|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1347
19 Απριλίου. 1991
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 48/91)
Προσφυγή βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος — Προσβαλλόμενες πράξεις — Μόνο εκτελεστές διοικητικές πράξεις που επιφέρουν έννομα αποτελέσματα.
Με αφορμή απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για έκδοση διατάγματος Παραλαβής κατά των αιτητών, οι ίδιοι προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο ζητώντας ανάμεσα σ' άλλα την αποκατάσταση των θεμελιωδών συνταγματικών τους δικαιωμάτων, δήλωση του Δικαστηρίου ότι το Δικαστήριο της δικαιοσύνης πρέπει να είναι ο καθρέφτης της Δημοκρατίας και όχι Trading Company Ltd και ότι διάφοροι νόμοι οι οποίοι αναφέρονται είναι αντίθετοι του Συντάγματος και προάγουν το δίκαιο του ισχυρού και δημιουργούν προνομοιούχες τάξεις.
Οι καθ' ων η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση ότι καμία εκτελεστή διοικητική πράξη δεν έχει εκδοθεί που να μπορεί να τύχει προσβολής διά προσφυγής, ότι η αίτηση είναι αβάσιμη και ότι οι θεραπείες που ζητούνται δεν μπορούν να δοθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο υπό την ιδιότητά του ως ακυρωτικού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Δεν έχει εκδοθεί καμία εκτελεστή διοικητική πράξη που να μπορεί να τύχει προσβολής διά αιτήσεως ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος.
(2) Οι θεραπείες που ζητούν οι αιτητές δεν μπορούν να δοθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο υπό την ιδιότητά του ως ακυρωτικού.
Η απόφαση για έκδοση διατάγματος Παραλαβής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία οι αιτητές ζήτησαν μεταξύ άλλων την αποκατάσταση των θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων τους και της άρσης της αδικίας εις βάρος τους, Δήλωση του Δικαστηρίου ότι το Δικαστήριο της δικαιοσύνης πρέπει να είναι ο καθρέπτης της Δημοκρατίας και όχι trading company Ltd και Δήλωση του Δικαστηρίου περί αντισυνταγματικότητας της κυπριακής νομοθεσίας.
Ο αιτητής αρ. 1 παρουσιάσθη αυτοπροσώπως και υπό την ιδιότητά του ως Διευθυντής της εταιρείας αρ. 2.
Γ. Γιωργαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Χατζητσαγγάρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ: Με την παρούσα αίτησή τους οι αιτητές ζητούν τις ακόλουθες θεραπείες:
"1. Την αποκατάσταση των θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων των αιτητών και την άρση της αδικίας εις βάρος των διά:
(α) Της εκδίκασης των υποθέσεων που εκκρεμούν, της εκδίκασης των εφέσεων που εκκρεμούν.
(β) Δήλωσης του Δικαστηρίου ότι ο αιτητής αρ. 1 δικαιούται να εμφανιστεί και υπερασπιστεί τα κοινά συμφέροντα τα οποία διακυβεύονται.
(γ) Δήλωσης του Δικαστηρίου ότι ο Καθ' ου η αίτηση αρ. 2 δεν δικαιούται να προβαίνει σε ενέργειες για διάλυση της αιτήτριας αρ. 2 πριν ακουστούν οι εφέσεις της και η παρούσα αίτηση.
2. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι το Δικαστήριο της δικαιοσύνης πρέπει να είναι ο καθρέπτης της Δημοκρατίας και όχι trading company ltd.
3. Η κυπριακή νομοθεσία, ο Περί Εταιρειών Νόμος Κεφ. 113, ο Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 6 και ο Περί Δικηγόρων Νόμος Κεφ. 2 συγκρούονται με το Σύνταγμα του 1960 και προάγουν το δίκαιο του ισχυρού και δημιουργούν προνομιούχες τάξεις."
Οι καθ' ων η αίτηση έχουν εγείρει προδικαστική ένσταση με την οποία αναφέρουν (α) ότι δεν έχει εκδοθεί καμιά εκτελεστή διοικητική πράξη που να μπορεί να τύχει προσβολής με αίτηση ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος, (β) ότι η αίτηση είναι νομικά αστήριχτη και έκδηλα αβάσιμη, (γ) ότι οι θεραπείες που ζητούν οι αιτητές δεν μπορούν να δοθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο υπό την ιδιότητά του ως ακυρωτικό.
Το Δικαστήριο στις 12.3.91 αποφάσισε να επιληφθεί πρώτα των προδικαστικών ενστάσεων της υπόθεσης και γι' αυτό το λόγο καταχωρήθηκαν γραπτές αγορεύσεις αναφορικά με τις προδικαστικές ενστάσεις. Στη γραπτή τους αγόρευση οι καθ' ων η αίτηση επαναλαμβάνουν τις ενστάσεις τους και αναφέρουν ότι:
"Το άρθρο 146 του Συντάγματος αναφέρει στην παράγραφο 1 ότι:' Το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστή-ριον κέκτηται αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν να αποφασίζει οριστικώς και αμετακλήτως επί πάσης προσφυγής υποβαλλομένης κατ' αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως, οιουδήποτε οργάνου αρχής ή προσώπου ασκούντων εκτελεστικήν ή διοικητικήν λειτουργίαν επί τω λόγω ότι αυτή είναι αντίθετος προς τας διατάξεις του Συντάγματος ή του νόμου ή εγένετο καθ' υπέρβασιν ή κατάχρησιν εξουσίας της εμπεπιστευμένης εις το όργανον ή την αρχήν ή το πρόσωπον τούτο. Από τη διατύπωση της συνταγματικής αυτής διάταξης προκύπτει σαφώς ότι η επέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως ακυρωτικού, μπορεί να γίνει σε περίπτωση που μια προσφυγή στρέφεται εναντίον μιας συγκεκριμένης διοικητικής πράξης η οποία έχει εκδοθεί από αρμόδιο διοικητικό όργανο, το οποίο ασκεί εκτελεστική εξουσία, δυνάμει ή κατ' εξουσιοδότηση κάποιου συγκεκριμένου νόμου. Στην παρούσα υπόθεση, ευσεβάστως εισηγούμαι, οι καθ' ων η Αίτηση δεν έχουν εκδώσει καμιά πράξη η οποία να έχει με οποιοδήποτε τρόπο προσβάλει τα έννομα συμφέροντα των Αιτητών. Επιπρόσθετα με τα πιο πάνω, οι καθ' ων η Αίτηση ισχυρίζονται ότι μια πράξη ή απόφαση ενός διοικητικού οργάνου τότε μόνον προσβάλλεται παραδεκτά με αίτηση ακυρώσεως, αν αυτή παράγει ή δημιουργεί έννομα αποτελέσματα στο πρόσωπο του διοικουμένου και μπορεί άμεσα να εκτελεστεί διά της διοικητικής οδού, με άλλα λόγια να πρόκειται περί εκτελεστής διοικητικής πράξης."
Επίσης γίνεται παραπομπή στην υπόθεση Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542. Γίνεται εισήγηση ότι οι αιτητές δεν προσβάλλουν καμιά συγκεκριμένη πράξη οργάνου που ασκεί εκτελεστική λειτουργία και επίσης δεν προσβάλλουν καμιά εκτελεστή διοικητική πράξη. Το άρθρο 146 του Συντάγματος ορίζει τί μπορεί να αποφασίσει το Ανώτατο Δικαστήριο ως ακυρωτικό σε περίπτωση προσφυγής στην οποία το Δικαστήριο έχει ελέγξει το κύρος, το νόμιμο ή παράνομο μιας εκτελεστής διοικητικής πράξης, απόφασης ή παράλειψης. Περαιτέρω γίνεται εισήγηση ότι στην παρούσα περίπτωση δεν προσβάλλεται καμιά συγκεκριμένη διοικητική πράξη. Μια άλλη εισήγηση που γίνεται είναι ότι το διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου, τεκμήριο 1, εκδόθηκε στις 21.11.89, πράγμα το οποίο συνεπάγεται ότι και αν ακόμη εξεδόθη οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη, η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.
Ο αιτητής στην γραπτή του αγόρευση αναφέρει ότι σ σκοπός της προσφυγής του είναι να εξετάσει το Συνταγματικό Δικαστήριο τον ισχυρισμό του ότι έχουν παραβιαστεί τα θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα αναφορικά με τα άρθρα 8, 12, 26, 28 και 30 του Συντάγματος της Δημοκρατίας. Να εξετάσει το Ανώτατο Δικαστήριο κατά πόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξετέλεσε το καθήκον του αναφορικά με τις υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιόν του σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 35 του Συντάγματος ή αν έκαμε κατάχρηση της διακριτικής του ευχέρειας και ενήργησε καθ' υπέρβαση εξουσίας. Να εξετάσει περαιτέρω το Συνταγματικό Δικαστήριο κατά πόσο η πρακτική που ακολουθείται στην απονομή της δικαιοσύνης είναι σύμφωνη με τις διατάξεις του Συντάγματος του 1960 ή είμαστε πολύ πίσω ακόμη. Να εξετάσει το Δικαστήριο κατά πόσο προσβλήθηκαν έννομα συμφέροντα και αν ετέθησαν τα οικονομικά συμφέροντα υπό διακύβευση, μελετημένα και σχεδιασμένα και κατά πόσο καταβλήθηκαν προσπάθειες παρεμπόδισης της απονομής της δικαιοσύνης ή παρεμπόδισης των αιτητών από του να προσφύγουν ενώπιον αρμοδίου Δικαστηρίου.
Έχω μελετήσει με προσοχή όλα τα στοιχεία τα οποία αναφέρονται στην αίτηση και συμφωνώ με τους καθ' ων η αίτηση ότι δεν έχει εκδοθεί καμιά εκτελεστή διοικητική πράξη που να μπορεί να τύχει προσβολής με αίτηση ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος και οι θεραπείες που ζητούν οι αιτητές δεν μπορούν να δοθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο υπό την ιδιότητά του ως ακυρωτικού. Η απόφαση για έκδοση διατάγματος παραλαβής που δόθηκε από το Πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην αίτηση 395/88 στις 21.11.89, δεν είναι είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και εν πάση περιπτώσει δόθηκε στις 21.11.89.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται άνευ εξόδων.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.