κατά την τότε συνεδρίασή της ημερ. 14.7.88, αποφάσισε να προάξει κάποια άλλη υποψήφια αντί της αιτήτριας, για το λόγο ότι η προαχθείσα διέθετε πανεπιστημιακό πτυχίο και είχε εξαίρετες εμπιστευτικές εκθέσεις στα πέντε τελευταία χρόνια, ενώ η Αναστασιάδου μόνο στα τελευταία δύο χρόνια ήταν Εξαίρετη, παρόλο που υπερείχε σε αρχαιότητα της προαχθείσας.

Σε απάντηση ισχυρισμού που είχε εγερθεί για το ίδιο θέμα στην υπόθεση Ανδρέας Οικονόμου κ.α. ν. ΕΔΥ, Υπ. Αρ. 128/89, ημερ. 7.10.90, στις σελ. 5 και 6 της απόφασης αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σχετικά:

"Ας μου επιτραπεί η διαφωνία. Η φράση "έκδηλη υπεροχή" είναι νομική έκφραση με εννοιολογικό πλαίσιο που καθορίστηκε με σαφήνεια και καθαρότητα από τη νομολογία. Βλέπε π.χ. Χ"Σάββας ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 76, 78. Σε καμιά όμως περίπτωση ένα τέτοιο περιστατικό, όπως συνέβη εδώ, δεν θεωρήθηκε ως δείκτης ή κριτήριο υπεροχής. Μάλιστα η λήψη υπόψη αυτού του στοιχείου θα ήταν νομικά επιλήψημη γιατί θα εισήγαγε ένα εξωγενές μέτρο κρίσης, έξω από κάθε νομολογιακό προηγούμενο. Η γνώμη αυτή βρίσκει, νομίζω, ισχυρό έρεισμα στην απόφαση Λαμπής και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 130, σελ. 144, που παρέθεσε ο κ. Χ"Δημητρίου, που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.

'Another matter which was wrongly taken into consideration by the respondent in assessing the merits of the candidates was, as stated in the minutes, that the interested party in 1982 was considered a better candidate for promotion to the post of Administrative officer A. The opinion by the P.S.C. about a candidate on a previous occasion, some years earlier, for the filling of another post, is an extraneous matter and should not have been allowed to influence the mind of the P.S.C. in forming its final opinion of the candidates'".

Η γνώμη της ΕΔΥ για το ενδιαφερόμενο μέρος Αναστασιάδου, που εκφράστηκε στη συνεδρίασή της ημερ. 14.7.88, αποτελεί εξωγενές θέμα που δεν θα έπρεπε να επηρεάσει τη σκέψη της κατά τη διαμόρφωση γνώμης για την υποψήφια στην πλήρωση της επίδικης θέσης. Ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.

Είναι η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή Κοζάκη πως, οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος υπέρ των ενδιαφερομένων μερών δεν ανταποκρίνονταν στα στοιχεία των φακέλων, πως ο Προϊστάμενος μη συστήνοντας τον αιτητή παραγνώρισε τη συνεχή άριστη επίδοσή του στα τελευταία δέκα χρόνια και πως κατά τη διενέργεια προαγωγών θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ολόκληρη η σταδιοδρομία ενός υπαλλήλου.

Είναι νομολογημένο πως, κατά τη διενέργεια διορισμών ή προαγωγών, ολόκληρη η σταδιοδρομία ενός υπαλλήλου θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ώστε να μπορεί να διαμορφωθεί μια πλήρης εικόνα σχετικά μ' αυτόν, αλλά δεν είναι λανθασμένη άσκηση διακριτικής εξουσίας εάν το διορίζον όργανο βασίσει την κρίση του στις πιο πρόσφατες εμπιστευτικές εκθέσεις ενός υποψηφίου, παρά στις πιο απομακρυσμένες, για το λόγο ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι οι πιο πρόσφατες εκθέσεις παρουσιάζουν μια εικόνα πιο αντιπροσωπευτική της απόδοσής του κατά το χρόνο της επιλογής (Βλ. R. v. Roussos, ανωτέρω, στη σελ. 1224).

Εξάλλου, έχει επίσης επανειλημμένα νομολογηθεί, πως δεν υφίσταται υποχρέωση εκ μέρους του διευθυντή να αναφερθεί και σε υποψηφίους που δεν είχε πρόθεση να συστήσει (Βλ. Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1980) 3 Α.Α.Δ. 551 στη σελ. 561, Ταπάκης ν. Δημοκρατίας (1987) 3 Α.Α.Δ. 450, στη σελ. 456, Φωτίου κ.ά. ν. ΕΔΥ Υπ. Αρ. 749/ 85 & 785/85, ημερ. 7.11.89 και Σάββας Κυπριανίδης ν. ΕΔΥ Υπ. Αρ. 188/89, ημερ. 13.12.89).

Είναι εμπεδωμένη αρχή στη νομολογία ότι οι συστάσεις του διευθυντή τμήματος και όταν ακόμη είναι λακωνικές ή στερούνται αιτιολογίας, είναι έγκυρες, εφόσον συνάδουν με τις εκθέσεις και τα άλλα συναφή στοιχεία των φακέλων (Βλ. Roussos v. Republic (1986) 3 CLR 723). Η σημασία των συστάσεων εξασθενίζει ανάλογα με το βαθμό διάστασης τους προς τα δεδομένα που καθορίζουν αντικειμενικά την ικανότητα ενός υπαλλήλου (Republic v. Koufettas (1985) 3 CLR 1950).

Τα στοιχεία εναρμονίζονται με τις συστάσεις. Οι αιτητές είχαν εξαίρετη βαθμολογία, το ίδιο και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αναφορικά με την περίπτωση της Αναστασιάδου, όπως ανάφερα και προηγούμενα, δεν ήταν λάθος το ότι η Επιτροπή έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα στα τρία τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας της, στα οποία αυτή είχε χαρακτηριστεί εξαίρετη και κατάλληλη για προαγωγή. Τα ενδιαφερόμενα μέρη προηγούνται σε αρχαιότητα των αιτητών και όπως έχει νομολογηθεί, ένα διοικητικό όργανο στην προσπάθεια του να επιλέξει όλα τα σχετικά κριτήρια, μπορεί να δώσει μεγαλύτερη σημασία σε ένα κριτήριο παρά σε άλλο, εφόσον εξασκεί έτσι ορθά τη διακριτική του ευχέρεια (Βλ., μεταξύ άλλων, Ανδρέας Στυλιανού ν. Ε.Δ.Υ., Υπ. Αρ. 915/88, ημερ. 15.9.89).

Το βάρος απόδειξης έκδηλης υπεροχής βρίσκεται στους ώμους του αιτητή, ο οποίος πρέπει να αποδείξει το στοιχείο τούτο για να θεωρηθεί πως το διοικητικό όργανο έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας (Βλ. Οδυσσέας Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1976) 3 CLR 74, 83).

Η έννοια της έκδηλης υπεροχής έχει προσδιοριστεί στις υποθέσεις Χατζησάββας ν. Δημοκρατίας (1982) 3 CLR 76, Χατζηϊωάννου ν. Δημοκρατίας (1983) 3 CLR 1041 και πολύ πρόσφατα από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.Ε. Αρ.522 Rolis Lewis ν. Δημοκρατίας ημερ. 30.5.89, όπου τονίστηκε ότι η υπεροχή "τεκμηριώνεται ως έκδηλη όταν μετά από συνεκτίμηση όλων των σχετικών στοιχείων και σύγκριση μεταξύ του αιτητή και του ενδιαφερόμενου, η υπεροχή του αιτητή είναι αντικειμενικά αναντίλεκτη και αυταπόδεικτη".

Από τα πιο πάνω στοιχεία που εξέθεσα, προκύπτει πως οι αιτητές απότυχαν να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών. Όπως συνάγεται και από τα πρακτικά, η Επιτροπή διερεύνησε η ίδια όλα τα στοιχεία, προέβη σε συγκρίσεις και συνεκτίμησε όλα τα νόμιμα κριτήρια πριν καταλήξει. Η Επιτροπή έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση ασκώντας, μέσα στα ορθά πλαίσια, τη διακριτική της ευχέρεια.

Για τους πιο πάνω λόγους, οι προσφυγές απορρίπτονται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.

Προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία

Σιδερά Ζωή:	1984		-------
1985		"Ε"	(9-3-0)
1986		"Ε"	(10-2-0)
1987		"Ε"	(10-2-0)
1988		"Ε"	(11-1-0)

Ενδιαφερόμενα μέρη:
Αναστασιάδου Θεοφανώ:	1984	"Λ.Κ."		(2-10-0)
	1985	"Κ"	(0-7-5)
	1986	"Ε"	(8-4-0)
	1987	"Ε"	(9-3-0)
	1988	"Ε"	(11-1-0)
Κωνσταντά Ζωή:	1984		--
	1985	"Ε"	(9- 3-0)
	1986	"Ε"	(10-2-0)
	1987	"Ε"	(11-1-0)