|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 3 ΑΑΔ 129
26 Mαρτίου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
ΤΗΕ PHILIPS COLLEGE,
Eφεσείοντες-Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Εφεσιβλήτων-Καθ'ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 15/2006)
Έννομο Συμφέρον ― Κολλεγίου να προσφύγει κατά της μη χορήγησης άδειας εισόδου σε αλλοδαπούς υποψήφιους για φοίτηση σε αυτό.
Οι αιτητές αμφισβήτησαν την πρωτόδικη απόφαση, που απέρριψε την προσφυγή τους κατά της άρνησης άδειας εισόδου σε αλλοδαπούς, που σκόπευαν να φοιτήσουν στο κολλέγιό τους.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Είναι ορθή η πρωτόδικη απόφαση. Κατ' αρχάς δεν είχαν οι ίδιοι οι εφεσείοντες εμπλοκή στη διαδικασία, αφού είναι σαφές πως ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι των αλλοδαπών και αυτό ανεξάρτητα από την ταυτοποίησή τους. Είναι πάντως σχετική η επί του προκειμένου πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 666, σύμφωνα με την οποία δεν θα ήταν δυνατό να γίνει δεκτό πως συμμετοχή σε διοικητική διαδικασία θεμελιώνει, αφ' εαυτής και άνευ ετέρου, έννομο συμφέρον. Οι εφεσείοντες δεν υπέβαλαν δικό τους αίτημα αλλά ζήτησαν άδεια εισόδου για αλλοδαπούς και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι στο δικαίωμα των αλλοδαπών να εισέλθουν στην Κύπρο που αφορά και σε τίποτε άλλο. Το ότι η αιτιολογία αφορούσε στις κτιριακές εγκαταστάσεις των εφεσειόντων, δεν διαφοροποιεί τη φυσιογνωμία του αιτήματος και της απόφασης που λήφθηκε. Η αναθεώρηση αυτής της αιτιολογίας ή και οποιασδήποτε άλλης προϋποθέτει δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως αυτή μπορεί να προκύψει από τη συνύπαρξη των προϋποθέσεων του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2583,
Τύμβιου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 656/01, ημερ. 2.9.2002,
Εσπερινό Λύκειο ΚΑΣΑ v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 988/2003, ημερ. 15.3.2004,
Κουπεπίδης v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 590/2001, ημερ. 5.6.2003,
Αrcher Trading & Services Ltd κ.ά. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 15/2004, ημερ. 19.5.2006.
Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 666.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Hλιάδης, Δ.), (Yπ. Aρ. 1171/03), ημερ. 26/1/05.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Χατζηχάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες υπέβαλαν αίτηση για τη χορήγηση άδειας εισόδου σε 1363 αλλοδαπούς για φοίτηση σ' αυτούς, ως Ιδιωτικής Σχολής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Εγκρίθηκε, στο τέλος, τέτοια άδεια για 241 φοιτητές και απορρίφθηκε ως προς τους υπόλοιπους, με αναφορά στη μέγιστη καθορισμένη δυναμικότητα των κτιρίων της Σχολής.
Η προσφυγή που ασκήθηκε δεν αφορούσε σε κάποια εκτελεστή διοικητική πράξη εκδοθείσα αρμοδίως, καθοριστική της δυναμικότητας των κτιρίων της Σχολής. Αφορούσε στην άρνηση χορήγησης, «άδειας εισόδου σε 1363 αλλοδαπούς φοιτητές για φοίτηση στο κολλέγιό τους», και αυτό προκάλεσε την προδικαστική ένσταση πως, σε σχέση με τέτοια διοικητική πράξη, οι εφεσείοντες δεν νομιμοποιούνται. Αντικείμενο της έφεσης είναι η πρωτόδικη απόφαση με την οποία, όπως εξηγείται στο απόσπασμα που ακολουθεί, με αναφορά στη συνέχεια σε τρεις πρωτόδικες αποφάσεις, κρίθηκε πως πράγματι οι εφεσείοντες στερούνταν του απαιτούμενου από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος εννόμου συμφέροντος:
«Η προδικαστική ένσταση ευσταθεί. Το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η απόρριψη του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης της αίτησης για τη θεώρηση εισόδου σε 1363 αλλοδαπούς για να φοιτήσουν στο εκπαιδευτικό ίδρυμα της αιτήτριας και έτσι εγείρεται θέμα της νομιμοποίησης της, να ζητήσει δηλαδή η ίδια, αντί των ενδιαφερόμενων μερών, την ακύρωση της απορριπτικής απόφασης. Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι η αιτήτρια στερείται του άμεσου προσωπικού συμφέροντος κατά τα προβλεπόμενα στο Αρθρο 146.2 του Συντάγματος. Ο καθορισμός της δυναμικότητας των κτιριακών εγκαταστάσεων της αιτήτριας δε σχετίζεται με την επιζητούμενη θεραπεία. Το επίδικο ζήτημα παρέμεινε όπως εγέρθηκε με την επιστολή του Διευθυντή της αιτήτριας ημερομηνίας 23/5/2003 και αφορούσε τις αιτήσεις για θεώρηση εισόδου 1363 αλλοδαπών φοιτητών».
Η πρώτη από τις αποφάσεις, στην υπόθεση Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2583, αφορούσε σε αίτημα για χορήγηση άδειας εισόδου και παραμονής αλλοδαπού, για να εργοδοτηθεί από αυτή. Και ενώ αναγνωρίστηκε η δυνατότητα υποβολής τέτοιου αιτήματος από την εταιρεία ως αντιπροσώπου του αλλοδαπού, κρίθηκε πως με την άρνηση δεν είχε προσβληθεί ευθέως δικό της έννομο συμφέρον. Το συμφέρον της ήταν έμμεσο, εκπήγαζε από την κατ' ισχυρισμό παραβίαση δικαιώματος ή συμφέροντος του αλλοδαπού, ο οποίος και μόνο θα νομιμοποιείτο να αναζητήσει αναθεώρηση της άρνησης. Η δεύτερη από τις αποφάσεις, στην Τύμβιου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 656/01, ημερομηνίας 2.9.02, με αναφορά στην πιο πάνω υπόθεση, κινήθηκε στις ίδιες γραμμές. Όπως και η τρίτη, στην Εσπερινό Λύκειο ΚΑΣΑ v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 988/2003, ημερομηνίας 15.3.2004, που αφορούσε ακριβώς σε προσφυγή που άσκησε το Εσπερινό Λύκειο κατά της άρνησης χορήγησης άδειας εισόδου σε αλλοδαπούς, για να φοιτήσουν σ' αυτό. Αλλά και οι άλλες, στις υποθέσεις Ντίνος Κουπεπίδης v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 590/2001, ημερομηνίας 5.6.2003, Αrcher Trading & Services Ltd κ.ά. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 15/2004, ημερομηνίας 19.5.2006.
Οι εφεσείοντες δεν αρνήθηκαν την ορθότητα του λόγου στις πιο πάνω υποθέσεις. Ό,τι πρότειναν είναι διαφοροποίηση με αναφορά στα δεδομένα. Κατά την εισήγησή τους, εδώ είναι ευθέως που προσβλήθηκε έννομο συμφέρον τους, ενόψει της αιτιολογίας με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα. Αυτή αναφερόταν στις δικές τους κτιριακές εγκαταστάσεις και σε συνδυασμό προς την οικονομική ζημιά που η απόρριψη επαγόταν για τους ίδιους, ενόψει ακόμα και της συμβατικής τους σχέσης προς τους αλλοδαπούς, άλλη θα έπρεπε να ήταν η κατάληξη. Πρόσθεσαν, χωρίς αυτό να καλύπτεται και από το σχετικό λόγο έφεσης και την αιτιολογία του, πως και μόνη η συμμετοχή τους στη διαδικασία ήταν αρκετή.
Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Είναι ορθή η πρωτόδικη απόφαση. Κατ' αρχάς δεν είχαν οι ίδιοι οι εφεσείοντες εμπλοκή στη διαδικασία αφού είναι σαφές πως ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι των αλλοδαπών και αυτό ανεξάρτητα από την ταυτοποίησή τους. Σημειώνουμε, πάντως, επί του προκειμένου την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 666 σύμφωνα με την οποία δεν θα ήταν δυνατό να γίνει δεκτό πως συμμετοχή σε διοικητική διαδικασία θεμελιώνει, αφ' εαυτής και άνευ ετέρου, έννομο συμφέρον. Οι εφεσείοντες δεν υπέβαλαν δικό τους αίτημα αλλά ζήτησαν άδεια εισόδου για αλλοδαπούς και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι στο δικαίωμα των αλλοδαπών να εισέλθουν στην Κύπρο που αφορά και σε τίποτε άλλο. Το ότι η αιτιολογία αφορούσε στις κτιριακές εγκαταστάσεις των εφεσειόντων, δεν διαφοροποιεί τη φυσιογνωμία του αιτήματος και της απόφασης που λήφθηκε. Η αναθεώρηση αυτής της αιτιολογίας ή και οποιασδήποτε άλλης προϋποθέτει δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως αυτή μπορεί να προκύψει από τη συνύπαρξη των προϋποθέσεων του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Σε συμφωνία προς τη σειρά των αποφάσεων που αναφέρθηκαν καταλήγουμε πως η όποια οικονομική ή άλλη επίπτωση στους εφεσείοντες δεν ήταν ευθεία αλλά έμμεση.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.200 έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.