|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ANASTASIS CARIOLOU ν. THE MUNICIPALITY OF KYRENIA AND OTHERS (1971) 3 CLR 455
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2022:A197
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(΄Εφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας αρ.11/2022)
19 Mαϊου, 2022
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/στές]
xxx AHMED
Εφεσείων/Aιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ,
1. ΑΝ.ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
2. ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Εφεσίβλητοι.
----------------------
Ν.Λοϊζου, για τον Εφεσείοντα.
Μ.Μαυρονικόλας, για Γεν.Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
-------------------------
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Πρωτοδίκως η προσφυγή του Εφεσείοντα/Αιτητή, υπηκόου Μπαγκλαντέζ και Αιτητή διεθνούς προστασίας, επί του διατάγματος κράτησης του, ημερ. 10.1.2022, το οποίο είχε εκδοθεί δυνάμει του ΄Αρθρου 9ΣΤ(2)(δ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν.6(Ι)/2000, απορρίφθηκε αφού εκρίθη βάσιμη προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας περί του εκπροθέσμου αυτής. Η Εφεσίβλητη/Δημοκρατία ισχυρίστηκε ότι στον Εφεσείοντα είχε γνωστοποιηθεί το διάταγμα κράτησης του στις 12.1.2022. Από την άλλη ο Εφεσείων ισχυρίστηκε (μετά από κάποιες διαφοροποιήσεις) ότι του γνωστοποιήθηκε στις 14.1.2022. Η διαφορά στις επιμέρους θέσεις των διαδίκων συναρτάται βεβαίως με το θέμα του εκπροθέσμου της προσφυγής, εφόσον με βάση τη γνωστοποίηση της 12.1.2022, η προσφυγή θα μπορούσε να καταχωρηθεί μέχρι τις 27.1.2022 και όχι στις 28.1.2022, ημερομηνία που ο Εφεσείων την καταχώρησε.
Θυμίζουμε ότι η προθεσμία καταχώρησης προσφυγής στο Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας επί διατάγματος κράτησης δυνάμει του ΄Αρθρου 9ΣΤ είναι αυτή των 15 ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησης της απόφασης και/ή της επίδοσης του διατάγματος. (βλ.΄Αρ.12Α(2)(θ) του περί ΄Ιδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, Ν.73(Ι)/2018).
Η ΄Εφεση, και στους 6 λόγους, έχει αντικείμενο ακριβώς αυτή την προσέγγιση και κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Γίνεται συγκεκριμένα εισήγηση ότι τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου έρχονται σε αντίφαση με το ενώπιον του υλικό και φάκελο και ότι λήφθηκε κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας (πρώτος και δεύτερος λόγος), ότι αδικαιολόγητα μετατοπίσθηκε το βάρος απόδειξης στους ώμους του Εφεσείοντα (τρίτος και τέταρτος λόγος), ότι υπήρξε παραβίαση των αρχών του δημοσίου και διοικητικού Δικαίου και της ορθής άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (πέμπτος και έκτος λόγος).
΄Ολοι οι λόγοι, εντασσόμενοι στο ίδιο πλαίσιο, θα εξεταστούν μαζί.
Για το θέμα του εκπροθέσμου είναι σημαντικό να λεχθεί ότι ο ίδιος ο Εφεσείων δια της αγόρευσης του πρωτοδίκως έθεσε για πρώτη φορά ότι το Διάταγμα γνωστοποιήθηκε σ΄αυτόν στις 12.1.2022, πλην όμως προέβαλε τη θέση ότι δεν του εξηγήθηκε για να προστατέψει τα δικαιώματα του και χωρίς υπογραφή πάνω σ΄αυτό.
Ο τρόπος γνωστοποίησης της έκδοσης του Διατάγματος ήταν η επιστολή ημερ.10.1.2022, (το ερυθρόν 36 εντός του διοικητικού φακέλου).
Πρέπει να πούμε ευθύς εξ αρχής ότι δεν συμφωνούμε με τη θέση της πλευράς του Εφεσείοντα ότι τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου έρχονται σε αντίφαση με το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου. ΄Ηταν καθόλα θεμιτό αλλά και επιβεβλημένο το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, μέρος του οποίου ήταν και το ερυθρό 36.
Θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε ολόκληρο το κείμενο της επιστολής αυτής από την αρμόδια αρχή προς τον Εφεσείοντα.
"AHMED xxx Date: 10 January 2022
Dear Sir/Madam,
You are hereby informed that since you are an applicant for international production, by virtue of the Refugee Law (2000-2020), and since the conditions laid down in paragraph (D), section 2, Article 9F, Refugee Law (2000-2020), I have proceeded with the issue of detention order dated 10/01/2022 against you. A copy of the order is hereby attached.
After an individual assessment of your case, your detention was considered necessary, because there is a risk of escape for the following reasons:
1. Because you have entered and remained for a long time illegally in the territory of the Republic.
2. And Because you were considered a prohibited immigrant by virtue of paragraph (K), section 1, Article 6, of the Aliens and Immigration Laws (1952-2021), you have been arrested and detention and deportation orders were issued against you, which were notified to you on 19/11/2021.
3. And Because from the day you entered the Republic until the day when the detention and deportation orders were issued against you, you had enough time to apply for international protection and you did not do so.
4. And Because you do not have a residence address.
5. And Because you have been arrested and detained for the purpose of your deportation, I consider that your application for International Protection was made in order to obstruct your repatriation process.
Please note that, you have the right to file a recourse before the International Protection Administrative Court of Cyprus against this decision within fifteen (15) days, under Article 146 of the Constitution of the Republic of Cyprus and Article 12Α(2)(θ) of the Establishment and Operation of the International Protection Administrative Court Laws of 2018 and 2020. Also, you have the right to apply for free legal aid, according to the Legal Aid Law."
Στην ως άνω επιστολή, κάτωθεν του ως άνω περιεχομένου, αναφέρονται και τα εξής:
«Η παρούσα επιστολή δόθηκε στον αλλοδαπό στις 12-01-22 και ώρα 12.25. Αφού του διάβασα και κατανόησε το περιεχόμενο της, υπέγραψε στην παρουσία μου.
Ημερ.12-01-22 Υπογραφή .ΧΧΧ, αριθμός αστυφύλακα ΧΧΧ»
Kατ΄αρχάς προέχει να λεχθεί πως το θέμα του εκπροθέσμου είναι άκρως σημαντικό και άπτεται ζήτημα δημοσίας τάξεως. Ως εκ της σπουδαιότητας του το θέμα εξετάζεται και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο. (Βλ. Δημοκρατία ν. Ματθαίου (1990)3(Δ) Α.Α.Δ. 2452). Εάν δε η προσφυγή κριθεί εκπρόθεσμη, δεν υφίσταται καν δικαιοδοσία στο Δικαστήριο να την εξετάσει. (Βλ. Γανωματής ν. Δημοκρατίας (2008)3 Α.Α.Δ. 133).
Για πράξεις, όπως η επίδικη, η προθεσμία αρχίζει βεβαίως από την ημέρα που αυτή περιήλθε σε γνώση του Εφεσείοντα. Σχετική παραπομπή μπορεί να γίνει στην Cariolou v. The Municipality of Kyrenia a.o. (1971) 3 C.L.R. 455 στην οποία τονίστηκε ότι η «γνώση» ενός επηρεαζόμενου, συνίσταται ακριβώς στη λήψη εκείνων των πληροφοριών ώστε να αντιληφθεί το λόγο της απόφασης και τις επιπτώσεις που δύναται να έχει σ΄αυτόν.
Στο ίδιο το ΄Αρθρο 9ΣΤ(8) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, η Διοίκηση έχει υποχρέωση «να ενημερώνει αμέσως και γραπτώς κάθε υπό κράτηση αιτητή, σε γλώσσα που ο τελευταίος κατανοεί είτε εύλογα θεωρείται ότι κατανοεί, για τους λόγους κράτησης του, για τις δικαστικές διαδικασίες των εδαφίων (6) και (7) και για τη δυνατότητα αίτησης περί δωρεάν νομικής αρωγής».
Όλα τα πιο πάνω συντελούνται με το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής. Αμφισβητήθηκε όμως η γνώση της αγγλικής γλώσσας από τον Εφεσείοντα με την προσφυγή του και το θέμα επαναφέρεται στην έφεση.
Πρώτα πρέπει να λεχθεί ότι δεν υπάρχει υποχρέωση των Αρχών για σύνταξη τέτοιων διαταγμάτων στη γλώσσα του Αιτητή. Ένα τέτοιο καθήκον θα ήταν δυσβάστακτο αλλά και πρακτικά μη εφαρμόσιμο, ενόψει του πολυάριθμου αλλά και του πολυεθνικού χαρακτήρα των αιτητών ασύλου, που εισέρχονται στην Κύπρο.
Ο Εφεσείων αναφέρεται σε χαμηλό επίπεδο γνώσης της αγγλικής εκ μέρους του. Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η ελάχιστη γνώση της αγγλικής σε συνδυασμό με την υπογραφή του Εφεσείοντα θεωρείται επαρκής γνώση.
Συνεπώς, εν τελευταία αναλύσει, όλα συγκλίνουν στο πραγματικό έρεισμα των γεγονότων της λήψης της επίδικης επιστολής και της υπογραφής του Εφεσείοντα, δηλαδή εάν την έλαβε, πώς την έλαβε και κατά πόσο την κατανόησε.
Επί της επιστολής αυτής η οποία απευθύνεται ονομαστικά στον Εφεσείοντα, υπάρχει η δήλωση κατανόησης, η υπογραφή καθώς και τα στοιχεία του αστυφύλακα (ο αριθμός του είναι αρκετός), δίπλα από την υπογραφή. Είναι σημαντικό πως ο αστυφύλακας δηλώνει ότι του διάβασε την επιστολή, αυτός την κατανόησε και την υπέγραψε στην παρουσία του.
Η εξωτερίκευση αυτή της πράξης της Διοίκησης με τα ως άνω χαρακτηριστικά η οποία φέρει και τη σχετική σφραγίδα, βάσει του τεκμηρίου της κανονικότητας και νομιμότητας των διοικητικών πράξεων είναι ισχυρή. Τα πιο πάνω, ήσαν αρκετά να κρίνουν ότι η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη. (Βλ. Κritiotis ν. Municipality of Paphos a.o. (1986)3(A) C.L.R. 322). Tο βάρος της απόδειξης ορθά κρίθηκε πρωτοδίκως ότι μετατοπίστηκε στους ώμους του Εφεσείοντα, να πείσει ότι αυτό δεν συνέβη. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. (Βλ. Hadjigavriel v. The Republic (1986)3(A) C.L.R. 52, και Πατάτας ν. Δημοκρατίας (1990)3(A) Α.Α.Δ. 248). Θεωρούμε περαιτέρω, πως οι εκάστοτε διαφορετικές θέσεις του Εφεσείοντα ενισχύουν τη θέση της Εφεσίβλητης, (όπως η διαφοροποιημένη θέση του για το πότε του δόθηκε η πιο πάνω επιστολή, ως καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση ότι δηλαδή αρχικά ισχυρίστηκε πως το επίδικο διάταγμα του εδόθη 12.1.2022 και αργότερα ότι του εδόθη στις 14.1.2022).
Προσθέτως, κρίνουμε πως τόσο η νομοθεσία, η κυπριακή και ευρωπαϊκή νομολογία, όσο και οι αρχές του Διοικητικού Δικαίου, όχι μόνο δεν παραβιάστηκαν ως η εισήγηση του Εφεσείοντα, αλλά αντιθέτως ακολουθήθηκαν προσηκόντως στην κρινόμενη υπόθεση.
Στην Κhlaifia a.o. v. Italy, Υπόθ.16483/12, 15.12.2016 έχουν λεχθεί στην παράγραφο 115 τα ακόλουθα:
"Paragraph 2 of Article 5 lays down an elementary safeguard: any person who has been arrested should know why he is being deprived of his liberty. This provision is an integral part of the scheme of protection afforded by Article 5: any person who has been arrested must be told, in simple, non-technical language that he can understand, the essential legal and factual grounds for his deprivation of liberty, so as to be able to apply to a court to challenge its lawfulness in accordance with paragraph 4 (see Van der Leer v. the Netherlands, 21 February 1990, § 28, Series A no. 170‑A, and L.M. v. Slovenia, cited above, §§ 142-43). Whilst this information must be conveyed "promptly", it need not be related in its entirety by the arresting officer at the very moment of the arrest. Whether the content and promptness of the information conveyed were sufficient is to be assessed in each case according to its special features (see Fox, Campbell and Hartley v. the United Kingdom, 30 August 1990, § 40, Series A no. 182, and Čonka, cited above, § 50)".
Σαφώς και τα πιο πάνω λεχθέντα έχουν ικανοποιηθεί εν προκειμένω. (Βλ. επίσης την Μ.Α. ν. Cyprus Υπόθ.41872/10, 23.7.2013).
Για τους λόγους που έχουν αναφερθεί πιο πάνω, η έφεση απορρίπτεται. Ενόψει της φύσης της υπόθεσης, ουδεμία διαταγή για έξοδα.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.