|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΑναθεωρητικέςΕφέσεις Αρ. 141/08 και 143/08.)
(Υπόθ. Αρ. 873/05)
25 Σεπτεμβρίου 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δικαστές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 141/08)
SUPER HOME CENTER D.I.Y. LTD
Εφεσείουσα/Ε/Μ,
ν.
1. ΛΕΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
2. ΑΙΜΙΛΙΑΣ ΒΑΡΝΑΒΑ
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΠΑΝΤΟΥΡΗ
4. ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
5. ΓΙΩΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
6. ΧΡΥΣΩΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
Εφεσίβλητοι/Αιτητές
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ
2. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 143/08)
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ
ΟΙΚΗΣΕΩΣ
2. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Εφεσειόντων/Καθ΄Ων η Αίτηση
ν.
1. ΛΕΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
2. ΑΙΜΙΛΙΑΣ ΒΑΡΝΑΒΑ
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΠΑΝΤΟΥΡΗ
4. ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
5. ΓΙΩΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
6. ΧΡΥΣΩΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
Εφεσιβλήτων/Αιτητών
_______
Π. Πολυβίου με Μ. Αντωνίου (κα), για τους Εφεσείοντες-Ε/Μ στην 141/08.
Δ. Κωνσταντίνου (κα) για Κ. Χρυσοστομίδη, για τους Εφεσίβλητους-Αιτητές στην 141/08.
Α. Μαππουρίδης, εχειρίσθη την υπόθεση για τους Εφεσίβλητους.Καθ΄Ων η Αίτηση στην 141/08.
Α. Μαππουρίδης, εχειρίσθη την υπόθεση για τους Εφεσείοντες-Καθ΄ων η Αίτηση στην 143/08.
Δ. Κωνσταντίνου (κα) για Κ. Χρυσοστομίδη, για τους Εφεσίβλητους-Αιτητές στην 143/08.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Έχω άλλη άποψη του θέματος του ευλόγου χρόνου προς εξέταση της αίτησης του Ενδιαφερόμενου Μέρους (ΕΜ) και κατ΄επέκταση του εφαρμοστέου Τοπικού Σχεδίου. Η αρχή που επιβάλλει την κρίση του ευλόγου χρόνου προς εξέταση της αίτησης για πολεοδομική άδεια και, σε περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι η διοίκηση υπερέβη τον εύλογο χρόνο, την αναδρομική εφαρμογή του καθεστώτος που ίσχυε κατά τον εύλογο χρόνο, επιδιώκει την προστασία του αιτητή από υπερβολική καθυστέρηση εκ μέρους της διοίκησης η οποία, ως εκ της αλλαγής του καθεστώτος εν τω μεταξύ, θα τον επηρέαζε δυσμενώς. Το θέμα είναι λοιπόν στην ουσία του μεταξύ της διοίκησης και του αιτητή. Στην προκειμένη περίπτωση η αίτηση είχε υποβληθεί ένα ολόκληρο έτος πριν από τη δημοσίευση του νέου Τοπικού Σχεδίου και η ίδια η διοίκηση δέχεται ότι η καθυστέρηση στη διεκπεραίωση της ήταν υπερβολική, αφού μάλιστα καθυστέρησαν οι απόψεις των εμπλεκομένων Τμημάτων. Εφ΄όσον η ίδια η διοίκηση δεν εισηγείται ότι υπήρχαν παράγοντες, αναγόμενοι στη φύση του έργου και τα προκύπτοντα από την αίτηση θέματα, που να καθιστούσαν την καθυστερημένη εξέταση της αίτησης εύλογη, αλλά αντιθέτως παραδέχεται ότι η καθυστέρηση δεν ήταν εύλογη, δεν παρέχεται έδαφος για αμφισβήτηση της παρόδου του ευλόγου χρόνου, αμφισβήτηση η οποία ουσιαστικά ανατρέπει το ποιος πρέπει να καταδείξει τι και πώς. Δεν μπορούσαν οι Εφεσίβλητοι να ισχυρίζονται άλλως πως, πράγμα που μόνο η διοίκηση θα μπορούσε να ισχυρίζετο και χωρίς μάλιστα να αναφέρονται οι παράγοντες που να δικαιολογούσαν την καθυστέρηση, εκτός αν εισηγούντο και απεδείκνυαν ότι η θέση της διοίκησης είναι κακόπιστη με την έννοια ότι η διοίκηση, ευρισκόμενη ουσιαστικά σε συνεννόηση με το ΕΜ, επιδιώκει την εξυπηρέτηση του αλλότριου σκοπού της επίδειξης εύνοιας προς το ΕΜ. Τέτοιο θέμα όμως δεν υπάρχει.
Η διαφορετική μου άποψη επεκτείνεται και στο άλλο θέμα που αφορά το δικαιολογημένο της μη εφαρμογής της διαδικασίας των παρεκκλίσεων. Εφ΄όσον απεκλείσθη θέμα εξωθεσμικής παρέμβασης, η θέση της διοίκησης σαφώς αιτιολογήθηκε σε συνάρτηση με το ότι η διοίκηση απεφάσισε ότι ο εν λόγω χώρος, που στο Τοπικό Σχέδιο του 2000 εδεσμεύετο ως χώρος σχολείου, θα αποχαρακτηρίζετο ως τέτοιος στο Τοπικό Σχέδιο του 2003, όπως και έγινε, δοθέντος ότι και το Υπουργείο Παιδείας απεφάσισε ότι δεν ήταν αναγκαία η χρήση του εν λόγω χώρου ως χώρου σχολείου. Έχει όμως σημασία και η τοποθέτηση του κ. Μαππουρίδη ότι εν πάση περιπτώσει δεν μπορούσε να ήταν νόμιμη η δέσμευση του εν λόγω χώρου ως χώρου σχολείου, με την έννοια ότι, αν και τέτοιο θέμα δεν ηγέρθη, εντούτοις είναι αυτή η διάσταση που τονίζει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και της ανάπτυξης της με δεδομένο ότι μόνο με απαλλοτρίωση θα μπορούσε ο εν λόγω χώρος νομίμως να εδεσμεύετο ως χώρος σχολείου, ώστε η πρόνοια του Τοπικού Σχεδίου να μην ήταν ουσιώδης παράγων.
Ο αδελφός μας Δικαστής ο οποίος επελήφθη της προσφυγής πρωτοδίκως είχε και την ακόλουθη παρατήρηση να κάνει:
«Η οριστικοποίηση [του αποχαρακτηρισμού] θα επερχόταν με την αναμενόμενη, όπως γίνεται αντιληπτό, τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου που πραγματοποιήθηκε το 2003. Με αποτέλεσμα να έχουμε από τη μια, ως ουσιώδη παράγοντα που επέτρεπε τη χορήγηση της άδειας χωρίς τη διαδικασία κατά παρέκκλιση, την ευνοϊκή από αυτή την άποψη προοπτική του Νέου Σχεδίου και να μην έχουμε, επίσης ως ουσιώδη παράγοντα, το ότι με βάση το Τοπικό Σχέδιο του 2003 αποκλειόταν η συγκεκριμένη ανάπτυξη για άλλους πολύ σημαντικούς, βεβαίως, λόγους.»
Δεν συμμερίζομαι τη θεώρηση αυτή. Το ΕΜ δεν επικαλέσθηκε την αποδέσμευση του χώρου από το Τοπικό Σχέδιο του 2003 για να διεκδικήσει την άδεια χωρίς τη διαδικασία των παρεκκλίσεων. Η άδεια εκείνη εβασίσθη στα δεδομένα όχι του Τοπικού Σχεδίου του 2003 αλλά στη θέση της διοίκησης ότι, δεδομένης της εφαρμογής του Τοπικού Σχεδίου του 2000, ο χώρος δεν ήταν αναγκαίος για σχολείο. Και η εφαρμογή του Τοπικού Σχεδίου του 2000 ανάγετο στην υπερβολική καθυστέρηση στην εξέταση της αίτησης. Ούτε υπήρξε, για το λόγο αυτό, όφελος από την αποφυγή άλλων προνοιών του Τοπικού Σχεδίου του 2003, αφού εκ προοιμίου εκείνο το Σχέδιο δεν ήταν το εφαρμοστέο.
Για τους λόγους αυτούς, θα επέτρεπα τις εφέσεις.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ»Π