|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 3 ΑΑΔ 393
13 Ιουλίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΝΙΟΒΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
v.
ΔΗΜΟΥ ΠΑΦΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Καθ' ου η αίτηση.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 16/2005, 17/2005)
Αναθεωρητική Έφεση ― Έφεση από επιτυχόντα διάδικο ― Αναγνωρίστηκε η δυνατότητα επιτυχόντος την ακύρωση αιτητή να εφεσιβάλει την πρωτόδικη ακυρωτική απόφαση, αξιώνοντας δικαστική κρίση και επί λόγων ακυρώσεως που δεν αποφασίστηκαν πρωτοδίκως.
Ακίνητη Ιδιοκτησία ― Διαχειριστική Επιτροπή ακινήτου ― Δεν έχει εξουσία επί των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων των συνιδιοκτητών ― Συνέπειες στην κριθείσα περίπτωση.
Η εφεσείουσα ζήτησε με τις εφέσεις, την ακύρωση των επίδικων διοικητικών αποφάσεων όχι μόνο για τον λόγο που κρίθηκαν αυτές άκυρες πρωτοδίκως, αλλά και για άλλον προβληθέντα λόγο ακυρώσεως ο οποίος δεν αποφασίστηκε πρωτόδικα, γεγονός που επηρέαζε το περιεχόμενο του δεδικασμένου καθώς και την διαταγή ως προς τα έξοδα παραβλάπτοντας τα αντίστοιχα έννομα συμφέροντα της εφεσείουσας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεχόμενη τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:
1. Η εφεσείουσα πρόβαλε ότι το Δικαστήριο έπρεπε, εν πάση περιπτώσει, να εξέταζε και το κατά πόσο μπορούσε να ληφθεί υπόψη η φερόμενη ως συγκατάθεση της Διαχειριστικής Επιτροπής, αντί της παρουσίασης συγκατάθεσης από τους συνιδιοκτήτες. Εισηγείται ότι η μη εξέταση αυτού του ζητήματος δημιουργεί δεδικασμένο στην προσφυγή και της στερεί, σε περίπτωση επανέκδοσης κατά την επανεξέταση της ίδιας απόφασης, τη δυνατότητα να το επαναφέρει. Οι εφεσίβλητοι, υπέβαλε, εάν το ζήτημα αυτό δεν αποφασιστεί, θα είναι ελεύθεροι να θεωρήσουν ότι η συγκατάθεση από τη Διαχειριστική Επιτροπή αντί από τους συνιδιοκτήτες είναι νόμιμη. Πρόβαλε, επίσης, ότι επιτυχία σ' αυτό το ζήτημα θα μετέβαλλε επακόλουθα και την εκδοθείσα διαταγή για έξοδα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο θα έπρεπε να εξετάσει και το γενικότερο ζήτημα της νομιμότητας της συγκατάθεσης από τη Διαχειριστική Επιτροπή, πράγμα το οποίο παρέλειψε.
2. Δεν δικαιολογείται οι εφεσίβλητοι να ζητούν συγκατάθεση, η οποία, ενδεχόμενα, να οδηγήσει σε διαφοροποίηση τίτλου ιδιοκτησίας σε κοινόχρηστη οικοδομή, από πρόσωπα άλλα από τους ιδίους τους συνιδιοκτήτες. Και αν ακόμη ήθελε γίνει δεκτό ότι στη Διαχειριστική Επιτροπή συμμετέχουν και συνιδιοκτήτες, πάλι αυτή δε θα είχε εξουσία να τους δεσμεύει. Η Διαχειριστική Επιτροπή είναι σώμα, τα μέλη του οποίου εκλέγονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και για τους σκοπούς που προβλέπει ο περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμος, Κεφ. 224 (όπως τροποποιήθηκε (Ν. 6(Ι)/93)) και δεν έχει εξουσία στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των συνιδιοκτητών.
3. Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται και για τον πρόσθετο αυτό λόγο.
Η πρωτόδικη διαταγή για τα έξοδα ακυρώνεται. Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας όσο και κατ' έφεση επιδικάζονται εναντίον των εφεσιβλήτων και καθορίζονται στο ποσό των £500,00 και £700,00, αντίστοιχα.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Eφέσεις.
Eφέσεις από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 581/01, 582/01), ημερ. 26/1/05.
Ξ. Ξενοφώντος, για Χρ. Κληρίδη, για την Εφεσείουσα.
Α. Ταλιαδώρος, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα, αιτήτρια στις Προσφυγές 581/2001 και 582/2001, με τις δύο αυτές εφέσεις, οι οποίες λόγω της στενής συνάφειας που παρουσιάζουν ακούστηκαν μαζί, αμφισβητεί την ορθότητα ταυτόσημων πρωτόδικων αποφάσεων ημερομηνίας 26/1/2005. Ο Δικαστής, που επιλήφθηκε των προσφυγών, ακύρωσε τις προσβαλλόμενες αποφάσεις - αφορούσαν καλυπτική πολεοδομική άδεια και καλυπτική άδεια οικοδομής - λόγω εμφιλοχώρησης πλάνης κατά τη λήψη τους, χωρίς να ασχοληθεί με τους υπόλοιπους λόγους ακυρότητας που προβάλλονταν και, ιδιαίτερα, με λόγο ακυρότητας για τον οποίο η εφεσείουσα ρητά διατύπωσε την άποψη ότι θα έπρεπε να αποφασιστεί.
Σύμφωνα με τα γεγονότα, τα οποία δεν αμφισβητούνται, η εφεσείουσα, ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος Αρ. 209, Block 2, στο συγκρότημα «ΑΝΕΡΑΔΑ» στην Κάτω Πάφο, το 1999 κατάγγειλε στους εφεσίβλητους τον Μ. Χερουβείμ, ιδιοκτήτη του διαμερίσματος Αρ. 208 στο ίδιο συγκρότημα, για διάφορες μετατροπές και επεκτάσεις τις οποίες έκαμε στο διαμέρισμά του. Οι εφεσίβλητοι, με τη σειρά τους, σε ποινική υπόθεση που καταχώρισαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, πέτυχαν την έκδοση εναντίον του διατάγματος κατεδάφισης των παράνομων μετατροπών και επεκτάσεων. Πριν από την καταδίκη του, αυτός είχε υποβάλει αίτηση για παραχώρηση καλυπτικής πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής, γι' αυτό οι εφεσίβλητοι του ζήτησαν να παρουσιάσει συγκατάθεση των μελών της Διαχειριστικής Επιτροπής του συγκροτήματος. Η συγκατάθεση απαιτείτο, επειδή ο τίτλος ιδιοκτησίας του διαμερίσματός του προέκυψε από οριζόντιο διαχωρισμό και η οικοδομή είναι εγγεγραμμένη ως κοινόχρηστη. Μετά την παρουσίαση «βεβαίωσης» δύο μελών της Διαχειριστικής Επιτροπής, εκδόθηκαν η πολεοδομική άδεια και η άδεια οικοδομής, στις 20/11/2000 και 23/1/2001, αντίστοιχα.
Εναντίον των πιο πάνω αποφάσεων, η εφεσείουσα καταχώρισε τις δύο προσφυγές, που έχουμε αναφέρει. Πρόβαλλε για ακύρωσή τους διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων ότι η φερόμενη ως «βεβαίωση» από τα δύο μέλη της Διαχειριστικής Επιτροπής ήταν πλαστογραφημένη και συνεπώς οι εφεσίβλητοι, κατά τη λήψη των αποφάσεων, τελούσαν υπό πλάνη. Υπό πλάνη επίσης τελούσαν, γιατί θεώρησαν, για τους σκοπούς των αδειών, ότι η Διαχειριστική Επιτροπή ενομιμοποιείτο να δώσει τέτοια συγκατάθεση. Ήταν η θέση της ότι η συγκατάθεση μπορεί να δοθεί μόνο από τους συνιδιοκτήτες.
Πρωτόδικα, ο ισχυρισμός για πλαστογραφία, οδήγησε ο φάκελος να δοθεί στην Αστυνομία για εξετάσεις, οι οποίες κατέδειξαν ότι οι υπογραφές των δύο μελών της Διαχειριστικής Επιτροπής είχαν πλαστογραφηθεί. Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, ο συνήγορος των εφεσιβλήτων, έχοντας υπόψη τα αποτελέσματα των αστυνομικών εξετάσεων και την πιθανότητα κατά τη λήψη των αποφάσεων εμφιλοχώρησης πλάνης, συγκατατέθηκε στην ακύρωσή τους, ζήτησε όμως όπως μη επιδικαστούν έξοδα εναντίον των εφεσιβλήτων. Ο συνήγορος της εφεσείουσας, επικαλούμενος την αδράνεια των εφεσιβλήτων για μεγάλο διάστημα να εξετάσουν τον ισχυρισμό για πλαστογραφία, ζήτησε όπως τα έξοδα επιδικαστούν εναντίον τους και, περαιτέρω, όπως εξεταστεί το ζήτημα της νομιμότητας της συγκατάθεσης εκ μέρους της Διαχειριστικής Επιτροπής. Το Δικαστήριο, με ταυτόσημο λεκτικό και στις δύο προσφυγές, ακύρωσε τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, στη βάση απόδειξης του ισχυρισμού για πλαστογραφία και, συνακόλουθα, εμφιλοχώρησης, κατά τη λήψη τους, πλάνης. Επιδίκασε τα έξοδα εναντίον του ενδιαφερομένου μέρους.
Η εφεσείουσα προβάλλει ότι το Δικαστήριο έπρεπε, εν πάση περιπτώσει, να εξέταζε και το κατά πόσο μπορούσε να ληφθεί υπόψη η φερόμενη ως συγκατάθεση της Διαχειριστικής Επιτροπής, αντί της παρουσίασης συγκατάθεσης από τους συνιδιοκτήτες. Εισηγείται ότι μη εξέταση αυτού του ζητήματος δημιουργεί δεδικασμένο στην προσφυγή και της στερεί, σε περίπτωση επανέκδοσης κατά την επανεξέταση της ίδιας απόφασης, τη δυνατότητα να το επαναφέρει. Οι εφεσίβλητοι, υπέβαλε, εάν το ζήτημα αυτό δεν αποφασιστεί, θα είναι ελεύθεροι να θεωρήσουν ότι η συγκατάθεση από τη Διαχειριστική Επιτροπή αντί από τους συνιδιοκτήτες είναι νόμιμη. Προβάλλει, επίσης, ότι επιτυχία σ' αυτό το ζήτημα θα μετέβαλλε επακόλουθα και την εκδοθείσα διαταγή για έξοδα.
Οι λόγοι έφεσης που προβάλλονται ευσταθούν. Θεωρούμε, με εκτίμηση προς το Δικαστή που επιλήφθηκε πρωτόδικα των υποθέσεων, ότι αυτός θα έπρεπε να εξετάσει και το γενικότερο ζήτημα της νομιμότητας της συγκατάθεσης από τη Διαχειριστική Επιτροπή.
Επί της ουσίας, στην οποία χρειάζεται τώρα να προχωρήσουμε, δε βλέπουμε πώς δικαιολογείται οι εφεσίβλητοι να ζητούν συγκατάθεση, η οποία, ενδεχόμενα, να οδηγήσει σε διαφοροποίηση τίτλου ιδιοκτησίας σε κοινόχρηστη οικοδομή, από πρόσωπα άλλα από τους ιδίους τους συνιδιοκτήτες. Και αν ακόμη ήθελε γίνει δεκτό ότι στη Διαχειριστική Επιτροπή συμμετέχουν και συνιδιοκτήτες, πάλι αυτή δε θα είχε εξουσία να τους δεσμεύει. Η Διαχειριστική Επιτροπή είναι σώμα, τα μέλη του οποίου εκλέγονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και για τους σκοπούς που προβλέπει ο περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμος, ΚΕΦ. 224 - (όπως τροποποιήθηκε (Ν. 6(Ι)/93)) - και δεν έχει εξουσία στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των συνιδιοκτητών.
Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται και για τον πρόσθετο λόγο που έχουμε, ήδη, εξηγήσει πιο πάνω.
Η πρωτόδικη διαταγή για τα έξοδα ακυρώνεται. Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας όσο και κατ' έφεση επιδικάζονται εναντίον των εφεσιβλήτων και καθορίζονται στο ποσό των £500,00 και £700,00, αντίστοιχα.
Διαταγή ως ανωτέρω.