|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:C331
(2017) 3 ΑΑΔ 726
2 Οκτωβρίου, 2017
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/στές]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσείων - Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Εφεσίβλητης - Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 7/2012)
Διοικητικό Δίκαιο ― Διοικητική Πράξη ― Βεβαιωτική ― Εκείνες που επαναλαμβάνουν την εμμονή της διοίκησης σε μια κατάσταση πραγμάτων και δεν αποτελούν εκτελεστή πράξη ― Περιστάσεις.
Διοικητικό Δίκαιο ― Διοικητική Πράξη ― Πληροφοριακού χαρακτήρα ― Πράξεις που πληροφορούν για μια κατάσταση πραγμάτων ή για τις πρόνοιες νόμου χωρίς να εκδηλώνεται βούληση της διοίκησης που επιφέρει συνέπειες ― Περιστάσεις.
Ο Εφεσείων, επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης που απέρριψε την προσφυγή του κατά της απόφασης του Εφεσίβλητου Υπουργείου Εσωτερικών ημερ. 8.6.2010 στην βάση της οποίας κατά την αίτηση εκδόθηκαν πιστοποιητικά του Υπουργού Εσωτερικών δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 17 του Ν. 240(Ι)/2002 αναφορικά με έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα της εταιρείας Ge.Μi Land Developments Ltd, ως ενοικιαστή και όχι του Αιτητή ως ιδιοκτήτη.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Στην πρωτόδικη διαδικασία ηγέρθηκε προδικαστική ένσταση από τη Δημοκρατία όσον αφορά το εκτελεστό της προσβαλλόμενης πράξης. Η διοίκηση πρότεινε ότι η επιστολή ημερ. 8.6.2010, ήταν απλώς πληροφοριακού χαρακτήρα πράγμα το οποίο αποδέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο στη βάση του δεδομένου ότι εκτελεστή διοικητική πράξη εν προκειμένω, ήταν η έκδοση των ιδίων των πιστοποιητικών που είχαν ήδη αποσταλεί στον Εφεσείοντα με καλυπτικές επιστολές προηγούμενης ημερομηνίας 10.07.2009 και η οποία δεν είχε προσβληθεί με προσφυγή.
Όπως αποφασίστηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το Δικαστήριο ορθά ασχολήθηκε με την προδικαστική ένσταση που είχε εγερθεί. Η νομιμοποίηση ή όχι του Εφεσείοντα ως φυσικού προσώπου, έναντι της εταιρείας ως ενοικιαστή και νομικού προσώπου θα έπετο απόφασης ότι η προσβαλλόμενη πράξη 8.6.2010 δεν ήταν απλώς βεβαιωτική, αλλά ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη. Τότε μόνο θα είχε νόημα η συζήτηση περί της ουσίας της υπόθεσης.
Βεβαιωτικές είναι, κατά πάγια νομολογία, οι πράξεις εκείνες που επαναλαμβάνουν την εμμονή της διοίκησης σε μια κατάσταση πραγμάτων και δεν αποτελούν εκτελεστή πράξη. Νέα πράξη εκδίδεται μόνο όπου η διοίκηση επανεξετάζει επί νέων δεδομένων που δεν υπήρχαν προηγουμένως ή δεν είχαν ληφθεί υπόψη έστω και αν προϋπήρχαν. Νομική και μόνο επιχειρηματολογία περί της ταξινόμησης μιας κατάστασης πραγμάτων δεν αποτελεί αφετηρία για ουσιαστική επανεξέταση και έκδοση διοικητικής πράξης.
Πληροφοριακές δε είναι οι πράξεις που πληροφορούν το διοικούμενο περί μιας κατάστασης πραγμάτων ή για τις πρόνοιες νόμου χωρίς να εκδηλώνεται βούληση της διοίκησης που επιφέρει συνέπειες.
Όπως αποφασίστηκε, με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί η έφεση να επιτύχει. Η προσβαλλόμενη πράξη όπως αποφασίστηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ήταν βεβαιωτική και πληροφοριακή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ζίττης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 394,
Σιακαλλής v. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 519,
Κωνσταντίνου v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 474,
Marfin Popular Bank Public Co Ltd v. Υπουργείου Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού (2011) 3 Α.Α.Δ. 851,
Γεναγρίτης v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1029,
Αλεξάνδρου v. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 368.
Έφεση.
Έφεση από τον Αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Νικολάτος, Δ.), (Υπόθεση Αρ. 1075/2010), ημερ. 2/12/2011.
Α. Παπαλλής με Μ. Κουσιάππα (κα), για τον Εφεσείοντα.
Δ. Καλλίγερος, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο Εφεσείων, ζήτησε με την πρωτόδικη προσφυγή του, Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του Εφεσίβλητου Υπουργείου Εσωτερικών ημερ. 8.6.2010 στην βάση της οποίας κατά την αίτηση εκδόθηκαν πιστοποιητικά του Υπουργού Εσωτερικών δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 17 του Ν. 240(Ι)/2002 αναφορικά με έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα της εταιρείας Ge.Μi Land Developments Ltd, ως ενοικιαστή και όχι του Αιτητή ως ιδιοκτήτη ήταν άκυρη, παράνομη και στερούμενη νομίμου αποτελέσματος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο περιέγραψε εν συντομία τα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης τα οποία και εμφαίνονται στην απόφαση του και τα οποία έχουν συνοπτικά ως εξής: Ο Εφεσείων, ιδιοκτήτης τεμαχίου στο χωριό Σκαρίνου και η Ge.Μi Land Developments Ltd ιδιοκτήτρια παρακείμενου τεμαχίου είχαν δύο διατηρητέες οικοδομές και ο Εφεσείων με σκοπό την μετατροπή του αναφερόμενου συγκροτήματος διατηρητέων οικοδομών, σε αγροτουριστικά καταλύματα, προχώρησε σε σύσταση άλλης εταιρείας, της Ge.Mi. Land Ltd, με Διευθυντή τον ίδιο, ώστε να επωφεληθεί από το Σχέδιο Παροχής Χορηγιών Αγροτουρισμού, το οποίο απευθυνόταν μόνο σε νομικά πρόσωπα. Στην πορεία έγινε συμφωνία μεταξύ του Εφεσείοντα ως φυσικού προσώπου και της Ge.Mi. Land Ltd ως ενοικιάστριας η οποία και αναλάμβανε την υποχρέωση να αποκαταστήσει και ανακαινίσει με δικά της έξοδα, τα τουριστικά καταλύματα. Εν τέλει τα πιστοποιητικά εκδόθηκαν στο όνομα της εταιρείας ως ενοικιαστή σύμφωνα με το ενοικιαστήριο έγγραφο που είχε ο Εφεσείων αποστείλει στη διοίκηση. Στη διαμαρτυρία του Εφεσείοντος ως προς το ότι τα πιστοποιητικά έπρεπε να είχαν εκδοθεί επ' ονόματι του ιδίου, η διοίκηση απάντησε με την προσβαλλόμενη πράξη ημερ. 8.6.2010 στην οποία εξηγούσε ότι τα πιστοποιητικά τα οποία είχαν ήδη εκδοθεί, είχαν εκδοθεί επ' ονόματι του νομικού προσώπου, στη βάση των όσων αναφέρονται στην επιστολή.
Στην πρωτόδικη διαδικασία ηγέρθηκε προδικαστική ένσταση από τη Δημοκρατία όσον αφορά το εκτελεστό της προσβαλλόμενης πράξης. Η διοίκηση πρότεινε ότι η επιστολή ημερ. 8.6.2010, ήταν απλώς πληροφοριακού χαρακτήρα πράγμα το οποίο αποδέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο στη βάση του δεδομένου ότι εκτελεστή διοικητική πράξη εν προκειμένω, ήταν η έκδοση των ιδίων των πιστοποιητικών που είχαν ήδη αποσταλεί στον Εφεσείοντα με καλυπτικές επιστολές προηγούμενης ημερομηνίας 10.07.2009 και η οποία δεν είχε προσβληθεί με προσφυγή. Αναφέρθηκε το Δικαστήριο στη γνωστή νομολογία των βεβαιωτικών πράξεων και έκρινε ότι δεν είχαν δοθεί στη διοίκηση με την επιστολή του Εφεσείοντα οποιαδήποτε νέα στοιχεία τα οποία η διοίκηση δεν είχε υπόψη της προηγουμένως και απλώς είχε τεθεί ένας ισχυρισμός περί της νομιμοποίησης του ίδιου του Εφεσείοντος ως φυσικού προσώπου να λάβει τα πιστοποιητικά επ' ονόματι του.
Αναπτύχθηκαν εν προκειμένω και σήμερα ενώπιον της Ολομέλειας τα αντίστοιχα επιχειρήματα στη βάση των περιγραμμάτων των ευπαίδευτων συνηγόρων. Δεν διακρίνεται οτιδήποτε το ουσιώδες προς ανατροπή της πρωτόδικης κρίσης.
Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι το Δικαστήριο ορθά ασχολήθηκε με την προδικαστική ένσταση που είχε εγερθεί. Η νομιμοποίηση ή όχι του Εφεσείοντα ως φυσικού προσώπου, έναντι της εταιρείας ως ενοικιαστή και νομικού προσώπου θα έπετο απόφασης ότι η προσβαλλόμενη πράξη 8.6.2010 δεν ήταν απλώς βεβαιωτική, αλλά ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη. Τότε μόνο θα είχε νόημα η συζήτηση περί της ουσίας της υπόθεσης.
Βεβαιωτικές είναι, κατά πάγια νομολογία, οι πράξεις εκείνες που επαναλαμβάνουν την εμμονή της διοίκησης σε μια κατάσταση πραγμάτων και δεν αποτελούν εκτελεστή πράξη (Ζίττης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 394). Νέα πράξη εκδίδεται μόνο όπου η διοίκηση επανεξετάζει επί νέων δεδομένων που δεν υπήρχαν προηγουμένως ή δεν είχαν ληφθεί υπόψη έστω και αν προϋπήρχαν (Σιακαλλής v. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 519 και Κωνσταντίνου v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 474). Νομική και μόνο επιχειρηματολογία περί της ταξινόμησης μιας κατάστασης πραγμάτων δεν αποτελεί αφετηρία για ουσιαστική επανεξέταση και έκδοση διοικητικής πράξης, (Marfin Popular Bank Public Co Ltd v. Υπουργείου Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού (2011) 3 Α.Α.Δ. 851).
Πληροφοριακές δε είναι οι πράξεις που πληροφορούν το διοικούμενο περί μιας κατάστασης πραγμάτων ή για τις πρόνοιες νόμου χωρίς να εκδηλώνεται βούληση της διοίκησης που επιφέρει συνέπειες, (Γεναγρίτης v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1029 και Αλεξάνδρου v. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 368).
Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί η έφεση να επιτύχει. Η προσβαλλόμενη πράξη ήταν όντως βεβαιωτική και πληροφοριακή. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του Εφεσείοντα και υπέρ της Εφεσίβλητης Δημοκρατίας όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.