public Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Σωκράτους, Δώρα Σάντης, Νικόλας Κ. Χατζηδημητρίου (κα), για Γενικό Εισαγγελέα/Καθ' ου η Αίτηση CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2023-02-28 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.α., ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΡ. 55/2016, 28/2/2023 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2023:A70

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΡ. 55/2016

(ΑΡ. ΥΠΟΘ. 1652/15)

 

28 Φεβρουαρίου 2023

 

[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ,  Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ

Εφεσείων/Αιτητής

ΚΑI

 

                  ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

1.    ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

2.   ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

3.   ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

4.   ΤΜΗΜΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ (ΠΡΩΗΝ ΤΜΗΜΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΠΡΟΣΟΔΩΝ

5.   ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

6.   ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ

Εφεσίβλητων/Καθ' ων η Αίτηση

------------------

 

Λ. Βραχίμης μαζί με Ν. Βραχίμη (κα), για Εφεσείοντα/Αιτητή

Κ. Χατζηδημητρίου (κα), για Γενικό Εισαγγελέα/Καθ' ου η Αίτηση

------------------------------

 

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.

----------------------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.  Ο εφεσείων, με την παρούσα έφεση, επιδιώκει την ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 22.7.2016 του Διοικητικού Δικαστηρίου, (το Δικαστήριο), στην προσφυγή αρ. 1652/2015.  Με αυτή, απορρίφθηκε η μονομερής αίτηση του ημερομηνίας 29.3.2016 με την οποία επεδίωξε την έκδοση προσωρινού διατάγματος για αναστολή διοικητικής απόφασης.  Συγκεκριμένα, επεδίωξε την  αναστολή, (α) της απόφασης των εφεσιβλήτων για μη καταβολή σε αυτόν των μισθών του, μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της προσφυγής και (β) της απόφασης των εφεσιβλήτων με την οποία αποφασίστηκε η αποκοπή  του ποσού των €4.320 που του καταβλήθηκε ως ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, για τους μήνες Νοέμβριο του 2014 έως Ιούλιο του 2015.   Το πιο πάνω ποσό θα απεκόπτετο από τους μισθούς του εφεσείοντα για την περίοδο από το Φεβρουάριο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του 2015.

 

Αξιοσημείωτο είναι ότι τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά προκύπτουν από το περιεχόμενο των ενόρκων δηλώσεων που κατατέθηκαν, είναι αντιφατικά, γεγονός το οποίο κατέγραψε και το Δικαστήριο στην απόφαση του.  Ωστόσο, είναι κοινώς αποδεκτό, ότι ο εφεσείων από την ημερομηνία πρόσληψης του στη δημόσια υπηρεσία στις 16.9.1991, υπηρέτησε σε διάφορα τμήματα.   Από τις 2.12.1996 υπηρέτησε στο Επαρχιακό Γραφείο Φόρου Εισοδήματος Λευκωσίας, (Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων) μέχρι τις 2.5.2014, οπότε  μετακινήθηκε στο Τυπογραφείο ως Βοηθός Γραμματειακός Λειτουργός. Για σκοπούς της παρούσας έφεσης σημειώνεται ότι, κατά τον εφεσείοντα, η αποκοπή των μισθών του αφορούσε τους μήνες Φεβρουάριο του 2015 μέχρι Νοέμβριο του 2015, ως ο ουσιώδης χρόνος.  Επιπρόσθετα, ο εφεσείων, με την ένορκη δήλωση του,  την υποστηρικτική της υπό αναφορά αίτησης, αιτείται αναστολή αποκοπής των μισθών του μέχρι και την 29.3.2016, ημερομηνία καταχώρησης της.

 

Το Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στα ισχύοντα, σύμφωνα με τη νομολογία, για τη δυνατότητα έκδοσης προσωρινού διατάγματος, μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της προσφυγής, έκρινε, για τους λόγους που επεξήγησε στην απόφαση του, ότι δεν ικανοποιούνταν οι σχετικές προϋποθέσεις, στην προκειμένη περίπτωση και απέρριψε την μονομερή αίτηση. Ο εφεσείων, αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με τρεις λόγους έφεσης.  Βασικά, με αυτούς, εισηγείται ότι το Δικαστήριο δεν αντελήφθη ορθά τα περιστατικά της υπόθεσης του και κατά συνέπεια, έσφαλε στην κρίση του ότι δεν υπήρχε στην περίπτωση του έκδηλη παρανομία, υπό το πρίσμα της κείμενης νομοθεσίας.

 

Ωστόσο, υπό το φως των εξελίξεων που αφορούν την πορεία των γεγονότων στην παρούσα υπόθεση, τέθηκε στους συνηγόρους των μερών κατά πόσο ενδείκνυτο να εξεταστούν οι λόγοι έφεσης, που επικαλέστηκε ο εφεσείων. Καθοριστικά γεγονότα, όπως θα διαφανεί στη συνέχεια, προτρέχουν της έκβασης της παρούσας έφεσης.  Συγκεκριμένα, ο εφεσείων, από την 9.11.2016, έπαυσε να είναι δημόσιος υπάλληλος, συνεπεία της ποινής της αναγκαστικής αφυπηρέτησης, που του επέβαλε η ΕΔΥ μετά από την εξέταση πειθαρχικής υπόθεσης εναντίον του, σε σχέση με αδικαιολόγητες απουσίες από την εργασία του. Όσον αφορά το υπό εξέταση θέμα, είναι σημαντικό ότι στο επίκεντρο των λόγων έφεσης βρίσκεται η, κατ΄ ισχυρισμό, αδυναμία του εφεσείοντος για επιβίωση του ιδίου και της οικογένειας του, ως εκ των αποκοπών από το μισθό του κατά τον, ως άνω, ουσιώδη χρόνο.  Όπως ο εφεσείων υπέβαλε, δεν μπορούσε να καλύψει τις βασικές και άμεσες ανάγκες επιβίωσης του ίδιου και της οικογένειας του, και ως εκ τούτου προκαλείτο σε αυτούς τεράστια ταλαιπωρία και δυστυχία.  Η αδυναμία επιβίωσης του προσδιοριζόταν στη χρονική περίοδο που ο ίδιος καθόρισε στην ένορκη δήλωση του ημερομηνίας 29.3.2016 και αφορούσε από το Φεβρουάριο του 2015 μέχρι και τις 29 Μαρτίου του 2016.  Εξού και η αίτηση του, ημερομηνίας 29.3.2016 για έκδοση του επίδικου διατάγματος αναστολής, μέχρι και την πιο πάνω ημερομηνία. 

 

Στο σημείο τούτο, προέχει να γίνει αναφορά στις σχετικές διατάξεις του περί Προστασίας των Μισθών Νόμου του 2007, (Ν.35(Ι)/2007), (ο Νόμος). Με αυτές προστατεύεται ο μισθός των εργαζομένων, περιλαμβανομένου αυτού των δημοσίων υπαλλήλων.  Οι αποκοπές ποσών από τους μισθούς τους, επιτρέπονται μόνο στις περιπτώσεις που καθορίζονται από το άρθρο 10(1)  του Νόμου. Αυτό προβλέπει τα εξής:

«10.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (2), (3) και (4) του παρόντος άρθρου, δεν επιτρέπονται αποκοπές ποσών από το μισθό, παρά μόνο:

(α) αποκοπές που προνοεί νόμος ή κανονισμός·

(β) αποκοπές σύμφωνα με κανονισμούς ταμείων σύνταξης, ταμείων προνοίας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης·

(γ) αποκοπές δυνάμει δικαστικής απόφασης˙

(δ) αποκοπές για αποζημίωση λόγω ζημιάς που υπέστη η επιχείρηση και που προκλήθηκε σκόπιμα ή ένεκα βαριάς αμέλειας του εργοδοτούμενου· και

(ε) αποκοπές που προβλέπει συλλογική σύμβαση ή γενική συμφωνία μεταξύ εργοδοτικών οργανώσεων και εκπροσώπων των εργαζομένων, για εργαζόμενους για τους οποίους αυτές εφαρμόζονται·

(στ) άλλες αποκοπές, μετά από γραπτή και ενυπόγραφη συγκατάθεση του εργοδοτούμενου.»

 

Όπως, επίσης, προβλέπεται στο εδάφιο (4) του ίδιου άρθρου, «Οι αποκοπές από το μισθό δυνάμει του παρόντος άρθρου περιορίζονται στο βαθμό που ο εργοδοτούμενος θα μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του και την οικογένεια του».

 

Η παρούσα έφεση καταχωρίστηκε στις 5.8.2016.  Το Εφετείο καλείται να δώσει την απόφαση του σε σχέση με την ενδιάμεση διαδικασία αρχές του έτους 2023, χρόνο στον οποίο, ξεκάθαρα, προκύπτει ότι εξέλειπε η άμεση ανάγκη για αποκατάσταση της ικανότητας επιβίωσης του εφεσείοντα και της οικογένειας του.  Τέτοια ανάγκη μπορεί να υπήρχε κατά την χρονική περίοδο που έγινε η αποκοπή των μισθών του, με τις υπό αναφορά διοικητικές πράξεις.  Το ζήτημα το οποίο τέθηκε στους συνηγόρους των διαδίκων, στο στάδιο της ακροάσεως της παρούσας έφεσης, αφορά, ακριβώς, στο κατά πόσο εξακολουθεί να υφίσταται, υπό το φως των πιο πάνω περιστάσεων, η ανάγκη που επικαλείται ο εφεσείων για αναστολή της υπό αναφορά διοικητικής απόφασης, μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής του. Οι εκατέρωθεν θέσεις διίσταντο.

 

Η σχετική επί του θέματος νομολογία καταδεικνύει πως κάθε υπόθεση κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της.  Όπως χαρακτηριστικά καθορίστηκε στη βάση αυτής, αποτελεί κοινό κριτήριο το κατά πόσο η περαιτέρω προώθηση της έφεσης θα αποφέρει οποιοδήποτε απτό νομικό ή πραγματικό όφελος στον εφεσείοντα. Σχετικό το πιο κάτω απόσπασμα από τη Νατιώτης ν. Γερολέμου κ.α. (2015) 3 Α.Α.Δ. 521, ECLI:CY:AD:2015:D668, στη σελίδα 526, όπου υιοθετείται απόσπασμα και από την Χρυσοστόμου κ.α. ν. Κωνσταντινίδου κ.α. (1998) 3 Α.Α.Δ 316:

 

«Η σχετική επί του θέματος νομολογία^[1] καταδεικνύει πως κάθε υπόθεση έχει κριθεί με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της.  Στην παρούσα δε υπόθεση, δεν απαιτείται να γίνει αναφορά στα γεγονότα οποιασδήποτε προηγούμενης υπόθεσης, για σκοπούς συζήτησης.  ΄Ενα κοινό κριτήριο, το οποίο με σαφήνεια εξάγεται από τη νομολογία αυτή και παρέχει καθοδήγηση για αντιμετώπιση κάθε τέτοιας περίπτωσης, αφορά στο κατά πόσο η περαιτέρω προώθηση της έφεσης θα αποφέρει οποιοδήποτε απτό νομικό ή πραγματικό όφελος στον εφεσείοντα.  ΄Οπως, ουσιαστικά, αναφέρθηκε στη Χρυσοστόμου κ.ά. ν. Κωνσταντινίδου κ.ά., πιο πάνω, στη σελίδα 320, για να δικαιολογείται η εκ προοιμίου απόρριψη έφεσης, πρέπει να «καταφαίνεται, ως αναντίλεκτο γεγονός, ότι η έφεση έχει απολέσει το αντικείμενό της», με την έννοια, προφανώς, πως, αν αυτό συμβεί, ο εφεσείων δε θα έχει οποιοδήποτε όφελος από την περαιτέρω προώθησή της.».

 

(Βλ., επίσης, Αχιλλίδης ν. Βοσκαρίδου κ.α. Ε.Δ.Δ. Αρ. 45/2016, ημερομηνίας 12.1.2023)

 

Η εξελικτική πορεία των πιο πάνω γεγονότων, είναι καθοριστική για την έκβαση της παρούσας έφεσης.  Κρίνεται ότι ο εφεσείων δεν θα έχει οποιοδήποτε όφελος από την περαιτέρω προώθηση της.  Η έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής τής υπό αναφορά διοικητικής απόφασης των εφεσιβλήτων, για αποκοπή των μισθών του, δεν αποτελεί πλέον άμεση ανάγκη για σκοπούς επιβίωσης του.  Η χρονική περίοδος ισχύς της πιο πάνω απόφασης έχει παρέλθει και ο εφεσείων σήμερα δεν εργάζεται, πλέον, στη δημόσια υπηρεσία.  Επομένως, η παρούσα έφεση έχει καταστεί άνευ αντικειμένου. Εξακολουθεί, βέβαια, να υφίσταται, προς εξέταση, το θέμα νομιμότητας τη  υπό αναφορά διοικητικής απόφασης, το οποίο θα κριθεί στο πλαίσιο εκδίκασης της προσφυγής, αρ. 1652/2015, από το Διοικητικό Δικαστήριο.

 

Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.  Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας και εναντίον του εφεσείοντα, τα οποία, υπό τις περιστάσεις περιορίζονται  στα έξοδα της ακρόασης της έφεσης και καθορίζονται στο ποσό των €850.-

 

                                                  Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.     

 

                                                  Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.

 

                                                  Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.

/γκ