|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 159
23 Απριλίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Α. ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΑΣ,
Εφεσείων - Αιτητής,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ών η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 116/2007)
Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λάρνακας ― Διορισμοί ― Διορισμός στη θέση Διευθυντή του Συμβουλίου ― Περιστάσεις υπό τις οποίες κρίθηκε έγκυρος.
Ο εφεσείων επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή του κατά του διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Διευθυντή των εφεσιβλήτων.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Αναφορικά με τον ισχυρισμό που προβάλλεται με τον (α) λόγο έφεσης, ότι δηλαδή εσφαλμένα ο πρωτόδικος Δικαστής έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του δεδικασμένου στις υποθέσεις αρ. 1406/00 και 688/03, αυτός δεν ευσταθεί. Αναφορικά με την πρώτη προσφυγή αρ. 1406/00 είναι σαφές ότι το Δικαστήριο δεν προέβηκε σε οποιοδήποτε εύρημα αναφορικά με τα γεγονότα, τα οποία να έχουν παραβιάσει οι εφεσίβλητοι. Ούτε στην προσφυγή αρ. 688/03. Η ουσία της απόφασης ήταν ότι δε φαινόταν από πουθενά ποια ήταν η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους «σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια», όπως απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας, ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε εξήγηση και ότι υπήρχε πλήρης αντίφαση στην διαπίστωση του καθ' ου η αίτηση αναφορικά με αυτό το θέμα. Επομένως ήταν επιτρεπτό για τους εφεσιβλήτους να επανεξετάσουν την υπόθεση και να προβούν στη δέουσα έρευνα αναφορικά με το αν ικανοποιεί ή όχι το ενδιαφερόμενο μέρος τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας, όπως ορθά αποφασίστηκε πρωτόδικα .
2. Η πρωτόδικη απόφαση, ότι η περίπτωση εν προκειμένω δεν είναι τέτοια που να εμπίπτει στο Άρθρο 42 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(1)/99), είναι ορθή.
3. Η έννοια της πείρας «σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια» στο επίδικο σχέδιο υπηρεσίας, δεν συναρτάται προς τον όποιο ορισμό της «υδατοπρομήθειας» στον Νόμο (Κεφ.350).
4. Η ερμηνεία και η εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας, είναι θέμα που ανάγεται στην εξουσία του αρμοδίου για το διορισμό και/ή προαγωγή οργάνου και το δικαστήριο τότε μόνο δικαιολογείται να επέμβει όταν διαπιστώνεται αυθαιρεσία ή πλάνη ή όταν η ερμηνεία που έχει δοθεί, δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. Δεν είναι η παρούσα κατάλληλη περίπτωση, για να επέμβει το Δικαστήριο στην κρίση του διορίζοντος οργάνου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσιβλήτων.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Μιλτιάδους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318,
Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228,
Ιακωβίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 28,
Ιορδάνου ν. Ε.Δ.Υ. (1997) 3 Α.Α.Δ. 250,
Δημοκρατία ν. Γερμανού κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 93.
Έφεση.
Έφεση από τις εφεσείουσες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολάτος, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 771/05), ημερ. 19/6/07.
Α. Γεωργιάδης με Ο. Νικήτα, για τον Εφεσείοντα - Αιτητή.
Α. Σ. Αγγελίδης με Μ. Κυριακίδη, για τους Εφεσίβλητους - Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Μ. Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά απόφασης συναδέλφου με την οποία απέρριψε την προσφυγή με αρ. 771/05. Με την προσφυγή αυτή ο εφεσείων ζητούσε την ακύρωση της απόφασης του εφεσιβλήτου ημερ. 6/4/05 με την οποία διόρισαν το ενδιαφερόμενο μέρος Σοφοκλή Χριστοδουλίδη στη θέση του Διευθυντή του Συμβουλίου.
Tα γεγονότα και η πρωτόδικη απόφαση
Η πλήρωση της πιο πάνω θέσης έγινε αρχικά στις 9/11/2000 οπότε είχε διοριστεί και πάλιν το ενδιαφερόμενο μέρος Σοφοκλής Χριστοδουλίδης. Τον εν λόγω διορισμό προσέβαλε τότε ο εφεσείων Χρυσόστομος Καμπανέλλας με την προσφυγή 1406/2000 και κάποιος Χαράλαμπος Χαραλάμπους με την προσφυγή αρ. 62/01, οι οποίες και συνεκδικάσθηκαν. Με απόφαση που εκδόθηκε στις 27/5/02 ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους ακυρώθηκε με την αιτιολογία ότι το Συμβούλιο δεν προέβη στη δέουσα έρευνα αναφορικά με το κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος είχε δεκαετή τουλάχιστον πείρα σε υπεύθυνη θέση, από την οποία πενταετή τουλάχιστον διοικητική πείρα σε τέτοια θέση, κατά προτίμηση σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια. Έτσι κρίθηκε η απόφαση και τρωτή λόγω πλάνης περί τα πράγματα και ανεπαρκούς αιτιολογίας.
Αποτέλεσμα της πιο πάνω ακύρωτικής απόφασης, ήταν η επανεξέταση της υπόθεσης. Με νέα απόφαση τους ημερ. 19/2/03 οι εφεσίβλητοι διόρισαν και πάλιν το ενδιαφερόμενο μέρος Σοφοκλή Χριστοδουλίδη. Ο διορισμός του προσβλήθηκε ξανά από τον εφεσείοντα με την προσφυγή αρ. 688/03. Το Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 27/1/05 ακύρωσε ξανά το διορισμό. Δέχθηκε το Δικαστήριο τον ισχυρισμό του δικηγόρου του αιτητή (εφεσείοντα στην παρούσα) σε σχέση με την πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους σε θέματα υδατοπρομήθειας. Το Δικαστήριο αντιμετώπισε το θέμα ως ακολούθως:
«Από τα στοιχεία ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει ότι ο καθ' ου η αίτηση προέβηκε κατά την επανεξέταση σε διερεύνηση αναφορικά με την κατοχή του επίδικου προσόντος από το ΕΜ. Εξήγησε πώς έκρινε ότι το ΕΜ είχε δεκαετή «πείρα σε υπεύθυνη θέση» από τον οποία πενταετή «διοικητική πείρα».
Δε φαίνεται από πουθενά όμως ποια ήταν η πείρα του ΕΜ «σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια» όπως απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι στη συνεδρία του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 4.10.02 κρίθηκε ότι το ΕΜ είχε «εμπειρίες και σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια κατά τη μελέτη, σχεδιασμό και υλοποίηση των προαναφερόμενων σύνθετων αναπτυξιακών έργων υποδομής». Αντίθετα, στη συνεδρία του ημερομηνίας 19.2.03 κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση, κρίθηκε ότι «η πείρα και εμπειρίες του κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν ήταν σε θέματα άμεσα και απόλυτα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια». Πλήρης αντίφαση στη διαπίστωση του καθ' ου η αίτηση αναφορικά με την πείρα αυτή του ΕΜ.
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι αυτός ο λόγος ακυρώσεως πρέπει να γίνει αποδεκτός. Το Συμβούλιο δεν επεξήγησε και ούτε προκύπτει από τα στοιχεία των φακέλων ποια ήταν η πείρα του ΕΜ «σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια». Η απόφαση διορισμού του πάσχει και θα πρέπει ν' ακυρωθεί.»
Μετά την επιτυχία του εφεσείοντα στην προσφυγή 688/03, έγινε νέα επανεξέταση του θέματος πλήρωσης της θέσης του Διευθυντή και οι εφεσίβλητοι με απόφαση τους ημερ. 6/4/05 διόρισαν ξανά το ενδιαφερόμενο μέρος αναδρομικά από 2/1/01, με αποτέλεσμα την καταχώρηση από τον εφεσείοντα της υπό κρίση προσφυγής αρ. 771/05. Το Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 19/6/07 απέρριψε την προσφυγή με αποτέλεσμα την παρούσα έφεση, η οποία βασίζεται σε 4 λόγους, τους εξής:
(α) Το Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι το εφεσίβλητο Συμβούλιο δεν παραβίασε το δεδικασμένο των προσφυγών 1406/00 και 688/03.
(β) Το Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε σε συμπέρασμα ότι το εφεσίβλητο Συμβούλιο έκρινε αιτιολογημένα και με σαφή τεκμηρίωση ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε πείρα σχετική με θέματα υδατοπρομήθειας.
(γ) Το Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε ότι οι διευκρινίσεις από την εταιρεία Ιωάννου & Παρασκευαϊδης Λτδ ημερ. 14/3/05 και Δήμο Λάρνακας ημερ. 5/4/05 νόμιμα λήφθηκαν υπόψη από το εφεσίβλητο Συμβούλιο.
(δ) Το Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούσε να επέμβει στην κρίση του αρμόδιου διορίζοντος οργάνου σχετικά με την πείρα του ενδιαφερόμενου μέρος σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια.
Εξέταση λόγων έφεσης
Το κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε αυτούσιες τις πρόνοιες του σχετικού σχεδίου υπηρεσίας γιατί έχουμε προσέξει ότι κατά την προηγούμενη διαδικασία δόθηκε η εντύπωση ότι η «πείρα σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια» ήταν απαραίτητο προσόν. Αυτό έχει ως ακολούθως:
«Απαιτούμενα προσόντα:
1. Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν σε ένα τουλάχιστον από τα ακόλουθα θέματα ή συνδυασμό των θεμάτων αυτών: Μηχανική (οποιοδήποτε κλάδο), Οικονομικά, Νομικά (περιλαμβανομένου του Barrister-at-Law), Δημόσια Διοίκηση, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Διοίκηση Προσωπικού, Πολιτικές Επιστήμες ή μέλος αναγνωρισμένου Σώματος Επαγγελματιών Λογιστών.
2. Δεκαετής τουλάχιστο πείρα σε υπεύθυνη θέση από την οποία πενταετής τουλάχιστο διοικητική πείρα, κατά προτίμηση σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια.
3. Ακεραιότητα χαρακτήρα, διοικητική και οργανωτική ικανότητα, υπευθυνότητα, πρωτοβουλία και ευθυκρισία.
4. Πολύ καλή γνώση της Ελληνικής και της Αγγλικής γλώσσας.
5. Μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλος στον κλάδο σπουδών του ή σε θέματα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης ή/και πείρα σε καθήκοντα σχετικά με τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας θα αποτελεί πλεονέκτημα.»
Αναφορικά με τον ισχυρισμό που προβάλλεται με τον (α) λόγο έφεσης, ότι δηλαδή εσφαλμένα ο πρωτόδικος Δικαστής έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του δεδικασμένου στις υποθέσεις αρ. 1406/00 και 688/03, μπορούμε με ευκολία να πούμε ότι αυτός δεν ευσταθεί. Αναφορικά με την πρώτη προσφυγή αρ. 1406/00 είναι σαφές ότι το Δικαστήριο δεν προέβηκε σε οποιοδήποτε εύρημα αναφορικά με τα γεγονότα, τα οποία να έχουν παραβιάσει οι εφεσίβλητοι. Ούτε στην προσφυγή αρ. 688/03. Η ουσία της απόφασης ήταν ότι δε φαίνεται από πουθενά ποια ήταν η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους «σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια», όπως απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας, ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε εξήγηση και ότι υπήρχε πλήρης αντίφαση στην διαπίστωση του καθ' ου η αίτηση αναφορικά με αυτό το θέμα. Επομένως ήταν επιτρεπτό για τους εφεσιβλήτους να επανεξετάσουν την υπόθεση και να προβούν στη δέουσα έρευνα αναφορικά με το αν ικανοποιεί ή όχι το ενδιαφερόμενο μέρος τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας, όπως ορθά αποφάσισε πρωτόδικα και ο αδελφός Δικαστής ο οποίος, επί του προκειμένου ανάφερε τα εξής:
«Δε θα συμφωνούσα με τη θέση αυτή του αιτητή. Έχω την άποψη ότι ο διορισμός του ενδιαφερόμενου προσώπου ακυρώθηκε γιατί κρίθηκε ότι, δεν επεξηγήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και ούτε υποδείχθηκε ποιά στοιχεία υποστήριζαν τη θέση ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε πείρα σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια, όπως κατά προτίμηση απαιτούσε το οικείο σχέδιο υπηρεσίας. Μόνο αυτή η κρίση του Δικαστηρίου συνιστούσε ακυρωτικό δεδικασμένο. Το καθήκον των καθ' ων η αίτηση σε συμμόρφωση προς το δικαστικό δεδικασμένο επέβαλλε λοιπόν διεξαγωγή έρευνας και κατ' επέκταση αιτιολόγησης κατά πόσο το ενδιαφερόμενο πρόσωπο διέθετε πείρα σχετικά με θέματα υδατοπρομήθειας.
Στην προκείμενη περίπτωση οι καθ' ων η αίτηση σε συμμόρφωση προς τη δικαστική απόφαση, στη συνεδρίαση τους ημερ. 23.3.2005 (Τεκμήριο Γ στην ένσταση) αποφάσισαν ομόφωνα όπως προβούν σε επανεξέταση «αφού προηγουμένως διευκρινιστεί κατά πόσο η πείρα του κ. Σοφοκλή Χριστοδουλίδη κατά την υπηρεσία του στους προηγούμενους εργοδότες του ήταν σε «θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια». Για το σκοπό αυτό ζητήθηκε από το Δήμαρχο Λάρνακας να υποβάλει στο Συμβούλιο τα απαραίτητα δικαιολογητικά στοιχεία αναφορικά με την πείρα του Χριστοδουλίδη.»
Καταλήγει ο συνάδελφος πρωτόδικα ότι υπήρξε συμμόρφωση με τα όσα αποφασίστηκαν στην υπόθεση 688/03 με τη διεξαγωγή νέας έρευνας στα πλαίσια της οποίας έλαβε υπόψη και τις προαναφερθείσες επιστολές, ενέργεια που προσβάλλεται με άλλους λόγους έφεσης.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό των (β) και (γ) λόγων έφεσης, ότι εσφαλμένα έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο ότι «αιτιολογημένα και με σαφή τεκμηρίωση» το ενδιαφερόμενο μέρος είχε και πείρα σχετική με θέματα υδατοπρομήθειας και ότι δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη οι προαναφερθείσες επιστολές από Ιωάννου & Παρασκευαίδης Λτδ και Δήμο Λάρνακας, η θέση του εφεσείοντα είναι η εξής:
(α) Οι επιστολές αυτές δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη αφού δεν ήταν ενώπιον του Συμβουλίου κατά την αρχική εξέταση του θέματος.
(β) Η επιστολή από Ιωάννου & Παρασκευαϊδης Λτδ υπογράφεται από το θείο του ενδιαφερόμενου μέρους.
(γ) Κι' αν ακόμα ορθά οι εν λόγω επιστολές λήφθηκαν υπόψη, δεν αποδεικνύεται με βάση αυτές ότι το ενδιαφερόμενο μέρος απέκτησε πείρα σε θέματα υδατοπρομήθειας.
Επισημαίνουμε ότι κατά την ακρόαση της έφεσης οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του εφεσείοντα κατέστησαν σαφές ότι το μόνο που αμφισβητούν αναφορικά με τα προσόντα του ενδιαφερόμενου προσώπου είναι το ότι έχει πείρα σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια. Ήταν κατά τα υπόλοιπα, κοινό έδαφος ότι ο εφεσείων και το ενδιαφερόμενο μέρος ικανοποιούσαν τις υπόλοιπες απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας περιλαμβανομένου και του πλεονεκτήματος που προβλέπεται στην παραγρ. 5 του σχεδίου υπηρεσίας.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του εφεσείοντα περί μεροληψίας, αυτός δεν έγινε δεκτός από το πρωτόδικο δικαστήριο με το εξής σκεπτικό:
«Αναφορικά με τον ισχυρισμό του αιτητή περί μεροληψίας, επειδή το πρόσωπο που υπογράφει την επιστολή εκ μέρους, της εταιρείας, Ιωάννη και Παρασκευαίδης, είναι θείος του ενδιαφερομένου προσώπου, σημειώνω ότι οι αρχές περί μεροληψίας εφαρμόζονται μόνο για πρόσωπα που έχουν κατά νόμο αρμοδιότητα στην έκδοση διοικητικής πράξης (Δέστε Άρθρο 42 του Ν.158/99).
Περαιτέρω επισημαίνω ότι ο κ. Ιορδάνης Χριστοδουλίδης, θείος του Ε/Μ είναι ένας εκ των γενικών διευθυντών της εταιρείας Ιωάννη και Παρασκευαίδη που εκ της θέσεως του ήταν αρμόδιος να γνωρίζει τα γεγονότα σε σχέση με την πείρα του Ε.Μ κατά την εργοδότηση του στην εν λόγω εταιρεία.»
Κρίνουμε ότι η πρωτόδικη απόφαση ότι η περίπτωση δεν είναι τέτοια που να εμπίπτει στο Άρθρο 42 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(1)/99), είναι ορθή. Το ερώτημα είναι αν πάσχει το περιεχόμενο της επιστολής ημερ. 14/3/05 από Ιωάννου & Παρασκευαΐδης Λτδ απλώς και μόνο γιατί υπογράφεται από πρόσωπο που είναι θείος του ενδιαφερόμενου μέρους. Είναι κοινό έδαφος ότι ο υπογράφων είναι ένας από τους Γενικούς Διευθυντές της εν λόγω εταιρείας.
Επισημαίνουμε εδώ ότι επιστολές από τους Ιωάννου & Παρασκευαϊδης Λτδ και το Δήμο Λάρνακας είχαν παρουσιασθεί και κατά την προηγούμενη εξέταση του θέματος. Αυτή της εταιρείας Ιωάννου & Παρασκευαϊδης Λτδ είχε ημερομηνία 23/9/98 και πάλιν υπογραμμένη από τον J. Christodoulides (θείο του εφεσείοντα) η οποία όμως ήταν πιο συνοπτική, όπως ήταν και δεύτερη επιστολή από την ίδια εταιρεία, υπογραμμένη από το ίδιο πρόσωπο, ημερ. 5/7/02. Η τρίτη επιστολή της εν λόγω εταιρείας ημερ. 14/3/05 που λήφθηκε υπόψη κατά την τελευταία επανεξέταση φαίνεται να είναι συμπληρωματική της προηγούμενης (5/7/02), όπου τώρα διευκρινίζεται ρητά ότι οι εργασίες που αναφέρονταν και στο προηγούμενο πιστοποιητικό, κάλυπταν και θέματα υδατοπρομήθειας. Αυτούσια η τελευταία επιστολή έχει ως εξής:
«ΙΝΑ ΧΡΗΣΙΜΕΥΣΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΙ
Σε συνέχεια προηγούμενης σχετικής επιστολής μου ημερομηνίας 5 Ιουλίου 2002, και ύστερα από παράκληση του κου Σοφοκλή Χριστοδουλίδη υπαλλήλου της Εταιρείας μας κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου 1987 - Ιουνίου 1991, επιβεβαιώνω ότι ο κος Σ. Χριστοδουλίδης μέσα στα πλαίσια των καθηκόντων του ως Μηχανικός Εργοταξίου (Site Engineer) στους υπεραστικούς δρόμους Λευκωσίας - Λάρνακας Αραδίππου - Δεκέλειας και εις το Τμήμα του δρόμου Ριζοελιάς-Λάρνακας, ασχολήθηκε και με έργα υδατοπρομήθειας.
Στο τελευταίο τμήμα Ριζοελιάς-Λάρνακας ήταν υπεύθυνος σε όλους τους τομείς εργασιών που περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων εργασίες προστασίας του υφιστάμενου κεντρικού αγωγού μεταφοράς νερού του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, εργασίες εγκατάστασης κεντρικών παροχών (διασταυρώσεων) από τον υπό αναφορά αγωγό προς τις οικιστικές περιοχές εκατέρωθεν του έργου και εγκατάσταση συστήματος άρδευσης των χώρων πρασίνου στο έργο.»
Αναφορικά με το Δήμο Λάρνακας η δεύτερη επιστολή της 5/4/05 (που λήφθηκε υπόψη κατά την τελευταία επανεξέταση) επίσης φαίνεται να είναι διευκρινιστική της προηγούμενης επιστολής ημερ. 12/7/02. Απαριθμούνται στη νέα επιστολή οι διάφορες εργασίες με τις οποίες ασχολήθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος με βάση τις οποίες εκφράζεται η άποψη του Δήμου ότι ασχολήθηκε «με θέματα σχετιζόμενα με την Υδατοπρομήθεια». Είναι γεγονός ότι στην επιστολή της 12/7/02 δε γίνεται ρητή αναφορά ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ασχολήθηκε με θέματα υδατοπρομήθειας με εξαίρεση την παράγραφο 9.0 όπου αναφέρεται ότι ασχολήθηκε με «πολυσύνθετο αναπτυξιακό έργο υποδομής που περιλαμβάνει εργασίες οδοποιϊας, κατασκευές, δίκτυο αποχέτευσης όμβριων και λυμάτων, δίκτυο ύδρευσης, άρδευσης, ηλεκτρισμού και τηλεπικοινωνιών, τοπιοτεχνήσεις κ.α. με κατασκευαστικό κόστος πέραν των £15 εκατ. που για πρώτη φορά στα κυπριακά δεδομένα ανέλαβε να εκπονήσει αρχή τοπικής διοίκησης».
Λαμβάνοντας υπόψη ότι όλες οι επιστολές αναφέρονται σε εργοδότηση του ενδιαφερόμενου μέρους που αφορά περίοδο πριν από την ημερομηνία εξέτασης του θέματος πλήρωσης της θέσης, κρίνουμε ότι ήταν επιτρεπτό, στα πλαίσια της δέουσας έρευνας, για τους εφεσίβλητους να λάβουν υπόψη το περιεχόμενο των εν λόγω νέων επιστολών. Δεν είχε τεθεί οτιδήποτε ενώπιον τον εφεσιβλήτων ή αργότερα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που να δείχνει ότι αυτό που πιστοποιούν οι εν λόγω επιστολές ήταν αναληθές. Έτσι, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι την τελευταία επιστολή από τους Ιωάννη & Παρασκευαϊδης Λτδ την εξασφάλισε και διαβίβασε στους εφεσίβλητους το ενδιαφερόμενο μέρος, αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του για να καθιστά ανεπίτρεπτο για τους εφεσίβλητους να τη λάβουν υπόψη.
Ο ισχυρισμός των ευπαιδεύτων συνηγόρων του εφεσείοντα ότι το ενδιαφερόμενο μέρος έπρεπε να έχει πείρα σε υδατοπρομήθεια με την έννοια που έχει η λέξη αυτή στον περί Υδατοπρομήθειας (Δημοτικές και Άλλες Περιοχές) Νόμο Κεφ. 350 (όπως έχει τροποποιηθεί) και ο συναφής ισχυρισμός ότι ο Δήμος Λάρνακας και η εταιρεία Ιωάννου & Παρασκευαϊδης Λτδ. έπρεπε να έχουν έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου για να εκτελούν έργα υδατοπρομήθειας με την έννοια του πιο πάνω Νόμου, δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Η έννοια της πείρας «σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια» στο σχέδιο υπηρεσίας, δεν συναρτάται προς τον όποιο ορισμό της «υδατοπρομήθειας» στον εν λόγω Νόμο.
Ο τελευταίος λόγος έφεσης (δ), είναι ότι εσφαλμένα κατέληξε ο αδελφός δικαστής ότι δεν μπορούσε να επέμβει στην κρίση του αρμόδιου διορίζοντος οργάνου αναφορικά με την κατάληξη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε πείρα σε θέματα που σχετίζονται με την υδατοπρομήθεια. Συγκεκριμένα ο αδελφός δικαστής ανάφερε τα ακόλουθα:
«Η εκτίμηση των προσόντων που απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας είναι ζήτημα πραγματικό το οποίο εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του αρμοδίου οργάνου και το Δικαστήριο, γενικά, δεν επεμβαίνει και δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση με εκείνη του διορίζοντος οργάνου.»
Τα πιο πάνω συνάδουν με τη νομολογία ότι η ερμηνεία και η εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας είναι θέμα που ανάγεται στην εξουσία του αρμοδίου για το διορισμό και/ή προαγωγή οργάνου και το δικαστήριο τότε μόνο δικαιολογείται να επέμβει όταν διαπιστώνεται αυθαιρεσία ή πλάνη ή όταν η ερμηνεία που έχει δοθεί, δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. (βλ. μεταξύ άλλων Μιλτιάδους κ.ά ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318, Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228, Ιακωβίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 28, Ιορδάνου ν. Ε.Δ.Υ. (1997) 3 Α.Α.Δ. 250 και Δημοκρατία ν. Γερμανού κ.ά (2005) 3 Α.Α.Δ. 93). Δεν τέθηκε οτιδήποτε ενώπιον μας που να καθιστά την παρούσα κατάλληλη περίπτωση για να επέμβει το Δικαστήριο στην κρίση του διορίζοντος οργάνου.
Ενόψει όλων των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με €1.700 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εναντίον του εφεσείοντα και υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσιβλήτων.