|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2018:C472
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 263/12)
(Υπόθεση Αρ. 1714/10)
1 Νοεμβρίου, 2018
[Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΑΛΑΙΟΜΕΤΟΧΟΥ
Εφεσείοντες
ΚΑΙ
XXXXX ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗΣ
Εφεσίβλητος
---------
Π. Αγγελίδης με Αλ. Ελευθερίου, για εφεσείοντες.
Γ. Καραπατάκης, για εφεσίβλητο.
---------
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
[Ex-tempore]
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος είχε προσφύγει στο Δικαστήριο εναντίον της απόφασης των εφεσειόντων, με την οποία είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Κατά το στάδιο της ακρόασης της προσφυγής η εισήγηση του συνηγόρου των εφεσειόντων, ότι η προσφυγή, για γεγονότα που είχαν εξηγηθεί και δεν είναι του παρόντος, είχε απωλέσει το αντικείμενο της, έγινε αποδεχτή. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι «η υπόθεση έχει χάσει πλήρως το αντικείμενο της» και δεν μπόρεσε να προχωρήσει. Μετά από αυτό επιδίκασε ποσό €1.500 ως έξοδα υπέρ του εφεσιβλήτου.
Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν την ορθότητα της εν λόγω διαταγής του Δικαστηρίου.
Η έφεση αυτή ήρθη σήμερα για ακρόαση ενώπιον μας και κατά τη διάρκεια της μελέτης, διαπιστώσαμε ότι θα έπρεπε, με βάση τους περί Εφέσεων (Αναθεωρητική Δικαιοδοσία) Διαδικαστικούς Κανονισμούς του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1964, (2/1964), ο οποίος παραπέμπει σε πρόνοιες της Δ.35 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, να είχε προηγηθεί η εξασφάλιση άδειας από το Ανώτατο Δικαστήριο για την καταχώριση έφεσης η οποία να αφορά σε λανθασμένη εφαρμογή ή οδηγία του Δικαστηρίου αναφορικά με τα έξοδα.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων ευθαρσώς παραδέχθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε, πλην, όμως, υποστήριξε ο κ. Αγγελίδης, η προβολή οποιουδήποτε φραγμού στο να διεκδικήσει κάποιος τα δικαιώματα του, ενώπιον Εφετείου, είναι αντισυνταγματική γιατί, ως εκ τούτου, στερείται της δυνατότητας αμφισβήτησης μιας, κατά την άποψη του, μολυσμένης απόφασης.
Με όλο το σεβασμό προς τον ευπαίδευτο συνήγορο δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας. Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα καθαρά διαδικαστικό θέμα το οποίο απαιτεί, σύμφωνα με το Διαδικαστικό Κανονισμό, δηλαδή την εφαρμογή της Δ.35 θ.20 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, όπως έφεση κατά απόφασης ή οδηγίας ως προς τα έξοδα, για να θεωρηθεί έγκυρη θα πρέπει να έχει εκ των προτέρων εξασφαλιστεί άδεια για την καταχώριση της εν λόγω έφεσης. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Συνεπώς, δεν θεωρούμε ότι υπάρχει οποιοδήποτε θέμα αντισυνταγματικότητας σε αυτή τη διαδικασία.
Ενόψει των πιο πάνω, η έφεση δεν μπορεί να προχωρήσει και ως εκ τούτου απορρίπτεται.
Ενόψει του γεγονότος ότι το θέμα αυτό δεν έχει εγερθεί από τον εφεσίβλητο, δεν θεωρούμε ότι χρειάζεται να δώσουμε οποιαδήποτε οδηγία. Η κάθε πλευρά να πληρώσει τα έξοδα της.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Π. ΠΑΝΑΓΉ, Δ.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.