ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ ν. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ κ.α., Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 163/2009, 8/7/2013

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση δεν είναι ομόφωνη. Την απόφαση πλειοψηφίας θα δώσει ο υποφαινόμενος και με αυτή συμφωνούν οι Δικαστές Παρπαρίνος και Χριστοδούλου. Την απόφαση μειοψηφίας θα δώσει ο Δικαστής Ναθαναήλ και με αυτή συμφωνεί ο Δικαστής Πασχαλίδης.

______________________

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την παρούσα αναθεωρητική έφεση προσβάλλεται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, επειδή το πρωτόδικο δικαστήριο, εσφαλμένα, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των εφεσειόντων, αποφάσισε ότι, για την εγγραφή και μεταβίβαση της επίδικης ακίνητης ιδιοκτησίας, επ΄ ονόματι των εφεσειόντων, ορθά απαιτήθηκαν από τους εφεσίβλητους, τέλη και δικαιώματα μεταβίβασης ανερχόμενα σε €1.496.736,14.-.

Η επιχειρηματολογία των εφεσειόντων συνίσταται, ουσιαστικά, στο ότι τα τέλη και δικαιώματα μεταβίβασης επιβάλλονται και εισπράττονται με βάση τον περί Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας (Τέλη και Δικαιώματα) Νόμο, Κεφ. 219 ο οποίος, εξαντλητικά, αναφέρει τις περιπτώσεις στις οποίες επιβάλλονται τέλη μεταβίβασης. Στην προκείμενη περίπτωση η μεταβίβαση της επίδικης ακίνητης ιδιοκτησίας, όπως και η απόκτηση της, έγινε δυνάμει του περί Μεταβιβάσεως Τραπεζικών Εργασιών και Εξασφαλίσεων Νόμου (Ν 64(Ι)/97, όπως τροποποιήθηκε με το Ν 38(Ι)/07), (ο οποίος στη συνέχεια θα αναφέρεται ως ο Νόμος). Τέτοια απόκτηση και μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του Κεφ. 219 καθότι δεν συνιστά «πώληση» ακίνητης ιδιοκτησίας και επομένως οι εφεσίβλητοι δεν είχαν δικαίωμα να απαιτήσουν από τους εφεσείοντες τα επίδικα δικαιώματα και τέλη. Η αντίκρυση του όλου θέματος από το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν εσφαλμένη δεδομένου ότι το τί αναγράφηκε στη δήλωση μεταβίβασης (ότι επρόκειτο για πώληση) δεν επηρεάζει το δικαίωμα των εφεσειόντων σε ατελή μεταβίβαση και εγγραφή της επίδικης ιδιοκτησίας.

Οι εφεσίβλητοι εισηγήθηκαν ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι καθόλα ορθή και ότι εφόσον στα περιουσιακά στοιχεία της Arab Bank PLC, τα οποία μεταβίβασε στους εφεσείοντες, δυνάμει του Νόμου, με βάση γνωστοποίηση ημερομηνίας 15.2.2008, περιλαμβανόταν και ακίνητο, το οποίο οι εφεσείοντες ήθελαν να εγγραφεί επ΄ ονόματι τους, αυτό συνιστούσε «πώληση», σύμφωνα με το Κεφ. 219, και επομένως ορθά οι εφεσίβλητοι επέβαλαν τα σχετικά τέλη και δικαιώματα και ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο τους δικαίωσε.

Το πρωτόδικο δικαστήριο στην απόφαση του, η οποία είναι σύντομη αλλά πολύ περιεκτική, αναφέρθηκε και στα ουσιώδη γεγονότα. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στη δήλωση μεταβίβασης του ακινήτου με αρ. εγγραφής 4013, Τεμάχιο 966, Τμήμα 25, Φ./Σχ. 21/540204 στην ενορία Τρυπιώτης, στη Λευκωσία, την οποία κατέθεσε η Arab Bank PLC προς όφελος των αιτητών-εφεσειόντων. Η δήλωση μεταβίβασης προσδιόριζε ως λόγο μεταβίβασης, την πώληση, και ανέφερε ως τίμημα πώλησης του ακινήτου το ποσό των €14.500.000.-. Ο Διευθυντής του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας υπολόγισε ως αγοραία αξία του ακινήτου το ποσό των €18.794.615.- και καθόρισε ως πληρωτέα τέλη και δικαιώματα το ποσό του €1.496.736,14.-. Ο αντιπρόσωπος των εφεσειόντων υπέγραψε δήλωση σύμφωνα με την οποία δεχόταν να πληρώσει τα δικαιώματα, υπό διαμαρτυρία.

Το πρωτόδικο δικαστήριο αναφέρθηκε και στην επιχειρηματολογία των αιτητών-εφεσειόντων σύμφωνα με την οποίαν η περίπτωση δεν αφορούσε σε πώληση του ακινήτου αλλά σε μεταβίβασή του, δυνάμει του Νόμου, η μεταβίβαση είχε δημοσιευθεί σύμφωνα με το άρθρο 3 του Νόμου και συνεπώς, κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 4 του Νόμου, αυτομάτως οι εργασίες και η επιχείρηση που μεταβιβάζονταν περιήλθαν στους εφεσείοντες. Εφόσον στις εργασίες και την επιχείρηση που μεταβιβάστηκαν από την Arab Bank PLC στους εφεσείοντες, υπήρχαν και περιουσιακά στοιχεία εγγεγραμμένα σ΄ αυτούς (την Arab Bank PLC), η μεταβίβαση των εργασιών και της επιχείρησης περιλάμβανε και τα εγγεγραμμένα περιουσιακά στοιχεία. Με τη συμπλήρωση της μεταβίβασης, που έγινε δυνάμει του Νόμου, η εγγραφή του ακινήτου που περιλαμβανόταν στα μεταβιβασθέντα στοιχεία, ήταν μια απλή τυπικότητα και οι εφεσίβλητοι, ακόμα και χωρίς συμπλήρωση οποιουδήποτε εντύπου μεταβίβασης, θα έπρεπε να είχαν προχωρήσει με την εγγραφή του ακινήτου, ατελώς, στους εφεσείοντες.

Το πρωτόδικο δικαστήριο, στην καθόλα εμπεριστατωμένη και ενδελεχή του απόφαση, παρατήρησε ότι ως συνολικό τίμημα αγοράς της επιχείρησης και των εργασιών της Arab Bank PLC από τους εφεσείοντες καθοριζόταν το ποσό των €15.000.000.- και από αυτό το ποσό, το συντριπτικό μέρος, αφορούσε στο προαναφερόμενο ακίνητο του οποίου το τίμημα πωλήσεως καθοριζόταν στο ποσό των €14.500.000.-. Στη συμφωνία πωλήσεως υπήρχε μάλιστα και ειδική υποχρέωση για πώληση και μεταβίβαση στο Κτηματολόγιο του προαναφερόμενου ακινήτου, έναντι τιμήματος αγοράς, ίσου προς το καθορισθέν στη συμφωνία.

Το πρωτόδικο δικαστήριο αναφέρθηκε ειδικά στο Κεφ. 219 και γενικά στο νομικό μας σύστημα, στο οποίο είναι γνωστή η απόκτηση ουσιαστικού δικαιώματος κυριότητας ακινήτου, ανεξάρτητα από εγγραφή. Κατέληξε στο συμπέρασμα πως «η μεταβίβαση» στην οποίαν αναφέρεται ο Νόμος είναι έννοια διακριτή από την «εγγραφή», όπως αυτή διενεργείται, δυνάμει του Κεφ. 219. Εφόσον η επιλογή των εφεσειόντων ήταν να εγγραφεί το ακίνητο επ΄ ονόματι τους αυτό μπορούσε να γίνει μόνο, ως πώληση, δυνάμει του Κεφ. 219 και αυτό συνεπαγόταν την, εκ μέρους των εφεσειόντων, καταβολή των απαιτούμενων τελών και δικαιωμάτων. Δεν υπήρχε αντίθεση μεταξύ του Νόμου και του Κεφ. 219 ώστε να υποχωρεί το Κεφ. 219 στις πρόνοιες του Νόμου, εφόσον στο Κεφ. 219 δεν υπήρχε οποιαδήποτε ρητή πρόνοια εξαιρέσεως των περιπτώσεων μεταβίβασης εργασιών και επιχείρησης δυνάμει του Νόμου. Επομένως, συμπέρανε το πρωτόδικο δικαστήριο, ανεξάρτητα από τη συμφωνία για πώληση των εργασιών και της επιχείρησης της προαναφερόμενης τράπεζας, στους εφεσείοντες, σε σχέση με την οποίαν ασφαλώς ισχύουν οι πρόνοιες του Νόμου, για τους σκοπούς του Κεφ. 219 υπήρξε πώληση του ακινήτου, όπως άλλωστε χαρακτηρίστηκε και στην ίδια τη συμφωνία αλλά και στη δήλωση μεταβίβασης, και επομένως τα επιβληθέντα τέλη και δικαιώματα, τα οποία ήταν σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κεφ. 219, δεν επηρεάζονταν καθόλου από τις πρόνοιες του Νόμου. Η συμπερίληψη του ακινήτου στις εργασίες και την επιχείρηση που πωλήθηκαν και μεταβιβάστηκαν δυνάμει του Νόμου, δεν αποχαρακτηρίζει την πράξη της πώλησης του ακινήτου, ως τέτοια, και επομένως για την εγγραφή του ακινήτου, στους αγοραστές-εφεσείοντες, ορθά επιβλήθηκαν τέλη και δικαιώματα δυνάμει του Κεφ. 219.

Θεωρούμε την πρωτόδικη απόφαση ως απόλυτα ορθή, εμπεριστατωμένη και δίκαιη και απορρίπτουμε το λόγο έφεσης και την επιχειρηματολογία των εφεσειόντων.

Κατά συνέπεια, η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος των εφεσειόντων τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το Δικαστήριο.

Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.

Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.

Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία