|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 3 ΑΑΔ 509
10 Δεκεμβρίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΤΡΕΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 47/2006)
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Προσόντα ― Το ζήτημα της κατοχής τους ή όχι από τους υποψηφίους ζήτημα πραγματικό ― Ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια της Συμβουλευτικής Επιτροπής ― Το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται σε λεπτομερή εξέταση των ακαδημαϊκών προσόντων.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Προφορική εξέταση ― Ισχυρισμός ότι αποδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα σε αυτήν απορρίφθηκε ― Σε θέσεις ψηλά στην ιεραρχία η προφορική εξέταση διαδραματίζει ρόλο στη διακρίβωση της αξίας του υποψηφίου.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Έκθεση Συμβουλευτικής Επιτροπής και επιλογή των υποψηφίων που περιλαμβάνονται στον προκαταρκτικό κατάλογο ― Αιτιολογία ― Δεν απαιτείται ρητά η αιτιολόγηση του καταρτισμού του τελικού καταλόγου από την Ε.Ε.Υ. ― Για τον ίδιο λόγο δεν απαιτείται αιτιολόγηση της ενδιάμεσης απόφασης της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Αξία ― Προσόντα ― Αρχαιότητα ― Ο εφεσείων υπερείχε οριακά σε προσόντα μόνον ― Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερείχε σε αρχαιότητα, ήταν ίσος σε αξία και υπερίσχυσε στην αξιολόγηση της συνέντευξης ― Εύλογη η απόφαση να μην περιληφθεί στον προκαταρκτικό κατάλογο της Συμβουλευτικής Επιτροπής ― Λόγους ακύρωσης μόνο μέχρι το στάδιο αποκλεισμού του από την περαιτέρω διαδικασία μπορεί να προβάλει.
Ο εφεσείων, αφού επεδίωξε ανεπιτυχώς πρωτόδικα να ακυρώσει την προαγωγή του ενδιαφερόμενου προσώπου στη θέση Διευθυντή Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, αντί του ιδίου, καταχώρισε έφεση προβάλλοντας τους ίδιους λόγους ακυρότητας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Είναι θεμελιωμένο ότι η εξέταση του θέματος του κατά πόσον ένας υποψήφιος κατέχει τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, ανάγεται στην εξουσία του αρμόδιου, για το διορισμό, οργάνου. Η κατοχή των προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας είναι ζήτημα πραγματικό. Στην προκείμενη περίπτωση η Συμβουλευτική Επιτροπή έκρινε, με βάση τα ενώπιον της στοιχεία, ότι τόσο ο εφεσείων όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος είχαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, και εφόσον το ζήτημα της διαπίστωσης των προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας ενέπιπτε στη διακριτική ευχέρεια της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το πρωτόδικο δικαστήριο ορθά έκρινε ότι δεν παρείχετο χώρος για επέμβασή του στο ζήτημα αυτό. Κατ' επέκταση ορθά, το πρωτόδικο δικαστήριο, έκρινε επίσης πως δεν θα έπρεπε να υπεισέλθει, το ίδιο, σε λεπτομερή εξέταση των ακαδημαϊκών προσόντων του ενδιαφερόμενου μέρους ή και των δύο υποψηφίων.
2. Είναι ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην προφορική εξέταση και ότι η έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής είναι αναιτιολόγητη. Η Ολομέλεια δεν συμφωνεί ούτε με αυτούς τους λόγους έφεσης. Δεδομένου ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ίσο σε αξία με τον εφεσείοντα, υπερείχε σε αρχαιότητα του εφεσείοντα και μόνο στα προσόντα υστερούσε οριακά, δεν θεωρείται ότι αποδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην υπεροχή του ενδιαφερομένου μέρους στην προφορική εξέταση, η οποία πρόσθετε στην αξία του. Η επίδικη θέση ήταν ψηλά στην ιεραρχία και είναι θεμελιωμένο ότι τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης, για τέτοιες θέσεις, διαδραματίζουν ρόλο στη διακρίβωση της αξίας του υποψηφίου.
3. Ούτε και η θέση πως η έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ήταν αναιτιολόγητη, ευσταθεί. Δεν απαιτείται, ρητά, η αιτιολόγηση του καταρτισμού του τελικού καταλόγου και ως εκ τούτου δεν απαιτείτο αιτιολογία για την άρνηση της Ε.Ε.Υ. να συμπεριλάβει τον εφεσείοντα στον τελικό κατάλογο. Κατά τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο δεν απαιτείτο και αιτιολόγηση της ενδιάμεσης απόφασης της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
4. Είναι ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι ο ίδιος υπερείχε σε αξία και πείρα, του ενδιαφερομένου μέρους. Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από τις ετήσιες εκθέσεις των τελευταίων 5 χρόνων, όπου οι δύο υποψήφιοι είχαν ισοδύναμες ετήσιες εκθέσεις με οκτώ «Εξαίρετα». Στην προφορική εξέταση ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το μεν ενδιαφερόμενο μέρος κρίθηκε ως «Σχεδόν Εξαίρετος», ο δε εφεσείων κρίθηκε ως «Σχεδόν Πολύ Καλός». Η αξία του ενδιαφερόμενου μέρους δεν μπορεί να θεωρηθεί, με οποιοδήποτε τρόπο, ως υποδεέστερη εκείνης του εφεσείοντα, αλλά το αντίθετο.
Αναφορικά με την αρχαιότητα, το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε του εφεσείοντα. Όπως ήδη αναφέρθηκε μόνο στα προσόντα υπερείχε και μόνον οριακά, ο εφεσείων.
5. Είναι η θέση του εφεσείοντα ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή και η Ε.Ε.Υ. δεν έλαβαν υπόψη τα πρόσθετα προσόντα του και ότι δεν αξιολόγησαν τη σχετικότητά τους σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης. Όπως ήδη αναφέρθηκε ο εφεσείων δεν συστήθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και δεν περιλαμβανόταν είτε στον προκαταρκτικό κατάλογο της Συμβουλευτικής Επιτροπής είτε στον τελικό κατάλογο.
Επομένως ο εφεσείων δεν νομιμοποιείται να προσβάλει οτιδήποτε ακολουθεί την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Κατά συνέπεια, ο εφεσείων δεν νομιμοποιείται να προβάλει ως λόγο ακύρωσης ότι η Ε.Ε.Υ. δεν έλαβε υπόψη τα πρόσθετα προσόντα του ή ότι δεν αξιολόγησε ορθά τη σχετικότητά τους. Το κατά πόσον τα προσόντα του εφεσείοντα λήφθηκαν υπόψη από τη Συμβουλευτική Επιτροπή ή το κατά πόσο αξιολογήθηκε η σχετικότητά τους από αυτή, δεν μπορεί να εξεταστεί, κατ' έφεση, εφόσον δεν εγείρεται στην αίτηση ακυρώσεως του αιτητή-εφεσείοντα. Είναι θέση του εφεσείοντα ότι αυτός υπερτερούσε σε αξία του ενδιαφερομένου μέρους. Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί εφόσον στην αξία ο εφεσείων όχι μόνο δεν υπερτερούσε αλλά αντίθετα ήταν υποδεέστερος του ενδιαφερομένου μέρους ενώ στα προσόντα ο εφεσείων υπερτερούσε μόνον οριακά και σε μη απαιτούμενο προσόν.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τoν εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Χατζηχαμπής, Δ.), (Yπ. Aρ. 112/04), ημερ. 15/3/06.
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.
Ρ. Παπαέτη, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Ο εφεσείων-αιτητής, με την προσφυγή του, προσέβαλε την προαγωγή του Ε.Μ. κ. Ορφανίδη στη θέση του Διευθυντή Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (θέση προαγωγής).
Ανταποκρινόμενοι στην προκήρυξη της πραναφερόμενης θέσης, υπέβαλαν σχετική αίτηση συνολικά επτά υποψήφιοι. Ο κ. Ορφανίδης και άλλοι δύο ήσαν οι τρεις υποψήφιοι τους οποίου σύστησε η Συμβουλευτική Επιτροπή (Σ.Ε.) προς την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.). Ο εφεσείων κ. Παπαντρέου και άλλοι τρεις υποψήφιοι, δεν συστήθηκαν.
Ενώπιον του ευπαίδευτου αδελφού Δικαστή που επιλήφθηκε της προσφυγής, τέθηκαν διάφοροι λόγοι ακύρωσης. Όπως αποφάνθηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, οι λόγοι ακύρωσης αφορούσαν κυρίως στο στάδιο της Σ.Ε. και δεν θα μπορούσαν να συζητούνται λόγοι ακύρωσης που αφορούσαν στο επόμενο στάδιο ενώπιον της Ε.Ε.Υ., εφόσον η υποψηφιότητα του αιτητή-εφεσείοντος δεν εξετάστηκε σε εκείνο το στάδιο.
Εξέτασε το πρωτόδικο δικαστήριο, μεταξύ άλλων, το κατά πόσον το Ε.Μ. είχε το προβλεπόμενο, στο Σχέδιο Υπηρεσίας, προσόν του μεταπτυχιακού τίτλου στον εκπαιδευτικό τομέα και το κατά πόσο δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα από τη Σ.Ε. στις προσωπικές συνεντεύξεις. Αναφορικά με το ζήτημα των προσόντων, ο ευπαίδευτος αδελφός Δικαστής αναφέρθηκε στο διδακτορικό τίτλο του Ε.Μ. στο θέμα «Ελληνισμός και Ελληνικότητα στον Καβάφη» για το οποίο είχε γίνει εισήγηση εκ μέρους του εφεσείοντα-αιτητή, ότι δεν είχε σχέση με τον εκπαιδευτικό τομέα. Στο βαθμό που το θέμα αυτό καλυπτόταν από τη διαπίστωση της Σ.Ε., ο ευπαίδευτος αδελφός Δικαστής είπε τα εξής: «... αρκούμαι να παρατηρήσω ότι δεν καταδεικνύεται ότι η κρίση της Σ.Ε. δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή, στα πλαίσια της αρμοδιότητάς της για ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας. Εξάλλου, όπως παρατηρούν και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της Δημοκρατίας και του κ. Ορφανίδη, υπάρχει και αμάχητο τεκμήριο ότι ο κ. Ορφανίδης ικανοποιούσε την απαίτηση αυτή ως εκ της κατοχής της θέσης Επιθεωρητή Α΄, το σχέδιο υπηρεσίας της οποίας απαιτεί μεταπτυχιακή εκπαίδευση ενός έτους στα Παιδαγωγικά».
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του εφεσείοντα ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα, από τη Σ.Ε., στις προσωπικές συνεντεύξεις, ο ευπαίδευτος αδελφός Δικαστής παρατήρησε τα εξής: «Ο κ. Ορφανίδης και ο κ. Παπανδρέου είχαν ισοδύναμες αξιολογήσεις στις ετήσιες εκθέσεις, ήσαν ουσιαστικά ισοδύναμοι ως προς τα πρόσθετα προσόντα αφού και οι δύο διέθεταν διδακτορικό τίτλο, ενώ ο κ. Ορφανίδης υπερείχε σε αρχαιότητα και ακόλουθη πείρα. Με αυτά τα δεδομένα, ουδόλως δικαιολογείται εισήγηση για απόδοση υπέρμετρης βαρύτητας στις προσωπικές συνεντεύξεις, εφόσον μάλιστα επρόκειτο για θέση ψηλά στην ιεραρχία».
Με την υπό εξέταση έφεση ο εφεσείων προσβάλλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με δέκα λόγους έφεσης.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιόν μας στοιχεία επικεντρωνομένοι κυρίως στα βασικά θέματα που εγείρονται στην υπό κρίση έφεση.
Καταρχάς παρατηρούμε ότι ορθά ο ευπαίδευτος αδελφός Δικαστής που επιλήφθηκε της προσφυγής, έκρινε ότι, εφόσον ο εφεσείων-αιτητής δεν συστήθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και αποκλείστηκε από την περαιτέρω διαδικασία, δεν νομιμοποιείται να προβάλει οποιοδήποτε λόγο ακύρωσης που αφορά σε πράξεις μεταγενέστερες της έκθεσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Λόγοι Έφεσης 1, 2 και 5.
Είναι ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα αποφάσισε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει το απαιτούμενο, από το Σχέδιο Υπηρεσίας, προσόν του μεταπτυχιακού τίτλου, στον εκπαιδευτικό τομέα, με προτίμηση στα παιδαγωγικά ή στη φιλοσοφία ή τη ψυχολογία ή σε θέματα που σχετίζονται με την κατάρτιση-επιμόρφωση καθηγητών και δασκάλων. Κατά τον εφεσείοντα, το πρωτόδικο δικαστήριο, λανθασμένα αποφάσισε ότι η διαπίστωση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Ε.Ε.Υ. δεν καταδεικνύει πως η κρίση τους δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή, ως προς το ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει το προαναφερόμενο απαιτούμενο προσόν του Σχεδίου Υπηρεσίας. Ακόμα είναι θέση του εφεσείοντα πως το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα αποφάσισε ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή και η Ε.Ε.Υ. ερεύνησαν δεόντως ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
Δεν θεωρούμε ότι οποιοσδήποτε από τους προαναφερόμενους λόγους έφεσης ευσταθεί. Είναι θεμελιωμένο ότι η εξέταση του θέματος του κατά πόσον ένας υποψήφιος κατέχει τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, ανάγεται στην εξουσία του αρμόδιου, για το διορισμό, οργάνου. Η κατοχή των προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας είναι ζήτημα πραγματικό. Στην προκείμενη περίπτωση η Συμβουλευτική Επιτροπή έκρινε, με βάση τα ενώπιον της στοιχεία, ότι τόσο ο εφεσείων όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος είχαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, και εφόσον το ζήτημα της διαπίστωσης των προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας ενέπιπτε στη διακριτική ευχέρεια της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το πρωτόδικο δικαστήριο ορθά έκρινε ότι δεν παρείχετο χώρος για επέμβασή του στο ζήτημα αυτό. Κατ' επέκταση ορθά, το πρωτόδικο δικαστήριο, έκρινε επίσης πως δεν θα έπρεπε να υπεισέλθει, το ίδιο, σε λεπτομερή εξέταση των ακαδημαϊκών προσόντων του ενδιαφερόμενου μέρους ή και των δύο υποψηφίων.
Λόγοι Έφεσης 3 και 4.
Είναι ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην προφορική εξέταση και ότι η έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής είναι αναιτιολόγητη. Δεν συμφωνούμε ούτε με αυτούς τους λόγους έφεσης. Δεδομένου ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ίσο σε αξία με τον εφεσείοντα, υπερείχε σε αρχαιότητα του εφεσείοντα και μόνο στα προσόντα υστερούσε οριακά, δεν θεωρούμε ότι αποδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην υπεροχή του ενδιαφερομένου μέρους στην προφορική εξέταση, η οποία πρόσθετε στην αξία του. Η επίδικη θέση ήταν ψηλά στην ιεραρχία και είναι θεμελιωμένο ότι τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης, για τέτοιες θέσεις, διαδραματίζουν ρόλο στη διακρίβωση της αξίας του υποψηφίου.
Ούτε και η θέση πως η έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ήταν αναιτιολόγητη, ευσταθεί. Δεν απαιτείται, ρητά, η αιτιολόγηση του καταρτισμού του τελικού καταλόγου και ως εκ τούτου δεν απαιτείτο αιτιολογία για την άρνηση της Ε.Ε.Υ. να συμπεριλάβει τον εφεσείοντα στον τελικό κατάλογο. Κατά τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο δεν απαιτείτο και αιτιολόγηση της ενδιάμεσης απόφασης της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Λόγοι Έφεσης 6, 7 και 10.
Είναι ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι ο ίδιος υπερείχε σε αξία και πείρα, του ενδιαφερομένου μέρους. Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από τις ετήσιες εκθέσεις των τελευταίων 5 χρόνων, όπου οι δύο υποψήφιοι είχαν ισοδύναμες ετήσιες εκθέσεις με οκτώ «Εξαίρετα». Στην προφορική εξέταση ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το μεν ενδιαφερόμενο μέρος κρίθηκε ως «Σχεδόν Εξαίρετος», ο δε εφεσείων κρίθηκε ως «Σχεδόν Πολύ Καλός». Απ' όλα τα ενώπιόν μας στοιχεία η αξία του ενδιαφερόμενου μέρους δεν μπορεί να θεωρηθεί, με οποιοδήποτε τρόπο, ως υποδεέστερη εκείνης του εφεσείοντα, αλλά το αντίθετο.
Αναφορικά με την αρχαιότητα, το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε του εφεσείοντα. Όπως ήδη αναφέρθηκε μόνο στα προσόντα υπερείχε και μόνον οριακά, ο εφεσείων.
Λόγοι Έφεσης 8 και 9.
Είναι η θέση του εφεσείοντα ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή και η Ε.Ε.Υ. δεν έλαβαν υπόψη τα πρόσθετα προσόντα του και ότι δεν αξιολόγησαν τη σχετικότητά τους σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης. Όπως ήδη αναφέρθηκε ο εφεσείων δεν συστήθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και δεν περιλαμβανόταν είτε στον προκαταρκτικό κατάλογο της Συμβουλευτικής Επιτροπής είτε στον τελικό κατάλογο.
Επομένως ο εφεσείων δεν νομιμοποιείται να προσβάλει οτιδήποτε ακολουθεί την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Κατά συνέπεια, ο εφεσείων δεν νομιμοποιείται να προβάλει ως λόγο ακύρωσης ότι η Ε.Ε.Υ. δεν έλαβε υπόψη τα πρόσθετα προσόντα του ή ότι δεν αξιολόγησε ορθά τη σχετικότητά τους. Το κατά πόσον τα προσόντα του εφεσείοντα λήφθηκαν υπόψη από τη Συμβουλευτική Επιτροπή ή το κατά πόσο αξιολογήθηκε η σχετικότητά τους από αυτή, δεν μπορεί να εξεταστεί, κατ' έφεση, εφόσον δεν εγείρεται στην αίτηση ακυρώσεως του αιτητή-εφεσείοντα.
Λόγος Έφεσης 10.
Είναι θέση του εφεσείοντα ότι αυτός υπερτερούσε σε αξία του ενδιαφερομένου μέρους. Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί εφόσον στην αξία ο εφεσείων όχι μόνο δεν υπερτερούσε αλλά αντίθετα ήταν υποδεέστερος του ενδιαφερομένου μέρους ενώ στα προσόντα ο εφεσείων υπερτερούσε μόνον οριακά και σε μη απαιτούμενο προσόν.
Για τους προαναφερόμενους λόγους, θεωρούμε την πρωτόδικη απόφαση ως καθόλα ορθή και όλους τους λόγους έφεσης ως αβάσιμους. Κατά συνέπεια η έφεση απορρίπτεται, με €1.700.-, πλέον Φ.Π.Α., έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα και υπέρ των εφεσιβλήτων. Καμιά διαταγή για έξοδα αναφορικά με το ενδιαφερόμενο μέρος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.