|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 733
2 Νοεμβρίου, 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
1. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ,
2. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ,
3. ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ,
4. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΩΤΗΣ,
5. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ,
6. ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ,
7. ΚΩΣΤΗ ΚΩΣΤΑΣ,
8. ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ,
9. ΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΑΡΑΛΜΠΟΣ,
10. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ,
12. ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ,
13. ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΗΡΟΔΟΤΟΣ,
14. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΣ,
15. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ,
16. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ,
Εφεσείοντες - Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΚΑΙ
ΤΗΡΗΣΗΣ ΜΗΤΡΩΟΥ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 141/2007)
Μαχητές της Αντίστασης ― Ο περί Καθιέρωσης της 15ης Ιουλίου 1974 ως ημέρας Μνήμης και Τιμής των Πεσόντων και Αγωνισθέντων για τη Δημοκρατία Νόμος του 2000 (Ν. 24(Ι)/2001) ― Άρθρο 12 ― Ερμηνεία ― Δεν στοιχειοθετείται οφειλόμενη ενέργεια, ούτε της Επιτροπής Καταρτισμού και Τήρησης Μητρώου Μαχητών της Αντίστασης, ούτε του Υπουργικού Συμβουλίου ― Περαιτέρω κρίθηκε ότι δεν γεννάται ούτε ζήτημα άνισης μεταχείρισης μεταξύ αστυνομικών και στρατιωτικών, όπως ακριβώς αποκλείστηκε και η άνιση μεταχείριση μεταξύ αστυνομικών και δημοσίων υπαλλήλων στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Παπαευτυχίου κ.ά. (2010) 3 Α.Α.Δ. 309.
Διοικητικό Δίκαιο ― Παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας ― Δεν στοιχειοθετήθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Οι εφεσείοντες επεδίωξαν την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή τους κατά της παράλειψης επ' ανδραγαθία προαγωγής τους σύμφωνα με τον Ν. 24(Ι)/2001.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Σύμφωνα με το Άρθρο 12 του Νόμου 24(Ι)/2001, στους μαχητές της αντίστασης που είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο, απονέμονται ηθικές αμοιβές από την Κυπριακή Πολιτεία, ύστερα από εισήγηση της Επιτροπής. Η εξουσία απονομής τους ανήκει αποκλειστικά στο Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο, βέβαια, δεν είναι υποχρεωμένο να την ασκήσει και να απονείμει αμοιβές. Αυτό, αφού σταθμίσει τα όσα η Επιτροπή του εισηγηθεί, αποφασίζει ανάλογα με ό,τι το ίδιο κρίνει εύλογο. Βέβαια, ούτε η Επιτροπή έχει νομική υποχρέωση να υποβάλει στο Υπουργικό Συμβούλιο εισήγηση για προαγωγή, ώστε να μπορεί να γίνεται λόγος για παράλειψη τέτοιας οφειλόμενης ενέργειάς της.
Αντικείμενο της προσφυγής, ήταν η παράλειψη του Υπουργικού Συμβουλίου να προαγάγει τους εφεσείοντες επ' ανδραγαθία όπως ακριβώς έπραξε με τους μαχητές της αντίστασης, που ήταν αστυνομικοί και τίποτα πέραν τούτου. Ανεξάρτητα, όμως, από την έλλειψη υποχρέωσης του Υπουργικού Συμβουλίου για άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας με τέτοιο τρόπο, υπογραμμίζονται τα αποφασισθέντα στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Παπαευτυχίου κ.ά. (2010) 3 Α.Α.Δ. 309, πως η συζητούμενη διάκριση μεταξύ αστυνομικών και άλλων - σε εκείνην την περίπτωση δημοσίων υπαλλήλων - δεν συνιστούσε άνιση μεταχείριση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Κυπριακή Δημοκρατία ν. Παπαευτυχίου κ.ά. (2010) 3 Α.Α.Δ. 309.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Ηλιάδης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 170/06), ημερ. 10/8/07.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.
Λ. Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα έφεση, οι εφεσείοντες αμφισβητούν την ορθότητα απόφασης αδελφού μας Δικαστή, ημερομηνίας 10/8/2007, με την οποία προσφυγή τους απορρίφθηκε, με £700,00 έξοδα εναντίον τους. Αντικείμενο της προσφυγής τους ήταν η παράλειψη και/ή η σιωπηρή άρνηση του Υπουργικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Καταρτισμού και Τήρησης Μητρώου Μαχητών της Αντίστασης, (η «Επιτροπή»), να τους προαγάγει επ' ανδραγαθία, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Καθιέρωσης της 15ης Ιουλίου 1974 ως ημέρας Μνήμης και Τιμής των Πεσόντων και Αγωνισθέντων για τη Δημοκρατία Νόμου του 2000, (Ν. 24(Ι)/2001), (ο «Νόμος»). Ζητούσαν την ακύρωση της εν λόγω παράλειψης και δήλωση του Δικαστηρίου ότι κάθε τι το οποίο είχε παραλειφθεί έπρεπε να γίνει.
Οι εφεσείοντες, οι οποίοι είναι στρατιωτικοί και εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης που καταρτίστηκε σύμφωνα με το Νόμο, (το «Μητρώο»), ζήτησαν, με επιστολή του συνηγόρου τους ημερομηνίας 10/1/2006, από το Υπουργικό Συμβούλιο - αντίγραφό της κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή - όπως, κατ' εφαρμογή του Νόμου και κατ' ίση μεταχείριση με τα μέλη της Αστυνομίας, τύχουν και οι ίδιοι, ως στρατιωτικοί, προαγωγής. Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως απέρριψε το αίτημά τους, γιατί, όπως πληροφόρησε το συνήγορό τους με επιστολή του ημερομηνίας 19/1/2006, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε, με βάση το Νόμο, την προαγωγή αστυνομικών αντιστασιακών μόνο. Ήταν η θέση τους ότι η παράλειψη της Επιτροπής να υποβάλει εισήγηση στο Υπουργικό Συμβούλιο για προαγωγή τους, κατ' ίση μεταχείρισή τους με τα μέλη της Αστυνομίας, και, στη συνέχεια, η ενέργεια του Υπουργικού Συμβουλίου να περιορίσει την απονομή προαγωγής στα μέλη της Αστυνομίας, συνιστούσαν παράνομη και άνιση μεταχείριση σε βάρος τους.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, καθοδηγούμενο από νομολογία, αποδέχτηκε προδικαστική ένσταση των εφεσιβλήτων και απέρριψε την προσφυγή, γιατί, καθώς έκρινε, για να υπάρχει παράλειψη και/ή σιωπηρή άρνηση που να οδηγεί σε καταχώριση προσφυγής σύμφωνα με το Άρθρο 146.1 του Συντάγματος, θα πρέπει να υπάρχει υποχρέωση οφειλόμενης ενέργειας της διοίκησης, η οποία, στην παρούσα περίπτωση, δεν υπήρχε. Με αναφορά στις αρμοδιότητες της Επιτροπής, όπως αυτές καθορίζονται από το Νόμο, κατέληξε ότι αυτή δεν είχε οποιαδήποτε υποχρέωση να παραπέμψει στο Υπουργικό Συμβούλιο εισήγηση για προαγωγές στρατιωτικών που είχαν εγγραφεί στο Μητρώο, αλλά ούτε και το Υπουργικό Συμβούλιο, από μόνο του, χωρίς εισήγηση της Επιτροπής, είχε υποχρέωση να προχωρήσει στη λήψη απόφασης.
Ενώπιόν μας, ο κ. Αγγελίδης, εκ μέρους των εφεσειόντων, καταθέτοντας την επιστολή ημερομηνίας 20/9/2005 - πρωτοδίκως αυτή δεν κατατέθηκε και ούτε συζητήθηκε, δεν αμφισβητήθηκε, όμως, η λήψη της από τους εφεσίβλητους - υπέβαλε ότι η παράλειψη της Επιτροπής να υποβάλει εισήγηση και, συνακόλουθα, η προσβαλλόμενη παράλειψη του Υπουργικού Συμβουλίου είναι αποτέλεσμα νομικής πλάνης.
Οι εφεσίβλητοι υπεραμύνθηκαν της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης και, προς υποστήριξη της θέσης τους ότι η εξουσία για προαγωγές επ' ανδραγαθία ανήκει στο Υπουργικό Συμβούλιο και μόνο, παρέπεμψαν στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Παπαευτυχίου κ.ά. (2010) 3 Α.Α.Δ. 309.
Σύμφωνα με το Άρθρο 12 του Νόμου, στους μαχητές της αντίστασης που είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο απονέμονται ηθικές αμοιβές από την Κυπριακή Πολιτεία, ύστερα από εισήγηση της Επιτροπής. Η εξουσία απονομής τους ανήκει αποκλειστικά στο Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο, βέβαια, δεν είναι υποχρεωμένο να την ασκήσει και να απονείμει αμοιβές. Αυτό, αφού σταθμίσει τα όσα η Επιτροπή του εισηγηθεί, αποφασίζει ανάλογα με ό,τι το ίδιο κρίνει εύλογο. Βέβαια, ούτε η Επιτροπή έχει νομική υποχρέωση να υποβάλει στο Υπουργικό Συμβούλιο εισήγηση για προαγωγή, ώστε να μπορεί να γίνεται λόγος για παράλειψη τέτοιας οφειλόμενης ενέργειάς της, όπως ενώπιόν μας υποστηρίχτηκε από το συνήγορο των εφεσειόντων.
Αντικείμενο της προσφυγής ήταν η παράλειψη του Υπουργικού Συμβουλίου να προαγάγει τους εφεσείοντες επ' ανδραγαθία όπως ακριβώς έπραξε με τους μαχητές της αντίστασης που ήταν αστυνομικοί και τίποτα πέραν τούτου. Ανεξάρτητα, όμως, από την κατάληξή μας για έλλειψη υποχρέωσης του Υπουργικού Συμβουλίου για άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας με τέτοιο τρόπο, σημειώνουμε τα αποφασισθέντα στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Παπαευτυχίου κ.ά., (πιο πάνω), πως η συζητούμενη διάκριση μεταξύ αστυνομικών και άλλων - σε εκείνην την περίπτωση δημοσίων υπαλλήλων - δε συνιστούσε άνιση μεταχείριση.
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.