Αλευρά Ρέα και Άλλoι ν. Kωνσταντίνου Ι. Ηρακλέους και Άλλων (2005) 3 ΑΑΔ 85

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ― Αναιτιολόγητη σύσταση που υπερτονίζει ιδιότητες και ικανότητες του συστηθέντος, που αντιστοιχούν σε βαθμολογημένα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων, στα οποία και οι άλλοι υποψήφιοι βαθμολογήθηκαν το ίδιο.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ―Αναιτιολόγητη, εφόσον προτιμάται υποψήφιος, που δεν κατέχει πρόσθετο προσόν, έναντι άλλου που το κατέχει με επίκληση την υπεροχή σε αξία, η οποία χαρακτηρίζεται από τον ίδιο οριακή.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Αρχαιότητα ― Για υπαλλήλους που κατέχουν την ίδια θέση από την ίδια ημερομηνία, ισχύει η ημερομηνία γέννησής τους ― Άρθρο 49 του Ν.1/90 ― Συμβολική η αρχαιότητα που βασίζεται στη διαφορά ηλικίας.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Αξία ― Άσκηση καθηκόντων κατ' εντολή προϊσταμένων, δεν προσδίδει υπεροχή στον υπάλληλο.

Οι εφεσείοντες προσέβαλαν την ορθότητα της εκκαλούμενης δικαστικής απόφασης, με την οποία ακυρώθηκαν οι επίδικες προαγωγές.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:

1. Η αναφορά του Δικαστηρίου στο διδακτορικό τίτλο του Ηρακλέους, η οποία πράγματι είναι εκτενής, έγινε για να καταδειχθεί ότι η σύσταση του Διευθυντή για την Αλευρά ήταν αναιτιολόγητη, όχι μόνο γιατί ο Ηρακλέους μπορούσε να αντεπεξέλθει στα καθήκοντα της επίδικης θέσης, αλλά και γιατί ο Διευθυντής σύστησε την Αλευρά, η οποία μάλιστα δεν διέθετε και το πρόσθετο προσόν, τονίζοντας δύο ιδιότητές της, την εργατικότητά της και τη φιλική της προσέγγιση, ιδιότητες οι οποίες αντιστοιχούν σε βαθμολογημένα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων, στα οποία ο Ηρακλέους βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με την Αλευρά. Το ίδιο επισημάνθηκε από την πρωτόδικη απόφαση και για τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη για τα οποία, τα περισσότερα στοιχεία της υπέρ τους σύστασης επαναλαμβάνουν ιδιότητες που αξιολογούνται στις υπηρεσιακές εκθέσεις, όπως η επαγγελματική επάρκεια, εργατικότητα, αρμονικές σχέσεις με συναδέλφους και κοινό κλπ.

2. Στη σύσταση επισημαίνεται από τη μια ότι η Αλευρά δεν κατέχει το πρόσθετο προσόν. Ως προς τον εφεσίβλητο, ο Διευθυντής σημειώνει ότι οριακά μόνο υστερεί έναντί της (προφανώς σε αξία), ενώ κατέχει το πρόσθετο προσόν, όμως η Αλευρά υπερτερεί σε αξία. Η αναφορά αυτή είναι αντιφατική. Από τη μια σημειώνεται ότι ο Ηρακλέους υστερεί σε αξία έναντι της Αλευρά μόνο οριακά, αλλά, από την άλλη, καταλήγει ότι λόγω του ότι η Αλευρά υπερτερεί σε αξία, όπως ο ίδιος παραδέχεται οριακά, έχει την προτίμησή του, έναντι του εφεσίβλητου που έχει το πρόσθετο προσόν. Με αυτά τα δεδομένα, ορθά η σύσταση του Διευθυντή κρίθηκε ως αναιτιολόγητη.

3. Το θέμα της αρχαιότητας του Ηρακλέους έναντι της Αλευρά, διέπεται από το Άρθρο 49 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, Ν.1/90, όπως τροποποιήθηκε, που αναφέρεται στην αρχαιότητα και το οποίο προνοεί ότι για υπαλλήλους που κατέχουν την ίδια θέση από την ίδια ημερομηνία, ισχύει η ημερομηνία γέννησής τους.

Με αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να απορριφθεί και ο λόγος έφεσης που αναφέρεται στη διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι ο Ηρακλέους λόγω της ημερομηνίας γέννησης είχε οριακή υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους Αλευρά. Εν όψει των πιο πάνω το συμπέρασμα αυτό είναι ορθό, άνκαι βέβαια, αρχαιότητα που βασίζεται στη διαφορά ηλικίας είναι συμβολική και όχι ουσιαστική.

4. Η σύσταση του Διευθυντή πράγματι είναι αναιτιολόγητη και συγκρούεται ουσιαστικά με τα στοιχεία των φακέλων, γιατί ως προς την Αλευρά ο Διευθυντής στη σύστασή του δεν εξηγεί πώς με δίπλωμα στα Οικονομικά και χωρίς πρόσθετο προσόν είναι καταλληλότερη του εφεσίβλητου που έχει διδακτορικό τίτλο στην Εντομολογία, ενώ στις αξιολογήσεις είναι σχεδόν ισάξιοι, με την Αλευρά να υπερτερεί, συμβολικά. Η αιτιολόγηση της σύστασης στην πραγματικότητα αναπαράγει τα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων, αναφερόμενη σε ιδιότητες στις οποίες τα ενδιαφερόμενα μέρη και ο εφεσίβλητος είναι ισάξιοι. Έτσι η επιλογή δεν αιτιολογείται.

Τα ίδια ισχύουν και για τη σύσταση που ο Διευθυντής προβαίνει για την Αζίζ, όπου επίσης δεν αιτιολογείται ούτε η σύσταση της, ούτε και η απόφαση να παραγνωριστεί το ότι ούτε αυτή διαθέτει πρόσθετο προσόν.

5. Είναι παγιωμένο ότι η φύση των καθηκόντων που ένας υπάλληλος ασκεί στα πλαίσια του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης που κατέχει και κατ' εντολή των προϊσταμένων του, δεν του προσδίδει οποιανδήποτε υπεροχή έναντι των συναδέλφων του. Είναι καθαρό από τη σύσταση, ότι ο Διευθυντής έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα καθήκοντα που ασκούσαν τα ενδιαφερόμενα μέρη, χωρίς μάλιστα οποιανδήποτε αναφορά στα καθήκοντα του Ηρακλέους.

Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Μοδίτης v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695,

Κούλη v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 852,

Χαραλαμπίδης v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 414.

Εφέσεις.

Εφέσεις από την καθ' ης η αίτηση και τα ενδιαφερόμενα μέρη 1 και 3 εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υποθέσεις Αρ. 1260/00, 1263/00, 1402/00), ημερομηνίας 26/9/03, με την οποία αποδέκτηκε τις προσφυγές των αιτητών και ακύρωσε την προαγωγή έξι ενδιαφερομένων μερών στη θέση Γεωργικού Λειτουργού Α΄, Τμήμα Γεωργίας.

Α.Σ. Αγγελίδης, για τις Εφεσείουσες στην Α.Ε. 3717.

Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσείοντες στην Α.Ε. 3719 και για τους Καθ' ων η αίτηση στην Α.Ε. 3717.

Γ. Τριανταφυλλίδης με Ν. Παρτασίδου, για τον Εφεσίβλητο 1 και στις δύο υποθέσεις.

Καμιά εμφάνιση, για τον Εφεσίβλητο 2 στην Α.Ε. 3717.

Λ. Ιωαννίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος Γ. Γεωργίου και στις δύο υποθέσεις.

Cur. adv. vult.

ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα διαδικασία προσβάλλει την εγκυρότητα της προαγωγής των έξι ενδιαφερομένων προσώπων στη θέση Γεωργικού Λειτουργού Α΄, στο Τμήμα Γεωργίας. Το πρωτόδικο δικαστήριο δέκτηκε ότι η σύσταση του Διευθυντή ήταν τρωτή, με αποτέλεσμα οι προσφυγές που είχαν καταχωρηθεί να επιτύχουν και η προσβαλλόμενη απόφαση να ακυρωθεί.

Εναντίον της απόφασης άσκησαν έφεση, τόσον οι καθ' ων η αίτηση, όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη 1 και 3.

Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί πενταετή τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Γεωργικού Λειτουργού ή Βοηθού Γεωργικού Λειτουργού, ενώ μεταπτυχιακές σπουδές θεωρούνται ως πρόσθετο προσόν. Το σχέδιο υπηρεσίας της αμέσως προηγούμενης θέσης, δηλαδή του Βοηθού Γεωργικού Λειτουργού, απαιτούσε πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο ή άλλο ισοδύναμο προσόν σε κατάλληλο θέμα, ως Γενική Γεωργία, Εδαφολογία, Χημεία, Οικονομικά και Κτηνοτροφία.

Τόσο ο εφεσίβλητος Ηρακλέους, όσο και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, πλην της Αλευρά και της Αζίζ, κατείχαν το πρόσθετο προσόν.

Το πρωτόδικο δικαστήριο αναφέρτηκε στα καθήκοντα της επίδικης θέσης και συγκεκριμένα στην καθοδήγηση και εκπαίδευση των γεωργών, ετοιμασία και παρακολούθηση προγραμμάτων και σχεδίων γεωργοκτηνοτροφικής ανάπτυξης, συγγραφή διαφωτιστικών άρθρων, καθώς και στη δοκιμασία και προώθηση νέων τεχνικών βελτιώσεων, για να καταλήξει ότι η προτίμηση του Διευθυντή προς την Αλευρά, η οποία είχε δίπλωμα Οικονομικών Επιστημών, αντί προς τον εφεσίβλητο, ο οποίος διέθετε διδακτορικό τίτλο στην Εντομολογία, καθιστούσε την απόφασή του αναιτιολόγητη.

Το Δικαστήριο διαπίστωσε επίσης ότι η οριακή υπεροχή του αιτητή έναντι της Αλευρά σε αρχαιότητα, λόγω ηλικίας, στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε υπέρ άλλων συστηθέντων, παραγνωρίστηκε ανεξήγητα. Ακόμα, τρωτή καθιστούσε τη σύσταση η αναφορά στην περιγραφή των καθηκόντων των ενδιαφερομένων μερών και των ιδιοτήτων και ικανοτήτων που επέδειξαν κατά την άσκησή τους. Αυτά δεν μπορούσαν να προσφέρονται ως εξήγηση της προτίμησής τους, όταν σύμφωνα με τους φακέλους, τα ίδια ίσχυαν και για τον εφεσίβλητο.

Με τις εφέσεις τους τόσο οι καθ' ων η αίτηση, όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη, υποστηρίζουν ότι εσφαλμένα το Δικαστήριο έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο διδακτoρικό τίτλο του εφεσίβλητου και έκρινε ότι η ειδίκευσή του στην εντομολογία του προσέδιδε ευχέρεια επιτυχούς διεκπεραίωσης των καθηκόντων του. Υποστηρίζουν ακόμα ότι εσφαλμένα το Δικαστήριο έκρινε ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι αναιτιολόγητη και ότι ο εφεσίβλητος, λόγω της ημερομηνίας γέννησής του, είχε οριακή υπεροχή έναντι της Αλευρά. Ισχυρίζονται τέλος, ότι εσφαλμένα κρίθηκε πρωτόδικα ότι η σύσταση του Διευθυντή ερχόταν σε αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων.

Οι εφέσεις θα πρέπει να απορριφθούν. Η αναφορά του Δικαστηρίου στο διδακτορικό τίτλο του Ηρακλέους, η οποία πράγματι είναι εκτενής, έγινε για να καταδειχθεί ότι η σύσταση του Διευθυντή για την Αλευρά ήταν αναιτιολόγητη, όχι μόνο γιατί ο Ηρακλέους μπορούσε να αντεπεξέλθει στα καθήκοντα της επίδικης θέσης, αλλά και γιατί ο Διευθυντής σύστησε την Αλευρά, η οποία μάλιστα δεν διέθετε και το πρόσθετο προσόν, τονίζοντας δύο ιδιότητές της, την εργατικότητά της και τη φιλική της προσέγγιση, ιδιότητες οι οποίες αντιστοιχούν σε βαθμολογημένα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων, στα οποία ο Ηρακλέους βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με την Αλευρά. Το ίδιο επισημάνθηκε από την πρωτόδικη απόφαση και για τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη για τα οποία, τα περισσότερα στοιχεία της υπέρ τους σύστασης επαναλαμβάνουν ιδιότητες που αξιολογούνται στις υπηρεσιακές εκθέσεις, όπως η επαγγελματική επάρκεια, εργατικότητα, αρμονικές σχέσεις με συναδέλφους και κοινό κλπ.

Στην πρωτόδικη απόφαση γίνεται αναφορά στη Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695, όπου σκιαγραφείται ο σκοπός της σύστασης του προϊσταμένου του τμήματος, που είναι η επισήμανση των ιδιοτήτων και των ικανοτήτων που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, που ταιριάζουν καλύτερα στις ανάγκες της θέσης, ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος.

Στη σύσταση επισημαίνεται από τη μια ότι η Αλευρά δεν κατέχει το πρόσθετο προσόν. Ως προς τον εφεσίβλητο ο Διευθυντής σημειώνει ότι οριακά μόνο υστερεί έναντί της (προφανώς σε αξία), ενώ κατέχει το πρόσθετο προσόν, όμως η Αλευρά υπερτερεί σε αξία. Η αναφορά αυτή είναι αντιφατική. Από τη μια σημειώνεται ότι ο Ηρακλέους υστερεί σε αξία έναντι της Αλευρά μόνο οριακά, αλλά, από την άλλη, καταλήγει ότι λόγω του ότι η Αλευρά υπερτερεί σε αξία, όπως ο ίδιος παραδέχεται οριακά, έχει την προτίμησή του, έναντι του εφεσίβλητου που έχει το πρόσθετο προσόν. Με αυτά τα δεδομένα, ορθά η σύσταση του Διευθυντή κρίθηκε ως αναιτιολόγητη.

Όλοι οι υποψήφιοι ήταν ισοδύναμοι σε αξία με οριακές έως συμβολικές διαφορές. Όλοι διορίστηκαν στην προηγούμενή τους θέση την 1.7.1978, με εξαίρεση την Αζίζ και τον Γεωργίου που διορίστηκαν τρεις μόλις μήνες προηγουμένως. Η αρχαιότητά τους ουσιαστικά καθορίζεται από την ημερομηνία γέννησής τους.

Ο Ηρακλέους γεννήθηκε στις 18.4.1947, ενώ η Αλευρά στις 6.9.1949, γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στο δικηγόρο του να ισχυριστεί ότι υπερέχει σε αρχαιότητα. Η διαφορά στο χρόνο γέννησης δύσκολα δημιουργεί αρχαιότητα τέτοια που να λαμβάνεται σοβαρά υπ' όψιν. Βέβαια, στην παρούσα περίπτωση υπάρχει μια ιδιορρυθμία. Στην θέση Βοηθού Γεωργικού Λειτουργού, τόσο η Αλευρά όσο και ο εφεσίβλητος διορίστηκαν την ίδια ημέρα. Η μόνη διαφορά είναι ότι ενώ ο εφεσίβλητος εισήλθε τότε στη Δημόσια Υπηρεσία, η Αλευρά υπηρετούσε ήδη ως Γεωργικός Επιθεωρητής Γ΄τάξης από τις 15.12.1972, γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στο δικηγόρο της να ισχυριστεί ότι είχε σημαντική αρχαιότητα υπέρ της.

Η θέση του Γεωργικού Επιθεωρητή Γ΄ τάξης δεν έχει σχέση με τη θέση του Βοηθού Γεωργικού Λειτουργού. Έτσι το θέμα διέπεται από το άρθρο 49 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, Ν.1/90, όπως τροποποιήθηκε, που αναφέρεται στην αρχαιότητα και το οποίο προνοεί ότι για υπαλλήλους που κατέχουν την ίδια θέση από την ίδια ημερομηνία, ισχύει η ημερομηνία γέννησής τους.

Με αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να απορριφθεί και ο λόγος έφεσης που αναφέρεται στη διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι ο Ηρακλέους λόγω της ημερομηνίας γέννησης είχε οριακή υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους Αλευρά. Εν όψει των πιο πάνω το συμπέρασμα αυτό είναι ορθό, άνκαι βέβαια, όπως είπαμε και προηγουμένως, αρχαιότητα που βασίζεται στη διαφορά ηλικίας είναι συμβολική και όχι ουσιαστική.

Συμφωνούμε με τον πρωτόδικο Δικαστή ότι η σύσταση του Διευθυντή πράγματι είναι αναιτιολόγητη και συγκρούεται ουσιαστικά με τα στοιχεία των φακέλων, γιατί ως προς την Αλευρά ο Διευθυντής στη σύστασή του δεν εξηγεί πώς με δίπλωμα στα Οικονομικά και χωρίς πρόσθετο προσόν είναι καταλληλότερη του εφεσίβλητου που έχει διδακτορικό τίτλο στην Εντομολογία, ενώ στις αξιολογήσεις είναι σχεδόν ισάξιοι, με την Αλευρά να υπερτερεί, συμβολικά θα λέγαμε. Η αιτιολόγηση της σύστασης στην πραγματικότητα αναπαράγει τα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων, αναφερόμενη σε ιδιότητες στις οποίες τα ενδιαφερόμενα μέρη και ο εφεσίβλητος είναι ισάξιοι. Έτσι η επιλογή δεν αιτιολογείται.

Παρ' όλον ότι αναφερόμαστε συνεχώς στην Αλευρά, τα ίδια ισχύουν και για τη σύσταση που ο Διευθυντής προβαίνει για την Αζίζ όπου επίσης δεν αιτιολογείται ούτε η σύστασή της, ούτε και η απόφαση να παραγνωριστεί το ότι ούτε αυτή διαθέτει πρόσθετο προσόν.

Όσον αφορά τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη θα πρέπει να λεχθεί ότι το περίγραμμα αγόρευσης των ενδιαφερομένων μερών 1 και 3 Αλευρά και Αζίζ περιορίζεται βέβαια στην ανάλυση των στοιχείων που αφορούν ακριβώς αυτές τις δύο, αλλά το ίδιο γίνεται και με το περίγραμμα αγόρευσης των καθ' ων η αίτηση, το οποίο επίσης περιορίζεται σε ανάπτυξη των λόγων για την Αλευρά και την Αζίζ, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στην απόφαση του Δικαστηρίου για τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη.

Είναι παγιωμένο ότι η φύση των καθηκόντων που ένας υπάλληλος ασκεί στα πλαίσια του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης που κατέχει και κατ' εντολή των προϊσταμένων του, δεν του προσδίδει οποιανδήποτε υπεροχή έναντι των συναδέλφων του (Κούλη ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 852 και Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 414).

Είναι καθαρό από τη σύσταση ότι ο Διευθυντής έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα καθήκοντα που ασκούσαν τα ενδιαφερόμενα μέρη, χωρίς μάλιστα οποιανδήποτε αναφορά στα καθήκοντα του Ηρακλέους.

Καταλήγοντας, μπορεί να λεχθεί ότι ο Ηρακλέους έναντι των ενδιαφερομένων μερών Αλευρά και Αζίζ παρουσιάζει την εξής εικόνα. Όλοι είναι ισάξιοι, με τον εφεσίβλητο να υστερεί συμβολικά σ' ένα μόνο σημείο έναντι των δύο αυτών ενδιαφερομένων μερών. Σε προσόντα ο εφεσίβλητος υπερτερεί, αφού κατέχει πρόσθετο προσόν, διδακτορικό τίτλο στην Εντομολογία το οποίο θεωρείται από το σχέδιο υπηρεσίας ως επιπρόσθετο προσόν, ενώ ως προς την αρχαιότητα και πάλι δεν έχουμε ουσιαστικές διαφορές. Ως προς την Αλευρά ο εφεσίβλητος υπερτερεί σε αρχαιότητα, συμβολικά, λόγω της διαφοράς τους στην ημερομηνία γέννησης, ενώ η Αζίζ υπερτερεί για τρεις μόνο μήνες, χρόνος ο οποίος δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως υπεροχή που μπορεί να δικαιολογήσει την παραγνώριση του πρόσθετου προσόντος.

Εν όψει όλων των πιο πάνω βρίσκουμε ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή, παρά την σ' αυτή κάπως υπερβολική αναφορά στο διδακτορικό τίτλο του εφεσίβλητου. Και οι δύο εφέσεις θα πρέπει να απορριφθούν και απορρίπτονται, με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.

Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία