|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
TSOULOFTAS ν. REPUBLIC (1983) 3 CLR 426
Mούστρας Mατθαίος και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 70
Θαλασσινός Γρηγόρης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2005) 3 ΑΑΔ 270
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2023:C86
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 25/2016)
10 Μαρτίου, 2023
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ,
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ/ΣΤΕΣ]
NIKOΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
2. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Εφεσιβλήτων.
____________________
Σ. Νικολάου (κα) για Κούσιο Κορφιώτη Παπαχαραλάμπους ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα.
A. Καλησπέρα (κα) εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Π.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.: ΄Εχουμε εξετάσει την υπόθεση, τα δεδομένα που την καλύπτουν και έχουμε λάβει υπόψη τις αγορεύσεις των δύο μερών, οι οποίες έχουν υιοθετηθεί σήμερα ενώπιον μας. Είμαστε σε θέση να δώσουμε ex tempore την απόφαση μας, προς επίλυση ενός ζητήματος το οποίο ταλαιπωρεί τους διαδίκους εδώ και χρόνια.
Ο Εφεσείων, ως αιτητής, επιδίωξε την ακύρωση απόφασης των Εφεσιβλήτων, πρωτοδίκως καθ΄ ων η αίτηση, με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του για χορήγηση νέας άδειας αστικού ταξί με έδρα την αστική τροχαία περιοχή Λάρνακας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, με αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης και στη νομική πλευρά του ζητήματος, σημείωσε στο σκεπτικό απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής ότι - υπό το φως των προνοιών των ΄Αρθρων 5(3) και 9(3) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου, Ν.9/82 - οι λόγοι ακυρότητας δεν ευσταθούν και τόνισε την «. επικυριαρχία της διακριτικής εξουσίας» της αρμόδιας αρχής για παροχή αδειών οδικής χρήσεως.
Η πρωτόδικη απόφαση προσβάλλεται ενώπιον μας με δύο λόγους έφεσης. Αφενός ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι αιτιολογήθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση επαρκώς και, αφετέρου, ότι εσφαλμένα αποφάσισε πως οι ισχυρισμοί που έθεσε ο Εφεσείων/αιτητής, ως προς την αρχή της παραβίασης της ισότητας, ήταν αόριστοι και κατά τρόπο που δεν μπορούσαν να εξεταστούν από το Δικαστήριο.
Δεν υπάρχουν πολλά να λεχθούν. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, με βάση τα όσα η αρμόδια αρχή αποφάσισε, τα οποία και κατέγραψε αυτολεξεί και με δεδομένο το περιθώριο διακριτικής ευχέρειας που την καλύπτει, ορθά προσέγγισε το ζήτημα της επαρκούς αιτιολογίας. ΄Οντως, η αιτιολογία ήταν πλήρης και λεπτομερέστατη και παρείχε τους λόγους για τους οποίους η Αρχή κατέληξε στο προσβαλλόμενο αποτέλεσμα αλλά και κάθε δυνατότητα στο Δικαστήριο να εξετάσει το σκεπτικό που την οδήγησε στην απόρριψη του αιτήματος. Υπό το πρίσμα αυτό ορθά έκρινε το Δικαστήριο ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών «. εξέτασε επισταμένως και αυτοτελώς με βάση τα κριτήρια που θέτει ο Νόμος, την επάρκεια της έρευνας και το σκεπτικό της απόφασης της Αρχής Αδειών αιτιολογώντας πλήρως την απορριπτική της απόφαση (Tsouloftas,v. R. (1983) 3 C.L.R. 426).»
Περαιτέρω, με βάση τα ενώπιόν του δεδομένα, επίσης ορθά έκρινε - και επί του συγκεκριμένου ζητήματος σχετική είναι η απόφαση στην ΑΕ82/13 Χαραλάμπους ν. Αρχής Αδειών, 10.3.2016, την οποία μας προμήθευσε σήμερα η πλευρά των Εφεσιβλήτων - ότι:
«Όντως οι ισχυρισμοί που έθεσε ο αιτητής ως προς την αρχή της παραβίασης της ισότητας, σε σχέση με άδειες που χορηγήθηκαν σε άλλες περιπτώσεις, ήσαν αόριστοι κατά τρόπο που δεν μπορούσαν να εξεταστούν από το Ανώτατο Δικαστήριο. Δεν αρκεί να προβάλλονται και να αναπτύσσονται τέτοιοι ισχυρισμοί αλλά θα πρέπει να αποδεικνύονται με επαρκή βεβαιότητα από τον αιτητή, ο οποίος φέρει και το βάρος απόδειξης τους (Μούστρας κ.α. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 70). Oύτε και τα στοιχεία που τέθηκαν επιτρέπουν την περαιτέρω εξέταση για να κριθεί αν προκύπτει αυθαίρετη διάκριση και δεν πρόκειται για εύλογες διακρίσεις οι οποίες ακολουθούν τη φύση των πραγμάτων (Mikrommatis v. Republic 2 R.S.C.C. 125 και Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 270).»
Υπό τις συνθήκες, η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα καθοριζόμενα στο ποσό των €2,000 προς όφελος των Εφεσιβλήτων.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
ΜΑ/ΣΦ.