Κοσμά ν. Δήμου Λευκωσίας (1991) 4 ΑΑΔ 435

Δημοτικοί Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Παράλειψη υπογραφής μιας εμπιστευτικής έκθεσης από τον αξιολογούντα λειτουργό — Δεν συνιστά οπωσδήποτε ουσιώδη παρατυπία όταν δεν υπάρχει αμφισβήτηση ως προς το έγκυρο της προετοιμασίας της από τον αξιολογούντα λειτουργό και όταν η παρατυπία αυτή δεν επηρεάζει ουσιωδώς την επίδικη απόφαση.

Δημοτικοί Υπάλληλοι — Προαγωγές —Συστάσεις Τμηματάρχη — Δεν μπορούν να αγνοηθούν χωρίς ειδική αιτιολογία.

Δημοτικοί Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Υπερισχύει μόνον όταν τα υπόλοιπα κριτήρια είναι περίπου ίσα μεταξύ τους.

Ο Περί Δήμων Νόμος 1985, Ν. 111/85 — Άρθρο 144(3) όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 25/86 — Οι Περί Δήμων Κανονισμοί που εκδόθηκαν δυνάμει των διατάξεων των καταργηθέντων Νόμων λογίζονται ως εκδοθέντες δυνάμει των διατάξεων του νέου Νόμου.

Με την προσφυγή της αυτή η αιτήτρια προσέβαλε την απόφαση του Δήμου Λευκωσίας με την οποία προήχθη στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού, αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 1988, το ενδιαφερόμενο μέρος Ανδρέας Παπαϊωάννου αντί αυτής.

Η αιτήτρια κατείχε μία αρχαιότητα ενός χρόνου και πέντε μηνών έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους. Κατείχε επίσης το προσόν της στενογραφίας επιπλέον έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους. Χαμηλότερη ήταν η βαθμολογία της αιτήτριας στις γραπτές εξετάσεις στην Αγγλική γλώσσα καθώς και στις πρόσθετες ερωτήσεις που υποβλήθηκαν από την Επιτροπή σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας στα πλαίσια ιδιαίτερης συνέντευξης.

Η βαθμολογία της αιτήτριας όμως στις εμπιστευτικές εκθέσεις όλων των προηγούμενων ετών αλλά και στις προσωπικές συνεντεύξεις τόσο ενώπιον του Δημοτικού Γραμματέα όσο και ενώπιον της Επιτροπής Προσωπικού ήταν χαμηλότερη από αυτήν του ενδιαφερόμενου μέρους. Στην κρίση του Δημοτικού Γραμματέα περί των καταλληλότερων για προαγωγή περιλαμβανόταν το ενδιαφερόμενο μέρος, όχι όμως και η αιτήτρια. Και η Επιτροπή Προσωπικού έχοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω εισηγήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους ως του πιο κατάλληλου εμμένοντας στην απόφασή της αυτή και μετά την απαλλαγή του ενδιαφερόμενου μέρους από οποιαδήποτε πειθαρχική ευθύνη με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου επί σχετικού θέματος που είχε ανακύψει. Η αιτήτρια προέβαλε ότι η εμπιστευτική έκθεσή της για το 1986 δεν είχε υπογραφή από τον αξιολογούντα λειτουργό και κατά συνέπεια δεν ήταν έγκυρη γιατί παραβιάστηκαν οι σχετικοί Κανονισμοί. Η θέση των καθ' ων η αίτηση ήταν ότι η έκθεση είχε προφανώς συνταχθεί από τον προϊστάμενο Δημοτικό Γραμματέα και εκ παραδρομής δεν υπεγράφη, βρισκόταν όμως στον προσωπικό φάκελο της αιτήτριας και ορθά λήφθηκε υπόψη. Προέβαλε επίσης η αιτήτρια ως λόγο ακυρώσεως το γεγονός πως η περιλαμβανόμενη στην πιο πάνω έκθεση βαθμολογία της ως "μετρία" έπρεπε να της κοινοποιηθεί πράγμα που δεν έγινε. Τέλος, η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας για τη θέση ήταν άκυρο, διότι δεν εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο και δεν κατατέθηκε στη Βουλή, σύμφωνα με τον περί Δήμων Νόμο του 1985 (Ν. 19/85).

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

(1) Η αξιολόγηση των εμπιστευτικών εκθέσεων των υποψηφίων έγινε σύμφωνα με το νόμο (Κανονισμός 26 των περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμών του Δήμου Λευκωσίας του 1976, Κ.Δ.Π. 11/77).

(2) Η παράλειψη υπογραφής της εμπιστευτικής έκθεσης συνιστά στην παρούσα περίπτωση μια παρατυπία όχι ουσιαστική για την προσβαλλόμενη πράξη μια και δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση ως προς το έγκυρο της προετοιμασίας της από τον αξιολογούντα λειτουργό. Η από παραδρομή μη υπογραφή της εκθέσεως του 1986 δεν μπορούσε να επηρεάσει ουσιωδώς την επίδικη απόφαση και κατά συνέπεια δεν στοιχειοθετείται το καθιερωμένο από τη νομολογία κριτήριο.

(3) Δεν φαίνεται να υπάρχει οποιαδήποτε νομοθετική διάταξη που να επιβάλλει κοινοποίηση της βαθμολογίας "μετρία", η δε υπόθεση που επικαλείται η αιτήτρια βασίζεται στην Εγκύκλιο 491/79 που κατά την νομολογία δεν έχει εφαρμογή στους δημοτικούς υπαλλήλους.

4. Αναμφίβολα οι συστάσεις του οικείου τμηματάρχη είναι ένα ουσιώδες και ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δεν μπορούν να αγνοηθούν χωρίς ειδική αιτιολογία.

5. Η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους στις εμπιστευτικές εκθέσεις, στις συνεντεύξεις, στην επίδοση στην Αγγλική γλώσσα και στις συστάσεις του Δημοτικού Γραμματέα, καθιστούν το ενδιαφερόμενο μέρος υπέρτερο της αιτήτριας σε αξία. Όσον δε αφορά το θέμα της αρχαιότητας, αυτή σύμφωνα με τη νομολογία υπερισχύει μόνον όταν τα υπόλοιπα κριτήρια είναι περίπου ίσα μεταξύ τους. Προκύπτει από τα πρακτικά της Επιτροπής ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα προσόντα των υποψηφίων και δεν μπορεί να υπάρχει οποιοδήποτε βάσιμο παράπονο ότι δεν λήφθηκε υπόψη το προσόν της αιτήτριας για την στενογραφία, που όμως δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, και επομένως η σημασία του δεν μπορούσε να είναι βαρύνουσα.

6. Οι Κανονισμοί που αναφέρονται στα Σχέδια Υπηρεσίας είναι οι περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμοί του Δήμου Λευκωσίας 1976, Κ.Δ.Π. 11/77. Ο Κανονισμός 16 που αναφέρεται στα Σχέδια Υπηρεσίας δεν προβλέπει έγκρισή τους από το Υπουργικό Συμβούλιο. Σύμφωνα σε με το άρθρο 144(3) του περί Δήμων 1985 Νόμου (111/85) όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο Αρ. 25 του 1986, οι περί Δήμων Κανονισμοί που εκδόθηκαν δυνάμει των διατάξεων των καταργηθέντων Νόμων λογίζονται ως εκδοθέντες δυνάμει των διατάξεων του νέου Νόμου.

7. Η επίδικη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη, είναι αποτέλεσμα ορθής άσκησης της διακριτικής εξουσίας του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, λήφθηκε ύστερα από δέουσα έρευνα και ήταν λογικά εφικτή κάτω από τις περιστάσεις. Εξ άλλου η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή.

Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Ioannides v. Public Service Commission (1986) 3 C.L.R. 1089·

Georghiades v. The Republic (1975) 3 C.L.R. 143·

HadjiGregoriou v. The Republic (1975) 3 C.L.R. 477·

Georghiou v. The Republic (1976) 3 C.L.R. 74·

Σεκκίδης ν. Της Δημοκρατίας (1988) 3 C.L.R. 2136·

Ρωμανού ν. Δήμου Λευκωσίας (Προσφυγή αρ. 410/88 ημερ. 29.9.90)·

Αλεξάνδρου ν. Της Δημοκρατίας (Προσφυγή αρ. 305/82 ημερ. 24.1.89)·

Φικάρδου ν. Της Δημοκρατίας (Προσφυγές 772/88, 858/88 ημερ. 282.00)·

Χατζηπαύλου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Προσφυγή Αρ. 927/88 ημερ. 11.1.90).

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Δήμου Λευκωσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος προάχθηκε στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού αντί της αιτήτριας.

Ε. Ευσταθίου, για την αιτήτρια.

Κ. Μιχαηλίδης, για τον καθ' ου η αίτηση.

Cur. adv. vult.

Ο Πρόεδρος κ. Α. Λοΐζου ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.

Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π: Με την προσφυγή της αυτή η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση του Δήμου Λευκωσίας με την οποία προήγαγαν στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού, αναδρομικά από την 1 Ιανουαρίου 1988, το ενδιαφερόμενο μέρος Ανδρέα Παπαϊωάννου αντί αυτής.

Οι υποψήφιοι για προαγωγή στη θέση αυτή ήσαν εννέα, συμπεριλαμβανομένων της αιτήτριας και του ενδιαφερόμενου μέρους.

Η αιτήτρια προσλήφθηκε στην υπηρεσία του Δήμου στις 4 Ιουνίου 1960 ως ημερομίσθιος υπάλληλος στη θέση Γραφέως Β', στην οποία μονιμοποιήθηκε στις 4 Ιουνίου 1962. Την 1 Ιουνίου 1980 προήχθηκε στη θέση Γραφέως Α' Τάξης την οποία κατέχει μέχρι σήμερα.

Το ενδιαφερόμενο μέρος προσλήφθηκε στην υπηρεσία του Δήμου στις 6 Ιουλίου 1968, ως προσωρινός Γραφέας Β' και μονιμοποιήθηκε στη θέση αυτή την 1 Ιουλίου 1972. Από 1 Νοεμβρίου 1981, προήχθηκε στη θέση Γραφέα Α' Τάξης, γεγονός που δίδει στην αιτήτρια μια αρχαιότητα ενός χρόνου και πέντε μηνών έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.

Σε ό,τι αφορά την απόδοση των υποψηφίων στην υπηρεσία δεν υπάρχει εμπιστευτική έκθεση της αιτήτριας για το έτος 1985, γιατί τα έτη 1984-1985 βρισκόταν στο εξωτερικό με άδεια άνευ απολαβών και για το 1986 βαθμολογήθηκε ως "καλή" ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος για το έτη 1985 και 1986 ως "λίαν καλός".

Η Επιτροπή Προσωπικού στη συνεδρία της στις 17 Οκτωβρίου 1987, εξέτασε το θέμα της προαγωγής στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού. Όπως φαίνεται από το σχετικό πρακτικό, αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων στις ενώπιόν της συνεντεύξεις κάτω από το φως των σχετικών κρίσεων του Δημοτικού Γραμματέα ο οποίος ξεχώρισε ως τους δύο καλύτερους το ενδιαφερόμενο μέρος και τον Άριστο Αριστείδου, δεν είχε δε ενδοιασμό να επιλέξει το ενδιαφερόμενο μέρος ως τον καλύτερο για προαγωγή. Η αξιολόγηση της αιτήτριας στις συνεντεύξεις από το Δημοτικό Γραμματέα ήταν "καλή -" για την αιτήτρια και "καλός ++" για το ενδιαφερόμενο μέρος, από δε την Επιτροπή Προσωπικού ήταν "καλή -" για την αιτήτρια και για το ενδιαφερόμενο μέρος "λίαν καλός ++".

Στη συνέχεια η Επιτροπή αυτή ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων από τους σχετικούς φακέλλους, απέδωσε τη δέουσα σημασία στα προσόντα των υποψηφίων και σε ότι αφορά την αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος βρήκε ότι η αιτήτρια υπερτερούσε αυτού. Επιπλέον εξέτασε το θέμα της αρχαιότητας και αποφάσισε να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους ως του πιο κατάλληλου.

Κατά τη διάρκεια συνεδρίας της Επιτροπής Προσωπικού στις 21 Μαρτίου 1988, αναφορικά με τη θέση Γραμματειακού Λειτουργού, αναφέρθηκαν τα πιο κάτω:

"Ο Δημοτικός Γραμματέας ανέφερε ότι περιήλθε σε γνώση του ότι ο εκ των υποψηφίων Γραφέων 1ης τάξεως κ. Α. Παπαϊωάννου είχε στην κατοχή του χρήματα από την πώληση χαρτών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας και των Πολεοδομικών Ζωνών τα οποία δεν είχε καταθέσει στο Δημοτικό Ταμείο από αμέλεια και βλακεία. Οι χάρτες αυτοί ήταν χρεωμένοι στον κ. Παπαϊωάννου, πωλούνταν από την Τηλεφωνήτρια η οποία έδιδε τα χρήματα στον κ. Παπαϊωάννου. Ο τελευταίος άφησε τα χρήματα αυτά στο συρτάρι του γραφείου του για να τα καταθέσει αργότερα Κανονικά θα έπρεπε να εφοδιασθεί με διπλότυπα αποδείξεων τα οποία να δώσει στην τηλεφωνήτρια για να δίδεται και απόδειξη κατά την πώληση των χαρτών στο κοινό, και να κατατίθενται τα χρήματα από τον κ. Παπαϊωάννου στο Δημοτικό Ταμείο μόλις γίνονταν οι πωλήσεις. Το θέμα ανακινήθηκε από κάποιο Αρχιτέκτονα δημότη, ο οποίος αγόρασε χάρτες και ζήτησε απόδειξη. Όταν δεν του δόθηκε απόδειξη έγινε επεισόδιο και η υπόθεση κατέληξε στον Εσωτερικό Έλεγχο. Ο κ. Παπαϊωάννου κατέθεσε ένα ποσό χρημάτων περίπου.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας έγινε από τον ίδιο έλεγχος του αποθέματος των χαρτών που υπήρχε και την επομένη μέρα κατέθεσε το υπόλοιπο ποσό περίπου £330.-. Ο Δημοτικός Γραμματέας πρόσθεσε ότι περιμένει την αναφορά της Υπηρεσίας Εσωτερικού Ελέγχου και στη συνέχεια θα παραπέμψει το όλο θέμα στο Δήμαρχο ο οποίος θα λάβει απόφαση σύμφωνα με τους Κανονισμούς Περί Δημοτικής Υπηρεσίας.

Ενόψει των πιο πάνω ο Δημοτικός Γραμματέας εισηγήθηκε όπως η προαγωγή στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού ανασταλεί επί του παρόντος.

Η Επιτροπή μετά την πιο πάνω αναφορά του Δημοτικού Γραμματέα αποφάσισε όπως ανασταλεί η προαγωγή στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού."

Στη συνέχεια το θέμα ήλθε ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου στη συνεδρία του της 10ης Νοεμβρίου 1988, και η εξέταση της πιο πάνω καταγγελίας συνεχίστηκε στις συνεδρίες της 8 Δεκεμβρίου 1988 και της 26ης Ιανουαρίου 1989. Τελικά το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα, με αποχή όμως της ομάδας του ΑΚΕΛ, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν διέπραξε οποιοδήποτε πειθαρχικό παράπτωμα. (Βλέπε Τεκμήρια 3, 4, 5.) Μετά την απόφαση αυτή του Δημοτικού Συμβουλίου η Επιτροπή Προσωπικού επανεξέτασε το θέμα της προαγωγής στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού και επαναβεβαίωσε τις προηγούμενες αποφάσεις της με τις οποίες εισηγήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους ως του πλέον κατάλληλου υποψήφιου για τη θέση αυτή. (Πρακτικό συνεδρίας ημερομηνίας 23 Μαρτίου 1989, Τεκμήριο 6.)

Το Δημοτικό Συμβούλιο στη συνεδρία του στις 11 Μαΐου 1989, αποφάσισε όπως το ενδιαφερόμενο μέρος προαχθεί στη θέση Γραμματειακού Λειτουργού αναδρομικά από την 1 Ιανουαρίου 1988.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό 26 των περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμών του Δήμου Λευκωσίας του 1976, Κ.Δ.Π. 11/77, ο Δήμος στην επιλογή υποψήφιου για πλήρωση κενής θέσης στην υπηρεσία του έχει καθήκον όπως αποφασίζει βάσει της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας των υποψηφίων και όπως λαμβάνει υπόψη τις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολό τους με ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία χρόνια. (Βλέπε Andreas Ioannides v. P.S.C. (1986)3 C.L.R. 1089, και Georghiades v. The Republic (1975)3 C.L.R. 143, HadjiGregoriou v. The Republic (1975)3 C.L.R. 477, Georghiou v. The Republic (1976)3 C.L.R. 74.)

Όπως αναφέρεται και στο πρακτικό της Επιτροπής Προσωπικού της 17ης Οκτωβρίου 1987 στην παράγραφο 9 η Επιτροπή έλαβε υπόψη της τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολό τους. Ενδεικτικά όμως αναφέρθηκε στις εμπιστευτικές εκθέσεις τους στα τελευταία δύο χρόνια στα οποία έδωσε περισσότερη έμφαση. Όπως δε φαίνεται και από τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων που βρίσκονταν ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου, το ενδιαφερόμενο μέρος στις εμπιστευτικές εκθέσεις των ετών 1977-1986, βαθμολογείτο ως "λίαν καλός" μέχρι "εξαίρετος", ενώ η αιτήτρια απλώς ως "καλή" και πολύ λίγες φορές ως "λίαν καλή".

Σχετικός με το θέμα των εμπιστευτικών εκθέσεων είναι και ο λόγος που πρόβαλε η αιτήτρια ότι οι εμπιστευτική έκθεση αυτής για το 1986 δεν είχε υπογραφή από τον αξιολογούντα λειτουργό και κατά συνέπεια δεν ήταν έγκυρη γιατί παραβιάστηκαν οι σχετικοί Κανονισμοί.

Είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι αυτή είχε συνταχθεί από το Δημοτικό Γραμματέα γιατί εργάζετο στο τμήμα του και ήταν υφιστάμενή του, ήταν ο μόνος αξιολογών λειτουργός και εκ παραδρομής δεν υπεγράφη, βρίσκε-το όμως στον προσωπικό της φάκελλο και ορθά λήφθηκε υπόψη.

Θα πρέπει να λεχθεί εδώ ότι η παράλειψη υπογραφής της από εκείνο που την συνέταξε αποτελούσε μια παρατυπία όχι ουσιαστική για την προσβαλλόμενη πράξη μια και δεν υπήρχε οποιαδήποτε αμφισβήτηση ως προς το έγκυρο της προετοιμασίας της από τον αξιολογούντα λειτουργό, άσχετα με το αν την υπέγραψε ή όχι. Παρόλο που οι εμπιστευτικές εκθέσεις των υπαλλήλων του Δήμου δεν ετοιμάζονται με βάση τις Γενικές Διατάξεις ή την Εγκύκλιο 491/79, αλλά σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 27(1) των περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμών του Δήμου Λευκωσίας 1976, Κ.Δ.Π. 11/77, το θέμα της παραβάσεως τύπου και της νομικής σημασίας που έχει τέτοια παράβαση αναλύθηκε στην υπόθεση Α. Σεκκίδης ν. Της Δημοκρατίας(1988) 3 C.L.R. 2136 και όπως καθιερώθηκε στην υπόθεση αυτή το κριτήριο που εφαρμόζει το Διοικητικό Δικαστήριο για να αποφασίσει την εγκυρότητα των Εμπιστευτικών Εκθέσεων είναι κατά πόσο η παράλειψη ή εσφαλμένη συμμόρφωση ήταν τέτοιας σημασίας που μπορούσε να επηρεάσει ουσιαστικά το περιεχόμενο της διοικητικής πράξης ή απόφασης.

Και στην υπό εξέταση περίπτωση, κατά την κρίση μου, η από παραδρομή μη υπογραφή της εκθέσεως του 1986 δεν μπορούσε να επηρεάσει ουσιωδώς την επίδικη απόφαση.

Εν πάση δε περιπτώσει και αν ακόμη δεν λαμβάνετο υπόψη η έκθεση αυτή και πάλιν το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε με βάση τις προηγούμενες εμπιστευτικές εκθέσεις. Αξίζει να αναφερθεί στο σημείο αυτό ως σχετική και η απόφαση στην προσφυγή αρ. 410/88 Τάκης Ρωμανού ν. Δήμου Λευκωσίας που δόθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1990.

Ως προς τον ισχυρισμό ότι στην έκθεση αυτή έχει αξιολογηθεί στο στοιχείο "διευθυντική/εποπτική ικανότητα και ηγετική ικανότητα" ως "μετρία", πράγμα που δεν κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια άρα αποτελεί λόγο ακυρώσεως, δεν φαίνεται να υπάρχει οποιαδήποτε νομοθετική διάταξη η οποία να επιβάλλει τέτοια κοινοποίηση η δε υπόθεση Αντωνάκη Αλεξάνδρου ν. Της Δημοκρατίας Αρ. 305/82, απόφαση ημερομηνίας 24 Ιανουαρίου 1989, βασίζεται στην Εγκύκλιο 491/79 που δεν έχει εφαρμογή πάνω στους δημοτικούς υπαλλήλους, όπως αποφασίστηκε στην υπόθεση Ρωμανού (πιο πάνω).

Θα πρέπει επίσης να τονισθεί το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κρίθηκε υπέρτερο της αιτήτριας κατά τις συνεντεύξεις όπως έχουμε δει. Η Επιτροπή Προσωπικού δέχθηκε για μια ακόμη φορά στις 12 Φεβρουαρίου 1988 τους υποψήφιους σε συνεντεύξεις και επέβαλε πρόσθετες ερωτήσεις σχετικά με τους Δημοτικούς Κανονισμούς και τη λειτουργία του αρχείου η γνώση των οποίων απαιτείται από το σχετικό Σχέδιο Υπηρεσίας και η Επιτροπή βαθμολόγησε την αιτήτρια με 65.5 βαθμούς και το ενδιαφερόμενο μέρος με 75 βαθμούς.

Αναμφίβολα δε οι συστάσεις του οικείου τμηματάρχη είναι ένα ουσιώδες και ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δεν μπορούν να αγνοηθούν χωρίς ειδική αιτιολογία. (Βλέπε Δημοσθένης Φικάρδου ν. Της Δημοκρατίας προσφυγές 772/88, 856/88 απόφαση που δόθηκε στις 28 Φεβουαρίου 1990.)

Ο αιτητής επίσης υπερείχε της αιτήτριας στις γραπτές εξετάσεις στην Αγγλική. Η αιτήτρια βαθμολογήθηκε με βαθμούς 60 και το ενδιαφερόμενο μέρος με 90. Η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους, στις εμπιστευτικές εκθέσεις, στις συνεντεύξεις, την επίδοση στην Αγγλική γλώσσα, και τις συστάσεις του Δημοτικού Γραμματέα, καθιστούν το ενδιαφερόμενο μέρος υπέρτερο σε αξία της αιτήτριας. Όσον δε άφορα το θέμα της αρχαιότητάς της έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους αυτή σύμφωνα με τη νομολογία υπερισχύει μόνον όταν τα υπόλοιπα κριτήρια είναι περίπου ίσα μεταξύ τους. Ως προς τα προσόντα η ίδια η Επιτροπή αναφέρει ότι έλαβε υπόψη όλα αυτά και έκρινε ότι η αιτήτρια υπερείχε του ενδιαφερόμενου μέρους, επομένως λήφθηκαν υπόψη όλα τα προσόντα των υποψηφίων και δεν μπορεί να υπάρχει οποιοδήποτε βάσιμο παράπονο ότι δεν λήφθηκε υπόψη το προσόν της αιτήτριας για την στενογραφία, που όμως δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, και επομένως ή σημασία του δεν μπορούσε να είναι σημαντική.

Ως προς το λόγο ακυρώσεως που ισχυρίζεται η αιτήτρια ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας για τη θέση είναι άκυρο, διότι δεν εκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο και δεν κατατέθηκε στη Βουλή, σύμφωνα με τον περί Δήμων Νόμο του 1985 (Νόμος Αρ. 19 του 1985), θα πρέπει να λεχθεί ότι οι Κανονισμοί που αναφέρονται στα Σχέδια Υπηρεσίας είναι οι περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμοί του Δήμου Λευκωσίας 1976, Κ.Δ.Π. 11/77. Ο Κανονισμός 16 που αναφέρεται στα Σχέδια Υπηρεσίας δεν προβλέπει έγκριση των Σχεδίων Υπηρεσίας από το Υπουργικό Συμβούλιο. Σύμφωνα δε με το άρθρο 144(3) του περί Δήμων 1985 Νόμου (111/85) όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο αρ. 25 του 1986, οι περί Δήμων Κανονισμοί που εκδόθησαν δυνάμει των διατάξεων των καταργηθέντων Νόμων λογίζονται ως εκδοθέντες δυνάμει των διατάξεων του νέου Νόμου. Σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας ημερομηνίας 11 Ιανουαρίου 1990, στην προσφυγή αρ. 927/88, Χατζηπαύλου v. A.H.K.

Καταλήγοντας θα ήθελα να τονίσω ότι η επίδικη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη, είναι αποτέλεσμα ορθής άσκησης της διακριτικής εξουσίας του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, λήφθηκε ύστερα από δέουσα έρευνα και ήταν λογικά εφικτή κάτω από τις περιστάσεις. Εξ άλλου η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται, δεν γίνεται όμως οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.

Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία