|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:A429
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 48/2016)
24 Οκτωβρίου, 2022
[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]
ΣΑΒΒΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Εφεσείοντα,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ & ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΠΑΦΟΥ
Εφεσίβλητων,
......
Αρ. Κορακίδου-Μακρίδου (κα), για τον Εφεσείοντα.
Θ. Χατζηλούκας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Γ. Βαλιαντής μαζί με Χρ. Παρασκευά (κα) και Ε. Τζιακούρη (κα), για Λουκής Παπαφιλίππου & Σία ΔΕΠΕ, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος Κώστα Παπαντωνίου.
......
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από τον Σάντη, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Το Διοικητικό Δικαστήριο («το Πρωτόδικο Δικαστήριο»), απέρριψε διά αιτιολογημένης απόφασης ημερομηνίας 21.6.16 («η Πρωτόδικη Απόφαση») την Προσφυγή 1109/12 («η Προσφυγή 1109/12») που καταχώρισε ο Αιτητής («ο Εφεσείων») εναντίον των Καθ' ων η Αίτηση («οι Εφεσίβλητοι»), ζητώντας την ακύρωση της Πολεοδομικής Άδειας ΠΑΦ/1315/2010 ημερομηνίας 18.5.12 («η Πολεοδομική Άδεια») που είχαν εκδώσει οι Εφεσίβλητοι στο Ενδιαφερόμενο Μέρος Κώστα Παπαντωνίου («η προσβαλλόμενη απόφαση»).
Δυο λόγια πρώτα για τα γεγονότα, κάτι που θα συνδράμει την καλύτερη κατανόηση τής ανάλυσης που ακολουθεί.
Η Πολεοδομική Άδεια εκδόθηκε από τους Εφεσίβλητους στο Ενδιαφερόμενο Μέρος την 18.5.12, συνοδευόμενη από τους όρους χορήγησης της, ύστερα από πολεοδομική αίτηση του Ενδιαφερόμενου Μέρους ημερομηνίας 16.12.10 εν σχέσει προς τα τεμάχια 274 και 275, Φύλλο/Σχέδιο XLV/50 στην Κοινότητα Λέμπας (στην Πάφο), για οικοδόμηση διώροφης κατοικίας με κολυμβητική δεξαμενή και περίφραξη. Η Πολεοδομική Άδεια προέκυψε κατόπιν πολεοδομικής αίτησης του Ενδιαφερόμενο Μέρους επειδή η οικοδομή άρχισε να ανεγείρεται κατά απόκλιση των εγκεκριμένων σχεδίων βάσει τής πολεοδομικής άδειας ΠΑΦ/0601/2009. Η Πολεοδομική Άδεια αφορούσε κατ' ουσίαν στην ίδια ανάπτυξη με εκείνη τής πολεοδομικής άδειας ΠΑΦ/0601/2009 για χτίσιμο κατοικίας παρόμοιας τυπολογίας με την αρχικώς εγκριθείσα, αλλά μεγαλύτερου μεγέθους, ιδίως ένεκεν του υπογείου αλλά και των διαστάσεων της κυρίως οικοδομής. Ο Εφεσείων είναι ιδιοκτήτης του τεμαχίου 271, που συνορεύει με τα τεμάχια 274 και 275. Για το τεμάχιο 275 δόθηκε πρωτύτερα, η πολεοδομική άδεια ΠΑΦ/0601/2009 για διώροφη κατοικία με κολυμβητική δεξαμενή και περίφραξη ύστερα από κατάθεση τροποποιημένων σχεδίων την 20.10.09 έπειτα από διαπιστώσεις της πολεοδομικής αρχής, που επακολούθησαν επιτόπου εξέτασης, ότι θα έπρεπε να γίνουν τροποποιήσεις στα αρχικά σχέδια αναφορικώς και προς την υπόδειξη της γραμμής φυσικού εδάφους. Επιπροσθέτως, την 28.7.09, υποβλήθηκε στην πολεοδομική αρχή αίτηση για πολεοδομική έγκριση (ΠΑΦ/0601/2009/Α) για κατασκευή τοίχου αντιστήριξης ο οποίος προτεινόταν να τροποποιηθεί από τα εγκεκριμένα σχέδια εξαιτίας υψομετρικών διαφορών που φάνηκαν επιτόπου («οι υψομετρικές διαφορές»). Μετά από υποδείξεις της πολεοδομικής αρχής, υποβλήθηκαν νέα τροποποιημένα σχέδια ώστε οι τοίχοι αντιστήριξης να είναι σύμφωνοι προς τις σχετικές πρόνοιες των Τοπικών Σχεδίων για τα ύψη, τις επιχωματώσεις και την κλιμακωτή διάταξη. Τελικώς, η κατάσταση στη διάσταση που ενεστώτως απασχολεί, μορφοποιήθηκε με την έκδοση της Πολεοδομικής Άδειας και τη μετέπειτα καταχώριση της Προσφυγής 1109/12 (την 24.7.12).
Ο Εφεσείων αντιτίθεται στην Πρωτόδικη Απόφαση διά οκτώ λόγων έφεσης. Αυτοί, αδρομερώς, πλήττουν την πρωτόδικη κρίση στη βάση ότι, ατυχώς αποφασίστηκε πως ο Εφεσείων δεν είχε «. αντεπεξέλθει του καθήκοντος του απόδειξης των ισχυρισμών του περί μεροληψίας της διοίκησης αλλά ούτε και μέσα από το σύνολο των ενεργειών της διοίκησης ως προκύπτουν μέσα από το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης αποδεικνύεται τέτοια μεροληψία .» (λόγος έφεσης 1), ότι λανθασμένως εξέλαβε το Πρωτόδικο Δικαστήριο πως το κατά πόσον διεξάχθηκε δέουσα έρευνα «. περί του καίριου για τους λόγους ακυρώσεως ζητήματος του ορθού υπολογισμού εκ μέρους του καθ ου του αρχικού φυσικού εδάφους του τεμαχίου 275 αφορά τεχνικό θέμα και το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να επέμβει, ούτε στον τρόπο διενέργειας της έρευνας .» (λόγος έφεσης 2), ότι εσφαλμένως δεν έγινε αποδεκτό πως η προσβαλλόμενη απόφαση στερείτο αιτιολογίας (λόγος έφεσης 3) και ότι ήταν αποτέλεσμα υπέρβασης «. των ακραίων ορίων της διακριτικής της εξουσίας» (λόγος έφεσης 4), πως (η προσβαλλόμενη απόφαση) προήλθε μετά από πρέπουσα έρευνα (λόγοι έφεσης 5 και 6), και ότι λαθεμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο «. δεν αποφάσισε ότι ο καθ ου τελούσε σε πλάνη αναφορικά με το υψόμετρο του φυσικού συνεχόμενου εδάφους» (λόγος έφεσης 7), παραλείποντας κιόλας να καταλήξει σε σωστές εξακριβώσεις «. από την τεθείσα ενώπιον του μαρτυρία» [λόγος έφεσης 8] (οι περικοπές είναι αυτούσιες όπως και όσες έπονται).
Αξιολογήσαμε στην πλήρη τους μορφή όσα μας τέθηκαν.
Το ίδιο και τις αγορεύσεις των ευπαίδευτων δικηγόρων.
Προέχει, σε αυτό το στάδιο, η ενασχόληση με τις δύο προδικαστικές ενστάσεις που ήγειρε διαζευκτικώς στο περίγραμμα του το Ενδιαφερόμενο Μέρος (καλώντας μας συγχρόνως να απορρίψουμε την έφεση ως απαράδεκτη), και δη, πρώτον, περί έλλειψης έννομου συμφέροντος τού Εφεσείοντα στην καταχώριση της Προσφυγής 1109/12 και δεύτερον, περί εξάλειψης τού όποιου αρχικώς υπάρχοντος έννομου συμφέροντος μια και «. αυτό ακολούθως έχει εκλείψει, λόγω της αποδοχής της προσβαλλόμενης πράξης .».
Μας βρίσκουν αποκλίνοντες οι θέσεις του Ενδιαφερόμενου Μέρους.
Αμφότερες οι προδικαστικές ενστάσεις κρίθηκαν και απορρίφθηκαν στην Πρωτόδικη Απόφαση (στις σελίδες 9-14), για πολύ συγκεκριμένους και λεπτομερείς λόγους, οι οποίοι δεν απαρτίζουν εδώ αντικείμενο αντέφεσης. Τούτου δοθέντος - και στην απουσία άλλων λόγων που θα μπορούσαν να κατατείνουν προς άλλη θεώρηση στη βάση των γεγονότων και περιστάσεων της υπόθεσης, οι προδικαστικές ενστάσεις τού Ενδιαφερόμενου Μέρους δεν μπορούν να εξεταστούν, με τη σχετική πρωτόδικη κρίση να παραμένει συνακολούθως αλώβητη (Δημοκρατία ν. Γεωργίου και Άλλων (2012) 3 Α.Α.Δ. 311, 314, Χαραλάμπους ν. Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (2012) 3 Α.Α.Δ. 59, 68).
Επανερχόμαστε στα των λόγων έφεσης.
Ένεκα του περιεχομένου και αντικειμένου τους, θα εξετάσουμε ξεχωριστώς τον λόγο έφεσης 1 και ακολούθως, σωρευτικώς, τους λόγους έφεσης 2-8.
Για τον λόγο έφεσης 1 (περί μεροληψίας των Εφεσίβλητων), παρατηρούμε πως, από τα γεγονότα, τίποτα δεν προκύπτει που να δικαιολογεί τη μομφή. Απεναντίας. Ό,τι φαίνεται να εισηγείται σχετικώς ο Εφεσείων επικεντρώνεται, αντί στη νομιμότητα της Πολεοδομικής Άδειας - κάτι που συνιστούσε ζητούμενο στην Προσφυγή 1109/12 - εστιάζεται σε ισχυρισμούς που καταπιάνονται με φερόμενα προγενέστερες ενέργειες και πράξεις του Ενδιαφερόμενου Μέρους, κάτι ανεπίτρεπτο υπό τις περιστάσεις αφού αποκλειστικό επίμαχο θέμα στο πλαίσιο του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας (με υπόψη το αντικείμενο της Προσφυγής 1109/12), ήταν η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και όχι οι όποιες προηγούμενες παράνομες ενέργειες ή και πράξεις του Ενδιαφερόμενου Μέρους (Στόρεϋ ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 543, 546-547, Κωνσταντίνου ν. Δήμου Λάρνακας, Υποθ. Αρ. 875/98, ημ. 10.2.00).
Ο Εφεσείων δεν κατόρθωσε να δώσει πειστικούς λόγους ως προς το γιατί θα πρέπει να οδηγηθούμε σε διαφορετικά συμπεράσματα από εκείνα στα οποία προέβη το Πρωτόδικο Δικαστήριο - και ορθώς - επί της υπό ανάλυση πτυχής. Ουδεμία μεροληψία των Εφεσίβλητων καταδείχθηκε από τον Εφεσείοντα, πόσω μάλλον σε επίπεδο ικανοποιητικής βεβαιότητας, είτε από τα στοιχεία του Διοικητικού-Πολεοδομικού Φακέλου (Τεκμήριο 1 στην πρωτόδικη διαδικασία), είτε διά ασφαλών συμπερασμάτων από την ύπαρξη τέτοιων στοιχείων (Κλεάνθους και Άλλων ν. Δημοκρατίας, Α.Ε 22/13, ημ. 8.5.20, ECLI:CY:AD:2020:C148, Christou v. The Republic (1980) 3 C.L.R 437, 449-453).
Δεν επιτρέπεται παρέμβαση μας στην περί ης ο λόγος πρωτόδικη κρίση.
Ο λόγος έφεσης 1 απορρίπτεται.
Προχωρούμε στους λόγους έφεσης 2-8.
Δεν συγκλίνουμε με τις εκεί θέσεις του Εφεσείοντα.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο σωστά είναι που θεώρησε, κατά τα όσα τού παρουσιάστηκαν ως μαρτυρικό και άλλο υλικό, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν προϊόν δέουσας έρευνας εκ πλευράς Εφεσίβλητων και ληφθείσα εντός των παραμέτρων της ευχέρειας τους (Παπουτέ και Άλλης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 112/15, ημ. 10.7.22, ECLI:CY:AD:2022:C301, Γιωργαλλής ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 125/15, ημ. 4.7.22, ECLI:CY:AD:2022:C282, Λάμπρου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 79, 90).
Εξηγούμε.
Οι Εφεσίβλητοι πριν εκδώσουν την Πολεοδομική Άδεια, διεξήγαγαν εκτενή (χρονικώς και ουσιαστικώς), έρευνα κατά την οποία, στρέφοντας την προσοχή σε καθετί που θα ήταν δυνατόν να είναι σχετικό, έλαβαν χώραν σειρά αυτοψιών από μέρους τους σε σχέση προς τους τοίχους αντιστήριξης προπαντός για τα κατά μήκος του συνόρου με το τεμάχιο 271, την υπό ανέγερση οικοδομή, τις επιχωματώσεις και εκσκαφές και τον κατάλληλο υπολογισμό του αρχικού φυσικού εδάφους. Ειδικότερα, σε ό,τι σχετίζεται προς τους τοίχους αντιστήριξης, οι Εφεσίβλητοι, ως εκ της μη ικανοποίησης των νομοθετικών προϋποθέσεων προς τα ήδη υποβληθέντα σχέδια, αρνούνταν να εκδώσουν την Πολεοδομική Άδεια, προχωρώντας στην έκδοση της - και μάλιστα υπό όρους ώστε να διασφαλιστεί πως η ανάπτυξη τού αφορώντος τεμαχίου γης θα προχωρούσε κατά τις προβλέψεις της νομοθεσίας - μόνο όταν ικανοποιήθηκαν ότι τα τροποποιημένα σχέδια ήσαν σύμφωνα προς τον νόμο, υποβάλλοντας στην πορεία τούς Εφεσίβλητους (και εκ των πραγμάτων) σε μια όντως απαιτητική (εξ απόψεως χρόνου και δαπάνης) διαδικασία.
Εκτός αυτού, στην προκειμένη, όσα συναφώς προέταξε ο Εφεσείων για τις ενέργειες και πράξεις των Εφεσίβλητων για την τοιχοποιία, το υψόμετρο τού φυσικού συνεχόμενου εδάφους και ούτω καθεξής, αφορούσαν σε τεχνικής φύσεως ζητήματα τα οποία οι Εφεσίβλητοι, με την επικουρία πραγματογνωμόνων, διερεύνησαν επισταμένως έως ότου καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση. Τούτο, εκπηγάζει και από τα στοιχεία του Διοικητικού-Πολεοδομικού Φακέλου/Τεκμήριο 1 και από όσα άλλα συγκρότησαν πρωτοδίκως ρητές (ή και συναγόμενες) παραδοχές των μερών.
Επομένως, με δοσμένο ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συναπάρτισε κρίση των Εφεσίβλητων επί τεχνικής φύσεως ζητημάτων, καλώς το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέληξε πως η επίδικη διοικητική απόφαση δεν μπορούσε να ελεγχθεί δικαστικώς διότι δεν εντοπίστηκε εκεί πλάνη περί τα πράγματα ή κακή ενάσκηση της διακριτικής ευχέρειας των Εφεσίβλητων.
Κατ' ακολουθίαν, υπό τις συνθήκες, δεν θα μπορούσε λελογισμένως να αναμενόταν από το Πρωτόδικο Δικαστήριο - ή από το Ανώτατο Δικαστήριο - να προβεί, το ίδιο, σε μετρήσεις προς διαπίστωση των υψομετρικών διαφορών και άλλων τινών που απασχόλησαν τους Εφεσίβλητους στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, μετατρεπόμενο έτσι σε πραγματογνώμονα ή και σε (διά αντιθεσμικής) πρωτοβουλίας) υποκαταστάτη του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, αποβλέποντας τουτέστιν σε έλεγχο θεμάτων που ανάγονται αυστηρώς στη διοικητική λειτουργία. Τούτο δεν θα ήταν δεκτό λόγω του ότι θα εξέπιπτε των ορίων της αναθεωρητικής δικαστικής δικαιοδοσίας (Δήμος Τσερίου ν. Πετρίδη, Α.Ε. 27/15, ημ. 1.11.21, ECLI:CY:AD:2021:C494, GES (Global Environmental Solutions Ltd) v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 135/14, ημ. 7.6.21, ECLI:CY:AD:2021:C237).
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο επί του ζητήματος πέραν από το να παραπέμψουμε - με επίγνωση των αναπόφευκτων διαφοροποιήσεων στα αφορώντα γεγονότα - στην Sayer και Άλλης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1533/08, ημ. 30.8.12 (Παμπαλλής, Δ.), που ευστόχως ανέσυρε ο κ.Χατζηλούκας. Είπε εκεί το Ανώτατο Δικαστήριο, ότι:
«.........................................
Οι αιτητές πρόβαλαν επίσης ότι το ύψος της οικοδομής υπολογίστηκε λανθασμένα και ότι η μέτρηση δεν έγινε από το μέσο επίπεδο του συνεχόμενου εδάφους, παραπέμποντας επί του προκειμένου, στα αρχιτεκτονικά σχέδια όπου φαίνεται να υπάρχουν υψομετρικές διαφορές. Παραπονούνται επίσης οι αιτητές ότι το ύψος της επιχωμάτωσης είναι μεγαλύτερο από το επιτρεπόμενο. Αντίθετη, επί του προκειμένου, η θέση των καθ΄ων η αίτηση οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι οι μετρήσεις ήταν ορθές και έγιναν σύμφωνα με τη Δήλωση Πολιτικής και ότι οι οικοδομές προσαρμόζονται κλιμακωτά στη φυσική κλίση του εδάφους, περιλαμβανομένων των επιχωματώσεων που δεν ξεπερνούν το προβλεπόμενο όριο.
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω τα εν λόγω θέματα είναι τεχνικής φύσεως και το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται σ΄αυτά για να υποκαταστήσει το ρόλο της διοίκησης, αφού η τελευταία είναι γνώστης και κριτής των τεχνικών θεμάτων που περιλαμβάνονται σε μια υπόθεση. Σχετική επί του θέματος είναι η υπόθεση Σταυρινού ν. Δημοκρατίας, (1986) 3 Α.Α.Δ. 119.
Υπάρχει αυτός ο δικαστικός αυτοπεριορισμός γιατί ο δικαστής δεν είναι σε θέση να προβαίνει σε κρίση επί τεχνικών θεμάτων, και ταυτοχρόνως δεν πρέπει να παρεμποδίζεται η διαδικασία έγκρισης οικοδομών και να καθίσταται ο διοικητικός δικαστής ιεραρχικώς προϊστάμενος της εγκρίνουσας διοικητικής αρχής. Ο έλεγχος θεμάτων, αυτού του είδους, ασκείται μόνο όταν διαπιστωθεί πλάνη περί τα πράγματα ή υπέρβαση των ακραίων ορίων άσκησης της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση. Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε μετά από διεξαγωγή επαρκούς έρευνας και εντός του πλαισίου της άσκησης της διακριτικής εξουσίας των καθ΄ων η αίτηση.
...................................
Υπήρξε εισήγηση από πλευράς αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας. Εάν, προσθέτουν, γινόταν η αναγκαία έρευνα θα διαπιστώνοντο οι μεγάλες υψομετρικές διαφορές που υπάρχουν. Εισηγήθηκαν επίσης ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε στο φάκελο της υπόθεσης, πέραν της πολεοδομικής αδείας, το οποίο να υποδηλοί ότι η αίτηση έτυχε της αναγκαίας μελέτης και ότι έγιναν και επιτοπίως έλεγχοι. Σημείωσα πιο πάνω ότι δεν μπορώ να υπεισέρχομαι σε θέματα τεχνικής φύσεως, πλην, όμως, από το έντυπο της μελέτης που υπάρχει στο φάκελο της υπόθεσης, φαίνεται ότι λειτουργός των καθ΄ων η αίτηση εξέτασε τη μορφολογία του εδάφους και ανέφερε ότι πρόκειται για τεμάχιο με ομαλή ελαφρά κλίση. Ταυτοχρόνως, κατά την εξέταση της αίτησης, οι καθ΄ων η αίτηση είχαν διαβουλευθεί με άλλα τμήματα και υπηρεσίες χωρίς την προβολή οποιασδήποτε ενστάσεως.
......................................».
Συμφωνούμε με τα θέματα αρχής και την εφαρμογή τους στην ως άνω απόφαση, με τούτα, παρεμπιπτόντως, να ευθυγραμμίζονται και με πιο επίκαιρη νομολογία της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου (AGS Agrotrading Limited v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 10/15, ημ. 4.7.22, Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Δημοκρατία, Α.Ε. 107/15, ημ. 8.6.22, ECLI:CY:AD:2022:C238, Δήμος & Μαρία Φωτοβολταϊκά Λτδ, Α.Ε. 81/15, ημ. 1.3.22, ECLI:CY:AD:2022:C77).
Προσθέτως, για τα περί της θέσης του Εφεσείοντα πως κακώς το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αποφάσισε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας, επισημαίνουμε πως ο πρωτόδικος χειρισμός ήταν ο αρμόζων. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν επαρκώς αιτιολογημένη. Τούτο αναφύεται και από τον Διοικητικό-Πολεοδομικό Φάκελο/Τεκμήριο 1 και όσα έκρινε για αυτά - αποτελεσματικώς πάντως - το Πρωτόδικο Δικαστήριο.
Οι λόγοι έφεσης 2-8 απορρίπτονται.
Εν κατακλείδι.
Ουδείς των λόγων έφεσης ευσταθεί.
Προτού ολοκληρώσουμε, θεωρούμε πρέπον να προβούμε, με κάθε σεβασμό προς τους Εφεσίβλητους, σε μια παρατήρηση για την επιλογή τους - όχι εντούτοις του ευπαίδευτου δικηγόρου που αποπεράτωσε την ακρόαση εκ μέρους τους (με αυτόν να διασαφηνίζει προφορικώς κάποιες αφορώσες πτυχές) - να υιοθετήσουν οριζοντίως την αγόρευση που καταχώρισαν στο Πρωτόδικο Δικαστήριο αντί να παρουσιάσουν περίγραμμα αγόρευσης το οποίο να άπτεται ειδικώς και ευθέως των λόγων έφεσης και της συνοδευτικής τους αιτιολογίας. Δεν μας βρίσκει καθόλου σύμφωνους η μέθοδος αυτή αφού - όπως έγινε και στην ανά χείρας περίπτωση - τούτο καθιστά κατά κανόνα, ασύμμετρα εργώδη την παρακολούθηση τής επιχειρηματολογίας του διαδίκου που παρασπόνδησε (εδώ του Εφεσίβλητου) σε αντιστοιχία εκείνης του άλλου αντιδίκου (εν προκειμένω του Εφεσείοντα). Τέτοιοι χειρισμοί καλύτερα να αποφεύγονται.
Η έφεση απορρίπτεται.
Επιδικάζουμε έξοδα ύψους €2.500,00 υπέρ των Εφεσίβλητων και εναντίον του Εφεσείοντα.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ