|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D429
(2015) 3 ΑΑΔ 325
16 Ιουνίου, 2015
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΩΣ ΑΣΚΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ
153.8 (1) (2) (3) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΝΑΓΗ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Μέλη]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 112.4 ΚΑΙ 153.7 (4) ΚΑΙ 153.8 (1)
(2) (β) (3) ΚΑΙ (4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΑIτηση του ΓενικοY ΕισαγγελEα τηΣ ΔημοκρατΙΑΣ για ΑΠΟλυση του ΒοηθοΥ ΓενικοΥ ΕισαγγελΕωΣ τηΣ
ΔημοκρατΙΑΣ δια ΑνΑρμοστη ΣυμΠεριφορΑ (Αρ. 3).
(Αίτηση Αρ. 1/2015)
Συνταγματικό Δίκαιο ― Σύνταγμα ― Άρθρα 112 και 153 του Συντάγματος σε συνδυασμό ― Αίτηση για απόλυση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέως της Δημοκρατίας ― Το προδικαστικό θέμα που ήγειρε ο καθ' ου η αίτηση επικαλούμενος κατάχρηση δικαστικής διαδικασίας λόγω της παράλληλης προώθησης της ποινικής δίωξής του ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας.
Στα πλαίσια εκδίκασης της ιδιότυπης Αίτησης για απόλυση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέως για ανάρμοστη συμπεριφορά, τέθηκε επιπρόσθετα προς άλλα, το προδικαστικό ζήτημα της ισχυριζόμενης από τον καθ' ου η αίτηση κατάχρησης διαδικασίας.
Η Πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου συνεδριάζουσα ως το δικάζον την Αίτηση Συμβούλιο που προβλέπεται στο Άρθρο 153.8(1)(2)(3) του Συντάγματος, αποφάσισε:
Στις υποθέσεις Διευθυντής Φυλακών ν. Περέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217 και Beogradska Banka D.D. (1996) 1 Α.Α.Δ. 872, τονίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι τα Κυπριακά Δικαστήρια έχουν εξουσία να ελέγχουν τις ενώπιον τους διαδικασίες προς αποφυγή κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας. Συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας η έγερση ή η προώθηση περισσοτέρων της μιας δικαστικών διαδικασιών για επίτευξη στόχων που μπορούν να επιδιωχθούν σε μια διαδικασία. Η επιδίωξη όμοιων σκοπών με την υιοθέτηση παράλληλων ενδίκων μέσων, ελέγχεται από το δικαστήριο, όπως ελέγχεται και η πολλαπλότητα των διαδικασιών για επίτευξη του ίδιου στόχου. Στην προκείμενη περίπτωση, με την παρούσα διαδικασία ενώπιον του Συμβουλίου, επιδιώκεται η έκδοση απόφασης για την απόλυση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς. Με τη διαδικασία ενώπιον του Κακουργιοδικείου που συνεδριάζει στη Λευκωσία επιδιώκεται, όπως αντιλαμβανόμαστε χωρίς να έχουμε ενώπιον μας το κατηγορητήριο, η καταδίκη του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα και άλλων προσώπων για σοβαρά ποινικά αδικήματα, όπως είναι η δωροληψία και ο δεκασμός δημοσίου λειτουργού. Είναι προφανές ότι και εκ της φύσεως των δύο διαδικασιών δεν επιδιώκονται οι ίδιοι σκοποί και, επομένως, δεν μπορεί να λεχθεί ότι η προώθηση των δύο παράλληλων ενδίκων μέσων συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας. Παρόλο που όντως κατά κανόνα η πειθαρχική διαδικασία αναστέλλεται μέχρι την τελεσφόρηση ποινικής δίωξης, όπου αυτή καταχωρείται (Δέστε: Άρθρα 77 και 78 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/90), εντούτοις, από Ελληνικά συγγράμματα διοικητικού δικαίου φαίνεται ότι η παράλληλη διεξαγωγή ποινικής και πειθαρχικής διαδικασίας είναι δυνατή. Επίσης στην Κυπριακή νομολογία κρίθηκε ότι, υπό προϋποθέσεις, η ταυτόχρονη ύπαρξη πολιτικής και ποινικής διαδικασίας δεν αποτελούσε κατάχρηση διαδικασίας (Δέστε: Χαραλαμπίδης ν. Κωμοδρόμου (2002) 2 Α.Α.Δ. 522 στην οποία αποφασίστηκε ότι η παράλληλη καταχώριση ιδιωτικής ποινικής δίωξης στη βάση ακάλυπτης επιταγής και η έγερση πολιτικής αγωγής για είσπραξη του ποσού της επιταγής, δεν συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας). Εν πάση περιπτώσει εδώ δεν έχουμε πειθαρχική διαδικασία εν τη εννοία του Νόμου αρ. 1/90, ούτε και ο Καθ' ου είναι δημόσιος υπάλληλος, εξ ου και η ιδιότυπη αυτή διαδικασία εναντίον του. Λαμβάνοντας δε υπόψη τα προαναφερόμενα και ιδιαίτερα ότι η παρούσα διαδικασία και η διαδικασία ενώπιον του Κακουργιοδικείου δεν αποσκοπούν στην επίτευξη των ίδιων σκοπών και στόχων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η παράλληλη διεξαγωγή της ποινικής διαδικασίας και της παρούσας ιδιότυπης διαδικασίας δεν συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και είναι δυνατή. Περαιτέρω, δεν συμμεριζόμαστε την εισήγηση ότι η παράλληλη διεξαγωγή των δύο διαδικασιών ενδέχεται να επηρεάσει το δικαίωμα του Καθ' ου η αίτηση σε δίκαιη δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
Η προδικαστική ένσταση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Διευθυντής Φυλακών ν. Περέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217,
Beogradska Banka D.D. (1996) 1 Α.Α.Δ. 872,
Χαραλαμπίδης ν. Κωμοδρόμου (2002) 2 Α.Α.Δ. 522.
Αίτηση - Προδικαστική Ένσταση.
Προδικαστική Ένσταση στα πλαίσια της Αίτησης του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για Απόλυση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέως της Δημοκρατίας διά Ανάρμοστη Συμπεριφορά.
Γ. Τριανταφυλλίδης, Χρ. Κληρίδης και Αχ. Αιμιλιανίδης, για τον Αιτητή.
Π. Αγγελίδης, Χρ. Πουργουρίδης και Χ. Σταυράκης, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η τελευταία προδικαστική ένσταση, η οποία υποβλήθηκε από τους ευπαιδεύτους συνηγόρους του Καθ' ου η αίτηση, είναι ότι αν επιτραπεί η παράλληλη προώθηση της παρούσας «πειθαρχικής» διαδικασίας, όπως την χαρακτήρισαν, με την ποινική διαδικασία ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας, εναντίον του Καθ' ου η αίτηση και άλλων, αυτό θα αποβεί σε βάρος των δικαιωμάτων του και ειδικά θα παραβιαστεί το δικαίωμα του σε δίκαιη δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Επομένως, εισηγήθηκαν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του Καθ' ου η αίτηση, είναι ορθό και δίκαιο η παρούσα διαδικασία ενώπιον του Συμβουλίου να ανασταλεί μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της διαδικασίας ενώπιον του Κακουργιοδικείου με την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του Αιτητή αντέτειναν ότι το ζήτημα αυτό έχει ήδη αποφασιστεί από το Συμβούλιο και, εν πάση περιπτώσει, εισηγήθηκαν ότι το αίτημα της άλλης πλευράς δεν δικαιολογείται, αφού καμιά σχέση δεν έχει η παρούσα διαδικασία με εκείνη του Κακουργιοδικείου.
Σε προηγούμενο στάδιο της παρούσας διαδικασίας το Συμβούλιο αποφάσισε ότι το ζήτημα της παράλληλης διαδικασίας είναι ζήτημα ουσίας το οποίο θα αποφασιστεί στο κατάλληλο στάδιο. Τώρα εγείρεται το ζήτημα και θεωρούμε ότι είναι ορθό να το αποφασίσουμε.
Στις υποθέσεις Διευθυντής Φυλακών ν. Περέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217 και Beogradska Banka D.D. (1996) 1 Α.Α.Δ. 872, τονίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι τα Κυπριακά Δικαστήρια έχουν εξουσία να ελέγχουν τις ενώπιον τους διαδικασίες προς αποφυγή κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας. Συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας η έγερση ή η προώθηση περισσοτέρων της μιας δικαστικών διαδικασιών για επίτευξη στόχων που μπορούν να επιδιωχθούν σε μια διαδικασία. Η επιδίωξη όμοιων σκοπών με την υιοθέτηση παράλληλων ενδίκων μέσων ελέγχεται από το δικαστήριο, όπως ελέγχεται και η πολλαπλότητα των διαδικασιών για επίτευξη του ίδιου στόχου.
Στην προκείμενη περίπτωση, με την παρούσα διαδικασία ενώπιον του Συμβουλίου, επιδιώκεται η έκδοση απόφασης για την απόλυση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς. Με τη διαδικασία ενώπιον του Κακουργιοδικείου που συνεδριάζει στη Λευκωσία επιδιώκεται, όπως αντιλαμβανόμαστε χωρίς να έχουμε ενώπιον μας το κατηγορητήριο, η καταδίκη του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα και άλλων προσώπων για σοβαρά ποινικά αδικήματα, όπως είναι η δωροληψία και ο δεκασμός δημοσίου λειτουργού. Είναι προφανές ότι και εκ της φύσεως των δύο διαδικασιών δεν επιδιώκονται οι ίδιοι σκοποί και, επομένως, δεν μπορεί να λεχθεί ότι η προώθηση των δύο παράλληλων ενδίκων μέσων συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Εισηγήθηκαν, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του Καθ' ου η αίτηση, ότι η παράλληλη διεξαγωγή ποινικής και «πειθαρχικής» διαδικασίας αντενδείκνυται και ότι σύμφωνα με τον σχετικό Νόμο που ισχύει για τη Δημόσια Υπηρεσία, σε τέτοιες περιπτώσεις η πειθαρχική διαδικασία αναστέλλεται μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της ποινικής υπόθεσης. Παρόλο που όντως κατά κανόνα η πειθαρχική διαδικασία αναστέλλεται μέχρι την τελεσφόρηση ποινικής δίωξης, όπου αυτή καταχωρείται (Δέστε: Άρθρα 77 και 78 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/90), εντούτοις, από Ελληνικά συγγράμματα διοικητικού δικαίου φαίνεται ότι η παράλληλη διεξαγωγή ποινικής και πειθαρχικής διαδικασίας είναι δυνατή (Δέστε, μεταξύ άλλων: Κυριακόπουλος, «Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο», έκδοση 4η, σελ. 281, 282, Ι. Τάχος, «Θεμελιώδεις Υποχρεώσεις των Δημοσίων Υπαλλήλων», έκδοση Σάκκουλα, Θεσσαλονίκη (1981), σελ. 162 και Ναυπλιώτη, «Πειθαρχικό Δίκαιο» (1978), σελ. 45-46). Επίσης στην Κυπριακή νομολογία κρίθηκε ότι, υπό προϋποθέσεις, η ταυτόχρονη ύπαρξη πολιτικής και ποινικής διαδικασίας δεν αποτελούσε κατάχρηση διαδικασίας (Δέστε: Χαραλαμπίδης ν. Κωμοδρόμου (2002) 2 Α.Α.Δ. 522 στην οποία αποφασίστηκε ότι η παράλληλη καταχώριση ιδιωτικής ποινικής δίωξης στη βάση ακάλυπτης επιταγής και η έγερση πολιτικής αγωγής για είσπραξη του ποσού της επιταγής, δεν συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας).
Εν πάση περιπτώσει εδώ δεν έχουμε πειθαρχική διαδικασία εν τη εννοία του Νόμου αρ. 1/90, ούτε και ο Καθ' ου είναι δημόσιος υπάλληλος, εξού και η ιδιότυπη αυτή διαδικασία εναντίον του. Λαμβάνοντας δε υπόψη τα προαναφερόμενα και ιδιαίτερα ότι η παρούσα διαδικασία και η διαδικασία ενώπιον του Κακουργιοδικείου δεν αποσκοπούν στην επίτευξη των ίδιων σκοπών και στόχων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η παράλληλη διεξαγωγή της ποινικής διαδικασίας και της παρούσας ιδιότυπης διαδικασίας δεν συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και είναι δυνατή.
Περαιτέρω, δεν συμμεριζόμαστε την εισήγηση ότι η παράλληλη διεξαγωγή των δύο διαδικασιών ενδέχεται να επηρεάσει το δικαίωμα του Καθ' ου η αίτηση σε δίκαιη δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Η εισήγηση αυτή βασίστηκε στη θέση ότι τυχόν κατάληξη του Συμβουλίου σε ευρήματα αξιοπιστίας θα επηρεάσει την υπεράσπιση του Καθ' ου η αίτηση στο Κακουργιοδικείο. Δεδομένων των διαφορετικών διαδικασιών και του περιεχομένου τους, ο κίνδυνος αυτός θεωρούμε ότι είναι ανύπαρκτος. Εν πάση περιπτώσει, ο Καθ' ου είναι ελεύθερος, αν επιθυμεί, να θέσει το ζήτημα αυτό στο εκδικάζον Κακουργιοδικείο.
Υπό τις περιστάσεις και η τελευταία προδικαστική ένσταση του Καθ' ου η αίτηση απορρίπτεται.
Η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.