|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 667
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2/2008)
(Υπόθεση Αρ. 129/2007)
20 Οκτωβρίου, 2011
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δικαστές]
SIGMA RADIO TV LTD,
Εφεσείουσα/Αιτήτρια,
και
ΑΡΧΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσίβλητη/Καθ΄ης η Αίτηση.
_________
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Εφεσείουσα.
Γ. Σεραφείμ με Ν. Παναγιώτου, για την Εφεσίβλητη.
_________
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Κληρίδης, Δ.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Με απόφασή της ημερομηνίας 29.11.2006, η εφεσίβλητη επέβαλε πρόστιμο ύψους Λ.Κ.15.300 στην εφεσείουσα ιδιοκτήτρια τηλεοπτικού σταθμού για παράβαση της παραγράφου Δ.10(ιε) του Κώδικα Διαφημίσεων Τηλεμπορικών Μηνυμάτων και Προγραμμάτων Χορηγίας του Παραρτήματος ΙΧ των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (Κ.Δ.Π. 10/2000).
Προσβάλλοντας τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης, η εφεσείουσα ως αιτήτρια είχε καταχωρήσει την Υπόθεση Αρ. 129/2007 η οποία, κατόπιν ακρόασης, απορρίφθηκε από αδελφό Δικαστή.
Με την παρούσα έφεσή της, η εφεσείουσα αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, εγείροντας προς τούτο τέσσερις συνολικά λόγους έφεσης.
1ος Λόγος Έφεσης - Η κατ΄ ισχυρισμό εσφαλμένη δέσμευση του πρωτόδικου Δικαστηρίου από απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Όπως είχε ισχυρισθεί πρωτόδικα η εφεσείουσα, η εφεσίβλητη Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ενήργησε κατά παράβαση των αρχών φυσικής δικαιοσύνης και/ή με μεροληπτική κρίση αφού, κατά την ακολουθηθείσα διαδικασία, ενήργησε ως μάρτυρας, ενώ ταυτόχρονα τα χρηματικά πρόστιμα που επιβάλλει, εισπράττονται από την ίδια, για σκοπούς του ταμείου της. Όπως υποστηρίχθηκε πρωτόδικα, η προσβαλλόμενη με την προσφυγή απόφαση και, συνακόλουθα, ο Νόμος και οι Κανονισμοί, στο βαθμό που την επιτρέπουν, αντίκεινται προς το Άρθρο 30 του Συντάγματος και στο άρθρο 6(1) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όπως όμως είχε εντοπισθεί από την εφεσίβλητη και αναγνωρίστηκε και από την εφεσείουσα, τα θέματα που ενέπιπταν σ΄ αυτή την ενότητα καλύπτονταν δεσμευτικά από την απορριπτική απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 3 ΑΑΔ 134. Δόθηκε δε ως εξήγηση από την εφεσείουσα ως προς το ότι τα ίδια θέματα εγείρονταν ξανά, το ότι αυτά δεν εγκαταλείπονταν ενόψει προσφυγής την οποία είχε ασκήσει η εφεσείουσα ενώπιον του Ε.Δ.Α.Δ. Το πρωτόδικο δε Δικαστήριο, αισθανόμενο δεσμευμένο από την απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας, έκρινε πως δεν ήταν δυνατό να ετίθετο ζήτημα έκδοσης απόφασης διαφορετικής από εκείνης της Ολομέλειας.
Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Με δεδομένη την ενασχόληση και απόφανση επί του ίδιου θέματος της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν νοείται οποιαδήποτε παρέκκλιση από το παρόν Εφετείο ή προηγούμενα από το συνάδελφό μας ενώπιον του οποίου τέθηκε το θέμα πρωτόδικα.
Εν πάση δε περιπτώσει, σε αυτό το θέμα εξέδωσε και το ΕΔΑΔ την ετυμηγορία του, απορρίπτοντας τις θέσεις της εφεσείουσας στην πρόσφατη απόφασή του ημερομηνίας 21.7.2011, στις υποθέσεις 3218/2004 και 3522/2005 Sigma Radio Television Ltd v. Cyprus.
Επομένως, ο πρώτος λόγος έφεσης δεν μπορεί να επιτύχει.
Οι επόμενοι δύο λόγοι έφεσης μπορούν να συνεξετασθούν αφού μάλιστα μαζί προωθήθηκαν στο Περίγραμμα Αγόρευσης της εφεσείουσας.
Λόγοι Έφεσης αρ. 2 και 3 - Η κατ΄ ισχυρισμό εσφαλμένη κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς την τήρηση ή μη άρτιου πρακτικού.
Με το δεύτερο λόγο έφεσης, η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι η εφεσίβλητη λειτούργησε νόμιμα ως συλλογικό όργανο με τον τρόπο που έκρινε ένοχη την εφεσείουσα και στη συνέχεια επέβαλε ποινή, χωρίς όμως να περιληφθούν στα τηρηθέντα πρακτικά οι αντίστοιχες αποφάσεις ως μέρος αυτών.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης, η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι η μη σύμπτωση του κειμένου του πρακτικού και του ξεχωριστού κειμένου, για ό,τι αφορά την παρουσία ή όχι δικηγόρου, επιβεβαιώνει ότι δεν τηρήθηκαν οι απαιτήσεις του Νόμου αρ. 158(Ι)/1999, αφού ούτε επικύρωση πρακτικού υπάρχει, αλλ΄ ούτε ορθή απόδοση, σύμπτωση και/ή ταυτότητα των δύο κειμένων με όσους παρευρέθηκαν.
Όπως υποστηρίζει η εφεσείουσα, στη συνεδρίαση της εφεσίβλητης Αρχής ημερομηνίας 9.2.2006, είχε ληφθεί η υπ΄ αριθμό 9 υπό εξέταση απόφαση (Παράρτημα VIII στην Ένσταση). Αυτό είναι και το μόνο νόμιμο πρακτικό που υπέγραψαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και έχει ως ο Νόμος 158(Ι)/1999 απαιτεί, συγκεκριμένο περιεχόμενο. Όμως, συνεχίζει η εφεσείουσα, υπάρχει επισυνημμένο στο Παράρτημα IX ένα ξεχωριστό κείμενο που είναι υπογεγραμμένο μόνο από τον Πρόεδρο που υποτίθεται ότι είναι της ίδιας ημερομηνίας (9.2.2005) με το Παράρτημα VIII της Ένστασης και το οποίο έπρεπε να περιείχε τα ίδια στοιχεία. Τούτο όμως δεν συμβαίνει, αφ΄ ης στιγμής περιείχε στοιχεία αναφορικά προς "γεγονότα" που έπρεπε να είχαν διαδραματισθεί ενώπιον όλων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, τα οποία όμως δεν καταγράφονται στο Παράρτημα VIII (π.χ. παρουσία δικηγόρου που έλαβε μέρος με εισηγήσεις). Όπως επομένως υποστηρίζει η εφεσείουσα, διαπιστώνεται παντελής έλλειψη τήρησης άρτιου πρακτικού, η οποία οδηγεί σε ακύρωση.
Από την άλλη, η εφεσίβλητη αντέταξε ότι σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(8) της Κ.Δ.Π. 10/2000 κάθε απόφαση της Αρχής πρέπει να είναι αιτιολογημένη και να υπογράφεται από τον Πρόεδρό της και ότι ήταν για λόγους διοικητικούς ή πρακτικούς και προς τήρηση του κανονισμού που έγινε ο προαναφερθείς χειρισμός. Το ίδιο δε θέμα είχε εγερθεί και αποφασισθεί αρνητικά για την εφεσείουσα στις Υποθέσεις Αρ. 452/2005 Εκδοτικός Οίκος Δίας Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ημερομηνίας 11.4.2006, και Αρ. 391/2006 Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ημερομηνίας 13.6.2007.
Ο πρωτόδικος Δικαστής, σε συμφωνία με τις αποφάσεις που είχαν εκδοθεί στις πιο πάνω προσφυγές, αποφάνθηκε επί του θέματος ως εξής:
"Σε συμφωνία με τους συναδέλφους μου στις αναφερθείσες προσφυγές, δεν διαπιστώνω στοιχειοθέτηση λόγου ακυρότητας. Υπό το θεσμοθετημένο πως κάθε απόφαση των καθ΄ων η αίτηση υπογράφεται από τον Πρόεδρο της και διαβιβάζεται γραπτώς, δεν διακρίνω κλονισμό του τεκμηρίου της κανονικότητας. Οι δυο αποφάσεις, κατά το κείμενο τους, προσδιορίζονται ως αποφάσεις που λήφθηκαν στις 9.2.05 και 8.3.05 αντιστοίχως, με την πρόσθετη σημείωση στη δεύτερη, πως το κείμενο αυτής της απόφασης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του πρακτικού. Η σημείωση στην πρώτη, ως προς το δικηγόρο, δεν δικαιολογείται να θεωρηθεί ως αντίφαση τέτοιας φύσης ώστε να θεωρήσουμε ότι όσα περιλαμβάνει δεν αποτελούν την απόφαση του διοικητικού οργάνου. Σημειώνω συναφώς πως το επιχείρημα του αιτητή δεν ήταν συναρτημένο προς αυτή καθ΄ εαυτή την παρουσία ή μη του δικηγόρου, που θα μπορούσε νομίμως να υπάρχει ή να μην υπάρχει. Επίσης πως η σχετική αναφορά δεν σημαίνει, ως προς την απόφαση της 9.2.05, πως ο δικηγόρος που σε άλλο στάδιο εκπροσωπούσε τους αιτητές και ήταν και πράγματι παρών στις 9.2.05. Ούτως ή άλλως, αφού το θέμα ουσίας που εγείρεται αφορά στην απόδοση του κειμένου εκείνης της απόφασης στο συλλογικό όργανο, να έχουμε υπόψη και το εξής: Με την απόφαση της 9.2.05 διαπιστώθηκε η παράβαση και με την επιστολή γνωστοποίησής της οι αιτητές κλήθηκαν να υποβάλουν, αν ήθελαν, τις απόψεις τους ως προς τις κυρώσεις. Και η απόφαση της 8.3.06, κατά το πρακτικό που τηρήθηκε, ακριβώς αφορά στη συγκεκριμένη υπόθεση που εξετάστηκε και στην «επιβολή κύρωσης για παραβάσεις του παγκυπρίου τηλεοπτικού σταθμού 'Σίγμα'». Η οποία, βεβαίως, προϋποθέτει ήδη ληφθείσα απόφαση, διαπιστωτική της παράβασης."
Η πιο πάνω προσέγγιση στο εγειρόμενο εδώ θέμα μας βρίσκει πλήρως σύμφωνους και την υιοθετούμε, καταλήγοντας ότι αυτοί οι λόγοι έφεσης δεν μπορούν να ευσταθήσουν.
Λόγος Έφεσης αρ. 4 - Η κατ΄ ισχυρισμό εσφαλμένη κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν επιβαλλόταν η προηγούμενη γνωμοδότηση/συμμετοχή της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Σύμφωνα με τη θέση την οποία πρόβαλε και προώθησε πρωτόδικα η εφεσείουσα, εφόσον το άρθρο 11(1) του Νόμου αρ. 7(Ι)/1998 αναφέρει ότι η εφεσίβλητη Αρχή ". συστήνει Συμβουλευτική Επιτροπή Ραδιοτηλεόρασης για να τη συμβουλεύει στην άσκηση των αρμοδιοτήτων της.", συνάγεται ως υποχρέωση και συστατικό στοιχείο για λήψη κάθε νόμιμης απόφασης της Αρχής για κάθε θέμα, η εξασφάλιση συμβουλής από το συμβουλευτικό αυτό όργανο. Η σύσταση αυτής της Επιτροπής ήταν, κατά την εφεσείουσα, επιτακτική και όχι δυνητική ενέργεια και, επομένως, η Αρχή η οποία παρέλειψε να τη συστήσει και επιλήφθηκε από μόνη της της περίπτωσης, παρέβηκε τη νομοθεσία, η δε πράξη/απόφαση την οποία έλαβε είναι άκυρη.
Μια σειρά από αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου με μονομελή σύνθεση είχαν ασχοληθεί με το ίδιο τούτο θέμα, το οποίο είχε εγείρει σε άλλες περιπτώσεις με το ίδιο αντικείμενο, η εφεσείουσα. (Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 392/2003, ημερομηνίας 19.9.2005 (Γ. Κωνσταντινίδης Δ.), Εκδοτικός Οίκος Δίας Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 452/2005, ημερομηνίας 11.4.2006 (Μ. Νικολάτος Δ.), η οποία επικυρώθηκε κατ΄ έφεση από την Ολομέλεια [Βλ. (2008) 3 ΑΑΔ 445] και Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 391/2006, ημερομηνίας 13.6.2007 (Α. Κραμβής Δ.).
Όπως είχε αποφασισθεί με συνέπεια στις πιο πάνω αποφάσεις, η νομοθετική πρόνοια την οποία επικαλείται η εφεσείουσα δεν τεκμηριώνει την αντίληψη ότι ήταν υποχρεωτική η εμπλοκή της Συμβουλευτικής Επιτροπής στην επίδικη διαδικασία η οποία αφορούσε σε διερεύνηση προς επιβολή κύρωσης εφόσον στοιχειοθετείτο παράβαση του Νόμου, διαδικασία σε σχέση με την οποία ο Κανονισμός 41 της Κ.Δ.Π. 10/2000 περιλαμβάνει λεπτομερείς πρόνοιες. Αντίθετα, εκεί όπου ο νομοθέτης έκρινε ως αναγκαία την εμπλοκή της Συμβουλευτικής Επιτροπής, αυτό αναφέρεται ρητά στο Νόμο, όπως π.χ. στο άρθρο 29(4).
Συμφωνούμε πλήρως με την πρωτόδικη κρίση και ως προς το θέμα τούτο και αποτυγχάνει και αυτός ο λόγος έφεσης.
Η έφεση αναπόφευκτα απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει.
Π. Αρτέμης, Π.
Α. Κραμβής, Δ.
Μ. Φωτίου, Δ.
Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
Κ. Κληρίδης, Δ.
/ΧΤΘ