|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1664
15 Μαΐου, 1991
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
AMPER SA.,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΚΑΙ ΕΦΟΡΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 711/89).
Εμπορικά Σήματα — Εγγραφή σήματος — Άρθρα 11(1) και 13 τον Κεφ. 268 — Χαρακτήρας των εμπορικών σημάτων απαιτείται να είναι διακριτικός — Απαιτείται όπως δεν προκαλεί σύγχυση ή παραπλάνηση τον καταναλωτικού κοινού — Τα γράμματα τον αλφαβήτου στερούνται εγγενούς διακριτικού χαρακτήρα.
Με την προσφυγή αυτή προσβλήθηκε απόφαση του Εφόρου με την οποία έφερε ένσταση στην αιτούμενη εγγραφή εμπορικού σήματος γιατί το προτεινόμενο σήμα στερεί το διακριτικού χαρακτήρα και ήταν κατά την άποψή του ενστάσιμο ενόψει των προνοιών του άρθρου 13 του Κεφ. 268. Το προτεινόμενο σήμα απεικόνιζε το γράμμα "Α" μέσα σε τετράγωνο πλαίσιο. Η αρνητική απόφαση του Εφόρου επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι τα γράμματα του αλφαβήτου σπάνια γίνονται αποδεκτά γιατί στερούνται εγγενούς διακριτικού χαρακτήρα Συγκεκριμένα δε το γράμμα "Α" χρησιμοποιείται ως ένδειξη καλής ποιότητας και είναι γι' αυτό ενστάσιμο βάσει των διατάξεων του άρθρου 13 του Νόμου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Αρμόδιος λειτουργός για την φύλαξη και παρακολούθηση του μητρώου εμπορικών σημάτων ως υπεύθυνος διαφύλαξης των συμφερόντων τόσο των εγγεγραμμένων ιδιοκτητών και του καταναλωτικού κοινού είναι ο Έφορος ο οποίος έχει διακριτική ευχέρεια και είναι ο ειδήμων στα ζητήματα που εγείρονται από την εφαρμογή του Νόμου. Το διοικητικό Δικαστήριο επεμβαίνει τότε μόνον και εφόσον αποδεχτεί αυθαιρεσία ή πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο.
(2) Στην συγκεκριμένη υπόθεση η απόφαση του Εφόρου είναι έκδηλα ορθή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
S.C. Johnson and Son Inc. v. Εφόρου Εμπορικών Σημάτων (Προσφυγές Αρ. 23/86 και 24/86 ημερ. 18.1.89).
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της άρνησης του Επίσημου Παραλήπτη και Εφόρου να εγγράψει εμπορικό σήμα στην κλάση 9 σχετικάμε επιστημονικό, φωτογραφικό, κινηματογραφικό, ηλεκτρικό και παρoμοίας φύσης μηχανήματα και εξοπλισμό που παράγει η αιτήτρια εταιρεία.
Λ. Καλογήρου για Ξ. Ξενόπουλο, για την αιτήτρια εταιρεία.
Στ. Ιωαννίδου (Κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Αρτεμίδης ανάγνωσε της ακόλουθη απόφαση.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ: Η προσφεύγουσα εταιρεία, που εδρεύει στην Ισπανία, παράγει και εμπορεύεται επιστημονικό, φωτογραφικό, κινηματογραφικό, ηλεκτρικό και παρόμοιας φύσης μηχανήματα και εξοπλισμό. Στις 13.7.88 υπέβαλε αίτηση στον καθ' ου η αίτηση 2, Έφορο εμπορικών σημάτων, για την εγγραφή εμπορικού σήματος, στην κλάση 9, σύμφωνα με τον περί Εμπορικών Σημάτων Νόμο, Κεφ. 268, όπως έχει τροποποιηθεί. Ο Έφορος φέρει ένσταση στην αιτούμενο εγγραφή, βάσει των διατάξεων του άρθρου 11(1) (e) του Νόμου, γιατί, κατά την άποψή του, το προτεινόμενο σήμα στερείται διακριτικού χαρακτήρα. Είναι, πρόσθετα, ενστάσιμο ενόψει των προνοιών του άρθρου 13 του Νόμου.
Ο δικηγόρος της προσφεύγουσας ζήτησε ακρόαση της αιτήσεως του, μετά την οποία ο Έφορος εξέδωσε απόφαση, στις 22.7.89, που κοινοποίησε στο δικηγόρο της αιτήτριας. Η απόφαση αυτή είναι το αντικείμενο της εξεταζόμενης προσφυγής.
Στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της αιτήτριας υποστηρίζεται ότι η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί λόγω πλάνης περί τα πράγματα. Συγκεκριμένα εισηγείται πως το προτεινόμενο σήμα, που απεικονίζει το γράμμα "Α" μέσα σε τετράγωνο πλαίσιο, έχει διακριτικό χαρακτήρα, ή δυνατό να θεωρηθεί ως διακριτικό των εμπορευμάτων της αιτήτριας. Κατά την άποψή του επίσης αυτό δεν είναι δυνατό να προκαλεί σύγχυση ή παραπλάνηση του καταναλωτικού κοινού.
Η γραπτή αγόρευση της δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι μακροσκελής και εμπεριστατωμένη. Σε αυτή γίνεται λεπτομερής ανάλυση της νομολογίας που αφορά στο αναλυόμενο ζήτημα όπως αυτή αναπτύχθηκε στην Αγγλία και τον τόπο μας, όπου η νομοθεσία είναι σχεδόν ταυτόσημη. Απασχολήθηκα με τα θέματα ο ίδιος σε κάποια έκταση στην υπόθεση S.C. Johnson and Son Inc., προσφυγές 23 & 24/86 στις οποίες η απόφαση εκδόθηκε στις 18.1.89, όπου βέβαια επαναλαμβάνονται οι ίδιες νομολογιακές αρχές. Παραπέμπω σε αυτή την απόφαση χωρίς περισσότερα σχόλια για οικονομία λόγου.
Η απόφαση του Εφόρου, που περιέχεται στο σχετικό φάκελο της διοίκησης, είναι πλήρως αιτιολογημένη. Στην πραγματικότητα η δομή και το σκεπτικό της προσομοιάζει με δικαστική απόφαση. Η αρνητική απόφαση του Εφόρου επικεντρώνεται στο γεγονός ότι τα γράμματα του αλφαβήτου σπανιότατα γίνονται αποδεκτά σε προτεινόμενα εμπορικά σήματα, γιατί αυτά τυγχάνουν ευρείας χρήσης από το κοινό και έτσι στερούνται εγγενούς διακριτικού χαρακτήρα. Το γεγονός δε πως, στην προκειμένη περίπτωση το γράμμα "Α" παριστάνεται με ιδιάζοντα διακοσμητικό τρόπο και πλαισιώνεται από ένα τετράγωνο, δεν αλλάζει καθόλου την ιδιότητά του να βλέπεται και να προφέρεται ως γράμμα "Α". Πέρα από το γεγονός ότι η χρήση των γραμμάτων του αλφαβήτου είναι ευρύτατη, πολλές φορές χρησιμοποιούνται και για να μεταδώσουν ορισμένα συγκεκριμένα μηνύματα λ.χ. το γράμμα "Α" ως ένδειξη καλής ποιότητας, ή πως κάτι είναι πρώτο στη σειρά. Και είναι γι' αυτό ακριβώς το λόγο που το υπό κρίση σήμα είναι και ενστάσιμο βάσει των διατάξεων του άρθρου 13 του Νόμου, που έχει ως εξής:
"13. It shall not be lawful to register as a trade mark or part of a trade mark any matter the use of which would, by reason of its being likely to deceive or cause confusion or otherwise, be disentitled to protection in a court of justice, or would be contrary to law or morality, or any scandalous design."
To Δικαστήριο δύσκολα επεμβαίνει στη διακριτική ευχέρεια του Εφόρου, γιατί αυτός είναι ο αρμόδιος λειτουργός που φυλάσσει και παρακολουθεί το μητρώο εμπορικών σημάτων, ως υπεύθυνος της διαφύλαξης των συμφερόντων τόσο των εγγεγραμμένων ιδιοκτητών αλλά και του καταναλωτικού κοινού. Πέρα όμως από αυτό, και ως εκ της φύσεως των καθηκόντων του, είναι και ειδήμων πάνω στα ζητήματα που εγείρονται από την εφαρμογή του Νόμου, και το διοικητικό Δικαστηρίο επεμβαίνει τότε μόνο και εφόσον αποδειχτεί πως η απόφασή του ήταν προϊόν αυθαιρεσίας ή πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο.
Στην κρινόμενη υπόθεση όχι μόνο δεν συντρέχουν λόγοι ακύρωσης της κρινόμενης απόφασης αλλά θα προχωρούσα να πω ότι αυτή είναι έκδηλα ορθή. Η προσφυγή απορρίπτεται, αλλά δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για τα έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.