Κυπριακή Δημοκρατία και άλλη ν. Δόνας Πολυδώρου και άλλης (2013) 3 ΑΑΔ 15

Δημόσιοι Υπάλληλοι ―Προαγωγές ― Κριτήρια ― Αξία ―Ειδικά η αξία κατά τα τελευταία πέντε έτη πριν την επιλογή ― Η ορθή αξιολόγησή της, με βάση την νομολογία ―Εφαρμογή των νομολογιακών πορισμάτων στα επίδικα γεγονότα.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Κριτήρια ― Αρχαιότητα ― Η βαρύτητα της αρχαιότητας, όταν οι συγκρινόμενοι υποψήφιοι ισοβαθμούν σε αξία και έχουν ισοδύναμα προσόντα.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Κριτήρια ― Προσόντα ― Η περίπτωση πρόσθετου προσόντος, μη προβλεπόμενου στο σχέδιο υπηρεσίας, αλλά σχετικού με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης ― Ποια η δέουσα βαρύτητά του, ιδίως σε αντιδιαστολή με υπέρτερη πείρα.

Με τις εφέσεις αμφισβητήθηκε η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία είχε ακυρωθεί η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Ανώτερου Λογιστή.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:

1. Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και κανένας από τους λόγους έφεσης δεν ευσταθεί. Πράγματι λανθασμένα ο Γενικός Λογιστής, στη σύστασή του, την οποίαν υιοθέτησε στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ., απομόνωσε κάποια σημεία διαφοράς μεταξύ της αιτήτριας και του Ε.Μ. 1, στο απώτερο παρελθόν. Δεδομένου ότι κατά τα τελευταία 5 χρόνια πριν την προσβαλλόμενη απόφαση, που έχουν ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα, οι δύο υποψήφιες ήταν ίσες ακριβώς σε αξία, δεν ήταν επιτρεπτό για τη διοίκηση να απομονώσει μια οριακή διαφορά, η οποία υπήρχε μεταξύ των δύο υποψηφίων κατά έτη 1998, 2000 και 2001. Είναι η γενική εικόνα ενός υποψηφίου που εξετάζεται και όχι το ποιος έχει τα περισσότερα «εξαίρετος». Αν στα 5 τελευταία χρόνια οι υποψήφιοι είναι ισοδύναμοι, η αναφορά στα 10 τελευταία χρόνια για εντοπισμό κάποιων στοιχείων αξιολόγησης, όπου υπερείχαν τα Ε.Μ., είναι λόγος ακυρότητας. Οι δύο υποψήφιες θα έπρεπε να είχαν κριθεί ως ισοδύναμες σε αξία και, εφόσον τα προσόντα τους ήταν επίσης ισοδύναμα, θα έπρεπε να είχε επηρεάσει τη διοίκηση υπέρ της αιτήτριας, η αρχαιότητά της έναντι του Ε.Μ. 1.

2. Η Ε.Δ.Υ. περαιτέρω, φαίνεται να παραγνώρισε την διαφορά σε αξία υπέρ της αιτήτριας και φαίνεται να έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο ακαδημαϊκό προσόν του Ε.Μ. 2, ενώ αγνόησε πλήρως το γεγονός της (υπέρτερης) τριετούς πείρας της αιτήτριας, στην αμέσως προηγούμενη θέση, η οποία, σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας, ήταν ουσιαστικά ισοδύναμη με πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο.

Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Μουσιούτας ν. Δημοκρατίας, (2004) 4 Α.Α.Δ. 182,

Πούρος κ.ά. ν. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374,

Πατσαλίδης ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 738,

Νεοφύτου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 332/07, ημερ. 8.8.2008,

Κουρτελλάρης ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1039/10, ημερ. 17.7.2012,

Δημοκρατία κ.ά. ν. Κόκκινου κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 199,

Μεσαρίτης ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 768/04, ημερ. 16.11.2005.

Εφέσεις.

Εφέσεις από τις Εφεσείουσες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Φωτίου, Δ.), (Υπόθεση Αρ. 1586/07), ημερ. 14/7/2009.

Λ. Ουστά (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσείουσα στην Α.Ε. Αρ. 126/2009 και για την Καθ' ης η Αίτηση στην Α.Ε. Αρ. 131/209.

Μ. Καλλιγέρου (κα.), για την Εφεσίβλητη στην Α.Ε. Αρ. 126/2009 και στην Α.Ε. Αρ. 131/2009.

Σ. Ανδρέου, για την Εφεσείουσα στην Α.Ε. Αρ. 131/2009.

Cur. adv.vult.

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος.

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Στην πρωτόδικη διαδικασία η εφεσίβλητη ήταν η αιτήτρια. Η εφεσείουσα στην Α.Ε. Αρ. 126/09 ήταν καθ' ης η αίτηση και η εφεσείουσα στην Α.Ε. Αρ. 131/09 ήταν το Ε.Μ. 1. Το Ε.Μ. 2, Θεοδόσης Τσιόλας, δεν εκπροσωπήθηκε στην πρωτόδικη διαδικασία, ούτε και εμφανίζεται στην παρούσα διαδικασία.

Η εφεσίβλητη-αιτήτρια προσέβαλε, με την προσφυγή της, την προαγωγή στη μόνιμη θέση Ανώτερου Λογιστή, Γενικό Λογιστήριο, από 1.10.2007, των ενδιαφερομένων μερών, αντί της ιδίας. Οι ισχυρισμοί της ήταν ότι σε σχέση με το Ε.Μ. 1, Φρόσω Ευσταθίου, είχε αποδοθεί, καταχρηστικά, υπέρμετρη βαρύτητα στην αξία, η οποία βασίστηκε στη βαθμολογία των τελευταίων 10 ετών, ενώ σε σχέση με το Ε.Μ. 2, Θεοδόση Τσιόλα, ότι αποδόθηκε, παράνομα, υπέρμετρη βαρύτητα στο πτυχίο του κ. Τσιόλα, κατά παραγνώριση της τριετούς πείρας της εφεσίβλητης-αιτήτριας. Περαιτέρω η εφεσίβλητη-αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι παραγνωρίστηκε η αρχαιότητα της έναντι του Ε.Μ. 1 και η υπεροχή της, σε αξία, έναντι του Ε.Μ. 2. Ακόμα, υπήρξε, κατ' ισχυρισμό, ελλιπής έρευνα και η αιτιολογία που δόθηκε ήταν αντιφατική, πεπλανημένη και καταχρηστική.

Το πρωτόδικο δικαστήριο συμφώνησε με τις θέσεις της αιτήτριας σε ότι αφορά τους πρώτους δύο ισχυρισμούς της, τόσο αναφορικά με το Ε.Μ. 1, όσο και αναφορικά με το Ε.Μ. 2. Σε σχέση με το Ε.Μ. 1 παρατήρησε ότι κατά τα τελευταία 5 έτη, πριν την προσβαλλόμενη πράξη, δηλαδή τα έτη 2002-2006, τόσο η αιτήτρια όσο και το Ε.Μ. 1 είχαν ακριβώς την ίδια βαθμολογία, δηλαδή 40 «εξαίρετα» η κάθε μια. Αυτό, σύμφωνα με τον ευπαίδευτο Δικαστή που επιλήφθηκε της προσφυγής, θα έπρεπε να οδηγήσει τη διοίκηση στο συμπέρασμα ότι αιτήτρια και Ε.Μ. 1 ήταν περίπου ισοδύναμες σε αξία. Δεν δικαιολογείτο δηλαδή, υπό τις περιστάσεις, η διοίκηση να προχωρήσει στην εξέταση της βαθμολογίας της αιτήτριας και του Ε.Μ. 1 για περίοδο, περαιτέρω 5 ετών, δηλαδή από το 1997-2001 και 10 χρόνια πριν την προσβαλλόμενη απόφαση. Κατά τα έτη 1997-2001 το Ε.Μ. 1 υπερείχε της αιτήτριας κατά 3 «εξαίρετα» έναντι 3 «πολύ ικανοποιητικά». Αναφέρθηκε το πρωτόδικο δικαστήριο σε σχετική νομολογία, μεταξύ άλλων, στην υπόθεση Μουσιούτας ν. Δημοκρατίας, (2004) 4 Α.Α.Δ. 182 και σε άλλες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις οποίες τονίστηκε ότι μια μικρή διαφοροποίηση στη βαθμολογία των υποψηφίων δεν έχει τέτοια σημασία ώστε εκείνος που υπερέχει σε μικρό μόνο ποσοστό «εξαίρετα» να θεωρείται ότι είναι καλύτερος σε αξία, από τον συγκρινόμενο.

Αναφορικά με το Ε.Μ. 2 Θεοδόση Τσιόλα, το πρωτόδικο δικαστήριο παρατήρησε ότι η αξιολόγηση του σε σχέση με την αιτήτρια κάλυψε περίοδο 6 ετών πριν την προσβαλλόμενη πράξη. Σ' αυτά τα χρόνια η αιτήτρια είχε 41 «εξαίρετα» και 1 «πολύ ικανοποιητικά» ενώ το Ε.Μ. 2 είχε 24 «εξαίρετα» και 18 «πολύ ικανοποιητικά», επομένως υπερείχε σε αξία η αιτήτρια. Όμως η διοίκηση είχε δώσει υπέρμετρη βαρύτητα στο προσόν του Ε.Μ. 2 το οποίο κατείχε πτυχίο Bachelor of Arts in Accounting and Finance with Computing, που δεν απαιτείτο από το σχέδιο υπηρεσίας για την επίδικη θέση αλλά απαιτείτο για τη θέση Λογιστή Α΄ Τάξης, για πρώτο διορισμό, ενώ παραγνώρισε την τριετή υπηρεσία στη θέση Λογιστή Β΄ Τάξης την οποίαν είχε η αιτήτρια και η οποία απαιτείτο για προαγωγή στη θέση Λογιστή Α΄ Τάξης. Αναφέρθηκε σχετικά στην απόφαση Πούρος κ.ά. ν. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374 και επανέλαβε τη θέση της νομολογίας ότι κατοχή πρόσθετων προσόντων, μη απαιτούμενων από το σχέδιο υπηρεσίας αλλά σχετικών με τα καθήκοντα της θέσης, μπορεί και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, όμως σ' αυτή δεν μπορεί να δίδεται υπέρμετρη βαρύτητα αλλά οριακή ή περιορισμένη.

Με τα προαναφερόμενα δεδομένα το πρωτόδικο δικαστήριο δέχθηκε την προσφυγή και ακύρωσε την προσβληθείσα απόφαση αναφορικά και με τα δύο Ε.Μ..

Με τις δύο αναθεωρητικές εφέσεις προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση με τους εξής λόγους:

1. Ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι τόσο ο Γενικός Λογιστής όσο και η Ε.Δ.Υ. έδωσαν υπέρμετρη βαρύτητα στα 5 «εξαίρετα» του Ε.Μ. 1 με αποτέλεσμα να χαρακτηρίσουν το Ε.Μ. 1 ως υπέρτερο σε αξία έναντι της αιτήτριας.

2. Ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στο πρόσθετο προσόν του Ε.Μ. 2 αφού είχε προβεί σε εύρημα ότι η αιτήτρια υπερτερούσε σαφώς σε αξία του Ε.Μ. 2, κατά την περίοδο των τελευταίων 6 ετών. Σημειώνεται ότι στην Α.Ε. Αρ. 131/09 ο δεύτερος λόγος έφεσης διατυπώνεται κάπως διαφορετικά, ότι δηλαδή το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και τη νομολογία στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης.

Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και ότι κανένας από τους λόγους έφεσης δεν ευσταθεί.

Όσον αφορά τον πρώτο λόγο έφεσης συμφωνούμε με το πρωτόδικο δικαστήριο ότι λανθασμένα ο Γενικός Λογιστής, στη σύσταση του, την οποίαν υιοθέτησε στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ., απομόνωσε κάποια σημεία διαφοράς μεταξύ της αιτήτριας και του Ε.Μ. 1, στο απώτερο παρελθόν. Δεδομένου ότι κατά τα τελευταία 5 χρόνια πριν την προσβαλλόμενη απόφαση, που έχουν ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα, οι δύο υποψήφιες ήταν ίσες, ακριβώς, σε αξία, δεν ήταν επιτρεπτό για τη διοίκηση να απομονώσει μια οριακή διαφορά, η οποία υπήρχε μεταξύ των δύο υποψηφίων κατά έτη 1998, 2000 και 2001 - Δέστε: Πατσαλίδης ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 738, όπου τονίστηκε ότι είναι η γενική εικόνα ενός υποψηφίου που εξετάζεται και όχι το ποιος έχει τα περισσότερα «εξαίρετος». Τονίστηκε επίσης ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, αν στα 5 τελευταία χρόνια οι υποψήφιοι είναι ισοδύναμοι, η αναφορά στα 10 τελευταία χρόνια για εντοπισμό κάποιων στοιχείων αξιολόγησης, όπου υπερείχαν τα Ε.Μ., είναι λόγος ακυρότητας (σελ. 743). Δέστε, επίσης, Νεοφύτου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 332/07, ημερ. 8.8.2008 και Κουρτελλάρης ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1039/10, ημερ. 17.7.2012.

Συμφωνούμε με το πρωτόδικο δικαστήριο ότι οι δύο υποψήφιες θα έπρεπε να είχαν κριθεί ως ισοδύναμες σε αξία και, εφόσον τα προσόντα τους ήταν επίσης ισοδύναμα, θα έπρεπε να είχε επηρεάσει τη διοίκηση υπέρ της αιτήτριας, η αρχαιότητα της έναντι του Ε.Μ. 1.

Όσον αφορά το δεύτερο λόγο έφεσης και το Ε.Μ. 2, ή την εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και της νομολογίας στα γεγονότα της υπόθεσης, παρατηρούμε ότι πράγματι η Ε.Δ.Υ. φαίνεται να παραγνώρισε την προαναφερόμενη διαφορά σε αξία υπέρ της αιτήτριας και φαίνεται να έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο προαναφερόμενο ακαδημαϊκό προσόν του Ε.Μ. 2, ενώ αγνόησε πλήρως το γεγονός της (υπέρτερης) τριετούς πείρας της αιτήτριας, στην αμέσως προηγούμενη θέση, η οποία, σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας, ήταν ουσιαστικά ισοδύναμη με πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο. Στην υπόθεση Δημοκρατία κ.ά. ν. Κόκκινου κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 199, η Ολομέλεια επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση με την οποία είχε ακυρωθεί προαγωγή του Ε.Μ. στη θέση Εφόρου Εταιρειών και Επισήμου Παραλήπτη, επειδή δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στον τίτλο του Barrister, που κατείχε το Ε.Μ., ενώ αγνοήθηκε το γεγονός της, κατά πολύ, μεγαλύτερης πείρας του αιτητή στην άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος, κάτι που θεωρήθηκε ότι επαύξανε τις γνώσεις του στα νομικά. Σχετική είναι και η απόφαση στην υπόθεση Μεσαρίτης ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 768/04, ημερ. 16.11.2005.

Για τους προαναφερόμενους λόγους και οι δύο αναθεωρητικές εφέσεις απορρίπτονται, με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, εις βάρος των εφεσειουσών και υπέρ της εφεσίβλητης, τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το δικαστήριο. Καμιά άλλη διαταγή για έξοδα.

Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία