|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 102
16 Μαρτίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Εφεσείοντες - Καθ' ων η αίτηση,
ν.
1. ΝΙΟΒΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ (332/98),
2. ΝΙΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ (438/98),
Εφεσιβλήτων - Αιτητών.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 65/2006)
Πολεοδομία και Χωροταξία ― Πολεοδομική άδεια και η βάσει αυτής εκδιδόμενη άδεια οικοδομής ― Η συνάφεια μεταξύ των δύο πράξεων και οι συνέπειές της με βάση τη νομολογία ― Προσβολή μόνο της άδειας οικοδομής κρίθηκε θνησιγενής στην εξετασθείσα υπόθεση ― Περιστάσεις.
Οι εφεσείοντες ζήτησαν την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία ακυρώθηκε εν μέρει η επίδικη άδεια οικοδομής.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεχόμενη την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Η πολεοδομική άδεια και η συνακόλουθα εκδοθείσα άδεια οικοδομής είναι, σύμφωνα με τη νομολογία, δύο πράξεις συναφείς, ανεξάρτητα από το ότι εκδίδονται από διαφορετικά διοικητικά όργανα σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και στη βάση διαφορετικών νομοθετικών διατάξεων και ανεξάρτητα από το ότι η Δημοτική Αρχή δεν είναι υποχρεωμένη να εκδώσει άδεια οικοδομής επειδή έχει ήδη εκδοθεί πολεοδομική άδεια.
Η άδεια οικοδομής στην έκταση που στηρίζεται στην πολεοδομική άδεια δεν μπορεί από μόνη της επιτυχώς να προσβληθεί, παρά μόνο στην έκταση που προσβάλλονται άλλα ανεξάρτητα στοιχεία της. Θα πρέπει πρώτα να εξετάζεται η πολεοδομική άδεια. Σε περίπτωση επικύρωσης της πολεοδομικής άδειας ως νόμιμης, τότε αυτόματα επικυρώνεται και η άδεια οικοδομής, εκτός βέβαια αν προσβάλλονται και άλλα στοιχεία της, τα οποία θα πρέπει να εξεταστούν. Σε περίπτωση βέβαια που η πολεοδομική άδεια ακυρωθεί συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την άδεια οικοδομής. Ως εκ τούτου, η συμπροσβολή των δύο αδειών, πολεοδομικής και οικοδομικής, με την ίδια προσφυγή, είναι αναγκαία και απαραίτητη, άλλως η προσφυγή θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
2. Στην υπό κρίση περίπτωση οι εφεσίβλητοι προσβάλλουν μόνο την άδεια οικοδομής. Δεν προσβάλλουν την πολεοδομική άδεια συνακόλουθα της οποίας η προσβαλλόμενη άδεια οικοδομής εκδόθηκε και της οποίας πολεοδομικής άδειας οι όροι, περιλαμβανομένης της χαλάρωσης, ενσωματώνονται στην εν λόγω άδεια οικοδομής.
Ως εκ τούτου και οι δύο προσφυγές είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
3. Ενόψει των πιο πάνω η έφεση θα πρέπει να επιτύχει, ενώ παράλληλα η αντέφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Συνακόλουθα, η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα €2.000 πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον των εφεσιβλήτων. Το εφεσιβαλλόμενο μέρος της πρωτόδικης απόφασης παραμερίζεται. Το προσβαλλόμενο μέρος της διοικητικής απόφασης επικυρώνεται. Η αντέφεση απορρίπτεται. Υπό τις περιστάσεις όμως δεν επιδικάζονται έξοδα στην αντέφεση.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Α. Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 485,
Ζαντή ν. Έπαρχου Λευκωσίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4841,
Συμεωνίδου ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 258,
Δήμος Λεμεσού ν. Θάλειας Σ. Νικολαΐδη (2005) 3 Α.Α.Δ. 591,
Μαρίνα Νεοφύτου ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.ά. (Αρ. 1) (2006) 3 Α.Α.Δ. 478.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Αρτέμης, Π.), (Υποθέσεις Αρ. 332/98, 438/98), ημερ. 18/4/06.
Κ. Μιχαηλίδης, για τους Εφεσείοντες.
Η Εφεσίβλητη στην Προσφυγή 332/98, παρούσα.
Χρ. Χριστάκη, για τους Εφεσίβλητους 2 και 4 στην Προσφυγή 332/98.
Λ. Βραχίμης, για την Εφεσίβλητη στην Προσφυγή 438/98.
Κ. Αιμιλιανίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Πασχαλίδης.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΦΕΣΗ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ 332/98 ΚΑΙ 438/98, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ ΚΟΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ, ΕΙΧΑΝ ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΤΕΙ.
ΜΕ ΤΙΣ ΕΝ ΛΟΓΩ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 2421, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 28/8/97 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΔΙΩΡΟΦΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΗΔΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΧΩΡΟ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΑΤΩΜΑ, ΣΤΗΝ ΗΔΗ ΕΓΚΡΙΘΕΙΣΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΜΑΧΙΟ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 60, Φ/ΣΧ. 21.5.3.4, ΤΜΗΜΑ C, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΖΩΝΗ, ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ, ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ Η ΚΑΤΟΧΟΙ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΩΝ ΣΕ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Ο ΕΠΙΔΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗΚΕ ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΤΕΜΑΧΙΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΦΑΠΤΕΤΑΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ, ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΣΕ ΔΕ ΣΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΑ ΟΚΤΑΩΡΟΦΗΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΝΟΜΙΜΩΣ ΑΝΕΓΕΡΘΕΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΕΜΑΧΙΟΥ, ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΦΑΠΤΕΤΑΙ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΖΩΝΗ. Ο ΕΠΙΔΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΕΦΑΠΤΕΤΑΙ ΤΟΥ ΟΔΙΚΟΥ ΣΥΝΟΡΟΥ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ.
ΌΤΑΝ ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑΝ ΤΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΤΟ ΕΠΙΔΙΚΟ ΑΚΙΝΗΤΟ, ΜΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17/2/98 ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΤΩΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΩΝ ΑΞΙΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, ΕΠΙΣΥΡΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΕΠΙΔΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΟΥ ΟΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΟΔΙΚΟ ΣΥΝΟΡΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΟΔΟΣ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ. Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΜΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17/3/98, ΑΦΟΥ ΕΠΕΣΗΜΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥΣ ΟΤΙ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΔΙΕΞΑΓΟΝΤΑΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ, ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΠΟΥ Ο ΔΗΜΟΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΟΔΙΚΟ ΣΥΝΟΡΟ. ΣΑΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝ ΛΟΓΩ ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ ΟΙ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΕΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΟ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ.
ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΑΣ ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 332/98 ΚΑΙ 438/98.
ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΚΑΜΝΟΝΤΑΣ ΜΕΡΙΚΩΣ ΔΕΚΤΗ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΩΝ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ, ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΣΤΟ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ, ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΑΥΤΕΣ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΗΔΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΧΩΡΟ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΑΤΩΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΙΩΡΟΦΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ, ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΩΝ ΟΤΙ Η ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΟΔΙΚΟ ΣΥΝΟΡΟ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΕΚΑΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΙΩΡΟΦΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΗΣΑΝ ΣΕ ΕΡΕΥΝΑ ΠΡΟΤΟΥ ΕΚΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ. «ΑΠΛΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ», ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, «ΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ».
ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 27/1/97 Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1848, ΑΦΟΥ ΧΟΡΗΓΗΘΗΚΕ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (Τ.Σ.Λ.). ΟΙ ΟΡΟΙ ΥΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ, ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΕΣ.
ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΕΠΕΧΕΙΡΗΣΑΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΜΕΝΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1848. ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 31/10/2003 ΜΕ ΤΟ ΕΞΗΣ ΣΚΕΠΤΙΚΟ:
". ΕΠΙΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΥΓΚΑΛΛΥΜΜΕΝΑ Η ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΑΛΛΗΣ ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ. ΠΑΡΟΛΟ ΟΤΙ Η ΠΡΑΞΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΦΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ, ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΠΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΗ."
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΗΤΑΝ ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΕΣ, ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΩΣ ΑΒΑΣΙΜΗ.
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΦΕΣΗ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΕΠΙΔΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ, ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ ΔΙΩΡΟΦΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ, ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ. Η ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ΧΩΡΟ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΑΤΩΜΑ, ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΝΤΕΦΕΣΗΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥΣ-ΑΙΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ 332/98. ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ 438/98 ΔΕΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΑΝ ΑΝΤΕΦΕΣΗ.
Η ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΑ ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΕΙΝΑΙ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ, ΔΥΟ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΥΝΑΦΕΙΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ ΕΚΔΙΔΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΕΚΔΩΣΕΙ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΕΚΔΟΘΕΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ. Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ, ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ, ΕΦΟΣΟΝ ΔΕ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΡΟΤΟΥ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΑΝ ΘΑ ΕΚΔΩΣΕΙ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ, Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΝΑ ΕΚΔΩΣΕΙ ΑΔΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΔΕΝ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ ΤΗ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΑΞΕΙΣ.
ΟΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΡΥΣΤΑΛΛΩΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ Α. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (2002) 3 Α.Α.Δ. 485, ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΖΑΝΤΗ Ν. ΈΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (1992) 4 Α.Α.Δ. 4841, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΠΕΡΙΕΙΧΕ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΙΧΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ.
"Η πολεοδομική άδεια συνιστά αυτοτελή πράξη, εκτελεστή σ' όλη την έκταση της, καθοριστική για τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη να προβεί σε ανάπτυξη της γης στην οποία αναφέρεται. (Για τα χαρακτηριστικά και συνέπειες προπαρασκευαστικών πράξεων βλ. Τσάτσου - Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, σελ. 124 κ.ε., Στασινόπουλου - Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων, σελ. 123 κ.ε., και Frangos & Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 53). Η πολεοδομική άδεια αποτελεί το θεμέλιο, την προϋπόθεση για την υποβολή αίτησης για την παροχή άδειας οικοδομής. Χωρίς το θεμέλιο αυτό δεν παρέχεται εξουσία στην αρμόδια, βάσει του Κεφ. 96, αρχή να εξετάσει τη δυνατότητα παροχής άδειας οικοδομής. Ο κάτοχος πολεοδομικής άδειας ο οποίος απευθύνεται για άδεια οικοδομής, δεσμεύεται εκ προοιμίου από αυτή εφόσον τούτο το δικαίωμα του για ανάπτυξη στοιχειοθετείται από τους όρους της. Η άδεια οικοδομής ορθά χαρακτηρίζεται ως άδεια για την εκτέλεση των εγκριθέντων με την πολεοδομική άδεια έργων. Η εξουσία της αρμόδιας αρχής περιορίζεται ουσιαστικά στον καθορισμό των όρων της εκτέλεσης."
Για σκοπούς συμπλήρωσης της εικόνας της σχετικής νομολογίας, όπως αυτή σκιαγραφείται στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Βασιλείου (πιο πάνω), θεωρούμε σκόπιμο να σημειώσουμε ότι το στοιχείο της συνάφειας μεταξύ των δύο πράξεων (έκδοση πολεοδομικής άδειας - έκδοση άδειας οικοδομής), τέθηκε στην εν λόγω υπόθεση, με αναφορά στο πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Συμεωνίδου ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 258:
"Συνάφεια υπάρχει όταν η μία πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, ή όταν οι προσβαλλόμενες με το ίδιο δικόγραφο πράξεις αφορούν τον ίδιο αιτητή, βασίζονται στις ίδιες διατάξεις του νόμου, φέρουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν από το ίδιο όργανο και κατά την ίδια διοικητική διαδικασία. (Βλέπε Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας 1929-1959, σ. 274)."
Οι πιο πάνω αρχές επιβεβαιώθηκαν και υιοθετήθηκαν από τη νομολογία μας σε σειρά αποφάσεων. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις υποθέσεις Δήμος Λεμεσού ν. Θάλειας Σ. Νικολαΐδη (2005) 3 Α.Α.Δ. 591 και Μαρίνα Νεοφύτου ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.ά. (Αρ. 1) (2006) 3 Α.Α.Δ. 478.
Εκείνο που με ασφάλεια προκύπτει από τα πιο πάνω, είναι πως η άδεια οικοδομής στην έκταση που στηρίζεται στην πολεοδομική άδεια δεν μπορεί από μόνη της επιτυχώς να προσβληθεί, παρά μόνο στην έκταση που προσβάλλονται άλλα ανεξάρτητα στοιχεία της. Θα πρέπει πρώτα να εξετάζεται η πολεοδομική άδεια. Σε περίπτωση επικύρωσης της πολεοδομικής άδειας ως νόμιμης, τότε αυτόματα επικυρώνεται και η άδεια οικοδομής, εκτός βέβαια αν προσβάλλονται και άλλα στοιχεία της, τα οποία θα πρέπει να εξεταστούν. Σε περίπτωση βέβαια που η πολεοδομική άδεια ακυρωθεί συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την άδεια οικοδομής. Ως εκ τούτου, η συμπροσβολή των δύο αδειών, πολεοδομικής και οικοδομικής, με την ίδια προσφυγή, είναι αναγκαία και απαραίτητη άλλως η προσφυγή θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Στην υπό κρίση περίπτωση οι εφεσίβλητοι προσβάλλουν μόνο την άδεια οικοδομής. Δεν προσβάλλουν την πολεοδομική άδεια συνακόλουθα της οποίας η προσβαλλόμενη άδεια οικοδομής εκδόθηκε και της οποίας πολεοδομικής άδειας οι όροι, περιλαμβανομένης της χαλάρωσης, ενσωματώνονται στην εν λόγω άδεια οικοδομής.
Η ουσία του ζητήματος που εγείρεται με την παράλειψη των εφεσιβλήτων να προσβάλουν την πολεοδομική άδεια, δεν εξετάστηκε πρωτοδίκως, ούτε και εμπίπτει στο αντικείμενο της έφεσης. Σε κάποιο βαθμό βέβαια, το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε με τη συγκεκριμένη παράλειψη, όχι όμως με την ουσία του ζητήματος. Συγκεκριμένα, οι εφεσίβλητοι με προφανή στόχο την αποτροπή των οποιωνδήποτε επιζήμιων συνεπειών η εν λόγω παράλειψη τους ενδεχομένως να συνεπαγόταν για την υπόθεσή τους, επεχείρησαν να θεραπεύσουν την κατάσταση πλην όμως το σχετικό αίτημα τους για τους λόγους που έχουμε ήδη αναφέρει, απέτυχε. Η ενδιάμεση απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία το αίτημα απορρίφθηκε, δεν εφεσιβλήθηκε.
Επειδή το ζήτημα που δημιουργείται με τη μη προσβολή της πολεοδομικής άδειας, συνιστά, αυτό εξάλλου προκύπτει και από την πιο πάνω νομολογία, θέμα που άπτεται του δικαιοδοτικού πλαισίου του Δικαστηρίου, το εγείραμε στις εμπλεκόμενες πλευρές από τις οποίες και ζητήσαμε τις απόψεις τους, παρά το γεγονός ότι το εν λόγω ζήτημα δεν εμπίπτει στο αντικείμενο της έφεσης. Όλες οι πλευρές παραθέτουν τις απόψεις τους σε συμπληρωματικά περιγράμματα. Διεξήλθαμε το περιεχόμενο τους προσεκτικά. Τίποτε δεν τέθηκε ενώπιον μας, που να δικαιολογεί παρέκκλιση από τις πιο πάνω πάγιες νομολογιακές αρχές. Ως εκ τούτου και οι δύο προσφυγές είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Ενόψει των πιο πάνω η έφεση θα πρέπει να επιτύχει, ενώ παράλληλα η αντέφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Συνακόλουθα, η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα €2.000 πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον των εφεσιβλήτων. Το εφεσιβαλλόμενο μέρος της πρωτόδικης απόφασης παραμερίζεται. Το προσβαλλόμενο μέρος της διοικητικής απόφασης επικυρώνεται. Η αντέφεση απορρίπτεται. Υπό τις περιστάσεις όμως κρίνουμε ορθό όπως μη επιδικάσουμε έξοδα στην αντέφεση.
Διαταγή ως ανωτέρω.