|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:C125
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 148/2013)
15 Απριλίου, 2020
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΓΙΑΣΕΜΗ,
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/στές]
ΠΡΙΝΟΣ ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα/Αιτήτρια,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Εφεσίβλητων/Καθ'ων η αίτηση.
Γ. Δημητρίου (κα) για Ανδρέας Β. Ζαχαρίου & Σία ΔΕΠΕ, για την Εφεσείουσα.
Θ. Χατζηλούκας, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Εφεσιβλήτους.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Πρωτοδίκως αποφασίστηκε ότι η δημοσιοποίηση των τιμών πώλησης των προϊόντων της εφεσείουσας δεν θεωρείται εκτελεστή διοικητική πράξη.
Η εφεσείουσα διατηρεί επιχείρηση φρουταρίας στις επαρχίες Λευκωσίας και Λάρνακας. Στα πλαίσια των εξουσιών που παρέχονται με βάση τον περί Αναγραφής της Τιμής Πώλησης και της Μοναδιαίας Τιμής των Προϊόντων που Προσφέρονται στους Καταναλωτές Νόμο του 2000 (Ν. 112(Ι)/2000), λειτουργοί της Υπηρεσίας Ανταγωνισμού και Προστασίας του Υπουργείου Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού, επισκέφθηκαν, σε διάφορες ημερομηνίες, τα υποστατικά της εφεσείουσας με σκοπό να διαπιστώσουν κατά πόσο στα προϊόντα, αναγραφόταν η τιμή πώλησης τους. Στη συνέχεια είχαν προχωρήσει σε δημοσιοποιήσεις των εν λόγω τιμών στην ιστοσελίδα του Υπουργείου.
Η εφεσείουσα καταχώρισε προσφυγή εναντίον της τελευταίας δημοσιοποίησης, ημερ. 13 Οκτωβρίου 2011, αμφισβητώντας την εξουσία της Υπηρεσίας να δημοσιοποιεί τις εν λόγω τιμές. Η προβληθείσα προδικαστική ένσταση των εφεσιβλήτων περί μη εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης πράξης, έγινε αποδεχτή και η προσφυγή απορρίφθηκε.
Η εφεσείουσα με ένα μόνο λόγο έφεσης προσβάλλει την κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι «οι δημοσιοποιήσεις δεν συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά εκτελεστών διοικητικών πράξεων αφού με αυτές απλώς βεβαιώνεται ένα γεγονός - οι τιμές πώλησης προϊόντων συγκεκριμένων επιχειρήσεων - βάσει προηγηθείσας έρευνας που αποβλέπει γενικά σε ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού και δεν δημιουργεί οποιοδήποτε δικαίωμα ή υποχρέωση της αιτήτριας ως εσφαλμένη και αναιτιολόγητη».
Το πρωτόδικο δικαστήριο, όπως εισηγήθηκε η εφεσείουσα, παραγνώρισε το γεγονός ότι ως αποτέλεσμα της επίδικης πράξης προκλήθηκε οικονομική ζημιά, αφού οι πωλήσεις της μειώθηκαν περίπου 15%. Τούτο αποτελεί, όπως προτάθηκε, έννομο αποτέλεσμα που πλήττει δυσμενώς το έννομο συμφέρον της. Επίσης, παραπονείται η εφεσείουσα ότι δεν αιτιολογήθηκε η παράλειψη του δικαστηρίου να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης. Προβλήθηκε περαιτέρω ότι η προσβαλλόμενη πράξη δημοσιοποίησης των τιμών αποκαλύπτει δήλωση της βούλησης της διοίκησης και συνεπώς αποτελεί διοικητική πράξη.
Σύμφωνα με τη νομολογία εκτελεστή είναι η πράξη με την οποία δημιουργείται, τροποποιείται ή καταργείται μια νομική κατάσταση.
Όπως αναφέρθηκε στη Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 Α.Α.Δ. 26, 27:
″. . Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους.″
Στο σύγγραμμα Δίκαιον των Διοικητικών Διαφορών, του Μιχ. Δ. Στασινόπουλου, Έκδοση 4η, σελ. 170-171, σημειώνεται ότι:
″Χαρακτηριστικόν γνώρισμα της εκτελεστής διοικητικής πράξεως είναι ότι διά της εν αυτή περιεχομένης δηλώσεως βουλήσεως, καθορίζει δίκαιον, δηλαδή δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις, είτε κατά τρόπον γενικόν διά της θέσεως κανόνος δικαίου (κανονιστική πράξις), είτε κατά τρόπον ειδικόν εν τη ατομική περιπτώσει (ατομική πράξις). Ο τοιούτος καθορισμός δικαίου, ο οποίος αποτελεί στοιχείον της εννοίας της εκτελεστής διοικητικής πράξεως, ελλείπει από ωρισμένας δηλώσεις βουλήσεως των διοικητικών οργάνων, τας οποίας ονομάζομεν γενικώς «μη εκτελεστάς διοικητικάς πράξεις.″
Η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου περί μη εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης πράξης της διοίκησης, μας βρίσκει σύμφωνους. Ως εκ της δημοσιοποίησης των τιμών, που έγινε με τη δημοσίευση τους, ουδένα δικαίωμα της εφεσείουσας παραβιάστηκε, ούτε οποιαδήποτε υποχρέωση δημιουργήθηκε. Οι εφεσίβλητοι προέβησαν σε δημοσίευση των τιμών, πράξη η οποία δεν έχει δημιουργήσει οποιαδήποτε συνέπεια.
Το θέμα της ζημιάς το οποίο επικαλείται η εφεσείουσα δεν μεταβάλλει τη μη εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης πράξης αλλά, ενδεχομένως, άπτεται του έννομου συμφέροντος της.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα. Ποσό €3.000 ως έξοδα επιδικάζονται προς όφελος των εφεσιβλήτων και εναντίον της εφεσείουσας.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.