Iωσηφίδης Xρίστος ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΑΔ 429

Ακυρωτική Απόφαση ― Δεδικασμένο ― Αφορά τα αποφασισθέντα στην ίδια υπόθεση μεταξύ των διαδίκων για τη συγκεκριμένη θέση Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και όχι αποφάσεις σε άλλες προσφυγές ― Υπήρξε πλήρης συμμόρφωση της ΕΔΥ με το δεδικασμένο, αφού θεώρησε, ως ώφειλε τον εφεσείοντα προσοντούχο.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― «Άριστη γνώση των ειδικών συνθηκών που αφορούν θέματα Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οίκησης στην Κύπρο ως και άλλων βασικών λειτουργιών που αποτελούν αρμοδιότητα του Τμήματος Πολεοδομίας και Οίκησης» ― Εύλογη η απόφαση της ΕΔΥ να θεωρήσει πως η πείρα του αιτητή στο εξωτερικό δεν του εξασφάλιζε το προσόν αυτό.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Σύσταση Προϊσταμένου ― Ορθά δόθηκε νέα σύσταση στην επανεξέταση, αφού κρίθηκε πως η πρώτη σύσταση έπασχε ― Η βαρύτητα της δεν περιορίζεται από το γεγονός πως ο Διευθυντής δεν είχε προσωπική γνώση των υποψηφίων.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Δέουσα έρευνα ― Ισχυρισμός πως δεν διεξήχθη από την ΕΔΥ, αναφορικά με το προσόν του ενδιαφερόμενου μέρους απορρίφθηκε.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Έκδηλη Υπεροχή ― Δεν αποδείχθηκε όπως επιβάλλεται από τη νομολογία.

Ο εφεσείων επεδίωξε, τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση, την ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

1. Ο Εφεσείων παραπονείται ότι κακώς δεν έγινε αναφορά και στην Α.Ε.3194 της Δημοκρατίας για να καταδειχθεί η αντιφατική στάση της διοίκησης ως προς το θέμα και κακώς δεν εθεωρήθη ότι η απόφαση στην Α.Ε.3033 υπερίσχυε της απόφασης στις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194 με τις οποίες εσυγκρούετο. Και ακόμα, ότι ως αποτέλεσμα της υπερισχύουσας απόφασης στην Α.Ε.3033, υπήρχε όντως παράβαση του δεδικασμένου.

Οι εισηγήσεις αυτές είναι εντελώς χωρίς έρεισμα. Οι αποφάσεις στις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194, έστω και αν εσχετίζοντο με την Α.Ε.3033 ως προς το θέμα του αν ο Εφεσείων ήταν προσοντούχος, δεν αφορούσαν τη διαδικασία που εδώ ενδιέφερε για τη θέση Διευθυντή αλλά τη διαδικασία για τη θέση Πρώτου Λειτουργού. Σημασία λοιπόν είχε όντως η Α.Ε.3033 όχι ως υπερισχύουσα συγκρουόμενη προς τις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194 αλλά ως οριστικώς ρυθμίζουσα το κατά πόσο ο Εφεσείων ήταν προσοντούχος για τη θέση Διευθυντή. Ορθώς ο πρωτόδικος Δικαστής αντελήφθη το δεδικασμένο της Α.Ε.3033 ως περιοριζόμενο στο ότι ο Εφεσείων ήταν προσοντούχος για τη θέση Διευθυντή. Εφ' όσον δε και η ΕΔΥ έτσι ενήργησε, αυτό είναι όλο και ουδόλως μπορεί να παραπονείται ο Εφεσείων για παράβαση του δεδικασμένου της Α.Ε.3033.

2. Άλλο παράπονο του Εφεσείοντα είναι ότι κακώς ο πρωτόδικος Δικαστής έκρινε ότι δεν υπήρχε πλημμέλεια στη διαπίστωση της ΕΔΥ ότι ο Εφεσείων δεν είχε το πρόσθετο προσόν, απορρίπτοντας την εισήγηση του Αιτητή ως προς τη μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ο πρωτόδικος Δικαστής θεώρησε ότι, εφ' όσον ο Εφεσείων ουδέποτε άσκησε τα καθήκοντα της προηγούμενης θέσης του Πρώτου Λειτουργού (ο διορισμός του στην οποία εν πάση περιπτώσει ακυρώθηκε οριστικά με τις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194), η ΕΔΥ μπορούσε εύλογα να κρίνει ότι δεν κατείχε το πρόσθετο προσόν της "άριστης γνώσης των ειδικών συνθηκών που αφορούν θέματα Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οίκησης στην Κύπρο ως και άλλων βασικών λειτουργιών που αποτελούν αρμοδιότητα του Τμήματος Πολεοδομίας και Οίκησης". Ο Εφεσείων υποστηρίζει ότι κακώς η ΕΔΥ περιορίσθηκε στην πείρα που ο Εφεσείων απέκτησε στην Κύπρο και δεν επεκτάθηκε στην πείρα που είχε αποκτήσει στο εξωτερικό. Η ΕΔΥ δεν μπορούσε να έπραττε άλλως. Το ίδιο το πλεονέκτημα καθορίζετο στο σχέδιο υπηρεσίας σε συνάρτηση με γνώση των ειδικών συνθηκών Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οίκησης στην Κύπρο ή άλλων λειτουργιών που αποτελούσαν αρμοδιότητα του Τμήματος. Εύλογα λοιπόν η ΕΔΥ διαπίστωσε ότι "η πείρα και οι παραστάσεις του αναφέρονται κατά κύριο λόγο στα επαγγέλματα που αυτός κατά καιρούς άσκησε εκτός Κύπρου, η δε ούτως ή άλλως βραχεία υπηρεσία του στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας είναι πλασματική".

3. Ακόμα ο Εφεσείων παραπονείται ως προς τη διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστή, ότι δεν έπασχε η σύσταση του Διευθυντή για το Ενδιαφερόμενο μέρος. Επαναλαμβάνει ενώπιον της Ολομέλειας ο Εφεσείων τα όσα υποστήριξε πρωτοδίκως, περιλαμβανομένης της εισήγησης ότι δεν ήταν επιτρεπτό να γίνει σύσταση κατά την επανεξέταση. Η Ολομέλεια περιορίζεται, υιοθετώντας όλα όσα ελέχθησαν επ' αυτού από τον πρωτόδικο Δικαστή, να πει συνοπτικά ότι πάσχουσα θα ήταν η διαδικασία αν δεν είχε υπάρξει σύσταση, αφού στην προηγούμενη διαδικασία η σύσταση δεν είχε λάβει υπ' όψη της τον Εφεσείοντα ο οποίος είχε αποκλεισθεί ως μη προσοντούχος. Κατά τα λοιπά, ούτε η έλλειψη προσωπικής γνώσης του Εφεσείοντα (ως εξωϋπηρεσιακού) από το Διευθυντή ούτε το γεγονός ότι ο Διευθυντής στηρίχθηκε, ως εκ τούτου, μόνο στα στοιχεία των αιτήσεων και των φακέλων για να διαμορφώσει τη σύσταση του, την καθιστούσε, όπως εισηγείται ο Εφεσείων, μηδενικής αξίας.

4. Ο πρωτόδικος Δικαστής απέρριψε και εισήγηση του Εφεσείοντα ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος δεν ήταν προσοντούχος και ότι η ΕΔΥ δεν διεξήγαγε προς τούτο δέουσα έρευνα. Η Ολομέλεια δεν έχει να προσθέσει οτιδήποτε σε όσα ελέχθησαν πρωτοδίκως, με τα οποία συμφωνεί απόλυτα.

5. Ακόμα ο Εφεσείων είχε υποστηρίξει έκδηλη υπεροχή του έναντι του Ενδιαφερόμενου Μέρους. Ορθά ο πρωτόδικος Δικαστής διατύπωσε και εφάρμοσε την αρχή που διέπει το θέμα της έκδηλης υπεροχής και στερείται ερείσματος ο σχετικός λόγος έφεσης.

Τα πιο πάνω απαντούν και τον τελευταίο λόγο έφεσης που προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή, ότι η απόφαση της ΕΔΥ ήταν δεόντως αιτιολογημένη.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Έφεση.

Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 970/2000), ημερ. 24/2/2004.

Ο Εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.

Κ. Καποδίστριας για Κ. Βελάρη, για την Εφεσίβλητη.

Ξ. Ευγενίου για Α.Σ. Αγγελίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

Cur. adv. vult.

ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.

ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων προσέβαλε απόφαση της ΕΔΥ με την οποία το Ενδιαφερόμενο Μέρος προήχθη στη θέση του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως. Η απόφαση ελήφθη μετά από επανεξέταση σαν αποτέλεσμα ακυρωτικής απόφασης σε προηγούμενη προσφυγή του Εφεσείοντα στην οποία εκρίθη ότι κακώς η ΕΔΥ είχε αποκλείσει τον Εφεσείοντα ως μη προσοντούχο. Η έφεση του Ενδιαφερόμενου Μέρους κατά της εν λόγω ακυρωτικής απόφασης (Α.Ε.3033) απερρίφθη. Όταν ελήφθη η πρώτη απόφαση το 1993 ο Εφεσείων δεν υπηρετούσε στη Δημόσια Υπηρεσία. Διορίσθηκε όμως σε αυτή το 1996, αναδρομικά από το 1989, στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Προσφυγή άλλων υποψηφίων κατά του εν λόγω διορισμού του Εφεσείοντα ήταν επιτυχής και ο διορισμός του Εφεσείοντα ακυρώθηκε, ανεπιτυχώς δε ο Εφεσείων και η Δημοκρατία εφεσίβαλαν την εν λόγω απόφαση (Α.Ε.3190, Α.Ε.3194).

Ο αδελφός μας Δικαστής ο οποίος επελήφθη της προσφυγής του Εφεσείοντα την απέρριψε ως προς όλους τους λόγους ακύρωσης που είχε εισηγηθεί ο Εφεσείων. Τρεις λόγοι έφεσης αφορούν την κρίση του επί της εισήγησης του Αιτητή ως προς το δεδικασμένο της Α.Ε.3033 σε συνάρτηση με τις Α.Ε.3190 και 3194. Ο αδελφός μας Δικαστής έκρινε ότι το δεδικασμένο που προέκυπτε από την Α.Ε.3033 ήταν ότι ο Εφεσείων θα έπρεπε να είχε θεωρηθεί προσοντούχος κατά την επανεξέταση, όπως και θεωρήθηκε από την ΕΔΥ. Ο Εφεσείων παραπονείται ότι κακώς δεν έγινε αναφορά και στην Α.Ε.3194 της Δημοκρατίας για να καταδειχθεί η αντιφατική στάση της διοίκησης ως προς το θέμα και κακώς δεν εθεωρήθη ότι η απόφαση στην Α.Ε.3033 υπερίσχυε της απόφασης στις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194 με τις οποίες εσυγκρούετο. Και ακόμα, ότι ως αποτέλεσμα της υπερισχύουσας απόφασης στην Α.Ε.3033 υπήρχε όντως παράβαση του δεδικασμένου.

Οι εισηγήσεις αυτές είναι εντελώς χωρίς έρεισμα. Οι αποφάσεις στις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194, έστω και αν εσχετίζοντο με την Α.Ε.3033 ως προς το θέμα του αν ο Εφεσείων ήταν προσοντούχος, δεν αφορούσαν τη διαδικασία που εδώ ενδιέφερε για τη θέση Διευθυντή αλλά τη διαδικασία για τη θέση Πρώτου Λειτουργού. Σημασία λοιπόν είχε όντως η Α.Ε.3033 όχι ως υπερισχύουσα συγκρουόμενη προς τις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194 αλλά ως οριστικώς ρυθμίζουσα το κατά πόσο ο Εφεσείων ήταν προσοντούχος για τη θέση Διευθυντή. Ορθώς όμως ο αδελφός μας Δικαστής αντελήφθη το δεδικασμένο της Α.Ε.3033 ως περιοριζόμενο στο ότι ο Εφεσείων ήταν προσοντούχος για τη θέση Διευθυντή. Εφ'όσον δε και η ΕΔΥ έτσι ενήργησε, αυτό είναι όλο και ουδόλως μπορεί να παραπονείται ο Εφεσείων για παράβαση του δεδικασμένου της Α.Ε.3033.

Άλλο παράπονο του Εφεσείοντα είναι ότι κακώς ο αδελφός μας Δικαστής έκρινε ότι δεν υπήρχε πλημμέλεια στη διαπίστωση της ΕΔΥ ότι ο Εφεσείων δεν είχε το πρόσθετο προσόν, απορρίπτοντας την εισήγηση του Αιτητή ως προς τη μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ο αδελφός μας Δικαστής θεώρησε ότι, εφ' όσον ο Εφεσείων ουδέποτε άσκησε τα καθήκοντα της προηγούμενης θέσης του Πρώτου Λειτουργού (ο διορισμός του στην οποία εν πάση περιπτώσει ακυρώθηκε οριστικά με τις Α.Ε.3190 και Α.Ε.3194), η ΕΔΥ μπορούσε εύλογα να κρίνει ότι δεν κατείχε το πρόσθετο προσόν της "άριστης γνώσης των ειδικών συνθηκών που αφορούν θέματα Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οίκησης στην Κύπρο ως και άλλων βασικών λειτουργιών που αποτελούν αρμοδιότητα του Τμήματος Πολεοδομίας και Οίκησης". Ο Εφεσείων υποστηρίζει ότι κακώς η ΕΔΥ περιορίσθηκε στην πείρα που ο Εφεσείων απέκτησε στην Κύπρο και δεν επεκτάθηκε στην πείρα που είχε αποκτήσει στο εξωτερικό. Να παρατηρήσουμε μόνο ότι η ΕΔΥ δεν μπορούσε να έπραττε άλλως. Το ίδιο το πλεονέκτημα καθορίζετο στο σχέδιο υπηρεσίας σε συνάρτηση με γνώση των ειδικών συνθηκών Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οίκησης στην Κύπρο ή άλλων λειτουργιών που αποτελούσαν αρμοδιότητα του Τμήματος. Εύλογα λοιπόν η ΕΔΥ διαπίστωσε ότι "η πείρα και οι παραστάσεις του αναφέρονται κατά κύριο λόγο στα επαγγέλματα που αυτός κατά καιρούς άσκησε εκτός Κύπρου, η δε ούτως ή άλλως βραχεία υπηρεσία του στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας είναι πλασματική".

Ακόμα ο Εφεσείων παραπονείται ως προς τη διαπίστωση του αδελφού μας Δικαστή ότι δεν έπασχε η σύσταση του Διευθυντή για το Ενδιαφερόμενο μέρος. Επαναλαμβάνει ενώπιον μας ο Εφεσείων τα όσα υποστήριξε πρωτοδίκως, περιλαμβανομένης της εισήγησης ότι δεν ήταν επιτρεπτό να γίνει σύσταση κατά την επανεξέταση. Περιοριζόμαστε, υιοθετώντας όλα όσα ελέχθησαν επ'αυτού από τον αδελφό μας Δικαστή, να πούμε συνοπτικά ότι πάσχουσα θα ήταν η διαδικασία αν δεν είχε υπάρξει σύσταση αφού στην προηγούμενη διαδικασία η σύσταση δεν είχε λάβει υπ'όψη της τον Εφεσείοντα ο οποίος είχε αποκλεισθεί ως μη προσοντούχος. Κατά τα λοιπά, ούτε η έλλειψη προσωπικής γνώσης του Εφεσείοντα (ως εξωϋπηρεσιακού) από το Διευθυντή ούτε το γεγονός ότι ο Διευθυντής στηρίχθηκε, ως εκ τούτου, μόνο στα στοιχεία των αιτήσεων και των φακέλων για να διαμορφώσει τη σύσταση του, την καθιστούσε, όπως εισηγείται ο Εφεσείων, μηδενικής αξίας.

Ο αδελφός μας Δικαστής απέρριψε και εισήγηση του Εφεσείοντα ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος δεν ήταν προσοντούχος και ότι η ΕΔΥ δεν διεξήγαγε προς τούτο δέουσα έρευνα. Δεν έχουμε να προσθέσουμε οτιδήποτε σε όσα ελέχθησαν πρωτοδίκως για να πούμε ότι μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους.

Ακόμα ο Εφεσείων είχε υποστηρίξει έκδηλη υπεροχή του έναντι του Ενδιαφερόμενου Μέρους. Ορθά ο αδελφός μας Δικαστής διατύπωσε και εφάρμοσε την αρχή που διέπει το θέμα της έκδηλης υπεροχής και στερείται ερείσματος ο σχετικός λόγος έφεσης.

Τα πιο πάνω απαντούν και τον τελευταίο λόγο έφεσης που προσβάλλει την απόφαση του αδελφού μας Δικαστή ότι η απόφαση της ΕΔΥ ήταν δεόντως αιτιολογημένη.

Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο Εφεσείων θα καταβάλει τα έξοδα της Δημοκρατίας.

H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία