|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 3 ΑΑΔ 190
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 553/2013
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
5 Απριλίου, 2013
ΕΝΩΠΙΟΝ: Π. ΑΡΤΕΜΗ, Π., Α. ΚΡΑΜΒΗ, Δ. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ,
Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ,
ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗ, Κ. ΚΛΗΡΙΔΗ,
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗ, Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΔΔ.
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΚΛΩΚΛΑΣ,
2. ΕΛΕΝΗ ΜΑΚΛΩΚΛΑ,
3. OMNI MEDIA LTD,
Αιτητές,
και
1. ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
2. ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
3. ΚΥΠΡΙAΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
---------------------
Μ. Ορφανίδης με Χ. Σιακαλλή (κα), για Ορφανίδη, Χριστοφίδη και Πουτζιουρή, για αιτητές
Αλ. Ευαγγέλου με Μ. Φράγκου (κα) , για καθ΄ων η αίτηση 1 και 2
Π. Κληρίδης, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας με Ρ. Παπαέτη (κα) και Μ. Θεοκλήτου (κα), για καθ΄ων η αίτηση 3
Π. Αρτέμη, Π.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Προσωρινό διάταγμα το οποίο εξεδόθη ex parte από συνάδελφο μας, ο οποίος αυτοεξαιρέθηκε στη συνέχεια από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής επειδή διαπίστωσε ότι έχει έμμεσο προσωπικό συμφέρον και που ήταν ορισμένο επιστρεπτέο σήμερα, τέθηκε ενώπιον της Ολομέλειας, η οποία ανέλαβε όλες τις υποθέσεις που αφορούν το ίδιο θέμα, συμπεριλαμβανομένης και της υπόθεσης εκείνης.
Ο Έντιμος Γενικός Εισαγγελέας εισηγήθηκε στο Δικαστήριο ότι το εκδοθέν διάταγμα πρέπει να ακυρωθεί αφού αντικειμενικά εξεδόθη από Δικαστή, ο οποίος έχει έμμεσο συμφέρον, έστω και αν δεν το γνώριζε στο στάδιο εκείνο. Τόνισε ο Γενικός Εισαγγελέας και υιοθέτησε και ο κ. Ευαγγέλου, ότι δεν αμφισβητούσε την εντιμότητα του ίδιου του Δικαστή, αλλά εντούτοις, εισηγήθηκε ότι το γεγονός και μόνο της ύπαρξης του προσωπικού συμφέροντος καθιστούσε αντικειμενικά άκυρο το διάταγμα. Ο Γενικός Εισαγγελέας ακολούθως προχώρησε επί της ουσίας τονίζοντας ότι δεν προέκυπτε ούτε από την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή, αλλά ούτε και από τα στοιχεία που είχε ενώπιον του ότι εστοιχειοθετείτο σαφώς έκδηλη παρανομία ή ανεπανόρθωτη ζημία, ώστε να δικαιολογείται η έκδοση του διατάγματος. Ανέφερε επίσης ότι η πράξη έχει ήδη υλοποιηθεί και δεν υπάρχει αντικείμενο για να τύχει αναστολής με διάταγμα του Δικαστηρίου.
Αντιθέτως, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή υποστήριξε ότι κατά το χρόνο έκδοσης του διατάγματος ο συνάδελφος μας δεν είχε γνώση του έμμεσου του συμφέροντος και ως εκ τούτου κατά την έκδοση του διατάγματος δεν υπήρχε οτιδήποτε αναφορικά με ενδεχόμενη μεροληψία, το οποίο να καθιστά την έκδοση του διατάγματος άκυρη. Επίσης τόνισε ότι από την ένορκη δήλωση που είχε ενώπιον του το Δικαστήριο προέκυπτε σαφώς ότι υπήρχε έκδηλη παρανομία και ως εκ τούτου εδικαιολογείτο η έκδοση του διατάγματος.
Έχουμε εξετάσει τα εγερθέντα θέματα και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η θέση του Γενικού Εισαγγελέα, που αφορά το θέμα της εξ αντικειμένου αμεροληψίας του Δικαστή που εξέδωσε το διάταγμα, είναι ορθή παρόλο ότι συμφωνούμε ότι δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί προσωπική υποκειμενική μεροληψία εκ μέρους του εκδώσαντος το διάταγμα Δικαστή, εφόσον, όπως έχει τονισθεί και από τις δύο πλευρές, ο ίδιος δεν ήταν γνώστης του συμφέροντός του. Θεωρούμε ότι το διάταγμα θα πρέπει να ακυρωθεί με βάση τη γενική αρχή ότι η δικαιοσύνη θα πρέπει όχι μόνο να απονέμεται, αλλά και να φαίνεται ότι πράγματι απονέμεται αμερόληπτα.
Ως εκ τούτου, το εκδοθέν διάταγμα ακυρώνεται χωρίς να είναι ανάγκη να εξετασθεί οτιδήποτε περαιτέρω αναφορικά με την παρούσα αίτηση.
Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Π. Αρτέμης, Π.
Α. Κραμβής, Δ.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
Ε. Παπαδοπούλου, Δ.
Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
Στ. Ναθαναήλ, Δ.
Κ. Παμπαλλής, Δ.
Κ. Κληρίδης, Δ.
Α. Πασχαλίδης, Δ.
Π. Παναγή, Δ.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
/Χ.Π.