|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 3 ΑΑΔ 263
16 Μαρτίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στές]
1. ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
2. Y. CHRISTODOULOU & SONS,
Εφεσείοντες,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΛΕΜΕΣΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3239)
Ακίνητη Ιδιοκτησία ― Μεταβίβαση δομήσιμου εμβαδού ιδιοκτήτη διατηρητέου κτιρίου (δότη) σε άλλον (δέκτη) ― Εύλογη και νόμιμη η απόφαση απόρριψης της αίτησης μεταβίβασης εφόσον ο δότης δεν ήταν αποκλειστικά κύριος του ακινήτου.
Έννομο Συμφέρον ― Χαρακτηριστικά ― Ζημία ― Απαιτείται η απόδειξη επέλευσης ζημίας ― Μεταγενέστερη ικανοποίηση του αιτήματος καταργεί τη δίκη εφόσον δεν αποδεικνύεται ζημία στο διάστημα που διέρρευσε.
Τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση ο εφεσείων επιδίωξε ακύρωση της απόφασης του εφεσίβλητου με την οποία απέρριψε αίτημα για μεταβίβαση δομίσημου εμβαδού κτιρίου τρίτο δέκτη.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η απόρριψη της προσφυγής ήταν τόσο αναπόφευκτη όσο αναπόφευκτη ήταν και η προσβληθείσα απόφαση του Κτηματολογίου, την οποία υπαγόρευε η αρχή της νομιμότητας. Συμφωνούμε με τον συνάδελφο μας πως με τη διαπίστωση ότι ο δότης δεν ήταν κύριος ολόκληρου του συμφέροντος, καθίστατο νομικώς αδύνατη οποιαδήποτε κτηματολογική μεταβολή. Δεν χρειαζόταν όμως να έφθανε η προσφυγή ως εκεί. Κι αυτό διότι, όπως επεσήμανε ο συνάδελφος μας, οι εφεσείοντες στερούντο εννόμου συμφέροντος. Δεν διατυπώθηκε ο,τιδήποτε στην αίτηση ακύρωσης - και το ζήτημα δεν μπορεί να προωθηθεί με τις αγορεύσεις - που να παρείχε έρεισμα για εξέταση του ενδεχομένου να είχε προκαλέσει ζημιά η μη μεταφορά δομήσιμου εμβαδού, ώστε να μπορεί να διεκδικηθεί αποζημίωση, βάσει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος, σε περίπτωση ακύρωσης της προσβληθείσας απόφασης. Επομένως με την εγγραφή, που εν τέλει συντελέστηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1999, η δίκη καταργήθηκε.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Παπαδόπουλλου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 973.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 852/99), ημερομηνίας 8/5/2001, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους κατά της απόρριψης του αιτήματός τους για μεταφορά και εγγραφή δομήσιμου εμβαδού συνολικής έκτασης 239 τ.μ. από ορισμένα τεμάχια του δότη προς τεμάχιο του δέκτη το οποίο ανήκε στους αιτητές, δυνάμει του περί Διατηρητέων Oικοδομών Nόμου του 1992, N. 68(Ι)/92, όπως τροποποιήθηκε, για το λόγο ότι το διατηρητέο τεμάχιο δεν ανήκε εξ ολοκλήρου στα πρόσωπα τα οποία είχαν δικαίωμα υποβολής της αίτησης.
Α. Παπαχαραλάμπους με Π. Αγγελίδη, για τους Εφεσείοντες.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσιβλήτους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο Διευθυντής του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, στον οποίο εκχωρήθηκε* η εξουσία του Υπουργού Εσωτερικών σε σχέση με υποθέσεις δυνάμει του άρθρου 14* του περί Διατηρητέων Οικοδομών Νόμου του 1992 (Ν. 68(Ι)/92 όπως τροποποιήθηκε) ενέκρινε αίτημα βάσει της εν λόγω διάταξης για τη μεταφορά δομήσιμου εμβαδού, συνολικής έκτασης 239 τ.μ., από ορισμένα τεμάχια δότη προς τεμάχιο δέκτη, το οποίο ανήκε στους εφεσείοντες. Την υποβληθείσα αίτηση για τη μεταφορά εμβαδού τη συνόδευαν μεταξύ άλλων δύο φωτοαντίγραφα πιστοποιητικών εγγραφής τα οποία έδειχναν πως ένα από τα τεμάχια δότη - το τεμ. 119 του Φ/Σχ. LIX/2.2.II ενορία Αγία Νάπα, τμήμα C, Λεμεσός - ανήκε εξ ολοκλήρου στα πρόσωπα που είχαν το δικαίωμα υποβολής της αίτησης ενώ στην πραγματικότητα η ιδιοκτησία τους περιοριζόταν σε μόνο τα 102/108 μερίδια. Τα υπόλοιπα 6/108 μερίδια ανήκαν σε άλλα πρόσωπα. Κατά τον συνάδελφο μας, ο οποίος εξέτασε την υπόθεση πρωτόδικα, αυτή η διαφορά προέκυπτε από παραποίηση των εγγράφων. Δεν πληροφορηθήκαμε όμως περί εξέτασης αυτού του θέματος από τους αρμοδίους.
Όταν, κατόπιν της έγκρισης της μεταφοράς, η περίπτωση προωθήθηκε στο Κτηματολόγιο, διαπιστώθηκε από τον Επαρχιακό Λειτουργό ότι η σχετική εγγραφή καθίστατο αδύνατη εφόσον ο δότης δεν ήταν κύριος ολόκληρου του συμφέροντος της ιδιοκτησίας από την οποία θα γινόταν η μεταφορά. Γι' αυτό αρνήθηκε να προχωρήσει. Κοινοποίησε την απόφαση του με επιστολή ημερ. 27 Απριλίου 1999 με την οποία εξήγησε το λόγο. Αυτή είναι η απόφαση που προσβάλλεται με την προσφυγή, η απόρριψη της οποίας είχε ως αποτέλεσμα την παρούσα έφεση. Προσθέτουμε, προς συμπλήρωση του ιστορικού, ότι κατόπιν της εν λόγω διαπίστωσης του Κτηματολογίου ο δότης απέκτησε και τα υπόλοιπα μερίδια στο κτήμα οπότε, με αυτό ως δεδομένο, ξαναζητήθηκε η μεταφορά δομήσιμου εμβαδού. Μη υπάρχοντος πια κωλύματος, το Κτηματολόγιο στις 20 Δεκεμβρίου 1999 προέβη στην εγγραφή.
Η απόρριψη της προσφυγής ήταν τόσο αναπόφευκτη όσο αναπόφευκτη ήταν και η προσβληθείσα απόφαση του Κτηματολογίου, την οποία υπαγόρευε η αρχή της νομιμότητας. Συμφωνούμε με τον συνάδελφο μας πως με τη διαπίστωση ότι ο δότης δεν ήταν κύριος ολόκληρου του συμφέροντος, καθίστατο νομικώς αδύνατη οποιαδήποτε κτηματολογική μεταβολή. Δεν χρειαζόταν όμως να έφθανε η προσφυγή ως εκεί. Κι αυτό διότι, όπως επεσήμανε ο συνάδελφος μας, οι εφεσείοντες στερούντο εννόμου συμφέροντος. Δεν διατυπώθηκε ο,τιδήποτε στην αίτηση ακύρωσης - και το ζήτημα δεν μπορεί να προωθηθεί με τις αγορεύσεις - που να παρείχε έρεισμα για εξέταση του ενδεχομένου να είχε προκαλέσει ζημιά η μη μεταφορά δομήσιμου εμβαδού, ώστε να μπορεί να διεκδικηθεί αποζημίωση, βάσει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος, σε περίπτωση ακύρωσης της προσβληθείσας απόφασης. Επομένως με την εγγραφή, που εν τέλει συντελέστηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1999, η δίκη καταργήθηκε: βλ. Παπαδόπουλλου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 973.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.