|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1778
24 Μαΐου, 1991
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SMF CONCRETE MIX LIMITED,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ (ΑΡ. 2),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1071/90).
Διοικητική Πράξη — Ανάκληση Διοικητικών Πράξεων — Είναι δυνατή η ανάκληση παράνομης διοικητικής πράξης από την οποία απέκτησαν δικαιώματα καλόπιστοι τρίτοι, εφόσον αυτή διενεργείται εντός εύλογου χρόνου.
Οι αιτητές στην παρούσα προσφυγή προσβάλλουν την νομιμότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση σύμφωνα με την οποία ανακλήθηκε η εγγραφή συγκεκριμένων μηχανοκινήτων οχημάτων τους. Οι καθ' ων η αίτηση εξέδωσαν την προσβαλλόμενη απόφαση αφού μετά από έρευνα διαπιστώθηκε ότι το περιεχόμενο των εγγράφων που χρησιμοποιήθηκαν για την εγγραφή των οχημάτων δεν γράφτηκε από την εταιρεία στην οποία ανήκαν τα επιστολόχαρτα και οι υπογραφές ήταν άγνωστες και δεν αντιπροσώπευαν την εταιρεία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Η αναφορά στον Κανονισμό 4(2)(α)(iv) έγινε για να καταστεί σαφές ότι η εγγραφή λήφθηκε με βάση τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου αναφορικά με το θέμα της ανάκλησης.
(2) Υιοθετείται το σκεπτικό της απόφασης Γιαννή ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση Αρ. 1090/90) όπου τα γεγονότα της υπόθεσης είναι ταυτόσημα με την παρούσα. Σύμφωνα με την εν λόγω απόφαση διενεργήθηκε επαρκής έρευνα από το αρμόδιο κυβερνητικό όργανο.
(3) Το αρμόδιο όργανο δύναται να ανακαλέσει παράνομες διοικητικές πράξεις από τις οποίες κτήθηκαν δικαιώματα από καλόπιστους τρίτους με την προϋπόθεση ότι η ανάκληση διενεργείται εντός εύλογου χρόνου. Ο χρόνος ο οποίος παρείλθε ήταν εύλογος υπό τις περιστάσεις εφόσον έπρεπε να διενεργηθούν έρευνες με τις αρχές άλλης χώρας.
Η προσφυγή απορρίπτεται.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Paschali v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 593·
Georgbiou (No.2) v. Republic (1968) 3 C.L.R. 411·
Petrides and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1355·
Γιαννή ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 527.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων με την οποία αποφασίστηκε η ανάκληση της εγγραφής των μηχανοκινήτων οχημάτων της αιτήτριας εταιρείας με αριθμούς εγγραφής WS.331, WS.332, WS.335, WS.336, WS.337, WS.338 και WS.248.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τους αιτητές.
Λ. Δημητριάδου (Δνίς), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Χατζητσαγγάρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια εταιρεία προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση, η οποία της γνωστοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 28.11.90 με την οποία αποφασίστηκε η ανάκληση της εγγραφής των μηχανοκινήτων οχημάτων της αιτήτριας εταιρείας με αριθμούς εγγραφής WS 331, WS332, WS335, WS336, WS337, WS338 και WW248.
Η αιτήτρια εταιρεία αγόρασε τα πιο πάνω οχήματα από τρίτο πρόσωπο, εισαγωγέα μεταχειρισμένων οχημάτων, ο οποίος εισήγαγε από το Βέλγιο είκοσι μεταχειρισμένα φορτηγά οχήματα έτοιμου σκυροδέματος τα οποία, αφού ενεγράφησαν, τα πούλησε και μεταβίβασε σε διάφορες εταιρείες και άτομα, μεταξύ άλλων και στην αιτήτρια εταιρεία.
Με επιστολή του ημερομηνίας 28.11.90, ο Αναπληρωτής Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων προέβη στην ανάκληση της εγγραφής και κυκλοφορίας των πιο πάνω οχημάτων της αιτήτριας εταιρείας για τους λόγους που εξειδικεύονται στην επιστολή την οποία παραθέτω αυτούσια:
"Από στοιχεία που τέθηκαν υπόψη μου, αποδεικνύεται ότι τα έγγραφα επί των οποίων εβασίσθη η εγγραφή των μηχανοκινήτων οχημάτων σας με αριθμούς εγγραφής WS 331, WS 332, WS 335, WS 336, WS 337, WS 338 και WW 248 ήταν ψευδή και/ή πλαστά και/ή ανύπαρκτα.
Από τα έγγραφα τα οποία έχω τώρα ενώπιόν μου, καθώς και από μηχανολογικές εξετάσεις και άλλα συναφή στοιχεία, καταλήγω ότι η εγγραφή των οχημάτων αυτών ήταν παράνομη γιατί τα οχήματα είχαν ηλικία μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη στον Κανονισμό 4 (2)(iv) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84).
Με βάση τα πιο πάνω αποφασίζω την ανάκληση της εγγραφής των οχημάτων, καθώς και των αδειών κυκλοφορίας τους."
Σαν αποτέλεσμα της απόφασης αυτής η αιτήτρια εταιρεία καταχώρησε την παρούσα προσφυγή βασιζόμενη στα πιο κάτω νομικά σημεία:
"1. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το Νόμο και/ή τους Κανονισμούς.
2. Η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη άνευ της δεούσης έρευνας.
3. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη και/ή η αιτιολογία της είναι αντίθετη προς το Νόμο και/ή τους Κανονισμούς.
4. Η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας."
Οι περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμοί του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84) δεν περιέχουν οποιαδήποτε ρητή πρόνοια που να επιτρέπει την ανάκληση εγγραφής οχημάτων. Όμως αυτό δεν εμποδίζει το Δικαστήριο να αποφασίσει με βάση τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου αναφορικά με την ανάκληση πράξεων ή αποφάσεων διοικητικών οργάνων (βλ. σχετικά Paschali v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 593, Georghiou (No. 2) v. The Republic (1968) 3 C.L.R. 411, Petrides and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1355).
Με πρώτο ισχυρισμό του ο δικηγόρος της αιτήτριας εταιρείας προβάλλει ότι η επίδικη απόφαση βασίστηκε σε λανθασμένο Κανονισμό εφόσον ο Κανονισμός 4(2)(α)(iv) καθορίζει μόνο ποιες εγγραφές απαγορεύονται και αφ' ης στιγμής γίνει η εγγραφή, η πρόνοια αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ακυρωθεί.
Ο Κανονισμός 4(2)(α)(iv) Κ.Δ.Π. 66/84 προνοεί τα ακόλουθα:
"4(2)(α) Απαγορεύεται να εγγραφή δυνάμει των παρόντων Κανονισμών οιονδήποτε των κάτωθι αναφερομένων μηχανοκινήτων οχημάτων, το οποίον εισάγεται μεταχειρισμένον εν τη Δημοκρατία εκ της αλλοδαπής ή αγοράζεται μεταχειρισμένον εκ του Βρεττανικού Υπουργείου Αμύνης:
(iv) φορτηγόν μηχανοκίνητον όχημα μικτού βάρους πέραν των τριών τόννων, το οποίον, κατά την ημερομηνίαν της αφίξεώς του εις την Δημοκρατίαν είναι ηλικίας μεγαλυτέρας των τεσσάρων ετών, τούτων υπολογιζομένων από της ημερομηνίας κατά την οποίαν το πρώτον ενεγράφη τούτο εις οιανδήποτε χώραν ως καινουργές ή, εάν τούτο δεν ενεγράφη, από της ημερομηνίας κατά την οποίαν τούτο το πρώτον ηγοράσθη ως καινουργές:
Νοείται ότι η παρούσα διάταξις δεν τυγχάνει εφαρμογής επί τοιούτου οχήματος εισαχθέντος εν τη Δημοκρατία μέχρι της 31ης Μαΐου, 1983."
Δε συμφωνώ με την πιο πάνω εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας εταιρείας. Η αναφορά στον Κανονισμό 4 (2)(α)(iv) έγινε για να καταστεί σαφές ότι η εγγραφή προσέκρουε σ' αυτόν. Η προσβαλλόμενη απόφαση δε λήφθηκε με βάση τον Κανονισμό 4(2)(α)(iv) αλλά με βάση τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου αναφορικά με το θέμα.
Η θέση των καθ' ων η αίτηση είναι ότι προέβησαν στην ανάκληση της εγγραφής των οχημάτων μετά από διαπίστωση ότι η εγγραφή τους ήταν παράνομη γιατί είχαν ηλικία μεγαλύτερη των τεσσάρων ετών που προβλέπει ο Κανονισμός 4(2)(α)(iv) Κ ΑΠ. 66/84.
Ο Αναπληρωτής Έφορος κατέληξε στην απόφαση της ανάκλησης μετά από σχετική έρευνα που διεξήχθηκε και είχε ως αποτέλεσμα την ειδοποίηση από την Ιντερπόλ Βρυξελλών, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο ενώπιον του Δικαστηρίου, προς την Ιντερπόλ Λευκωσίας με την οποία τους πληροφορούσαν ότι το περιεχόμενο των εγγράφων πάνω στα οποία βασίστηκαν οι καθ' ων η αίτηση για να εγγράψουν τα οχήματα δε γράφτηκε από την εταιρεία στην οποία ανήκουν τα επιστολόχαρτα και ότι οι υπογραφές ήταν άγνωστες και δεν αντιπροσωπεύουν την εταιρεία.
Είναι θέση του δικηγόρου της αιτήτριας εταιρείας ότι η ειδοποίηση της Ιντερπόλ Βρυξελλών δε δηλώνει καθαρά ότι το έγγραφο πάνω στο οποίο βασίστηκαν οι καθ' ων η αίτηση ήτο πλαστό αλλά απλώς ότι οι υπογραφές ήταν άγνωστες και ότι το μόνο αυτό στοιχείο πάνω στο οποίο βασίστηκε η αρμόδια αρχή για τη λήψη ης απόφασης για ανάκληση δεν αποτελεί επαρκή έρευνα. Επιπλέον, συνεχίζει ο ισχυρισμός, και αν ακόμα φανεί στο Δικαστήριο ότι υπήρξε κάποια παρανομία, ανάκληση απόφασης για εγγραφή και πάλι δε δικαιολογείται εφόσον η αιτήτρια εταιρεία δεν προέβη σε οποιαδήποτε απατηλή ενέργεια αλλά αγόρασε τα οχήματα καλή τη πίστει μετά που ενεγράφησαν και μετά που έτυχαν εξέτασης από το αρμόδιο τμήμα.
Το ίδιο θέμα απασχόλησε το Δικαστήριο στην απόφαση Γιαννή ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 527, όπου ο αιτητής ήταν ένας από τους αγοραστές των 20 οχημάτων έτοιμου σκυροδέματος που αναφέραμε πιο πάνω. Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι ταυτόσημα με την παρούσα, τα ίδια δε στοιχεία είχε ενώπιόν της η διοίκηση για τη λήψη της απόφασης ανάκλησης της εγγραφής των εν λόγω οχημάτων. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και ιδιαίτερα η ειδοποίηση της Ιντερπόλ, που κατατέθηκε ως τεκμήριο, διενεργήθηκε επαρκής έρευνα εκ μέρους του αρμοδίου κυβερνητικού οργάνου η οποία τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι προέκυψε παρανομία. Υιοθετώ το σκεπτικό της απόφασης αυτής ενόψει, επαναλαμβάνω, του ότι τα γεγονότα είναι και στις δύο υποθέσεις ταυτόσημα.
Είναι παραδεκτό και από τις δύο πλευρές ότι η αιτήτρια εταιρεία δεν προέβη σε καμιά απατηλή ενέργεια αλλά απλά απέκτησε δικαιώματα από την παράνομη πράξη τρίτου καλόπιστα, χωρίς οποιαδήποτε ανάμιξη. Σύμφωνα με τη νομολογία, σε τέτοιες περιπτώσεις το αρμόδιο όργανο δύναται να ανακαλέσει παράνομη πράξη με την προϋπόθεση ότι η ανάκληση διενεργείται εντός ευλόγου χρόνου. (Βλ. Γιαννή ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) όπου γίνεται ανάλυση της νομολογίας αναφορικά με το θέμα).
Η διοίκηση στην υπό εκδίκαση υπόθεση είχε τη δυνατότητα, σύμφωνα με τη νομολογία, να ανακαλέσει την εκδοθείσα διοικητική πράξη. Ο χρόνος ο οποίος παρείλθε ήταν κατά τη γνώμη μου εύλογος υπό τις περιστάσεις, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι έπρεπε να διενεργηθούν έρευνες με τις αρχές κάποιας άλλης χώρας που δικαιολογεί κάποια καθυστέρηση. (Ορισμένα από τα επίδικα οχήματα ενεγράφησαν στις 14.6.89 και άλλα στις 15.7.89 και η ανάκληση κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια εταιρεία με επιστολή ημερομηνίας 28.11.90).
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται στο σύνολό της. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.