|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ΔΟΜΟΚΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. A. A. PILOTTOS LTD, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 99/12, 6/3/2018, ECLI:CY:AD:2018:A98
Πρέζας ν. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 549
ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ν. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ κ.α., ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 99/12, 16/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:C447
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2019:C263
AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 170/12
27 IOYNIOY 2019
[ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΛΙΑΤΣΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ Δ/ΣΤΕΣ]
XXX ΣΤΑΥΡΟΥ
ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ/Ε/Μ
ΚΑΙ
XXX ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ/ΑΙΤΗΤΗ
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
ΚΑΘ' ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ
--------------------
Χρ. Μιχαηλίδου (κα), για Εφεσείοντα/Ε.Μ., για Μ. Ηλιάδης και Συνεταίροι ΔΕΠΕ
Αχ. Αιμιλιανίδης με Ε. Μιτσή (κα), για Εφεσίβλητο
Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Καθ' ης η Αίτηση
-----------------------------------
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Το πρωτόδικο Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 27.7.2012 δικαίωσε τον Εφεσίβλητο και ακύρωσε την απόφαση ημερ. 9.4.2009 των Καθ' ων η Αίτηση με την οποία διορίστηκε στη θέση Κλινικού Ψυχολόγου, Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, ο Εφεσείων/Ε.Μ. Να σημειωθεί ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση και προηγουμένως, στις 19.1.2011, με την οποία δικαίωσε τον Εφεσίβλητο. Προχώρησε όμως σε κατοπινό στάδιο και την ακύρωσε ex debito justiciae με κοινή συναίνεση των διαδίκων όταν διαπιστώθηκε ότι δεν επιδόθηκε στον Εφεσείοντα.
Ο Εφεσείοντας καταχώρησε την παρούσα έφεση και προσβάλλει με πέντε λόγους την πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη. Στο στάδιο της ακρόασης απέσυρε τον πρώτο λόγο έφεσης και συνεπώς δεν θα απασχολήσει περαιτέρω. Ούτε ο τρίτος λόγος έφεσης θα μας απασχολήσει καθότι αναφέρεται στην πρώτη απόφαση ημερ. 19.1.2011 η οποία, ως έχει αναφερθεί, έχει ακυρωθεί και ως εκ τούτου δεν μένει οτιδήποτε απ' αυτήν προς εξέταση.
Οι λόγοι έφεσης αρ. 2 και 4 συνδέονται και συνεπώς θα συνεξετασθούν. Σύμφωνα με αυτούς, ο Εφεσίβλητος στερείτο έννομου συμφέροντος να προβάλλει ως λόγο ακύρωσης ότι ο Εφεσείων δεν κατείχε το προσόν που προβλέπετο στον όρο 3(2) του σχεδίου υπηρεσίας όταν και ο ίδιος δεν το κατείχε (2ος λόγος). Το πρωτόδικο Δικαστήριο επίσης έσφαλλε όταν έκανε δεκτά όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του και τα οποία "μαρτυρούσαν" ότι ο ίδιος ενεγράφη την 1.11.2007 στο Μητρώο Εγγραφής Επαγγελματικών Ψυχολόγων, ενώ για τον ίδιο δεν έκανε δεκτή την μαρτυρία (πιστοποιητικό) που βεβαίωνε ότι ο Εφεσίβλητος ενεγράφη στο Μητρώο στις 8.6.2007.
Η ευπαίδευτη συνήγορος για τον Εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι ο Εφεσίβλητος κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν ήτο εγγεγραμμένος στο Μητρώο αλλά ούτε και είχε κανένα πιστοποιητικό εγγραφής περί αυτού. Συνεπώς, με το λόγο ακύρωσης περί μη εγγραφής του Εφεσείοντα στο Μητρώο, ο Εφεσίβλητος αμφισβητούσε και τη δική του υποψηφιότητα, πράγμα ανεπίτρεπτο και/ή χωρίς να έχει έννομο συμφέρον αφού προσκρούει στο δόγμα της απαγόρευσης της ταυτόχρονης επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας. Όσον αφορά την προσκομισθείσα μαρτυρία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, είναι το παράπονο του Εφεσείοντα ότι ενώ δεν επετράπη η προσκόμιση μαρτυρίας για τον ίδιο ώστε να αποδείξει την εγγραφή στο μητρώο, ως ανωτέρω, αντίθετα στον Εφεσίβλητο επετράπη.
Αντίθετη, βεβαίως, είναι η προσέγγιση της άλλης πλευράς η οποία εισηγείται ότι στο διοικητικό φάκελο υπήρχε θετική μαρτυρία ότι ο Εφεσίβλητος είχε εγγραφεί στο μητρώο πριν τον ουσιώδη χρόνο, ενώ αντίθετα για τον Εφεσείοντα δεν υπήρχε. Πρόσθετα εισηγείται ότι δεν επιτρέπεται στον Εφεσείοντα, υπό την ιδιότητα του ως Ενδιαφερόμενο Μέρος, να παρεμβαίνει και να υποστηρίζει αντίθετα γεγονότα ή ισχυρισμούς απ' αυτούς που έχει αποδεχθεί ως αληθείς η διοίκηση.
Εξετάσαμε με προσοχή τα όσα σχετικά τέθησαν ενώπιον μας και κρίνουμε ότι αμφότεροι οι λόγοι έφεσης θα πρέπει να απορριφθούν. Όπως πολύ ορθά αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση, από μέρος του προσωπικού φακέλου του Εφεσίβλητου το οποίο παρουσιάστηκε ως Παράρτημα 9 στην ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση, φάνηκε ότι αυτός ενεγράφη στο Μητρώο Επαγγελματικών Ψυχολόγων με βάση το άρθρο 8.2.β (vii) του Νόμου, Ο Περί Εγγραφής Επαγγελματιών Ψυχολόγων Νόμος, Ν.68(I)/95 ως τροποποιήθηκε, στις 20.1.2007. Ο ουσιώδης χρόνος ήταν η 16.4.2007 και συνεπώς δεν παρουσιάζετο οποιοδήποτε πρόβλημα αναφορικά με την υποψηφιότητα του και ούτε τέθηκε τέτοιο ζήτημα από τους Καθ' ων η Αίτηση.
Εν συνεχεία, στις 5.10.2011, εξεδόθη εκ συμφώνου Διαταγή του Δικαστηρίου, με την οποία επιτρέπετο η παρουσίαση μαρτυρίας από όλους τους διαδίκους. Ως αποτέλεσμα ο Εφεσίβλητος καταχώρησε στις 20.10.11 Ένορκη Δήλωση του Προέδρου του Συμβουλίου Εγγραφής Ψυχολόγων Κύπρου στην οποία επισυνάπτεται πρακτικό του στο οποίο φαινόταν ότι ο Εφεσείων ενεγράφη στο Μητρώο την 1.11.2007.
Οι Καθ' ων η Αίτηση δήλωσαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 7.12.2011 ότι δεν επιθυμούν να παρουσιάσουν μαρτυρία. Στις 15.12.11 παρουσιάσθη χωρίς ένσταση εκ μέρους του Εφεσείοντα μια επιστολή ημερ. 17.11.2011 από τον κ. Λ.Χ., Πρόεδρο του άνω Συμβουλίου προς τον τότε συνήγορο του Εφεσείοντα. Σ' αυτήν, μεταξύ άλλων ονομάτων, αναφέρεται και το όνομα του Εφεσίβλητου και η ημερομηνία 8.6.2007 ως ημερομηνία έγκρισης για εγγραφή του στο Μητρώο του Συμβουλίου. Φαίνεται συνεπώς ότι δεν είναι ορθό το παράπονο του Εφεσείοντα ότι δεν του επιτράπη να παρουσιάσει την μαρτυρία που επιθυμούσε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Επίσης, και ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, καταλήγουμε ότι δεν έχει έρεισμα και η εισήγηση περί ελλείψει εννόμου συμφέροντος εκ μέρους του Εφεσίβλητου. Το ίδιο και η συνακόλουθη εισήγηση του περί αμφισβήτησης υπό του Εφεσίβλητου της δικής του υποψηφιότητας και αντίθετα προς το δόγμα της απαγόρευσης της ταυτόχρονης επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας. Περαιτέρω, σύμφωνα με τα στοιχεία που η ΕΔΥ είχε ενώπιον της δεν υπήρχε τρόπος καθορισμού της συγκεκριμένης ημερομηνίας εγγραφής του Εφεσείοντα στο Μητρώο ώστε να γίνει έλεγχος κατά πόσο η εγγραφή έγινε πριν ή μετά τον ουσιώδη χρόνο. Συμπεριελήφθη δε στον κατάλογο των υποψηφίων "εν αμφιβολία για τον ακριβή χρόνο εγγραφής του και στα πλαίσια αποφυγής λήψης απόφασης κατά διοικούμενου". Συνεπώς το πρωτόδικο Δικαστήριο όταν έλαβε υπόψη του τη μαρτυρία που προσκόμισε ο Εφεσίβλητος και με την οποία αποδείκνυε ότι ο Εφεσείων ενεγράφη μετά τον ουσιώδη χρόνο (16.4.2007), ήτοι την 1.11.2007 δεν ενήργησε κατά παράβαση της πιο πάνω αρχής ως ήτο η εισήγηση του Εφεσείοντα. Η βάση επί της οποίας στηρίζονται όλα τα πιο πάνω δεν είναι υπαρκτή. Προχωρώντας ακόμη ένα βήμα πιο κάτω παρατηρούμε ότι πολύ ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο επέλεξε ν' αποδεκτεί τη μαρτυρία η οποία προέρχετο από τον προσωπικό φάκελο του Εφεσίβλητου και η οποία βεβαίωνε την ημερομηνία εγγραφής του στο Μητρώο. Η σχετική βεβαίωση εγγραφής του έφερε ημερομηνία ανύποπτου χρόνου, ήτοι 20.1.2007, χρόνος πολύ προηγουμένως του ουσιώδους χρόνου που ήταν η 16.4.2007 εν αντιθέσει με αυτή που προσήγαγε ο Εφεσείων και έφερε ημερ. 17.11.2011 και την οποία ορθά απέρριψε.
Επίσης, πολύ ορθά παρατηρεί το πρωτόδικο Δικαστήριο σε σχέση με το πιστοποιητικό που παρουσίασε ο Εφεσείων ότι δεν μπορούσε να δώσει οιαδήποτε βαρύτητα σε στοιχείο που δεν ευρίσκετο ενώπιον του Διοικητικού Οργάνου, όπως κρίθηκε στην Ρούσος ν. Ιωαννίδης κ.α. (1993) 3 Α.Α.Δ. 549 και επί της οποίας στηρίχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Τα πιο πάνω οδηγούν στην απόρριψη των λόγων έφεσης 2 και 4 πλην όμως εγείρεται και θέμα δημόσιας τάξεως το οποίο το Δικαστήριο δύναται να εξετάσει σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας και αυτό αφορά το έννομο συμφέρον του Εφεσείοντα να προωθεί την παρούσα διαδικασία (Έφεση). Εδώ αποδεδειγμένα ο Εφεσείων στερείτο απαιτούμενου προσόντος που καθορίζετο στο σχέδιο υπηρεσίας και συγκεκριμένα το προβλεπόμενο στην υποπαράγρ. 2 της παραγρ. 3, ήτοι την κατοχή ιδιότητας Εγγεγραμμένου Ψυχολόγου δυνάμει του Περί Εγγραφής Επαγγελματιών Ψυχολόγων Νόμου, Ν.68(Ι)/95 όπως τροποποιήθηκε κατά τον ουσιώδη χρόνο που ήταν η 16.4.2007 σύμφωνα με την προκήρυξη των θέσεων στην Επίσημη Εφημερίδα στις 23.3.2007. Η άσκηση του δικαιώματος της Έφεσης δεν είναι απόλυτη, υπόκειται σε περιορισμούς δικονομικούς και ουσιαστικούς ένας εκ των οποίων είναι αναμφίβολα η συνύπαρξη έννομου συμφέροντος (βλ. Παπαθεοδώρου ν. Χαραλάμπους κ.α. Α.Ε. 99/12 ημερ. 16.10.2018 (απόφαση πλειοψηφίας)). Είναι υπό αυτή τη σκοπιά που εξετάζεται το συνταγματικό δικαίωμα του Εφεσείοντα της ελεύθερης πρόσβασης στο Δικαστήριο (Άρθρα 30 και 35 του Συντάγματος). Εάν επιτραπεί στον Εφεσείοντα η συνέχιση της Έφεσης με εξέταση του 5ου λόγου Έφεσης θα έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση αδικίας, εξόδων και απώλειας πολύτιμου δικαστικού χρόνου. Δεν θα πρέπει, αναπόφευκτα, να επιτραπεί στον Εφεσείοντα να προωθεί περαιτέρω την Έφεση του.
Εν όψει της άνω κατάληξης μας παρέλκει και η εξέταση της Αντέφεσης η οποία αποσκοπεί στην εξέταση λόγου ακύρωσης της διοικητικής πράξης, λόγω μη εξέτασης του από το πρωτόδικο Δικαστήριο, με πυρήνα την εσφαλμένη απόδοση μονάδων ως πείρα στον Εφεσείοντα ενώ αυτός δεν ενεγράφη στο Μητρώο Επαγγελματιών Ψυχολόγων.
Η Έφεση και Αντέφεση απορρίπτονται με €2.500 έξοδα για αμφότερες τις διαδικασίες προς όφελος του Εφεσίβλητου.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ
/γκ