|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 623
12 Φεβρουαρίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
BELLVIEW TRAVEL LTD.,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 721/85).
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Άδεια οδικής χρήσης — Ο Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος τον 1982 (Ν. 9/82) — Άρθρο 5, εδάφιο 9 — Για την παροχή άδειας για εκμισθωμένα αυτοκίνητα άνευ οδηγού απαιτείται όπως ο αιτητής μετέρχεται ή προτίθεται να μετέλθει τη μεταφορική επιχείρηση ως κύριο επάγγελμα.
Με την προσφυγή τους αυτή οι αιτητές προσέβαλαν την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία απέρριψε ιεραρχική προσφυγή τους εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών να μην τους παραχωρήσει άδεια για 15 εκμισθωμένα οχήματα άνευ οδηγού.
Με βάση δήλωση των ιδίων των αιτητών σκοπός της εταιρείας τους ήταν η ανάπτυξη τουριστικού γραφείου και η ενοικίαση αυτοκινήτων. Ο Νόμος 9/82 στο άρθρο 5, εδάφιο 9 απαιτεί ως ουσιαστική προϋπόθεση για την παραχώρηση τέτοιων αδειών όπως ο αι-τητής μετάρχεται ή πρόκειται να μετέλθει τη μεταφορική επιχείρηση ως κύριο επάγγελμα.
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή των αιτητών γιατί δεν πληρούσαν την προϋπόθεση αυτή του Νόμου.
Οι αιτητές προσέβαλαν την απόφαση αυτή προτείνοντας ως λόγους ακυρότητας το αναιτιολόγητο της απόφασης καθώς και την άνιση μεταχείριση των αιτητών έναντι άλλων επιχειρήσεων που ούτε αυτές πληρούσαν την προϋπόθεση του εδαφίου 9 του άρθρου 5 του Ν. 9/82. To Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Είναι φανερό από τη δήλωση του εκπροσώπου των αιτητών ότι δεν είναι η μεταφορική επιχείρηση το κύριό τους επάγγελμα αλλά αυτή είναι συμπλήρωμα της τουριστικής δραστηριότητάς τους για σκοπούς ενδυνάμωσης της βασικής τους επιχείρησης. Η επίδικη απόφαση λήφθηκε ορθά, είναι σύμφωνη με το νόμο και απόλυτα αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £100 έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
LandG Iacovides Enterprises Ltd. v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2101·
Olivia Travel Ltd. v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2188.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία απέρριψε ιεραρχική προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών να μη παραχωρήσει στους αιτητές άδεια για 15 εκμισθωμένα οχήματα άνευ οδηγού.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους αιτητές.
Γ. Ερωτοκρίτου (Κα.), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Δημητριάδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ: Με την προσφυγή αυτή οι αιτητές, που ασχολούνται με τουριστικές εργασίες, προσβάλλουν την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών να απορρίψει ιεραρχική προσφυγή τους εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών να μη παραχωρήσει σ' αυτούς άδεια για 15 εκμισθωμένα οχήματα άνευ οδηγού (οχήματα με το χαρακτηριστικό στοιχείο εγγραφής "Ζ").
Με επιστολή ημερ. 9.2.82 προς τον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για παραχώρήση αδειών "Ζ". Απ' ότι αναφέρουν στην επιστολή τους αυτή, η εταιρεία τους είχε δημιουργηθεί με σκοπό την ανάπτυξη τουριστικού γραφείου και ενοικίαση αυτοκινήτων. Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου τους παράπεμψε στην Αρχή Αδειών ως το αρμόδιο όργανο και οι αιτητές, με επιστολή τους με ημερ. 18.3.82 υπόβαλαν τη σχετική αίτηση για 15 άδειες προς αυτούς.
Μεταξύ των αιτητών και του Υπουργείου ακολούθησε αλληλογραφία, τελικά δε η Αρχή Αδειών, με επιστολή της με ημερ. 9.1.85 τους πληροφόρησε ότι αφού εξέτασε την αίτησή τους, την απόρριψε "γιατί με τα υφιστάμενα εκμισθούμενα χωρίς οδηγό οχήματα ("Ζ") και με αυτά που χορηγήθηκαν πρόσφατα, οι ανάγκες της Κύπρου θα εξυπηρετούνται ικανοποιητικά."
Εναντίον της απόφασης αυτής, οι αιτητές με επιστολή τους με ημερ. 26.1.85 υπόβαλαν ιεραρχική προσφυγή προς την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, η οποία, αφού άκουσε τους αιτητές, διαπίστωσε τα ακόλουθα, όπως αναφέρει το σχετικό πρακτικό της με ημερ. 17.4.85:-
"Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών αφού μελέτησε όλα τα στοιχεία των σχετικών Φακέλων και όλα όσα έχουν λεχθεί από μέρους των προσφευγόντων και των ενδιαφερομένων μερών προβαίνει στις ακόλουθες γενικές διαπιστώσεις αναφορικά με τον τρόπο που η Αρχή Αδειών άσκησε τη διακριτική της εξουσία: (α) Υπήρχε ανάγκη για χορήγηση μεγάλου αριθμού αδειών σε οχήματα εκμισθούμενα άνευ οδηγού.
(β) Η Αρχή Αδειών κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας έπρεπε να λάβει υπόψη μια βασική προϋπόθεση που τάσσει ο Νόμος στο εδάφιο (9) του άρθρου 5, σύμφωνα με την οποία οι άδειες πρέπει να χορηγούνται σε άτομα που μετέρχονται ή προτίθενται όπως μετέλθουν τη μεταφορική επιχείρηση ως κύριό τους επάγγελμα.
(γ) Για να μπορούν να προσφερθούν κατά τρόπο ικανοποιητικό οι υπηρεσίες που εξυπακούονται από την εκμίσθωση οχημάτων άνευ οδηγού, είναι απαραίτητο όπως οι υπηρεσίες αυτές προσφέρονται από γραφεία που είναι καλά οργανωμένα και διαθέτουν ένα ικανοποιητικό αριθμό οχημάτων. Όμως δεν πρέπει να χορηγείται στα γραφεία αυτά μεγάλος αριθμός αδειών, πέραν των αναγκών τους, ώστε οι άδειες να καταστούν αντικείμενο εμπορίας.
(δ) Παράλληλα, ένας ικανοποιητικός αριθμός αδειών θα πρέπει να χορηγείται και σε μικρές επιχειρήσεις οι οποίες ασκούν αποδεδειγμένα ή προτίθενται να ασκήσουν το επάγγελμα του εκμισθωτή οχημάτων άνευ οδηγού ως κύριο τους επάγγελμα ώστε αφ' ενός μεν να λειτουργούν ως βιώσιμες επιχειρήσεις αφ' ετέρου δε να παρέχεται σ' αυτές ίση ευκαιρία κτήσεως κέρδους. Όμως θα πρέπει εδώ να τονιστεί ότι δεν εξυπηρετείται ο σκοπός του νόμου με τη διασπορά των αδειών, δηλαδή με τη χορήγηση μικρού αριθμού αδειών σε πολλά άτομα τα οποία εξ' αντικειμένου δεν θα μπορούν να διεξάγουν κατά τρόπο βιώσιμο την επιχείρηση αυτή με αναγκαία συνέπεια είτε να χρησιμοποιήσουν τις άδειες ως μέσο επενδύσεως διά της υποεκμισθώσεως των οχημάτων τους είτε να τις εμπορευθούν.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις παρέχουν και τα κριτήρια στα οποία θα βασιστεί η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας".
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έχοντας υπόψη τα πιο πάνω αποφάσισε να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή των αιτητών "διότι η προσφεύγουσα Εταιρεία ασχολείται με τουριστικές επιχειρήσεις και κατά συνέπεια δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 5 εδάφιο 9 του Νόμου."
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης οι αιτητές καταχώρησαν την προσφυγή αυτή με την οποία ισχυρίζονται ότι η αιτιολογία που έδωσε η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών για την απόρριψη της προσφυγής των αιτητών, ότι δηλαδή η αιτήτρια εταιρεία ασχολείται με τουριστικές επιχειρήσεις και γι' αυτό δεν ικανοποιεί τις προϋποθέσεις του άρθρου 5 του εδαφίου 9 του Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου 1982 (Νόμος 9/82), δεν ευσταθεί γιατί το πιο πάνω εδάφιο δεν προϋποθέτει ότι ο ιδιοκτήτης πρέπει να εξασκεί σαν κύριον αυτού επάγγελμα τη μεταφορική επιχείρηση αλλά ούτε και ότι ο ιδιοκτήτης προτίθεται όπως εξασκήσει τη μεταφορική επιχείρηση ως κύριο επάγγελμα, γιατί, όπως είναι φυσικό, όταν κάποιος δεν έχει άδειες "Ζ" δεν μπορεί να εξασκεί το επάγγελμα του μεταφορέα. Είναι εισήγησή του, ότι ο νομοθέτης δεν περιορίζει το δικαίωμα απόκτησης αδειών "Ζ" μόνο σε εκείνους που ήδη εξασκούν το επάγγελμα του μεταφορέα αλλά συμπεριλαμβάνει και εκείνους που προτίθενται να εξασκήσουν το επάγγελμα αυτό, και γι' αυτό το λόγο οι αιτητές οπωσδήποτε ικανοποιούν τις προϋποθέσεις του εδαφίου 9 του άρθρου 5 του Νόμου 9/82.
Είναι περαιτέρω ισχυρισμός των αιτητών ότι εφόσον το καταστατικό τους έχει ως ένα από τους κύριους σκοπούς τους τις μεταφορικές επιχειρήσεις και ενόψει του ότι οι τουριστικές επιχειρήσεις είναι τόσο συνυφασμένες με τις μεταφορικές επιχειρήσεις, η άρνηση των καθ' ων η αίτηση αποτελεί άνιση μεταχείριση. Οι αιτητές υπόβαλαν ότι το γεγονός ότι άδειες "Ζ" χορηγήθηκαν και σε άτομα τα οποία καμιά σχέση έχουν είτε με μεταφορικές είτε με τουριστικές επιχειρήσεις και οπωσδήποτε δεν ικανοποιούσαν τις προϋποθέσεις του εδαφίου 9 του άρθρου 5 του Νόμου 9/82, καθιστά φανερό ότι ο λόγος απόρριψης των αιτήσεων τους δεν είναι ο πραγματικός αλλά εικονικός γιατί, αν πράγματι η αρμοδία αρχή ήθελε να εφαρμόσει τις προϋποθέσεις του Νόμου, αυτό έπρεπε να γίνει σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις και όχι μόνο για ορισμένους. Το γεγονός αυτό, είναι ο ισχυρισμός των αιτητών, αποτελεί άνιση μεταχείριση των αιτητών σε σχέση με άλλους στους οποίους χορηγήθηκαν τέτοιες άδειες χωρίς αυτοί να ασχολούνται είτε με τουριστικές είτε με μεταφορικές επιχειρήσεις.
Είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η περίπτωση της αιτήτριας εταιρείας δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες του άρθρου 5(9) του Νόμου 9/82 το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:
"(9) Ουδεμία άδεια οδικής χρήσεως θα χορηγήται αναφορικώς προς οιονδήποτε όχημα δημοσίας χρήσεως προς εκτέλεσιν οιασδήποτε οδικής χρήσεως δι' ήν απαιτείται τοιούτον όχημα δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, εκτός εάν ο ιδιοκτήτης τούτου πείση την αρχήν αδειών ότι μετέρχεται ή προτίθεται όπως με-τέλθη την μεταφορικήν επιχείρησιν ως κύριον αυτού επάγγελμα."
Κατά τους καθ' ων η αίτηση, με την εισήγηση των οποίων συμφωνώ, ουσιώδης προϋπόθεση για την παραχώρηση άδειας οδικής χρήσης είναι η απασχόληση με την μεταφορική επιχείρηση να αποτελεί το κύριο επάγγελμα του αιτητή. Στην υπόθεση αυτή δεν μπορώ να παραγνωρίσω τη δήλωση του εκπροσώπου των αιτητών που έγινε στη συνεδρία της Αρχής Αδειών την 30.1.84 (βλ. το πρακτικό της που είναι επισυνημμένο στη γραπτή αγόρευση των καθ'ων η αίτηση με Αρ. Παραρτήματος 1) που λέγει:
"Η εταιρεία μας είναι νεοσυσταθείσα η οποία άρχισε τουριστικές επιχειρήσεις πριν 1 1/2 χρόνο περίπου. Η έδρα μας είναι η Λευκωσία. Έχουμε και ένα μικρό γραφείο στη Λάρνακα. Αντιπροσωπεύουμε τουριστικούς πράκτορες για να φέρνουμε τουρίστες στην Κύπρο. Έχουμε χάσει μεγάλη περιουσία στην Αμμόχωστο. Έχουμε υποβάλει αιτήσεις από το 1982 προς τον Υπουργό ο οποίος μας παρέπεμψε κοντά σας. Στην Αμμόχωστο είχαμε ένα μεγάλο τουριστικό συγκρότημα με 78 επιπλωμένα διαμερίσματα, και είχαμε αρχίσει και ένα άλλο μεγάλο έργο στην Δερύνεια. Από το 74 πιστεύαμε πως θα μας βοηθούσε η κυβέρνηση για να πάρουμε χαλίτικη γή. Τώρα θα έχουμε και το τουριστικό γραφείο και ως συμπλήρωμα τα αυτοκίνητα ενοικιάσεως. Εμείς φροντίζουμε να έλθουν τουριστικά γκρούπς στην Κύπρο και κατόπιν συμφωνίας τους τοποθετούμε σε διάφορα ξενοδοχεία. Αυτά τα 15 οχήματα θα τα ενοικιάζουμε σε ανθρώπους που φέρνουμε. Είμαι πρόσφυγας από την Αμμόχωστο. Δεν έχω να κάνω τίποτε με "Ζ". Οι κύριοι μέτοχοι της εταιρείας μου είναι η γυναίκα μου και η κόρη μου. Τα διαμερίσματα που είχαμε στην Αμμόχωστο ήταν τα BELLVIEW HOTEL APPARTMENTS."
Είναι φανερό από την πιο πάνω δήλωση του εκπροσώπου των αιτητών ότι δεν είναι η μεταφορική επιχείρηση το κύριο επάγγελμα των αιτητών αλλά αυτή είναι συμπλήρωμα της τουριστικής δραστηριότητάς τους.
Σχετικές αποφάσεις για την υπόθεση αυτή είναι L. & G. Iacovides Enterprises Ltd v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2101 και Olvia Travel Ltd. v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2188, στις οποίες αποφασίστηκε ότι ορθά απορρίφθηκε η αίτηση των αιτητών για άδειες "Ζ" εφόσον, ενόψει των γεγονότων, οι αιτητές δεν είχαν σκοπό να έχουν τη μεταφορική επιχείρηση ως το κύριό τους επάγγελμα, αλλά ως συμπληρωματικό για σκοπούς ενδυνάμωσης της βασικής τους επιχείρησης.
Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων μου, η επίδικη απόφαση λήφθηκε ορθά, είναι σύμφωνη με το νόμο και απόλυτα αιτιολογημένη και γι' αυτό η προσφυγή αποτυγχάνει.
Οι αιτητές να πληρώσουν στους καθ' ων η αίτηση £100.- έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται με £100 έξοδα.