|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Αναστασίου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 3349
Παγιάτας Iωσήφ ν. Aρχής Λιμένων Kύπρου και Άλλων (1998) 3 ΑΑΔ 700
Χατζηβασιλείου Παναγιώτης ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2008) 3 ΑΑΔ 219
Ζύγκας ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1991) 4 ΑΑΔ 3327
ΔΡ. ΖΗΝΑ ΠΟΥΛΛΗ ν. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, Υπόθεση Αρ. 1439/2009, 7 Σεπτεμβρίου 2011
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 195/2011)
9 Μαΐου, 2012
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΙΝΑΚΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ της ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Θ. Ραφτοπούλου (κα) για Α. Ευαγγέλου, για τον Καθ' ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: O Αιτητής ζητά ακύρωση της απόφασης του Καθ' ου η αίτηση, Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, με την οποία ο τελευταίος αφαίρεσε από τις αρμοδιότητές του τον έλεγχο και εποπτεία δύο τμημάτων (Στατιστικής και Διασφάλισης Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) των οποίων την εποπτεία ο Αιτητής είχε μέχρι τότε.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Ο Διοικητής, ως το ανώτατο εκτελεστικό όργανο της Τράπεζας, βάσει του άρθρου 20(1) του περί της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Νόμου του 2002 (Ν.138(Ι)/2002), στο εξής «ο Νόμος», έχει, μεταξύ άλλων, την αρμοδιότητα (i) να διευθύνει και να ελέγχει τις εργασίες της Τράπεζας και (ii) να ενεργεί για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη διεξαγωγή των εργασιών της Τράπεζας, τα οποία δεν υπάγονται στην αρμοδιότητα του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας ή της Επιτροπής Προσωπικού.
Σύμφωνα με την παράγραφο 2.2. του Παραρτήματος (Παράγραφος 7) Όροι και Σχέδια Υπηρεσίας των περί Υπαλλήλων της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) Οδηγιών, Κ.Δ.Π. 233/2004, όπως αυτοί τροποποιήθηκαν, όλες οι θέσεις της ίδιας βαθμίδας είναι εναλλάξιμες. Με απόφαση του Διοικητή, οι κάτοχοι των θέσεων αυτών υπόκεινται σε μετάθεση σε άλλη Διεύθυνση της Κεντρικής Τράπεζας.
Ο Αιτητής, όπως ισχυρίζεται, κατέχει τη θέση Ανώτερου Διευθυντή πέραν των 33 ετών στην Κεντρική Τράπεζα. Μεταξύ των αρμοδιοτήτων του ήταν και η εποπτεία τριών τμημάτων:- (α) Στατιστική, (β) Διασφάλιση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και (γ) Ασφάλεια και Τεχνική Υποστήριξη.
Μετά την προαγωγή του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου στη θέση Ανώτερου Διευθυντή, ο Διοικητής, ενεργώντας με βάση τις διατάξεις του άρθρου 20(1) του Νόμου, αποφάσισε στα πλαίσια αναδιάρθρωσης, την ανακατανομή των αρμοδιοτήτων των Ανώτερων Διευθυντών. Ο Αιτητής ενημερώθηκε ότι από 1η Δεκεμβρίου 2010, το Τμήμα Διασφάλισης Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο μέχρι τότε υπαγόταν στην αρμοδιότητά του, θα υπάγεται στον Ανώτερο Διευθυντή Γιώργο Συρίχα και το Τμήμα Στατιστικής, το οποίο επίσης μέχρι τότε υπαγόταν στην αρμοδιότητα του Αιτητή, θα υπάγεται στην Ανώτερη Διευθύντρια Φωτεινή Φρανκ. Σημειώνεται ότι στο παρελθόν ο Διοικητής είχε συζητήσει με τον Αιτητή το ενδεχόμενο να αναλάβει και άλλο Τμήμα, αλλά εν τω μεταξύ, ο Αιτητής είχε αναλάβει το Τμήμα Ασφάλειας και Τεχνικής Υποστήριξης την 1η Φεβρουαρίου 2010.
Ενόψει αυτής της εξέλιξης, ο Αιτητής, με Σημείωμα του προς τον Διοικητή, εξέφρασε τη διαφωνία του με την ανακατανομή των αρμοδιοτήτων του. Ο Διοικητής, με Σημείωμα του ημερ. 17 Ιανουαρίου 2011 απέρριψε τους ισχυρισμούς του Αιτητή.
Ο συνήγορος του Αιτητή, προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης προβάλλει 3 λόγους ακύρωσης, ότι:- (1) Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη, (2) παραβιάζει την αρχή της ισότητας και (3) παραβιάζει το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης του Αιτητή.
Η προδικαστική ένσταση
Ο συνήγορος του Διοικητή, προβάλλει προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσης.
Η προδικαστική ένταση ευσταθεί.
Μια διοικητική πράξη υπόκειται στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος, μόνο αν είναι εκτελεστή. Κύριο στοιχείο της εκτελεστής πράξης, είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα (βλ. Ζίγκας ν. Δημοκρατίας (1991) 4(Δ) ΑΑΔ 3327, Πουλλή ν. Υπουργού Παιδείας, Υπόθ. Αρ. 1439/09, ημερ. 7.9.2011, Χατζηβασιλείου ν. Αρχής Λιμένων (2008) 3 ΑΑΔ 219 και Παγιάτας ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1998) 3 ΑΑΔ 700). Όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στη Ζίγκας, πιο πάνω, το Δικαστήριο αναθεωρεί εκτελεστές διοικητικές πράξεις, αλλά δεν διοικεί. Η ανάθεση καθηκόντων ή/και η αναδιανομή νέων καθηκόντων, δεν υπόκειται στον αναθεωρητικό έλεγχο του Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Αναστασίου ν. Δημοκρατίας κ.α. (1990) 3(Ε) ΑΑΔ 3349, υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από το Σύγγραμμα του Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Έκδοση 1997, σελ. 140, το οποίο είναι απόλυτα σχετικό:-
«Διοικητική πράξη είναι μόνο η πράξη με εξωτερικές έννομες συνέπειες. Αυτό σημαίνει ότι διοικητική πράξη είναι μόνο εκείνη η πράξη που δεν περιορίζεται στη ρύθμιση των εσωτερικών υποθέσεων της διοικήσεως, αλλά απευθύνεται προς τους ιδιώτες ή άλλα νομικά πρόσωπα.
..............................
Η διάκριση δεν είναι τόσο σαφής και εύκολη όταν ο ιδιώτης τελεί σε ειδική κυριαρχική σχέση (bosonderes Gewaltver haltnis) με την διοίκηση, όπως όταν είναι δημόσιος υπάλληλος. Πότε έχει μια πράξη που τον αφορά εσωτερικό και πότε εξωτερικό χαρακτήρα; Μια πράξη που απευθύνεται σε ένα δημόσιο υπάλληλο ως ιδιοκτήτη οικοδομής, οδηγό αυτοκινήτου ή φορολογούμενο έχει αναμφισβήτως εξωτερικό χαρακτήρα γιατί απευθύνεται σ' αυτόν ως απλόν ιδιώτη· αποτελεί σύμπτωση μόνο και είναι νομικά ασήμαντο το γεγονός ότι ο αποδέκτης της συμβαίνει να είναι δημόσιος υπάλληλος. Μια πράξη όμως που απευθύνεται σ' αυτόν υπό την ιδιότητα του ως δημοσίου υπαλλήλου δεν έχει κατ' ανάγκη και πάντοτε εσωτερικό χαρακτήρα. Διαταγές που καθορίζουν το χώρο και τα έπιπλα του γραφείου του ή το είδος της εκάστοτε εργασίας του έχουν αναμφισβήτως εσωτερικό χαρακτήρα και δεν είναι διοικητικές πράξεις. Αφορούν απλώς τη «λειτουργία» της ειδικής νομικής σχέσεως. Ο διορισμός όμως και η απόλυση, η προαγωγή, μετάταξη, μετάθεση, απόσπαση (ή η άρνησή τους), καθώς και η επιβολή πειθαρχικής ποινής θίγουν τον πυρήνα της σχέσεως: τη σύσταση, την ύπαρξη και το περιεχόμενό της. Η σημασία τους για τον υπάλληλο υπερβαίνει τα όρια της καθημερινής λειτουργίας της υπηρεσίας και τον θίγει ως άτομο, όχι απλώς ως υπάλληλο. Οι πράξεις αυτές έχουν κατά τούτο εξωτερική σημασία και είναι διοικητικές πράξεις.»
Στην προκειμένη περίπτωση, το προσβαλλόμενο Σημείωμα δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, αφού δεν παράγει άμεσα έννομα αποτελέσματα για τον Αιτητή. Με αυτό ούτε καταργείται κάποιο δικαίωμα για τον Αιτητή, αφού δεν μεταβάλλεται η υπηρεσιακή του κατάσταση και ούτε δημιουργείται κάποια υποχρέωση γι' αυτόν. Τουναντίον, θα έλεγα, ότι ο Αιτητής «ελαφρύνεται» στην άσκηση των καθηκόντων του. Το επίδικο Σημείωμα, συνιστά διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσης και με αυτό το αρμόδιο διοικητικό όργανο, που στην περίπτωση μας είναι ο Διοικητής, προβαίνει σε εσωτερική αναδιάρθρωση της υπηρεσίας που προΐσταται, κατά τρόπο που ο ίδιος κρίνει καλύτερα για την εύρυθμη λειτουργία της. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει στις περιπτώσεις αυτές, ιδιαίτερα όταν, όπως εδώ, δεν αποδεικνύεται αυθαιρεσία με εμφανή σκοπό την εκδίκηση ή τη μείωση των υπηρεσιακών θέσεων του υπαλλήλου (βλ. Αναστασίου ν. Δημοκρατίας, πιο πάνω και απόφαση της Ολομέλειας στην Ιωσήφ Παγιάτας, ν. Δημοκρατίας, πιο πάνω).
Ενόψει της αποδοχής της προδικαστικής ένστασης, η προσφυγή κρίνεται μη παραδεχτή και απορρίπτεται, με €1.300 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ του Καθ' ου η Αίτηση.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.