ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 142/2011, 153/2011 και 158/2011)

 

 

27 Ιουλίου, 2012

 

 

[ΑΡΤΕΜΗΣ, Πρόεδρος]

[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]

 

 

(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 142/2011)

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,  ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ  ΔΗΜΟΣΙΑΣ  ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Εφεσείουσα - Καθ' ης η Αίτηση,

ν.

 

ΙΩΑΝΝΑΣ  ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ,

Εφεσίβλητης - Αιτήτριας.

_________________________

 

(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 153/2011)

 

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ  ΚΑΝΝΑΒΑ,

Εφεσείων  -

Ενδιαφερόμενο Μέρος 3,

ν.

 

 

ΙΩΑΝΝΑΣ  ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ,

Εφεσίβλητης - Αιτήτριας,

- και -

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,  ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ  ΔΗΜΟΣΙΑΣ  ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Καθ' ης η Αίτηση.

_________________________

 

 

 

(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 158/2011)

 

ΙΩΑΝΝΑ  ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ,

Εφεσείουσα - Αιτήτρια,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,  ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ  ΔΗΜΟΣΙΑΣ  ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Εφεσίβλητης - Καθ' ης η Αίτηση.

_________________________

 

Λαμπρινή Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσείουσα στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 142/2011, καθ' ης η Αίτηση στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 153/2011 και εφεσίβλητη στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 158/2011.

Μαρίκα Καλλιγέρου (κα), για την Εφεσίβλητη στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 142/2011 και εφεσείουσα στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 158/2011. 

Α. Μελάς, για τον Εφεσείοντα στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 153/2011.

Νόρα Χρυσομηλά (κα), για Σκορδή και Παπαπέτρου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 7 - Βάσω Παπαηροδότου.

Γεώργιος Παπαντωνίου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 8 - Αδάμο Παπαντωνίου.

_________________________

 

ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.:  Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου, Δ.

_________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Αντικείμενο των πιο πάνω εφέσεων είναι η ορθότητα της απόφασης αδελφού μας Δικαστή, με την οποία προσφυγή της εφεσίβλητης στις Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 142/11 και 153/11 και εφεσείουσας στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 158/11, (η «αιτήτρια»), έγινε δεκτή και οδήγησε στην ακύρωση της από 2/5/2008 προαγωγής επτά ενδιαφερομένων μερών[1] στη θέση Ιατρικού Λειτουργού, 1^ης Τάξης, στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, στην ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής.

 

Οι εφέσεις αφορούν στις διαπιστώσεις σε σχέση με τους λόγους ακυρότητας που εξετάστηκαν, αφού αριθμός λόγων κρίθηκε, ως εκ του αποτελέσματος, αχρείαστο να εξεταστούν. 

 

Η αιτήτρια, με Υπόμνημά της, ζητά όπως, σε περίπτωση επιτυχίας των Αναθεωρητικών Εφέσεων Αρ. 142/11 και 153/11, εξεταστούν οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν πρωτοδίκως αλλά δεν εξετάστηκαν.

 

Προτού αναφερθούμε στις διαπιστώσεις πρωτοδίκως, παραθέτουμε τα γεγονότα, όπως αυτά δίδονται στην υπό έφεση απόφαση:-

 

«Την 1η Σεπτεμβρίου 2006 δημοσιεύθηκαν τέσσερις θέσεις Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης, στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, στην ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής που είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής.  Μέχρι τις 25.9.06 που ήταν η τελευταία ταχθείσα μέρα, υποβλήθηκαν 26 αιτήσεις.  Σ' αυτές περιλαμβάνονταν οι αιτήσεις της αιτήτριας και των ενδιαφερομένων και στις 30.11.06 στάληκαν στη Συμβουλευτική Επιτροπή.

 

Την 18.1.07 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας ζήτησε την πλήρωση άλλων οκτώ όμοιων θέσεων και η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), στις 12.2.07, δυνάμει του άρθρου 34(14) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90 όπως τροποποιήθηκε) αποφάσισε να πληρωθούν και αυτές μέσα στα πλαίσια της υπό εξέλιξη διαδικασίας, χωρίς νέα δημοσίευση.  ...

 

Την 8.3.07 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας ζήτησε την πλήρωση άλλων τριών όμοιων θέσεων και στις 29.3.07 η ΕΔΥ αποφάσισε την πλήρωσή τους κατά τον ίδιο τρόπο στο πλαίσιο της υπό εξέλιξη διαδικασίας, χωρίς νέα δημοσίευση.

 

Ενημερώθηκε, βεβαίως, η Συμβουλευτική Επιτροπή ενώπιον της οποίας υπήρχαν πλέον οι 26 αιτήσεις που υποβλήθηκαν αρχικώς και που θεωρήθηκαν ως αιτήσεις πλέον, για τις 15 συνολικά θέσεις.  Η Συμβουλευτική Επιτροπή στην πρώτη της συνεδρία, στις 24.5.07 καθόρισε τι θα απαιτείτο για να εθεωρείτο ότι υποψήφιοι κατείχαν το πλεονέκτημα της πείρας.  Το σχέδιο υπηρεσίας, στην παράγραφο 3(4) πρόβλεπε ως ακολούθως:

 

'Πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία θα αποτελεί πλεονέκτημα'.

 

Η Συμβουλευτική Επιτροπή αποφάσισε πως για να λογιζόταν σε υποψήφιο το πλεονέκτημα, 'αυτός/ή θα πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα χρόνο πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία δηλαδή, στη θέση Ιατρικού Λειτουργού 1^ης Τάξης στην ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής, καθότι το ένα έτος κρίθηκε ως ικανοποιητικό για την απόκτηση γνώσεων σύμφωνα με τα καθήκοντα της θέσης'.

 

Η αιτήτρια πήρε το πτυχίο της στην ιατρική από την Ιατρική Σχολή του Πολυτεχνείου του ΄Ααχεν, Γερμανίας, το 1991 και απέκτησε τον τίτλο της ειδικότητας της Χειρουργικής το 1998. Μετά από κάποια περίοδο εργασίας της ως Χειρουργός στο Ηνωμένο Βασίλειο, από το 2001 μέχρι το 2005 εργάστηκε ως Χειρουργός, σε δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα, στην Ελλάδα:  από τον Οκτώβριο του 2001 μέχρι τον Ιούνιο του 2002 στο Χειρουργικό Τμήμα και από τον Ιανουάριο του 2003 μέχρι τον Ιανουάριο 2005 στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Νοσοκομείο Ασκληπιού Βούλας.  ΄Ηλθε στη συνέχεια στην Κύπρο και από τις 3.10.05 υπηρετούσε ως ΄Εκτακτη Λειτουργός 1^ης Τάξης, στην ειδικότητα της Χειρουργικής.

 

Επομένως, είχε υπηρεσία μόνο 11 μηνών ως ΄Εκτακτη Λειτουργός 1^ης Τάξης και, στη βάση των αποφασισθέντων, δεν της αναγνωρίστηκε το πλεονέκτημα.  Αυτό αναγνωρίστηκε υπέρ ορισμένων άλλων υποψηφίων και, βεβαίως, από αυτό επηρεάστηκαν τα συμπεράσματα σε σχέση με τη συγκριτική καταλληλότητα.  ΄Εναντι των υποψηφίων που κρίθηκε ότι κατείχαν το πλεονέκτημα υστερούσε ως προς αυτό και έναντι των υποψηφίων που δεν το κατείχαν, δεν υπερτερούσε ως προς αυτό.

 

Η Συμβουλευτική Επιτροπή υπέβαλε τους υποψηφίους σε προφορική εξέταση και στις 24.10.07 συνέταξε την έκθεσή της.  Σημείωσε σ' αυτή, ως προς την αιτήτρια ότι 'παρόλο που έχει σχετική πείρα με τα καθήκοντα της θέσης, δεν είναι τουλάχιστον ενός έτους'.

 

Σύστησε 23 υποψήφιους, με αλφαβητική σειρά, μεταξύ τους και την αιτήτρια.  Η ΕΔΥ υιοθέτησε την απόφαση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ως προς το πλεονέκτημα, υπέβαλε τους υποψηφίους σε προφορική εξέταση, πήρε τη σύσταση της Διευθύντριας που ήταν υπέρ των εν τέλει επιλεγέντων και κατέληξε στην τελική της επιλογή, εξηγώντας τι ήταν για τον καθένα από τους επιλεγέντες εκείνο που μέτρησε.  Η απόδοσή τους στις προφορικές εξετάσεις, η συνολική αξιολόγησή τους από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, που περιλάμβανε και αναφορά σε μη απαιτούμενα ακαδημαϊκά προσόντα, η σύσταση της Διευθύντριας και, βεβαίως, η κατοχή του πλεονεκτήματος.»

 

 

 

Πρωτοδίκως, ήταν η εισήγηση της αιτήτριας ότι η πορεία που ακολουθήθηκε, με την ένταξη των έντεκα θέσεων στη διαδικασία πλήρωσης των πρώτων τεσσάρων θέσεων, επηρέασε τόσο την ίδια - για ένα μόνο μήνα στερήθηκε της δυνατότητας να της πιστωθεί το πλεονέκτημα - όσο και το δημόσιο συμφέρον, αφού, με τον τρόπο αυτό, περιορίστηκαν οι δυνατότητες επιλογής των καταλληλότερων υποψηφίων. 

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τη θέση της εφεσείουσας στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 142/11, (η «καθ' ης η αίτηση»), ότι, δεδομένου του χρόνου που παρήλθε από τη δημοσίευση των πρώτων τεσσάρων θέσεων - 1/9/2006 - μέχρι την ένταξη των τελευταίων στη διαδικασία - 8/3/2007 - και των αυξημένων αναγκών της Υπηρεσίας, η διακριτική εξουσία που παρέχει το ΄Αρθρο 34(14) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, (Ν. 1/90), (όπως τροποποιήθηκε), (ο «Νόμος»), στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, (η «Ε.Δ.Υ.»), ασκήθηκε ορθά, ανέφερε τα εξής:-

 

«Κατ' αρχάς το τι συνιστά εύλογο χρόνο κατά περίπτωση, δεν αποφασίζεται στη βάση γυμνών ημερολογιακών δεδομένων.  Αποφασίζεται στη βάση του συνόλου των δεδομένων και ασφαλώς η προοπτική της απόκτησης πλεονεκτήματος, όρος συναρτημένος και προς χρονική διάρκεια, ήταν τέτοιο δεδομένο.  Ιδιαιτέρως κάτω από τις ακραίες περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης.  Αφού η αιτήτρια, στη βάση των αποφασισθέντων, όπως αυτά συνθέτουν εν συνόλω την επιλεγείσα διοικητική πορεία, είχε την 1.9.06 υπηρεσία 11 μηνών στη θέση Ιατρικού Λειτουργού 1^ης Τάξης, στην ειδικότητα της Χειρουργικής.  Ο επηρεασμός της αιτήτριας, τουλάχιστον ως προς το ζήτημα του πλεονεκτήματος, είναι εξόφθαλμος.  ...  Καταλήγω πως η απόφαση για την ενεργοποίηση του άρθρου 34(14) ήταν το αποτέλεσμα πλημμελώς ασκηθείσας διακριτικής εξουσίας, ως ανωτέρω, και πως στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας των διορισμών όλων των ενδιαφερομένων, κατά τα ανωτέρω, αφού η διαδικασία ήταν ενιαία, αφορούσε σε όλες τις θέσεις και δεν τίθεται ζήτημα διάκρισης ως προς το ποιος κατέλαβε ποια θέση.»

 

 

 

Περαιτέρω και για σκοπούς καθοδήγησης της Ε.Δ.Υ., εξέτασε και το ζήτημα των πρόσθετων ακαδημαϊκών προσόντων της αιτήτριας τόσο σε σχέση με τον αποκτηθέντα διδακτορικό τίτλο όσο και με το πρόσθετο προσόν Advanced Life Support, (A.L.S.).  Το διδακτορικό της αιτήτριας, ανέφερε, καίτοι ήταν ενώπιον της Ε.Δ.Υ., δε συνυπολογίστηκε ορθά, λόγω της σημείωσης που υπήρχε ως προς τον ουσιώδη χρόνο που λήφθηκε υπόψη σε σχέση με αυτό.  Ο ουσιώδης χρόνος που αναγραφόταν - 25/9/2006 - δεν ήταν ορθός, αφού το προσόν ήταν πρόσθετο μη απαιτούμενο και γι' αυτά τα προσόντα ουσιώδης ήταν ο χρόνος λήψης της απόφασης.    

 

Σε σχέση με το προσόν A.L.S., το οποίο η αιτήτρια απέκτησε τον Απρίλιο του 2007, δεν υπήρχε στην ΄Εκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής οποιαδήποτε αναφορά, ούτε και αναγραφόταν στο σχετικό κατάλογο.  Το πρωτόδικο Δικαστήριο υπέδειξε ότι, κατά την επανεξέταση, θα έπρεπε να εξεταστεί και αυτού του προσόντος η σχετικότητα και η σημασία και να αποτιμηθεί στο πλαίσιο των συγκρίσεων. 

 

Με τις Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 141/11 και 153/11, αμφισβητείται η ορθότητα τόσο της διαπίστωσης του αδελφού μας Δικαστή ως προς τον τρόπο που ασκήθηκε η διακριτική εξουσία της Ε.Δ.Υ. όσο και της κρίσης του σε σχέση με το προσόν A.L.S. που διαθέτει η αιτήτρια.  Ενώπιόν μας, επαναλήφθηκαν, ουσιαστικά, όσα και πρωτόδικα υποστηρίχθηκαν, ότι, δηλαδή, η διακριτική εξουσία της Ε.Δ.Υ. ασκήθηκε ορθά, αφού η ένταξη των έντεκα θέσεων στην ήδη εκκρεμούσα διαδικασία έγινε στη βάση των αναγκών στελέχωσης των Ιατρικών Υπηρεσιών.  Τα  γεγονότα, υποβλήθηκε, της Κοφτερός κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 171, στην οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο στηρίχτηκε, ήταν διαφορετικά.  Εκεί η θέση που εντάχθηκε στη διαδικασία δεν ήταν κενή, αλλά αναμενόταν να κενωθεί σε έξι μήνες.  Ο χρόνος των έξι μηνών, που μεσολάβησε από τη δημοσίευση των πρώτων τεσσάρων θέσεων - 1/9/2006 - μέχρι την ένταξη στη διαδικασία των τελευταίων θέσεων - 8/3/2007 - ήταν καθ' όλα εύλογος και σύμφωνος με τις αρχές της χρηστής διοίκησης.  Εν πάση περιπτώσει, υποστηρίζεται, η ΄Εκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, η οποία καθόρισε τη διάρκεια της πείρας που απαιτείτο για να θεωρηθεί αυτή ως πλεονέκτημα, υποβλήθηκε μετά την ένταξη των έντεκα θέσεων στη διαδικασία.  Τέλος, η μη πίστωση της αιτήτριας με την κατοχή του πλεονεκτήματος δεν την επηρέασε, εφόσον η μη επιλογή της οφειλόταν στην καλύτερη απόδοση των ενδιαφερομένων μερών και στην την υπέρ αυτών σύσταση της Διευθύντριας και όχι στη μη κατοχή από αυτήν του πλεονεκτήματος.

 

Το ΄Αρθρο 34(1) του Νόμου[2], όπως αναφέρεται στην Κοφτερός κ.ά. ν. Δημοκρατίας, (πιο πάνω):- (σελ. 175)

 

«... θέτει μια θεμελιακή αρχή ευνομίας στον τομέα του διοικητικού δικαίου, συνυφασμένη με τις ευρύτερες ιδέες της διαφάνειας και της ισότητας όσο και του δημόσιου συμφέροντος στην προσέλκυση των καταλληλότερων υποψηφίων.»

 

 

 

Στο ΄Αρθρο 34(14) του Νόμου προνοείται ότι:-

 

«(14)  Θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής μπορεί να πληρωθεί από την Επιτροπή χωρίς να δημοσιευτεί, όταν αυτή κενούται ή δημιουργείται κατά τη χρονική περίοδο κατά την οποία βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία για την πλήρωση άλλης θέσης με τον ίδιο τίτλο.  Σε τέτοια περίπτωση η θέση θεωρείται ότι δημοσιεύτηκε την ημέρα κατά την οποία δημοσιεύτηκε η άλλη θέση.»

 

 

 

Είναι φανερό, από το πιο πάνω ΄Αρθρο, ότι η πλήρωση θέσης χωρίς δημοσίευση αποτελεί την εξαίρεση.  Ταυτόχρονα, όμως, απόφαση για τέτοια πλήρωση πρέπει να διασφαλίζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών και το δημόσιο συμφέρον για την επιλογή του καταλληλοτέρου.  Στην Κοφτερός κ.ά. ν. Δημοκρατίας, αναφέρεται:-  (σελ. 178)

 

«Αν η τέταρτη θέση δημοσιεύετο και πληρούτο νόμιμα θα παρείχετο η δυνατότητα επιλογής από όλους εκείνους που ενδεχόμενα να εκδήλωναν ενδιαφέρον για αυτή και όχι μόνο από εκείνους που ενδιαφέρθησαν για τις τρεις δημοσιευθείσες θέσεις, όπως παρατηρήθηκε και από τον αδελφό μου Καλλή, Δ., στις υποθέσεις Κουπεπίδου ν. Δημοκρατίας, 1028/96, κ.ά., 22.12.1998[3].»

 

 

 

Στην Κουπεπίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 279/97, 280/97, 288/97 και 289/97, 22/12/98, ο Καλλής, Δ., αναφέρει:-

 

«΄Εχοντας υπόψη το λεκτικό του άρθρου 34(14) του Νόμου 1/90 θεωρώ ότι το κατά πόσο η Ε.Δ.Υ. θα προχωρήσει στη δημοσίευση της θέσης αποτελεί θέμα άσκησης διακριτικής ευχέρειας (Βλ. Δαγτόγλου, 'Γενικό Διοικητικό Δίκαιο', Τρίτη έκδοση, παραγ. 342:  'Η πλήρης (εντός των ορίων του Συντάγματος και των νόμων) ελευθερία κινήσεως της διοικήσεως καλείται διακριτική ευχέρεια (ή διακριτική εξουσία) και παραχωρείται από τον νόμο με εκφράσεις όπως η διοίκηση 'δύναται', 'δικαιούται', 'επιλέγει', 'κρίνει', ενεργεί 'κατά την κρίση της' κοκ.  Διακριτική ευχέρεια είναι, πρώτα απ' όλα, η νομική δυνατότητα της διοικήσεως να επιλέγει ανάμεσα σε διάφορες εξίσου νόμιμες λύσεις (απόφαση για το αν, πότε και πώς)').»

 

 

 

Στη Μενελάου κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 370, ο Πικής, Π., έθεσε το θέμα ως εξής:- (σελ. 384)

 

«Προς καθοδήγηση των πάντων για τη σύννομη λειτουργία της διοίκησης, θα συνοψίσουμε τις βασικές αρχές που διέπουν διορισμούς στο δημόσιο, όπως αυτές προκύπτουν από το Σύνταγμα και τους συνάδοντας προς αυτό νόμους:-

 

(α)   Μόνο αρμόδιο σώμα για τη διενέργεια προσλήψεων στη Δημόσια Υπηρεσία, σε μόνιμη ή προσωρινή θέση, είναι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας και κανένα άλλο όργανο.

 

(β) Καμιά θέση στη Δημόσια Υπηρεσία (εκτός από θέσεις αποκλειστικά προαγωγής) δεν πληρούται χωρίς να προηγηθεί η δημόσια προκήρυξή της.  Η υποχρέωση για δημοσίευση επιβάλλεται από την αρχή της ισότητας, η οποία κατοχυρώνεται στο ΄Αρθρο 28 του Συντάγματος.  Το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης από τις διοικητικές αρχές και όργανα του κράτους αποτελεί ατομικό δικαίωμα του πολίτη - ΄Αρθρο 28 - και αντίστοιχη υποχρέωση της Πολιτείας να το διασφαλίσει αποτελεσματικά - ΄Αρθρο 35.  Η προκήρυξη θέσεων στο δημόσιο επιβάλλεται γενικότερα, προς διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, για την αξιοκρατική στελέχωση της Δημόσιας Υπηρεσίας.

 

(γ)  Κανένας δεν μπορεί να διοριστεί σε δημόσια θέση, εκτός εάν κατέχει τα υπό του σχεδίου υπηρεσίας προβλεπόμενα προσόντα.»

 

 

 

Εξετάζοντας τα γεγονότα της υπόθεσης, σε συμφωνία με τον αδελφό μας Δικαστή, θεωρούμε ότι η διακριτική εξουσία της Ε.Δ.Υ., όπως αυτή ασκήθηκε, δε διασφαλίζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης. 

 

Δε φαίνεται να απασχόλησε την Ε.Δ.Υ., κατά τη λήψη της απόφασης για μη δημοσίευση των έντεκα θέσεων, οτιδήποτε πέραν της γενικής αναφοράς στην επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας για αυξημένες υπηρεσιακές ανάγκες, οι οποίες, βέβαια, από μόνες τους, δεν παρέχουν δυνατότητα άσκησης διακριτικής εξουσίας.  Για την όποια κατάληξη, πρέπει να σταθμιστούν και άλλοι παράγοντες, όπως της ίσης μεταχείρισης των πολιτών και της δυνατότητας επιλογής των καταλληλοτέρων.  Το γεγονός ότι η χρονική διάρκεια της πείρας που θα θεωρείτο ως πλεονέκτημα δεν είχε καθοριστεί δεν επηρεάζει.

 

Το εύλογο ή μη του χρόνου που μεσολάβησε, όπως πρωτοδίκως αποφασίστηκε και έγινε δεκτό από την καθ' ης η αίτηση, δεν αποφασίζεται στη βάση και μόνο της διάρκειάς του μεταξύ της προκήρυξης των πρώτων θέσεων και της ένταξης στη διαδικασία των υπολοίπων, αλλά αποφασίζεται στη βάση του συνόλου των δεδομένων.  Κριτήριο είναι όχι μόνο το μήκος του χρόνου αλλά και οι ενδεχόμενες αλλαγές σ' αυτούς που, πιθανόν, θα ενδιαφερθούν για τις θέσεις.  Στην παρούσα περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αριθμός των θέσεων αυξήθηκε σημαντικά - από τέσσερις έγιναν δεκαπέντε - η σημασία της διάρκειας του χρόνου που μεσολάβησε εξετάζεται όχι κατ' απομόνωση αλλά σε συνάρτηση με το εάν και άλλοι θα μπορούσαν, σ' αυτό το διάστημα, να είναι υποψήφιοι, με ή χωρίς την κατοχή του πλεονεκτήματος της πείρας, έστω και εάν η διάρκειά της ήταν ακόμα ακαθόριστη.  Η αιτήτρια είναι φανερό ότι ως προς το ζήτημα του πλεονεκτήματος επηρεάστηκε, αφού αυτή, προτού οι θέσεις ενταχθούν στη διαδικασία, είχε συμπληρώσει το χρόνο που η Συμβουλευτική Επιτροπή, έστω μεταγενέστερα, έθεσε για το πλεονέκτημα.  Εάν οι θέσεις δημοσιεύονταν, η αιτήτρια θα είχε το πλεονέκτημα και η σύγκριση των υποψηφίων θα ήταν επί διαφορετικών δεδομένων.

 

Θεωρούμε την κατάληξη του αδελφού μας Δικαστή απόλυτα ορθή. 

 

Ούτε με τη θέση της καθ' ης η αίτηση ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε πρωτογενή κρίση ως προς το προσόν A.L.S. της αιτήτριας συμφωνούμε.   Ρητά καταγράφεται στην απόφαση ότι το ζήτημα αυτό εξετάστηκε για σκοπούς καθοδήγησης και μόνο της διοίκησης.  Διαπιστώθηκε ότι το προσόν αυτό δεν ήταν καταγραμμένο είτε στην ΄Εκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής είτε στη στήλη του Καταλόγου που αφορούσε τα προσόντα της αιτήτριας.  Δεν έγινε από τον αδελφό μας Δικαστή οποιαδήποτε διαπίστωση εάν το προσόν αυτό ήταν ή όχι σχετικό, απλά υποδείχθηκε ότι, κατά την επανεξέταση, και αυτού του προσόντος θα έπρεπε να εξεταστεί η σχετικότητα και η σημασία και να αποτιμηθεί στο πλαίσιο των συγκρίσεων που θα γίνονταν.

 

Η αποτυχία των Αναθεωρητικών Εφέσεων Αρ. 142/11 και 153/11 καθιστά αχρείαστη την ενασχόλησή μας με τα ζητήματα που έθεσε η αιτήτρια στην Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 158/11, η οποία απορρίπτεται, χωρίς έξοδα.

 

Οι Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 142/11 και 153/11 απορρίπτονται, με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης - αιτήτριας.

 

 

 

 

 

                                                                  Π. Αρτέμης, Π.

 

 

 

                                                                  Δ. Χατζηχαμπής, Δ.

 

 

 

                                                                  Ε. Παπαδοπούλου, Δ.

 

 

 

                                                                  Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.

 

 

 

                                                                  Α. Πασχαλίδης, Δ.

 

 

/ΜΠ