|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 3 ΑΑΔ 214
15 Μαΐου, 2007
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ,
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
CHRISTOFIDES & PAPAELLINAS PHARMACEUTICALS LTD,
Εφεσείουσα,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΦΑΡΜΑΚΩΝ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3885)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Κατάργηση δίκης ― Κατάργηση της ακυρωτικής δίκης όταν αυτή καταστεί άνευ αντικειμένου, λόγω ικανοποίησης των αξιώσεων του αιτητή που προκάλεσαν την προσφυγή.
Η εφεσείουσα εταιρεία ζήτησε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, που απέρριψε την προσφυγή της κατά των εφεσιβλήτων, αναφορικά με άδειες εμπορίας φαρμάκων που δεν της είχαν παραχωρηθεί.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Χωρίς να αμφισβητεί τη δυνατότητα αυτεπάγγελτης εξέτασης από το Δικαστήριο κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 30/7/2002 συνιστά εκτελεστή πράξη, η εφεσείουσα εισηγείται ότι θα έπρεπε να ακουστεί επί του θέματος, προτού η προσφυγή της απορριφθεί.
Κατά την συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον της Ολομέλειας και όταν ο συνήγορος της εφεσείουσας ανέφερε ότι μετά την καταχώριση της προσφυγής και πριν από την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης οι επίδικες άδειες είχαν εκδοθεί, τέθηκε σ' αυτόν το ερώτημα κατά πόσο το γεγονός αυτό συζητήθηκε πρωτόδικα, ενόψει πάγιας νομολογίας ότι ικανοποίηση της αξίωσης αιτητή καθιστά τη δίκη άνευ αντικειμένου, εκτός εάν προκύψει από την προσβαλλόμενη απόφαση ζημιογόνο κατάλοιπο. Η απάντηση ήταν πως το θέμα δεν τέθηκε πρωτόδικα και πρόσθεσε πως πράγματι ο λόγος της έφεσης δεν είναι άλλος από τη διασφάλιση, σε περίπτωση επιτυχίας της, της δυνατότητας διεκδίκησης αποζημιώσεων.
Στην παρούσα περίπτωση, η έκδοση των επίδικων αδειών εμπορίας, εκκρεμούσης της προσφυγής της εφεσείουσας, κατέστησε τη δίκη χωρίς αντικείμενο. Η αξίωσή της ικανοποιήθηκε πλήρως: Η εφεσείουσα δεν πρόβαλε πρωτοδίκως ισχυρισμό ότι υπέστη ζημιές, ώστε να ερευνηθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο, εάν, εκ πρώτης όψεως, παρέμεινε ζημιά ή βλάβη σ' αυτήν, η οποία δεν εξαλείφθηκε και δικαιολογούσε συνέχιση της δίκης. Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε χωρίς να υπάρχει αντικείμενο, αφού η δίκη είχε καταργηθεί και δεν είναι δυνατό, εκ του λόγου και μόνο της έφεσης, να αναβιώσει.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Παπαδόπουλος v. Δημοκρατίας (1989) 3(B) Α.Α.Δ. (Ε) 973.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 976/2002), ημερ. 17/9/2004.
Α. Γαβριηλίδης, για την Εφεσείουσα.
Eλ. Ζαχαριάδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για το Εφεσίβλητο Συμβούλιο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Μετά τη συγχώνευση δύο οίκων του εξωτερικού στον τομέα των φαρμάκων, δημιουργήθηκε η εταιρεία Aventis Pharma International, η οποία διαμόρφωσε, σε σχέση με την αντιπροσώπευση των προϊόντων της στην Κύπρο, νέα κατάσταση. Διόρισε, από 1/1/2001, την εφεσείουσα εξουσιοδοτημένους αντιπροσώπους της, σε αντικατάσταση της εταιρείας Medilink Ltd., ("Medilink"), αντιπρόσωπο μέχρι τότε ενός από τους δύο οίκους που συγχωνεύθηκαν. Ο τερματισμός της αντιπροσώπευσης της Medilink εγκρίθηκε από τον εφεσίβλητο ο οποίος, ταυτόχρονα, εισηγήθηκε την έγκριση αδειών εμπορίας στην εφεσείουσα για τα φάρμακα για τα οποία είχαν εκδοθεί προηγουμένως άδειες στη Medilink και την ειδοποίησε να καταβάλει τα καθορισμένα τέλη.
Η Medilink, επειδή είχε, πριν από τη λήψη της απόφασης για μεταφορά των αδειών στην εφεσείουσα, τροποποιήσει τις άδειες εμπορίας συγκεκριμένων φαρμάκων, διαμαρτυρήθηκε, με αποτέλεσμα ο εφεσίβλητος να εξετάσει περαιτέρω το ζήτημα της παραχώρησης των αδειών συγκεκριμένων σκευασμάτων στην εφεσείουσα και να καταλήξει ότι:-
«... δεν είναι δυνατή η μεταφορά των αδειών κυκλοφορίας αυτών των σκευασμάτων στην εταιρία Χριστοφίδης και Παπαέλληνας η οποία όμως έχει πληρώσει για την έκδοση άδειας κυκλοφορίας.
Αποφασίστηκε:
i. Να εκδοθούν άδειες για τα προϊόντα της εταιρίας ex-RPR που δεν έχουν τροποποιηθεί από την εταιρία Medilink στην εταιρία Χριστοφίδης και Παπαέλληνας.
ii. Σε συνεργασία με το Γενικό Λογιστή, να επιστραφούν τα λεφτά που πλήρωσε η εταιρία Χριστοφίδης και Παπαέλληνας για τα 14 σκευάσματα και οι άδειες κυκλοφορίας που έχουν τροποποιηθεί να παραμείνουν στην εταιρία Medilink.
iii. Να ενημερωθεί η εταιρία Aventis ότι εάν επιθυμεί μπορεί να εγγράψει τα πιο πάνω φάρμακα με βάση τη νέα νομοθεσία αφού με βάση τη γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας (Συνημμένο 7) επιτρέπεται η έκδοση δεύτερης άδειας για τα ίδια προϊόντα.»
Η νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης αμφισβητήθηκε από την εφεσείουσα με προσφυγή, η οποία απορρίφθηκε, για το λόγο ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δε συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι:-
«... από τα έγγραφα που έχουν παρουσιαστεί δεν είχε ολοκληρωθεί η έκδοση των αδειών που είχαν ζητηθεί από την αιτήτρια. Στις 3/1/2001 έγινε εισήγηση για την έκδοση των αδειών. Στις 20/5/2002 λήφθηκε η απόφαση όπως εκδοθούν άδειες κυκλοφορίας στην αιτήτρια εταιρεία νοουμένου ότι οι φάκελοι εγγραφής θα ικανοποιούσαν πλήρως τη νέα νομοθεσία. Η διαδικασία όμως της έκδοσης δεν ολοκληρώθηκε, αφού ουδέποτε χορηγήθηκαν εγγράφως στο νενομισμένο τύπο οι άδειες που είχαν ζητηθεί, ούτε και υπήρξε σχετική δημοσίευση σύμφωνα με τις πρόνοιες του Αρθρου 13(4) και (7) του Ν. 70(Ι)/2001. Και τούτο γιατί η εταιρεία Medilink (που ήταν ο προηγούμενος κάτοχος των αδειών κυκλοφορίας) είχε τροποποιήσει τις άδειες κυκλοφορίας των προϊόντων πριν την απόφαση μεταφοράς τους στην αιτήτρια. Η πιο πάνω διαπίστωση οδήγησε στην αλλαγή της στάσης του καθ' ου η αίτηση Συμβουλίου, όπως προκύπτει μέσα από τα πρακτικά της 30/7/2002. Η εισήγηση του ευπαίδευτου συνηγόρου της αιτήτριας ότι της είχαν ήδη κοινοποιηθεί προφορικά οι αριθμοί των αδειών μετά την καταβολή των τελών, δεν διαφοροποιεί την κατάσταση. ...
........................................................................................................
... δεν συμπληρώθηκε, για τους λόγους που εξηγήθηκαν, η διαδικασία έκδοσης των αδειών και επομένως δεν ήταν δυνατή η ανάκλησή τους, η οποία θα ενεργοποιούσε τις διατάξεις του Αρθρου 32 του Ν. 70(Ι)/2001. Η σχετική διευκρίνιση δόθηκε εξάλλου από το καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο στην αιτήτρια με την επιστολή της 30/8/2002, όπου αναφέρεται πως δεν έχουν εκδοθεί άδειες στο όνομά της. Η αλλαγή στάσης του Συμβουλίου κατά την εξέταση των αιτήσεων και αφού προέκυψαν τα νέα στοιχεία (τροποποίηση των αδειών από τον προηγούμενο κάτοχο) που διατυπώνεται στα πρακτικά της 30/7/2002, με την άστοχη ίσως έκφραση ότι 'η προηγούμενη απόφαση .... ανακαλείται', δεν συνιστά ανάκληση εκτελεστής διοικητικής απόφασης αφού δεν υπήρξε διοικητική απόφαση. ...»
Με την παρούσα έφεση, αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Προβάλλει η εφεσείουσα ότι η απόρριψη της προσφυγής έγινε για λόγο που δεν είχε εγερθεί από τον εφεσίβλητο. Χωρίς να αμφισβητεί τη δυνατότητα αυτεπάγγελτης εξέτασης από το Δικαστήριο κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 30/7/2002 συνιστά εκτελεστή πράξη, εισηγείται ότι θα έπρεπε να ακουστεί επί του θέματος, προτού η προσφυγή της απορριφθεί.
Κατά την ενώπιόν μας συζήτηση της υπόθεσης και όταν ο συνήγορος της εφεσείουσας ανέφερε ότι μετά την καταχώριση της προσφυγής και πριν από την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης οι επίδικες άδειες είχαν εκδοθεί, θέσαμε σ' αυτόν το ερώτημα κατά πόσο το γεγονός αυτό συζητήθηκε πρωτόδικα, ενόψει πάγιας νομολογίας ότι ικανοποίηση της αξίωσης αιτητή καθιστά τη δίκη άνευ αντικειμένου, εκτός εάν προκύψει από την προσβαλλόμενη απόφαση ζημιογόνο κατάλοιπο. Η απάντηση ήταν πως το θέμα δεν τέθηκε πρωτόδικα και πρόσθεσε πως πράγματι ο λόγος της έφεσης δεν είναι άλλος από τη διασφάλιση, σε περίπτωση επιτυχίας της, της δυνατότητας διεκδίκησης αποζημιώσεων, στη βάση του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος, αφού, για όση περίοδο ίσχυσε η ανακλητική απόφαση, η εφεσείουσα υπέστη οικονομική ζημιά.
Στην παρούσα περίπτωση, η έκδοση των επίδικων αδειών εμπορίας, εκκρεμούσης της προσφυγής της εφεσείουσας, κατέστησε τη δίκη χωρίς αντικείμενο. Η αξίωσή της ικανοποιήθηκε πλήρως: Παπαδόπουλος v. Δημοκρατίας (1989) 3(B) Α.Α.Δ. (E) 973. Η εφεσείουσα δεν πρόβαλε πρωτοδίκως ισχυρισμό ότι υπέστη ζημιές, ώστε να ερευνηθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο, εάν, εκ πρώτης όψεως, παρέμεινε ζημιά ή βλάβη σ' αυτήν, η οποία δεν εξαλείφθηκε και δικαιολογούσε συνέχιση της δίκης. Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε χωρίς να υπάρχει αντικείμενο, αφού η δίκη είχε καταργηθεί και δεν είναι δυνατό, εκ του λόγου και μόνο της έφεσης, να αναβιώσει.
Η έφεση απορρίπτεται, με £700,00 έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.