|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 981
12 Μαρτίου, 1991
[Α. Ν. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΟΙΒΟΣ ΓΕΩΡΓΑΛΛΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 984/89)
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Άδεια οδικής χρήσης — Ο Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος 1982, (Ν. 9/82) — Άρθρο 5(9) — Για την παροχή αδείας οδικής χρήσης οχημάτων εκμισθούμενων χωρίς οδηγό, απαιτείται όπως ο ιδιοκτήτης τους πείσει την αρχή αδειών ότι μετέρχεται ή προτίθεται να μετέλθει την μεταφορική επιχείρηση ως κύριο αυτού επάγγελμα — Εύλογη η απόρριψη της αίτησης του αιτητή, υπό τις περιστάσεις, γιατί, ενώ ως μέτοχος ιδιοκτήτριας εταιρείας με 67 τέτοια οχήματα τα πωλεί όλα εκτός από τρία, ζητά με αίτησή του την εκ νέον παροχή αδείας για 28 τέτοια οχήματα με σκοπό όπως ανέφερε την συμπλήρωση της δουλειάς του.
Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση της καθ' ης η αίτηση Αρχής για απόρριψη αιτήματος του για παροχή άδειας οδικής χρήσης 28 οχημάτων "Ζ". Ο αιτητής ως μέτοχος και διευθυντής της εταιρείας Phivos Cars and Boats Ltd., ιδιοκτήτριας 67 οχημάτων "Ζ" πώλησε τα οχήματα αυτά, εκτός από τρία, σε άλλη εταιρεία έναντι του ποσού των £500,000 και με προσωπική αίτησή του ζήτησε την παροχή άδειας για χρήση 28 καινούργιων οχημάτων "Ζ". Η απόρριψη της αίτησής του από την Αρχή είχε ως αιτιολογία ότι και στην περίπτωση που ήθελε θεωρηθεί ότι πληροί την προϋπόθεση του άρθρου 5(9) του Ν. 9/82, δηλαδή την ιδιοκτησία επιχείρησης εκμίσθωσης οχημάτων ως κύριο επάγγελμα (προϋπόθεση που δεν δέχθηκε η Αρχή Αδειών ότι πληροί ο αιτητής) θα ήταν κατά του δημοσίου συμφέροντος να χορηγηθούν νέες άδειες υπό τις πραγματικές περιστάσεις της υπόθεσης.
Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι η απόφαση πάσχει λόγω πλάνης περί τα πράγματα και τον νόμο γιατί δεν λήφθηκε υπόψη ότι ιδοκτήτρια των προηγούμενων 67 οχημάτων ήταν η εταιρεία και όχι ο ίδιος, που αποτελούσε ξεχωριστή οντότητα. Επίσης ισχυρίστηκε ότι η καθ' ης η αίτηση αρχή δεν προέβη στη δέουσα ή επαρκή έρευνα ως προς το γεγονός οτι εξασκούσε την επιχείρηση αυτοκινήτων ενοικιάσεως.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Σύμφωνα με τα γεγονότα που παρουσιάστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου καθώς και το περιεχόμενο των φακέλων δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η καθ' ης η αίτηση έλαβε υπόψη της όλα τα γεγονότα κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής του αιτητή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπόθεσης συμπεραίνεται ότι ουδεμία πλάνη περί τα πράγματα ή τον νόμο έχει στοιχειοθετηθεί αλλά η καθ' ης η αίτηση φαίνεται να διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα. Η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην καθ' ης η αίτηση Αρχή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
L.G. Iacovides Enterprises Ltd. v. The Republic (1986) 3 C.LR. 2101·
Olivia Travel Ltd. v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2188.
Προσφυγή.
Προσφυγή για δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εναντίον της άρνησης της Αρχής Αδειών να παραχωρήσει άδεια οδικής χρήσης οχημάτων εκμισθούμενα χωρίς οδηγό για 28 καινούργια οχήματα τα οποία θα αγόραζε.
Α. Ποιητής, για τον αιτητή.
Μ. Τσιάππα (Κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για την καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακόλουθη θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτησις που γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 5.9.89 την οποία ο αιτητής έλαβε στις 18.10.89 σύμφωνα με την οποία απερρίφθη η αίτηση του αιτητή να λάβη 28 αυτοκίνητα Ζ είναι άκυρη και στερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος."
Ο αιτητής ήταν ιδιοκτήτης τριών οχημάτων που είχαν ήδη άδεια οδικής χρήσης οχήματος εκμισθούμενου χωρίς οδηγό και ήταν ιδιοκτήτης δύο Ξενοδοχείων, τα οποία οχήματα είχαν μεταβιβαστεί μαζί με τις άδειες τους στον αιτητή από την εταιρεία "PHEVOS CARS AND BOATS LTD".
Κατά το χρόνο της μεταβίβασης των πιο πάνω αδειούχων οχημάτων σ' αυτόν, ο αιτητής ήταν σύμφωνα με δική του παραδοχή όχι μόνο μέτοχος αλλά και το πρόσωπο που βασικά διοικούσε την πιο πάνω εταιρεία, στην οποία ήταν επίσης μέτοχοι η σύζυγος και η ανήλικη κόρη του.
Κατά το χρόνο της μεταβίβασης των πιο πάνω οχημάτων στον αιτητή η εταιρεία "PHEVOS CARS AND BOATS LTD" ήταν επίσης ιδιοκτήτρια άλλων εξηντα-επτά οχημάτων που είχαν άδεια οχήματος εκμισθούμενου χωρίς οδηγό και τα οποία κατά τον πιο πάνω χρόνο, και ενώ ο αιτητής ήταν το πρόσωπο που διοικούσε την εταιρεία, πωλήθηκαν μαζί με τις μετοχές της εταιρείας στην εταιρεία Thames Rent Cars Ltd., εκτός από τρία οχήματα τα οποία ο αιτητής αγόρασε από την πιο πάνω εταιρεία για τον εαυτό του.
Στις 26 Ιουνίου 1987, αποτάθηκε στην Αρχή Αδειών, για τη χορήγηση αδειών οδικής χρήσης οχημάτων εκμισθούμενων χωρίς οδηγό σε σχέση με εικοσιοχτώ καινούργια οχήματα τα οποία θα αγόραζε.
Η Αρχή Αδειών με επιστολή της ημερομηνίας 31 Ιανουαρίου 1989 πληροφόρησε τον αιτητή ότι στη συνεδρία της ημερομηνίας 15 Δεκεμβρίου 1988, απέρριψε τις πιο πάνω αιτήσεις του γιατί θεώρησε ότι ο αιτητής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 5(9) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου 1982 (Νόμος Αρ. 9 του 1982).
Ενόψει της αποφάσεως αυτής ο αιτητής υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών η οποία αφού άκουσε τον αιτητή αποφάσισε στις 29 Ιουλίου 1989 τα ακόλουθα:
"Ο προσφεύγων στην παρούσα υπόθεση ήτο μέτοχος και διευθυντής της εταιρείας PHEVOS CARS & BOATS LTD η οποία διέθετε 67 οχήματα 'Ζ' και η οποία πωλήθηκε πρόσφατα μαζί με όλες τις άδειες της εκτός από 3 που κράτησε ο προσφεύγων όπως ο ίδιος ο προσφεύγων ανάφερε για ποσό πέραν των 500 χιλιάδων λιρών. Υπό τις περιστάσεις θεωρούμε ότι έστω και αν ο προσφεύγων μπορεί να θεωρηθεί ότι πληρεί το κριτήριο του άρθρου 5(9) του νόμου δεν θα ήτο προς το δημόσιο συμφέρον να χορηγηθούν σ' αυτόν νέες άδειες ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι εάν ο προσφεύγων πράγματι ήθελε να συνεχίσει ν' ασκεί την επιχείρηση του εκμισθωτή οχημάτων θα μπορούσε όταν πωλήθηκε η πιο πάνω εταιρεία να κρατήσει αντί 3 αυτοκίνητα τέτοιο αριθμό ώστε να μπορεί να ασκήσει την επιχείρηση. Δεν δεχόμαστε τον ισχυρισμό του ότι ο αγοραστής επέμενε να πάρει όλα τα αυτοκίνητα πλην 3 τα οποία είχε η πιο πάνω εταιρεία.
Για τον πιο πάνω λόγο η προσφυγή απορρίπτεται και η απόφαση της Αρχής Αδειών επικυρώνεται."
Εναντίον της απόφασης αυτής, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 10 Νοεμβρίου 1989, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή με την οποία ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση πάσχει από πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο. Είναι η θέση του αιτητή ότι κατά τη λήψη της απόφασής της η καθ' ης η αίτηση Αρχή δεν έλαβε υπόψη την καθιερωμένη νομική αρχή ότι μια εταιρεία αποτελεί ξεχωριστή οντότητα από τα πρόσωπα που την αποτελούν κι αυτό γιατί ο αιτητής ήταν ένας από τους μετόχους της εταιρείας Phevos Care and Boats Ltd η οποία διέθετε αυτό* κίνητα "Ζ". Λόγω οικονομικών δυσκολιών ή/και διαφορών μεταξύ των μετόχων και διευθυντών η εν λόγω εταιρεία πούλησε τα αυτοκίνητα "Ζ" στην εταιρεία Thames Rent Cars Ltd για το ποσό των Λ.Κ.500,000. Η καθ' ης η αίτηση Αρχή όπως φαίνεται στο δικαιολογητικό της απόφασης της ημερομηνίας 29 Ιουλίου 1989 εξέλαβε ότι ο αιτητής ήταν αυτός ο οποίος πούλησε τα ως άνω αυτοκίνητα "Ζ" στην εταιρεία Thames και όχι η εταιρεία Phevos Cars and Boats Ltd.
Έτσι λοιπόν από τα πιο πάνω προκύπτει ότι η καθ' ης η αίτηση αρχή σύγχυσε τα φυσικά πρόσωπα με το νομικό πρόσωπο της εταιρείας.
Επίσης είναι η εισήγηση του αιτητή ότι η καθ' ης η αίτηση Αρχή παρέλειψε να λάβει υπόψη της τα ακόλουθα γεγονότα από τα οποία προκύπτει ότι η επίδικη απόφαση εκδόθηκε χωρίς τη δέουσα ή επαρκή έρευνα, ότι δηλαδή ο αιτητής εξασκεί την επιχείρηση αυτοκινήτων ενοικιάσεως από το 1974, ότι διαθέτει γραφείο ενοικιάσεως αυτοκινήτων στη Λάρνακα, άρτια εξοπλισμένο το οποίο λειτουργεί επί εικοσιτετραώρου βάσεως με ιδιωτικό χώρο σταθμεύσεως και ότι ο αιτητής αναγκάζεται να ενοικιάζει με πολύ υψηλό ενοίκιο αυτοκίνητα "Ζ" από διάφορα άλλα γραφεία για τις ανάγκες των επιχειρήσεων του, συγκεκριμένα για την εξυπηρέτηση τουριστών που διαμένουν στα ξενοδοχεία του στη Λάρνακα "Atalanti" και "Atrium", και ότι η διατήρηση τριών "Ζ" μόνο είναι ασύμφορη.
Είναι η θέση της καθ' ης η αίτηση Αρχής ότι η περίπτωση του αιτητή δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες του άρθρου 5(9) του Νόμου Αρ. 9 του 1982 το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:
"(9) Ουδεμία άδεια οδικής χρήσεως θα χορηγήται αναφορικώς προς οιονδήποτε όχημα δημοσίας χρήσεως προς εκτέλεσιν οιασδήποτε οδικής χρήσεως δι ην απαιτείται τοιούτον όχημα δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, εκτός εάν ο ιδιοκτήτης τούτου πείση την αρχήν αδειών ότι μετέρχεται ή προτίθεται όπως μετέλθη την μεταφορικήν επιχείρησιν ως κύριον αυτού επάγγελμα."
Είναι η εισήγηση της καθ' ης η αίτηση Αρχής ότι λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που είχαν τεθεί ενώπιον της ήταν εύλογα επιτρεπτό σ' αυτή να μην πεισθεί ότι ο αιτητής μετερχόταν ή είχε πρόθεση να μετέλθη την επιχείρηση εκμίσθωσης οχημάτων χωρίς οδηγό ως το κύριο του επάγγελμα.
Από τα γεγονότα και τους σχετικούς φακέλλους που παρουσιάστηκαν ενώπιον μου δεν έχω αμφιβολία ότι η καθ' ης η αίτηση Αρχή έλαβε υπόψη της όλα τα γεγονότα τα οποία αναφέρει ο αιτητής κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής του και εν πάση περιπτώσει τα γεγονότα αυτά περιέχονται τόσο στους σχετικούς φακέλλους οι οποίοι ήσαν ενώπιον της όσο και είχαν εκτεθεί από αυτόν κατά την ακρόαση ενώπιον της καθ' ης η αίτηση Αρχής.
Επίσης, όπως αναφέρει ο ίδιος στις 3 Νοεμβρίου 1989 ενώπιον της αρχής Αδειών, "Έχω το Ξενοδοχείο PATRITSIA, το Ξενοδ. ΑΤΑΛΑΝΤΗ και θέλω τα "Ζ" για να εξυπηρετώ τους πελάτες μου. Για συμπλήρωση της δουλειάς μου."
Κατά τη συνεδρία της καθ' ης η αίτηση Αρχής με ημερομηνία 28 Ιουλίου 1989 αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Ερ.: Πώς ζείτε; Απ.: Από αυτά τα 3 αυτοκίνητα. Κάμνω και μαθήματα σκι. Είμαι CHAMPION στο σκι. Έχω μια βάρκα που την δουλεύω. Χρησιμοποιώ και 5-6 παράνομα αυτοκίνητα Τους κάμνω έγγραφα ότι τους τα πώλησα. Στο γραφείο έχω και μια κοπέλλα και δεν βγαίνουν τα έξοδα. Το διατηρώ γιατί είναι το επάγγελμα μου."
Σχετική αναφορά μπορεί να γίνει στις υποθέσεις L & G. Iacovides Enterprises Ltd v. The Republic (1986)3 C.L.R. 2101 και Olivia Travel Ltd v. The Republic (1986)3 C.L.R. 2188 στις οποίες αποφασίστηκε ότι ορθά απορρίφθηκε η αίτηση των αιτητών στις υποθέσεις αυτές για άδειες "Ζ", εφόσον ενόψει των γεγονότων δεν είχαν σκοπό να έχουν τη μεταφορική επιχείρηση ως το κύριο τους επάγγελμα αλλά ως συμπληρωματικό για σκοπούς ενδυνάμωσης της βασικής τους επιχείρησης.
Από τα πιο πάνω καταλήγω χωρίς ενδοιασμό στο συμπέρασμα ότι ουδεμία πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο έχει στοιχειοθετηθεί, σύμφωνα δε με τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί ενώπιον του Δικαστηρίου η καθ' ης η αίτηση Αρχή φαίνεται ότι διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα και είχε ενώπιόν της όλα τα απαραίτητα στοιχεία.
Ενόψει των πιο πάνω θεωρώ ότι η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην καθ' ης η αίτηση Αρχή, σύμφωνα δε με τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην κρίση του διοικητικού οργάνου αν η απόφαση κάτω από τις περιστάσεις ήταν λογικά εφικτή.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Δεν γίνεται διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.