ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

(2007) 3 ΑΑΔ 354

4 Ιουλίου, 2007

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,

ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]

ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ,

Εφεσείων-Αιτητής,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (ΑΡ. 2),

Εφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.

(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3900)

 

Δεδικασμένο ―  Δεδικασμένο από ακυρωτική απόφαση ―  Έκταση και περιεχόμενο του δεδικασμένου στην κριθείσα περίπτωση ―  Δεν διαπιστώθηκε παράβασή του ― Περιστάσεις.

Ο εφεσείων επεδίωξε την ανατροπή της απόρριψης, πρωτοδίκως, της προσφυγής του κατά της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας και Οικήσεως αναδρομικά από 1/7/1989.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης για διάφορους λόγους, οι οποίοι επικεντρώνονται στις θέσεις που υποστήριξε πρωτοδίκως, ότι δηλαδή υπήρξε παραβίαση του δεδικασμένου και ότι η Ε.Δ.Υ. κωλυόταν να προβεί σε επανεξέταση της κατοχής από τον εφεσείοντα των απαιτούμενων προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας.

Όλοι οι λόγοι έφεσης είναι ανεδαφικοί. Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι κατείχε κατά τεκμήριο τα απαραίτητα προσόντα κατά τον ουσιώδη χρόνο καθ' όσον, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, το θέμα αποτέλεσε αντικείμενο εξέτασης και έτσι συνιστά δεδικασμένο της απόφασης Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδη (1994) 3 Α.Α.Δ. 495 και της απόφασης της Ολομέλειας Παπαδόπουλος ν. Ιωσηφίδη και Κυπριακής Δημοκρατίας (A.E. 3033), (2002) 3 A.A.Δ. 601. Το θέμα όμως της κατοχής ή όχι από τον εφεσείοντα των απαραίτητων προσόντων για τη διεκδίκηση της θέσης, δεν αποτέλεσε θέμα εξέτασης από το Δικαστήριο στην πιο πάνω υπόθεση που θα δικαιολογούσε την επίκληση του δεδικασμένου.

Το θέμα του δεδικασμένου αναφορικά με τα προσόντα του εφεσείοντος ηγέρθη από τον εφεσείοντα και στην υπόθεση Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (A.E. 3787), (2006) 3 A.A.Δ. 429. Στην πιο πάνω υπόθεση ο εφεσείων είχε προσβάλει με την Προσφυγή 970/2000 την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως. Η προσφυγή απορρίφθηκε και στην έφεση που ασκήθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο σημείωσε ότι οι αποφάσεις στις Α.Ε. 3190 και 3194 αφορούσαν τη διαδικασία πλήρωσης της θέσης του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας και όχι την πλήρωση της θέσης του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως.

Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, δεν μπορεί να γίνει δεκτή η εισήγηση του εφεσείοντος ότι η Α.Ε. 3033 υπερέχει των αποφάσεων των αναθεωρητικών εφέσεων 3190 και 3194 και ότι οι πιο πάνω αποφάσεις καθορίζουν δεσμευτικά ότι ο εφεσείων ήταν προσοντούχος για τη θέση του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Στην παρούσα περίπτωση το υπό εξέταση ερώτημα περιορίζεται στην υπό του εφεσείοντος κατοχή των προσόντων του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Από τις προηγούμενες αποφάσεις το δεδικασμένο περιορίζεται στην υπό του εφεσείοντος κατοχή των προσόντων του Διευθυντή και μάλιστα όχι στη βάση διαπίστωσης κατοχής των προσόντων, αλλά στη βάση της αρχής της καλής πίστης. Η αρχή εκείνη όμως ουδόλως υπεισέρχεται στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης ως προς την οποία το ίδιο το δικαστικό δεδικασμένο, είναι ακριβώς ότι η Ε.Δ.Υ. διατηρούσε τη δυνατότητα να διερευνήσει το θέμα των προσόντων.

Μάλιστα ο ίδιος ο εφεσείων παρουσίασε νέα στοιχεία τα οποία ζήτησε να ληφθούν υπόψη κατά το στάδιο της επανεξέτασης. Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια η εισήγησή του ότι η Ε.Δ.Υ. δεν είχε δικαίωμα να προβεί σε επανεξέταση απορρίπτεται.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Κυπριακή Δημοκρατία ν. Χρίστου Ιωσηφίδη (1994) 3 Α.Α.Δ. 495,

Σύνδεσμος Πολεοδόμων Κύπρου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 348/96 κ.ά., ημερ. 31.1.2001,

Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδη (1994) 3 Α.Α.Δ. 435,

Ιωσηφίδης κ.ά. ν. Δαβερώνα κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 147,

Παπαδόπουλος ν. Ιωσηφίδη (2002) 3 Α.Α.Δ. 601,

Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (2006) 3 A.A.Δ. 429.

Έφεση.

Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 991/02), ημερ. 4/10/04.

Ο Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά.

Ν. Κλεάνθους για Ρ. Χαραλάμπους, για την Εφεσίβλητη.

Ξ. Ευγενίου για Α. Σ. Αγγελίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

Cur. adv. vult.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΦΕΣΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ (Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ) ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΤΗΣ ΥΠ'. ΑΡ. 991/2002 ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΗΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (Η Ε.Δ.Υ.), ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΙΣ 9/8/2002, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣΑΠΗΣ (ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ) ΠΡΟΑΧΘΗΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1/7/1989. ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΠΙΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ, ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΟΥΜΕ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ.

(Α) Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ν. ΙΩΣΗΦΙΔΗ (1994) 3 Α.Α.Δ. 495.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ (ΕΦΕΣΕΙΩΝ) ΕΙΧΕ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΤΙΣ 8/6/1989 ΩΣ Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Δ.Υ. ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ. ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ, ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟΝ Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΙΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΩΝ ΚΥΠΡΟΥ, Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΠΕΣΥΡΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ. Η ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΡΙΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 5/10/1994 ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΩΣ ΑΚΥΡΗ, ΑΦΟΥ Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΣΧΕΤΗ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. (ΒΛ. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ν. ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΩΣΗΦΙΔΗ (1994) 3 Α.Α.Δ. 495).

(Β) ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 348/96, 349/96, 365/96 ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΕΦΕΣΕΙΣ 3190 ΚΑΙ 3194.

Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Ε.Δ.Υ. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 5/1/96 ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 1/7/89. Η ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 31/1/2001 ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΝΩΘΕΙΣΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 348/96 (ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΩΝ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΑΒΕΡΩΝΑΣ Ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ), 349/96 (ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΑΠΗΣ Ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) ΚΑΙ 365/96 (ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΩΝ ΚΥΠΡΟΥ Ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ), ΑΚΥΡΩΣΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Ε.Δ.Υ. ΑΦΟΥ ΕΚΡΙΝΕ ΟΤΙ Ο ΔΙΟΡΙΣΘΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ. ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΗΜΕΙΩΘΗΚΕ ΟΤΙ Η Ε.Δ.Υ. ΠΡΟΔΗΛΩΣ ΘΕΩΡΗΣΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΔΕΣΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΠΛΗΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ ΟΤΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΣΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ν. ΙΩΣΗΦΙΔΗ (1994) 3 Α.Α.Δ. 435. ΤΟΣΟ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΈΦΕΣΗ 3190 (ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ) ΟΣΟ ΚΑΙ Η 3194 (ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 348/96, 349/96 ΚΑΙ 365/96, ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ 12/3/2002 ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΒΛ. ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ Κ.Α. Ν. ΔΑΒΕΡΩΝΑ Κ.Α. (2002) 3 Α.Α.Δ. 147). ΣΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΝΙΣΤΗΚΕ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ν. ΙΩΣΗΦΙΔΗ (1994) 3 Α.Α.Δ. 495 ΟΤΙ, "Η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΗΝ ΕΦΕΣΗ ΜΕ ΜΟΝΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΟΤΙ, ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, Η ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ «. ΕΓΕΝΕΤΟ ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΘΕΙ Ο ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ....», ΚΑΤΑ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ, ΔΗΛΑΔΗ, ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Η ΚΡΙΣΗ ΑΥΤΗ, ΚΑΙ ΜΟΝΗ, ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΣΥΝΙΣΤΟΥΣΕ ΑΚΥΡΩΤΙΚΟ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ. ΤΙΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΟΥΤΕ Η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΑΚΥΡΩΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΡΑΞΗ Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΔΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΜΑ ΕΙΤΕ ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΥ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ ΩΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΠΡΑΞΗΣ Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗΣ ΕΙΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΠΡΟΣ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΠΟΥ ΑΚΥΡΩΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΞΗ Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ."

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΑΓΝΟΗΣΕ ΚΑΙ/Η ΠΑΡΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΝ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΠΟΦΑΝΘΗΚΕ ΟΤΙ ΕΦΟΣΟΝ Η Ε.Δ.Υ., ΕΝΕΡΓΩΝΤΑΣ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΠΛΑΝΗΣ, ΘΕΩΡΗΣΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΔΕΣΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ Ε.Δ.Υ. ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΑΝ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΚΑΤΕΙΧΕ Η ΟΧΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ. ΌΠΩΣ ΣΗΜΕΙΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ, "Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΑΝΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΕΔΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ". ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ Κ.Α. Ν. ΔΑΒΕΡΩΝΑ Κ.Α. (2002) 3 Α.Α.Δ. 147, ΘΕΜΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Δ.Υ. Η Ε.Δ.Υ. ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΠΡΟΒΑΛΕ ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22/3/2002 ΚΑΙ 17/4/2002, ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΑΝΑΓΚΑΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΞΥΠΑΚΟΥΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΑΣΗ, ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΗΤΑΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ Κ.Α. Ν. ΔΑΒΕΡΩΝΑ Κ.Α. (ΠΙΟ ΠΑΝΩ) ΑΝΟΙΚΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ.

(Γ) Η ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ.

Η Ε.Δ.Υ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΗΣ ΘΕΣΗΣ ΣΤΙΣ 4/6/2002 ΑΠΟΦΑΝΘΗΚΕ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΔΕΝ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ ΩΣ ΜΗ ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟ. ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ Η Ε.Δ.Υ. ΕΛΑΒΕ ΥΠΟΨΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΤΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΙΧΕ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΩΣ ΔΙΠΛΩΜΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ. ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΩΝ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΤΟ 1983, Η Ε.Δ.Υ. ΖΗΤΗΣΕ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΩΝ ΓΑΛΛΙΑΣ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΟ 1989, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΠΛΗΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ. Η Ε.Δ.Υ. ΑΦΟΥ ΕΛΑΒΕ ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΟΨΗ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΔΕΝ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 3 ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΓΙΑ "ΔΕΚΑΕΤΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΠΕΙΡΑ ΣΕ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΘΕΣΗ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ, ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΗΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ 5 ΕΤΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑ" ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΤΡΙΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ, ΕΠΕΛΕΞΕ ΓΙΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΣΑΠΗ.

(Δ) Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ 991/2002 ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΦΕΣΗ.

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ 4/6/2002 Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕ ΣΤΙΣ 21/10/2002 ΤΗΝ ΥΠ' ΑΡ. 991/2002 ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΗΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ Ε.Δ.Υ., ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ, (I) Η Ε.Δ.Υ. ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΗΤΑΝ ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΟΤΙ (II) Η Ε.Δ.Υ. ΔΕΣΜΕΥΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΕΚΥΠΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ.

ΟΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΦΕΣΗ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΣ, ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΥΠΗΡΞΕ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ Η Ε.Δ.Υ. ΚΩΛΥΟΤΑΝ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ.

ΌΛΟΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΦΕΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΔΑΦΙΚΟΙ. Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΕΙΧΕ ΚΑΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΥΣΙΩΔΗ ΧΡΟΝΟ ΚΑΘ' ΟΣΟΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ, ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΥΝΙΣΤΑ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ν. ΙΩΣΗΦΙΔΗ (1994) 3 Α.Α.Δ. 495 ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ν. ΙΩΣΗΦΙΔΗ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (2002) 3 A.A.Δ. 601. ΤΟ ΘΕΜΑ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Η ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ, ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΘΕΜΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ. ΌΠΩΣ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, Η ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΑΦΟΡΟΥΣΕ "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΩΣ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ" ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΠΑΦΙΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ Ε.Δ.Υ.

ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΙΩΣΗΦΙΔΗ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΠΙΟ ΠΑΝΩ) ΤΟ ΕΠΙΔΙΚΟ ΘΕΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ. ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΛΗΘΗΚΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Δ.Υ. ΩΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ Ε.Δ.Υ. ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΘΕΣΗ, ΗΤΑΝ ΟΡΘΗ. ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ (ΠΡΟΣΦΥΓΗ 816/93) ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ Η Ε.Δ.Υ. ΑΦΟΥ ΕΛΑΒΕ ΥΠΟΨΗ ΟΤΙ, "ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΣΤΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΜΕΡΗ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ" ΕΞΑΡΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΝ Ο ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΣ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΜΕ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΝ Ο ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΣ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Ε.Δ.Υ. ΗΤΑΝ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΣ ΔΕΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ. Η ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ Α.Ε. 3033 ΤΗΣ 2/10/2002, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΑΦΟΥ ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΟΤΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ "Η Ε.Δ.Υ. ΔΕΝ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΩΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟ ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟ", ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ Η ΙΔΙΑ ΕΙΧΕ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙ ΤΟ ΑΝ Ο ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ, ΠΟΥ ΘΕΩΡΗΣΕ ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ (ΠΕΠΛΑΝΗΜΕΝΑ, ΟΠΩΣ ΚΡΙΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ Κ.Α. Ν. ΔΑΒΕΡΩΝΑ Κ.Α.).

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ ΗΓΕΡΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (2006) 3 A.A.Δ. 429. ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΥΠΟΘΕΣΗ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ 970/2000 ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ. Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΗ ΠΟΥ ΑΣΚΗΘΗΚΕ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ Α.Ε. 3190 ΚΑΙ 3194 ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΛΗΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ. Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΥΠΕΒΑΛΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Α.Ε. 3194 ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΕΙΧΘΕΙ Η ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ, ΟΤΙ ΚΑΚΩΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΠΩΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΗΝ Α.Ε. 3033 ΥΠΕΡΙΣΧΥΕ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΩΝ Α.Ε. 3190 ΚΑΙ 3194, ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΟΤΑΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ Α.Ε. 3033 ΠΟΥ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕ ΥΠΗΡΧΕ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ. ΥΙΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Ε.Δ.Υ. ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ Α.Ε. 3033 ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΤΑΝ ΣΤΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ Α.Ε. 3787 ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Δ.Υ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΤΑΝ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΗ ΜΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ.

ΈΧΟΝΤΑΣ ΥΠΟΨΗ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ ΟΤΙ Η Α.Ε. 3033 ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΩΝ ΕΦΕΣΕΩΝ 3190 ΚΑΙ 3194 ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΑ ΟΤΙ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ. ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΥΠΟ ΕΞΕΤΑΣΗ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ ΚΑΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ. ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ ΚΑΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΠΙΣΤΗΣ. Η ΑΡΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΟΜΩΣ ΟΥΔΟΛΩΣ ΥΠΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ Κ.Α. Ν. ΔΑΒΕΡΩΝΑ Κ.Α. (ΠΙΟ ΠΑΝΩ) ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΤΙ Η Ε.Δ.Υ. ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ.

ΌΠΩΣ ΣΗΜΕΙΩΘΗΚΕ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΣ Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Η ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ ΕΠΑΦΙΟΤΑΝ ΣΤΗΝ Ε.Δ.Υ. ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ Κ.Α. Ν. ΔΑΒΕΡΩΝΑ Κ.Α. (ΠΙΟ ΠΑΝΩ). ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΕΦΕΣΕΙΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗΣ. ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΠΛΑΙΣΙΑ Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ Η Ε.Δ.Υ. ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ.

ΈΧΟΝΤΑΣ ΥΠΟΨΗ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΦΕΣΗΣ ΔΕΝ ΕΥΣΤΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΗ.

ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΑ Η ΕΦΕΣΗ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΩΣ ΑΒΑΣΙΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ ΜΕ £700 ΕΞΟΔΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ.

H ΕΦΕΣΗ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ ΜΕ ΕΞΟΔΑ.

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο