---

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

---

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

LOIS BUILDERS LIMITED ν. RAQUEL LIMITED κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 60/2012, 13/9/2019, ECLI:CY:AD:2019:A365

Kυπριακή Δημοκρατία, μέσω Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας, Yπουργείου Παιδείας ν. Φώτη Παπαφώτη (1997) 3 ΑΑΔ 191

Kυπριακή Δημοκρατία ν. Aμαρυλίδας Aνδρέου ΣεργίδουXριστοφόρου (2003) 3 ΑΑΔ 185

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ν. ΑΝΔΡΕΟΥ, Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 60/2012, 29/3/2019, ECLI:CY:AD:2019:C115

ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ν. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 759/2011, 21 Μαρτίου 2012

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

---

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

---

public Λιάτσος, Αντώνης Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Ψαρά-Μιλτιάδου, Τάσια Σωκράτους, Δώρα Σάντης, Νικόλας Ο Εφεσείων, xxx xxx Μιχαήλ, εμφανίζεται προσωπικά. Τατιάνα Ιακωβίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2022-03-04 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΜΙΧΑΗΛ v. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 66/2015, 4/3/2022 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2022:C88

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 66/2015)

 

4 Μαρτίου, 2022

 

[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ,

ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]

 

XXX XXX ΜΙΧΑΗΛ,

Εφεσείων-Αιτητής,

v.

 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,

Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η Αίτηση.

____________________

 

Ο Εφεσείων, xxx xxx Μιχαήλ, εμφανίζεται προσωπικά.

Τατιάνα Ιακωβίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους.

____________________

 

ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.:  Την  ομόφωνη  απόφαση  του  Δικαστηρίου θα

δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.

____________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.:  Ο εφεσείων, δυνάμει πωλητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 18.12.2006, αγόρασε από τον Κυπριακό Οργανισμό Αναπτύξεως Γης, (ο Οργανισμός), καινούργια κατοικία επί του τεμαχίου 1XX0 της οδού xxx στο Κίτι.  Στις 21.12.2012, υπέβαλε αίτηση, την οποία κατέθεσε στο Κέντρο Εξυπηρέτησης του Πολίτη στη Λάρνακα, για να τού δοθεί η ειδική χορηγία που προβλέπεται από τον περί Ειδικής Χορηγίας (Αγορά ή Ανέγερση Κατοικίας) Νόμο του 2006, (Ν. 91(Ι)/2006), (όπως αυτός έχει τροποποιηθεί), (ο «Νόμος»).  Η αίτησή του παραλήφθηκε από την αρμόδια Υπηρεσία Χορηγιών και Επιδομάτων, (η Υπηρεσία), στις 10.1.2013. Αφού εξετάστηκε, απορρίφθηκε και ειδοποιήθηκε, σχετικά, ο εφεσείων, με επιστολή ημερομηνίας 22.1.2013.  Με αυτήν, ο εφεσείων πληροφορείτο, μεταξύ άλλων, τα εξής:-

 

«α)  Σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Ειδικής Χορηγίας (Ανέγερση ή Αγορά Κατοικίας) Νόμου, η ειδική χορηγία παραχωρείται για κτήρια για τα οποία έχει κατατεθεί στην 'αρμόδια αρχή' δεόντως συμπληρωμένη αίτηση για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας (ή άδειας οικοδομής όπου δεν απαιτείται η εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας) μετά την 1^η Μαΐου 2004.

 

β)  Με βάση τα στοιχεία που έχετε δηλώσει στην αίτησή σας καθώς και τα συνημμένα σ'  αυτήν δικαιολογητικά έγγραφα, η πιο πάνω πρόνοια του Νόμου δεν πληρούται, καθώς η αίτηση για την εξασφάλιση της υπ' αριθμό ΛXΡ/0XXX3/2004 πολεοδομικής άδειας υποβλήθηκε στην αρμόδια αρχή πριν την 1^η Μαΐου 2004 και συγκεκριμένα στις 30.4.2004.

 

2.  Υπό το φως των πιο πάνω, η αίτησή σας για παραχώρηση ειδικής χορηγίας δεν μπορεί να εγκριθεί.»

 

 

Στις 4.4.2013, ο εφεσείων καταχώρισε, προσωπικά, την προσφυγή αρ. 589/2013, με την οποία προσέβαλε τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης της Υπηρεσίας, στη βάση ότι αυτή ενήργησε «χωρίς τη δέουσα έρευνα και προσοχή».  Η προσφυγή απορρίφθηκε, οπότε ο εφεσείων καταχώρισε την υπό εξέταση έφεση, την οποία, όπως και την προσφυγή προηγουμένως, χειρίστηκε ο ίδιος προσωπικά.  Το Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη τα σχετικά γεγονότα, έκρινε ότι η απόρριψη της προσφυγής ήταν αναπόφευκτη.  Βασίστηκε, προς τούτο, ειδικά στο γεγονός που ο ίδιος ο εφεσείων παρέθεσε στην αίτησή του για την ειδική χορηγία, ότι η σχετική αίτηση για πολεοδομική άδεια είχε υποβληθεί στις 30.4.2004.  Επομένως, δεν είχε τηρηθεί η απαίτηση στην επιφύλαξη του άρθρου 3(1)(γ) του Νόμου, ότι αυτή έπρεπε να είχε υποβληθεί μετά την 1^η Μαΐου 2004.

 

Ο εφεσείων, με τρεις λόγους έφεσης, προσβάλλει την πιο πάνω απόφαση του εκδικάσαντος Δικαστηρίου.  Κατ'  αρχάς, εισηγείται ότι εσφαλμένα αυτό αποφάσισε χωρίς να λάβει υπόψη του την πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεση Ανδρέου ν. Υπουργείου Οικονομικών, Προσφυγή Αρ. 759/2011, 21.3.2012, για το ίδιο θέμα. Επιπρόσθετα, εισηγείται ότι παραβιάστηκε το ΄Αρθρο 28 του Συντάγματος, δημιουργώντας δυσμενή διάκριση σε βάρος του, αφού, στην περίπτωση άλλου προσώπου, το οποίο κατονομάζει στην αίτησή του για ειδική χορηγία, είχε εγκριθεί αίτηση, όπως η δική του.  Τέλος, προβάλλει και την εισήγηση ότι η Υπηρεσία, ενεργώντας καθ'  υπέρβαση εξουσίας, «για το ίδιο συγκρότημα κατοικιών έβαλε αιτήσεις 30/04/2004 και για κάποιους για να τους ευνοήσει 01/05/2004 για να δικαιούνται την χορηγία».

 

΄Οπως γίνεται αντιληπτό, καθοριστικές για την τύχη της έφεσης είναι οι πρόνοιες του άρθρου 3(Ι)(γ)[1] του Νόμου, ο οποίος δημοσιεύτηκε στις 28.4.2006, αλλά τού δόθηκε αναδρομική ισχύ από 1.5.2004.  Αυτές, βασικά, καθορίζουν ότι η ειδική χορηγία δίδεται σε σχέση με κτήρια τα οποία προορίζονται για διαμονή.  Στην επιφύλαξη, όμως, τίθενται, ως προϋπόθεση για την παραχώρησή της, και τα εξής:-

 

«Νοείται ότι για τα κτίρια αυτά, πρέπει να έχει κατατεθεί δεόντως συμπληρωμένη αίτηση για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας μετά την 1^η Μαΐου 2004 στην 'αρμόδια αρχή' και στην περίπτωση κτιρίων, για τα οποία δεν απαιτείται η κατάθεση πολεοδομικής άδειας δυνάμει γενικού ή ειδικού διατάγματος βάσει του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου να έχει κατατεθεί στην 'αρμόδια αρχή' δεόντως συμπληρωμένη αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής μετά την 1^η Μαΐου, 2004.»

 

 

 

Το πιο πάνω νομικό πλαίσιο, σε συνδυασμό με τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου, δεν αφήνουν στον εφεσείοντα, και στο επίπεδο αυτό, περιθώρια επιτυχίας.  Συγκεκριμένα, στον εν λόγω φάκελο, υπάρχει σημείωμα ημερομηνίας 10.1.2013, το οποίο αποκαλύπτει ότι, για το κρίσιμο ζήτημα της ημερομηνίας της κατάθεσης της αίτησης για έκδοση της πολεοδομικής άδειας αναφορικά με την κατοικία του εφεσείοντος, η Υπηρεσία ζήτησε και έλαβε σχετική πληροφόρηση από το Τμήμα Πολεοδομίας Λευκωσίας.  Σύμφωνα με αυτήν, η υπό αναφορά αίτηση κατατέθηκε στις 30.4.2004.  ΄Οπως δε αναφέρεται, χαρακτηριστικά, το πιο πάνω γεγονός καταγράφεται, συγκεκριμένα, από τον εφεσείοντα στην αίτησή του για παραχώρηση της ειδικής χορηγίας, υπό τον τίτλο «Στοιχεία Κατοικίας».  Επιπρόσθετα, τούτο επιβεβαιώνεται από τη σχετική Γνωστοποίηση Χορηγήσεως Πολεοδομικής ΄Αδειας της Πολεοδομικής Αρχής.  Υπό το φως, λοιπόν, των πιο πάνω γεγονότων, ορθά κρίθηκε από το Δικαστήριο ότι η απόρριψη της αίτησης του εφεσείοντος ήταν αναπόφευκτη. 

 

Αναφορικά με την κατ' ισχυρισμό άνιση μεταχείριση του εφεσείοντος, υπό το φως της δήθεν έγκρισης παρόμοιου αιτήματος από την Υπηρεσία άλλου αγοραστή κατοικίας από τον Οργανισμό, επισημαίνεται ότι αυτό δεν ισχύει.  H αίτηση για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση της κατοικίας του προαναφερθέντος αγοραστή είχε υποβληθεί στην αρμόδια αρχή μετά την 1.5.2004, ως απαιτείτο από το Νόμο.  Το γεγονός τούτο επιβεβαιώθηκε στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Ανδρέου, Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 60/2012, 29.3.2019.  Πρόσθετα, σημειώνεται ότι, στην πιο πάνω αναθεωρητική έφεση, έγινε δεκτή η έφεση της Δημοκρατίας και επικυρώθηκε η προσβληθείσα, πρωτοδίκως, με την προαναφερθείσα προσφυγή αρ. 759/2011, απόφαση της Υπηρεσίας, με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση με παρόμοια γεγονότα με αυτά της υπό αναφορά αίτησης του εφεσείοντος.

 

Τέλος, επισημαίνεται ότι, στην προκείμενη περίπτωση, η Υπηρεσία ήταν δέσμια απέναντι στο Νόμο και, ειδικά, όσον αφορά την επιφύλαξη του άρθρου 3(1)(γ).  Επομένως, δεν ήταν επιτρεπτό αυτή να αποστεί από την ειδική πρόνοιά της, αναφορικά με το χρόνο κατάθεσης της σχετικής αίτησης για πολεοδομική άδεια, κατά την εξέταση της αίτησης του εφεσείοντος, την οποία ορθά απέρριψε.  ΄Οπως παρατηρείται, σχετικά, στη Δημοκρατία ν. Ανδρέου, ανωτέρω:-

 

«Στην προκείμενη περίπτωση, η υπηρεσία ήταν δέσμια απέναντι στο Νόμο και δεν ήταν, επομένως, επιτρεπτό αυτή να αποστεί από τις σχετικές πρόνοιές της, κατά την εξέταση του αιτήματος του εφεσίβλητου.  Συνακόλουθα, δεν είναι δυνατό, για τον εφεσίβλητο, αυτός, αφενός, να επιδιώκει τα ωφελήματα που πηγάζουν από την τήρηση της πρόνοιας του άρθρου 3(1) του Νόμου αναφορικά με το χρόνο υποβολής της πολεοδομικής αίτησης και, αφετέρου, να επιζητεί, ουσιαστικά, να απαλλαγεί από τη συγκεκριμένη νομική υποχρέωση, επικαλούμενος άλλη ανόμοια περίπτωση, (βλ. Δημοκρατία ν. Χριστοφόρου (2003) 3 Α.Α.Δ. 185 και Παιονίδου ν. Δημοκρατίας (2012) 3 Α.Α.Δ. 405).  Επιπρόσθετα, επισημαίνεται ότι, κατά πάγια νομολογία, η λήψη παράνομων διοικητικών αποφάσεων δεν είναι επιτρεπτή, έστω και κατ'  επίκληση της αρχής της καλής πίστης, η οποία ήταν ένα στοιχείο επί του οποίου βασίστηκε η πρωτόδικη απόφαση, (βλ. Δημοκρατία ν. Παπαφώτη (1997) 3 Α.Α.Δ. 191, σελίδα 196).  Επομένως, ο δεύτερος λόγος έφεσης ευσταθεί, εφόσον η απόρριψη της αίτησης του εφεσίβλητου ήταν αναπόφευκτη, αφού δεν ικανοποιείτο η επιφύλαξη του άρθρου 3(1) του Νόμου.»

 

 

 

Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.  Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των εφεσίβλητων και εναντίον του εφεσείοντος, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €1.500,00.

 

 

 

                                                     Α.Ρ. Λιάτσος, Δ.

 

 

                                                     Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.

 

 

                                                     Τ. Ψαρα-Μιλτιάδου, Δ.

 

 

                                                     Δ. Σωκράτους, Δ.

 

 

                                                     Ν. Σάντης, Δ.

 

 

/ΜΠ