|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:C495
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Εφεση Αρ. 9/2015)
1 Νοεμβρίου, 2021
[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ,
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
PAVILION RESTAURANT NIGHT SPOT LTD,
Εφεσείοντες,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΑΚΑΤΑΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητου.
____________________
Αχ. Δημητριάδης και Μ. Ξιαρή, για Λέλλος Π. Δημητριάδης Δικηγορικό Γραφείο ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες.
Σπ. Χριστοδούλου (κα) και Μ. Ζακκέου (κα) για Απόστολος Ντορζής & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Εφεσίβλητο.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Ο Εφεσίβλητος, Δήμος Λακατάμιας, νομιμοποιείται στην επιβολή φόρου θεάματος σε όσες επιχειρήσεις παρουσιάζουν, εντός των ορίων του, μεταξύ άλλων, μουσικό θέαμα. Στα πλαίσια αυτά, επέβαλε, σε διάφορες ημερομηνίες, τον υπό αναφορά φόρο στους Εφεσείοντες, οι οποίοι λειτουργούσαν, κατά τον ουσιώδη χρόνο, μουσικοχορευτικό κέντρο. Οι τελευταίοι, παρέλειψαν να τον καταβάλουν και, ως αποτέλεσμα, καταχωρήθηκαν εναντίον τους, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, τέσσερις αγωγές.
Στις 11.6.2012 οι δικηγόροι των Εφεσειόντων απέστειλαν επιστολή προς τον Εφεσίβλητο, προκειμένου να λάβει απόφαση ότι δεν οφείλουν οποιοδήποτε ποσό για φόρο θεάματος και/ή ότι οποιοσδήποτε φόρος έχει επιβληθεί είναι άκυρος ή και παράνομος. Η παράλειψη του Εφεσίβλητου να απαντήσει οδήγησε στην καταχώρηση προσφυγής, διά της οποίας οι Εφεσείοντες αξίωναν τις ακόλουθες θεραπείες:
«1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη και/ή άρνηση των Καθ΄ ων η Αίτηση να απαντήσουν στην αίτηση των Αιτητών ημερομηνίας 11/06/2012 για λήψη απόφασης ότι οι Αιτητές δεν οφείλουν την καταβολή οποιουδήποτε ποσού για Φόρο Θεάματος ή/και ότι οποιοσδήποτε φόρος έχει επιβληθεί είναι άκυρος ή/και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.
2. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/και παράλειψη των Καθ΄ ων η Αίτηση να ικανοποιήσουν την πιο πάνω αίτηση των Αιτητών είναι αντισυνταγματική, παράνομη, άκυρη και χωρίς έννομο αποτέλεσμα.
3. Έξοδα και ΦΠΑ.»
Εκκρεμούσης της προσφυγής, ο Εφεσίβλητος απάντησε, με επιστολή ημερομηνίας 3.9.2012 ως εξής:
«(α) Τα τεθέντα θέματα στις επιστολές σας ημερ. 11/06/2012 έχουν τεθεί επανειλημμένα από τους πελάτες σας και έχουν απαντηθεί με τελευταία απάντηση στις 26/07/2012. Απλά οι πελάτες σας συνεχώς ανακυκλώνουν τα ερωτήματα κάθε φορά που καταχωρείται αγωγή εναντίον των για φόρο θεάματος. Στην εν λόγω απάντηση αναφέρετο και οι πελάτες σας γνώριζαν την θέση των πελατών αφού έλαβαν τις αγωγές που αναφέρω στην πιο πάνω παράγραφο που αφορούσαν τις εκδηλώσεις με τους τραγουδιστές που αναφέρετε στις επιστολές σας ημερ. 11/06/2012.
(β) Οι πελάτες μου εμμένουν και επιβεβαιώνουν τις προηγούμενες αποφάσεις των ότι οι πελάτες σας οφείλουν τους επιβληθέντες σ΄ αυτούς φόρους θεάματος των εκδηλώσεων που αναφέρετε στην επιστολή και ότι η επιβολή των σχετικών φορολογιών έγινε καθ΄ όλα νόμιμα.
(β) Οι πελάτες μου εμμένουν και επιβεβαιώνουν προηγούμενες αποφάσεις των επί των θεμάτων τα οποία εγείρετε στις άνω επιστολές σας και όπως γνωρίζετε έχουν καταχωρήσει πριν την λήψη της επιστολής σας εναντίον των πελατών σας τις αγωγές με αρ. 1696/2012, 1697/2012, 1698/2012 με ημερομηνία καταχώρησης την 09/03/2012 και επίδοσης την 18/05/2012 και την αγωγή με αρ. 2429/2012 ημερομηνία καταχώρησης 9/4/2012 και ημερομηνία επίδοσης 18/5/2012 γεγονός που καταδεικνύει την θέση των επί των εγερθέντων θεμάτων.»
Υπό το φως των πιο πάνω δεδομένων, κρίθηκε πρωτοδίκως ότι η απάντηση ημερομηνίας 3.9.2012 δεν άφηνε περιθώρια επιτυχίας σε σχέση με το πρώτο αιτητικό της προσφυγής, το οποίο κατέστη άνευ αντικειμένου. Αναφορικά με το δεύτερο αιτητικό, αποφασίστηκε ότι αυτό που ουσιαστικά επιδιώκετο, ήταν η συγκαλυμμένη αναθεώρηση της επιβληθείσας, σε προηγούμενο στάδιο, φορολογίας, κατά τρόπο απαράδεκτο, δεδομένου ότι οι Εφεσείοντες δεν είχαν αμφισβητήσει εμπροθέσμως την διοικητική πράξη και/ή απόφαση για επιβολή φόρου θεάματος σε αυτούς. Περαιτέρω, σε ό,τι αφορούσε την κατ΄ ισχυρισμό παράλειψη του Εφεσίβλητου να ικανοποιήσει το αίτημα των Εφεσειόντων, το πρωτόδικο Δικαστήριο τόνισε ότι τέτοια ενέργεια δεν επιβάλλεται από το Νόμο και συνεπώς η όποια παράλειψη δεν ανάγεται σε άρνηση οφειλόμενης ενέργειας, ούτως ώστε να είναι βάσιμη η προσβολή της με αίτηση ακύρωσης.
Στη βάση των πιο πάνω, η προσφυγή οδηγήθηκε σε απόρριψη.
Οι ενώπιόν μας λόγοι έφεσης, πέντε στο σύνολό τους, έχουν, ουσιαστικά, ως κοινή συνισταμένη την αμφισβήτηση της επιβολής φόρου θεάματος στους Εφεσείοντες. Με δεδομένη αυτή τη θέση προβάλλεται, επικουρικά, ότι η εκπρόθεσμη αμφισβήτηση του εν λόγω φόρου δεν στερούσε από τους Εφεσείοντες του δικαιώματος προβολής της αξίωσης για ανάκλησή του και την προώθηση, σε αυτό το στάδιο, ισχυρισμών για παραβίαση συνταγματικών τους δικαιωμάτων.
Η έφεση, στο σύνολό της, είναι θνησιγενής. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αντίκρυσε στη σωστή του διάσταση το όλο ζήτημα. Αφενός, η απάντηση, έστω και καθυστερημένα, στην επιστολή ημερομηνίας 11.6.2012, καθιστούσε το πρώτο αιτητικό της προσφυγής χωρίς αντικείμενο (Πίτσιλλος v. Υπουργού Συγκοινωνιών & ΄Εργων (2000) 3 ΑΑΔ 777) και, αφετέρου, όπως και ο ευπαίδευτος συνήγορος των Εφεσειόντων ευθαρσώς τοποθετήθηκε ενώπιόν μας, οι Εφεσείοντες δεν καταχώρησαν οποιαδήποτε προσφυγή εναντίον της επιβληθείσας σε αυτούς φορολογίας εμπρόθεσμα, προκειμένου να την αμφισβητήσουν και να αξιώσουν ακύρωσή της. Ο χρόνος για τον πιο πάνω σκοπό παρήλθε, το δε ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος δεν παρέχει τη δυνατότητα σε διοικούμενο να προσβάλει πράξη της διοίκησης, για την οποία είχε την ευκαιρία προς τούτο, πλην όμως παρέλειψε να ενεργήσει εγκαίρως.
Υπό το πρίσμα των πιο πάνω, στερείται ερείσματος το παράπονο των Εφεσειόντων ότι δεν είχαν στη διάθεσή τους ένδικο μέσο προς αμφισβήτηση της επιβληθείσας σε αυτούς φορολογίας. Ούτε μπορεί να γίνεται επίκληση σε αυτό το στάδιο και με δεδομένη την παράλειψη των Εφεσειόντων να διεκδικήσουν εμπρόθεσμα θεραπεία, σε παραβίαση του δικαιώματός τους σε δίκαιη δίκη ή αποτελεσματική θεραπεία.
Προβάλλουν, περαιτέρω, οι Εφεσείοντες ότι στην επιστολή τους ημερομηνίας 11.6.2012 περιλαμβάνονται νέα στοιχεία περί λανθασμένης εφαρμογής των σχετικών νομοθετικών διατάξεων ως προς την επιβολή και είσπραξη του υπό κρίση φόρου θεάματος. Εισηγούνται, ουσιαστικά, ότι η επιστολή του Εφεσίβλητου ημερομηνίας 3.9.2012 συνιστά νέα εκτελεστή διοικητική πράξη και όχι βεβαιωτική των προηγούμενων αποφάσεων για επιβολή της φορολογίας.
Δεν είναι της παρούσης βεβαίως η εξέταση του πιο πάνω ισχυρισμού. Οι Εφεσείοντες, εάν έκριναν ότι η υπό αναφορά επιστολή ημερομηνίας 3.9.2012 δεν συνιστούσε βεβαιωτική πράξη, αλλά εκτελεστή, αφού κατά τη θέση τους λήφθηκε μετά από νέα έρευνα και εξέταση νέων στοιχείων, όφειλαν να προχωρήσουν στην καταχώρηση προσφυγής εντός της προβλεπομένης προθεσμίας των 75 ημερών από την γνωστοποίηση σε αυτούς της εν λόγω επιστολής, προκειμένου να προωθήσουν τους όποιους ισχυρισμούς τους ενώπιον του αρμόδιου Δικαστηρίου.
Η ενώπιόν μας έφεση είναι, με όλο το σεβασμό, εκδήλως αβάσιμη και απορρίπτεται με έξοδα καθοριζόμενα στις €3000 εις βάρος των Εφεσειόντων.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Γ. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
ΣΦ.