|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2004) 3 ΑΑΔ 274
24 Μαρτίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΒΡΑΧΙΜΗΣ Ι. ΧΑΤΖΗΧΑΝΝΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (ΑΡ. 1),
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3255)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Αιτιολογία απόφασης ― Πλήρης αναφορά στα στοιχεία και υπεροχή του επιλεγέντος ― Αιτιολογημένη.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ― Αιτιολογία ― Δεν απαιτείται σε διαδικασία πρώτου διορισμού και προαγωγής.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα ― Λήφθηκαν υπόψη ― Εύλογα υπερίσχυσαν η αξία και η αρχαιότητα.
Ο εφεσείων προσέβαλε τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Στην πρωτόδικη απόφαση απορρίφθηκε συνοπτικά η εισήγηση περί έλλειψης αιτιολογίας της απόφασης της ΕΔΥ. Όλα τα στοιχεία των υποψηφίων, που αντανακλώνται στο πρακτικό της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) το οποίο καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση αυτούσιο, όπως ορθά κρίθηκε από τον πρωτόδικο δικαστή, παρέχουν πλήρη αιτιολογία.
2. Κατά το λόγο έφεσης 1 εσφαλμένα κρίθηκε πρωτοδίκως πως δεν έπασχε η σύσταση του Διευθυντή. Το παράπονο αφορά στο ζήτημα της αιτιολογίας της αλλά τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν είναι αντιφατικά. Όπως επισημάνθηκε πρωτοδίκως, αφού η θέση ήταν Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, κατά το Άρθρο 34(9) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90 όπως τροποποιήθηκε), δεν χρειαζόταν να αιτιολογηθεί η σύσταση. Υπό αυτό το δεδομένο, ο εφεσείων υποστήριξε πως αφού στην πραγματικότητα η σύσταση περιλαμβάνει αιτιολογία, αυτή, όπως είναι νομολογημένο, θα έπρεπε να ελεγχθεί. Για να προβάλει όμως στη συνέχεια τον ισχυρισμό πως η σύσταση έπασχε επειδή δεν περιείχε αιτιολογία και, πάντως, συγκρουόταν προς τα στοιχεία των φακέλων. Η εκτίμηση του πρωτόδικου δικαστή πως ο διευθυντής περιορίστηκε "σε γενική αναφορά των στοιχείων και των παραγόντων που έλαβε υπόψη χωρίς να προβεί σε συγκρίσεις ώστε να εξηγήσει το τελικό αποτέλεσμα", βρίσκει πλήρως σύμφωνο το Δικαστήριο. Περαιτέρω, υπό το φως των δεδομένων, ο ισχυρισμός για σύγκρουση προς τα στοιχεία των φακέλων, είναι αβάσιμος.
3. Κατά το λόγο έφεσης 4, "εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η ΕΔΥ έλαβε υπόψη τα πρόσθετα προσόντα του αιτητή". Όμως, η ΕΔΥ αφιέρωσε στα προσόντα του εφεσείοντα ειδική παράγραφο στο πρακτικό της. Μόνο που, ενώ αναγνώρισε πως διαθέτει "υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα", έκρινε πως αυτά δεν μπορούσαν να κλίνουν υπέρ του την πλάστιγγα ενόψει της υπεροχής της ενδιαφερόμενης στα στοιχεία που προσδιορίστηκαν.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 24/2000) ημερομηνίας 22/5/2001, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά του κύρους του διορισμού/προαγωγής του ενδιαφεφερόμενου μέρους στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού (ή Διευθυντή Διοίκησης όπως αργότερα μετονομάστηκε) στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Tμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού.
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για την Εφεσίβλητη.
Α. Ευσταθίου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Εφεσιβάλλεται η απόφαση συναδέλφου μας με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα κατά του κύρους του διορισμού/προαγωγής της Ειρ. Αττεσλή στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού (ή Διευθυντή Διοίκησης όπως αργότερα μετονομάστηκε) στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό. Ορισμένα σταθερά θα διευκολύνουν την εξέταση των λόγων έφεσης σε ορθό πλαίσιο:
(α) Ο εφεσείων, με γνώμονα τις τελευταίες πριν από τον ουσιώδη χρόνο υπηρεσιακές εκθέσεις, υστερούσε έναντι της ενδιαφερόμενης. Τα στοιχεία, που δεν αμφισβητούνται, παρατίθενται στην πρωτόδικη απόφαση. Ο εφεσείων αναφέρεται και στις υπηρεσιακές εκθέσεις από το 1994 και μετά που αγνοήθηκαν ως προς την ενδιαφερόμενη, για να υποστηρίξει πως, γι' αυτά τα χρόνια δεν ίσχυε τέτοιο μέτρο κρίσεως. Χωρίς εξήγηση όμως σε σχέση με την επισήμανση πως στον ουσιώδη χρόνο εντάσσονται οι υπηρεσιακές εκθέσεις μέχρι το 1993. Ουσιαστικά από τις σχετικές εκθέσεις της ενδιαφερόμενης αγνοήθηκε μόνο εκείνη του 1993 επειδή, όπως κρίθηκε αρμοδίως, έπασχε για λόγους που εξηγήθηκαν.
(β) Ο εφεσείων κατείχε το πλεονέκτημα της μετεκπαίδευσης ή ειδικής εκπαίδευσης σε τομείς που καθόριζε το σχέδιο υπηρεσίας αλλά και η ενδιαφερόμενη κατείχε το ίσης δύναμης πλεονέκτημα της μακράς και ευδόκιμης πείρας στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό.
(γ) Ο εφεσείων κατείχε θέση στην κλίμακα Α12 ενώ η ενδιαφερόμενη στην κλίμακα Α14. Επομένως, υπερείχε και ως προς την αρχαιότητα η ενδιαφερόμενη.
(δ) Οι υποψήφιοι υποβλήθηκαν σε προφορική εξέταση από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και κατά τις αντίστοιχες εκτιμήσεις ο εφεσείων ήταν καλός ενώ η ενδιαφερόμενη εξαίρετη.
(ε) Ο Διευθυντής Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού σύστησε την ενδιαφερόμενη.
Εν τούτοις, ο εφεσείων, με τις πολυσέλιδες αγορεύσεις του πρωτοδίκως αλλά και ενώπιόν μας διερωτάται αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους επελέγη η ενδιαφερόμενη. Θεωρώντας πως η προσβληθείσα απόφαση είναι αναιτιολόγητη. (Λόγος έφεσης 3). Στην πρωτόδικη απόφαση απορρίφθηκε συνοπτικά αυτή η εισήγηση, δικαίως κατά την κρίση μας. Όλα τα πιο πάνω, που αντανακλώνται στο πρακτικό της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) το οποίο καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση αυτούσιο, όπως ορθά κρίθηκε από το συνάδελφό μας, παρέχουν πλήρη αιτιολογία.
Με τους υπόλοιπους λόγους έφεσης εγείρονται ορισμένα εξειδικευμένα ζητήματα. Στο περίγραμμα της αγόρευσης του εφεσείοντα υποβλήθηκαν ισχυρισμοί εκτός πλαισίου και, βεβαίως, αυτοί θα αγνοηθούν. Όπως θα αγνοηθεί και ο λόγος έφεσης σε σχέση με την πλήρωση έξι θέσεων αντί των τριών που είχαν προκηρυχθεί. Η εξήγηση γι' αυτό καταγράφεται από την ΕΔΥ με παραπομπή σε νομοθετικές διατάξεις αλλά είναι ορθή η εισήγηση της Δημοκρατίας πως, ως θέμα γενικότερης αρχής, δεν μπορεί να μας απασχολήσει τέτοιο ζήτημα. Η ΕΔΥ είχε κατ' αρχάς πληρώσει τις έξι θέσεις με την απόφασή της ημερομηνίας 19.3.96, με το διορισμό/προαγωγή υποψηφίων άλλων από τον αιτητή και την ενδιαφερόμενη. Ασκήθηκαν προσφυγές ως προς τους δυο και ακυρώθηκε ο διορισμός/προαγωγή του Ι. Παπαδόπουλου για λόγους σχετικούς προς τα στοιχεία κρίσης και τους συσχετισμούς μεταξύ του και των τότε αιτητών. Ισχυρισμοί για ακυρότητα για τον πιο πάνω λόγο δεν προβλήθηκαν και οι υπόλοιποι διορισμοί/προαγωγές επικυρώθηκαν. Η τώρα προσβαλλόμενη απόφαση της ΕΔΥ λήφθηκε κατά την επανεξέταση και στα νομικά σημεία της προσφυγής, στα γεγονότα αλλά και στις αγορεύσεις, δεν εγέρθηκε τέτοιο θέμα για να απασχολήσει πρωτοδίκως. Αυτό δεν είναι δημόσιας τάξης, όπως λανθασμένα εισηγείται ο εφεσείων και απαραδέκτως, κατά την πάγια νομολογία μας, εγείρεται για πρώτη φορά ενώπιόν μας. Αυτό, ανεξάρτητα από το ζήτημα της νομιμοποίησης του εφεσείοντα να το εγείρει όταν το νομιμοποιητικό του έρεισμα για την άσκηση της προσφυγής συνίσταται στην κατά νόμο προσδοκία του για διορισμό/προαγωγή σε μια από τις 6 θέσεις, αδιακρίτως.
Ο λόγος έφεσης 2 που αφορούσε στην κατ' ισχυρισμό παράλειψη της ΕΔΥ να εφαρμόσει στην περίπτωση τον περί Επαγγελματικής Αποκατάστασης των Αναπήρων και των Εξαρτωμένων των Πεσόντων, Αγνοουμένων, Αναπήρων και Εγκλωβισμένων Νόμο του 1992 (Ν. 53(Ι)/92) αποσύρθηκε και απομένουν οι λόγοι έφεσης 1 και 4. Κατά το λόγο έφεσης 1 εσφαλμένα κρίθηκε πρωτοδίκως πως δεν έπασχε η σύσταση του Διευθυντή. Το παράπονο αφορά στο ζήτημα της αιτιολογίας της αλλά τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν είναι αντιφατικά. Όπως επισημάνθηκε πρωτοδίκως, αφού η θέση ήταν Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, κατά το άρθρο 34(9) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90 όπως τροποποιήθηκε), δεν χρειαζόταν να αιτιολογηθεί η σύσταση. Υπό αυτό το δεδομένο, ο εφεσείων υποστήριξε πως αφού στην πραγματικότητα η σύσταση περιλαμβάνει αιτιολογία, αυτή, όπως είναι νομολογημένο, θα έπρεπε να ελεγχθεί. Για να προβάλει όμως στη συνέχεια τον ισχυρισμό πως η σύσταση έπασχε επειδή δεν περιείχε αιτιολογία και, πάντως, συγκρουόταν προς τα στοιχεία των φακέλων.
Μπορούμε και επ' αυτού να είμαστε σύντομοι. Η εκτίμηση του συναδέλφου μας πως ο διευθυντής περιορίστηκε "σε γενική αναφορά των στοιχείων και των παραγόντων που έλαβε υπόψη χωρίς να προβεί σε συγκρίσεις ώστε να εξηγήσει το τελικό αποτέλεσμα", μας βρίσκει πλήρως σύμφωνους. Περαιτέρω, υπό το φως των δεδομένων, ο ισχυρισμός για σύγκρουση προς τα στοιχεία των φακέλων, είναι αβάσιμος.
Κατά το λόγο έφεσης 4, "εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η ΕΔΥ έλαβε υπόψη τα πρόσθετα προσόντα του αιτητή". Όμως, η ΕΔΥ αφιέρωσε στα προσόντα του εφεσείοντα ειδική παράγραφο στο πρακτικό της. Μόνο που, ενώ αναγνώρισε πως διαθέτει "υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα", έκρινε πως αυτά δεν μπορούσαν να κλίνουν υπέρ του την πλάστιγγα ενόψει της υπεροχής της ενδιαφερόμενης στα στοιχεία που προσδιορίστηκαν. Ήταν εύλογα επιτρεπτή η κρίση της ΕΔΥ και καταλήγουμε πως δεν στοιχειοθετείται λόγος για παρέμβασή μας. Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.