ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

26 Ιανουαρίου,2004

[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Μ. ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

ν.

ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

-------------------------

Ρ. Καλλιγέρου για τον Εφεσίβλητο.

Α.Σ. Αγγελίδης για τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στην ΑΕ 3519.

--------------

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.

------------------

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ: Σε ξεχωριστές διαδικασίες η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) προήγαγε πρώτα τους Χαράλαμπο Μακρή και Αθηνούλα Μελετιέ και μετά τον Σταύρο Σταύρου στη θέση Ελεγκτή Εναέριας Κυκλοφορίας, Πρώτης Τάξης, Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας. Ασκήθηκαν από τον εφεσίβλητο οι προσφυγές 912/00 και 156/01 και εκδόθηκαν ακυρωτικές αποφάσεις. Οι δυο εφέσεις της Δημοκρατίας, ως αφορώσες σε όμοιο ζήτημα, συναινούντων και όλων των μερών, ακούστηκαν μαζί.

Το ερώτημα αφορούσε στην πιο κάτω απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας:

Η έννοια αυτής της πρόνοιας συζητήθηκε υπό το πρίσμα της Convention on International Civil Aviation (Annex 1 - Personnel Licensing) και για να περιοριστούμε στο καταληκτικό μέρος των κρίσεων που οδήγησαν στις ακυρωτικές αποφάσεις, θεωρήθηκε πως εφόσον τα οριζόμενα πιστοποιητικά ισχύος παύουν να ισχύουν λόγω μη χρήσης τους για ορισμένο χρόνο και αυτός ο χρόνος είχε παρέλθει για μερικά από αυτά, θα έπρεπε να είχε διερευνηθεί το κατά πόσο διενεργήθηκαν τα δέοντα και αυτά αναβίωσαν.

Δεν θα χρειαστεί να μας απασχολήσει η ουσία του θέματος. Διαπιστώθηκε, και το δέχεται και ο εφεσίβλητος, πως αν είναι ορθό, όπως ο ίδιος εισηγήθηκε και έγινε δεκτό πρωτοδίκως, ότι χρειαζόταν αναβίωση με την έννοια που συζητήθηκε, ούτε αυτός θα κατείχε το επίμαχο προσόν. Δηλαδή, η όποια κρίση για μη κατοχή του προσόντος θα κάλυπτε για τους ίδιους ακριβώς λόγους και τον ίδιο. Συζητήθηκε, επομένως, κατά την ακρόαση η νομιμοποίησή του προς προβολή τέτοιου λόγου ακυρότητας, με αναφορά στις αρχές για το ανεπίτρεπτο της ταυτόχρονης επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας και σημειώνουμε τη δήλωση της ευπαιδεύτου συνηγόρου του εφεσίβλητου πως κατανοούσε το πρόβλημα.

Ο εφεσίβλητος έλκει νομιμοποίηση για προσβολή της απόφασης για την προαγωγή των ενδιαφερομένων προσώπων από το γεγονός ότι ήταν και ο ίδιος υποψήφιος, εννοείται προσοντούχος κατά το σχέδιο υπηρεσίας, ως έγκυρος διεκδικητής των θέσεων. Επομένως, η εν τέλει επιτυχία του ισχυρισμού του κατ΄ανάγκην θα αίρει και το υπόβαθρο της νομιμοποίησής του για προσβολή των διορισμών. ΄Αλλο υπόβαθρο νομιμοποίησής του δεν επικαλείται και πολύ λιγότερο δεν στοιχειοθετεί στην προσφυγή που άσκησε και είναι σχετικές επί του προκειμένου οι αποφάσεις της Ολομέλειας στην Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ 73, στη σελ. 82 και Ανθούλης Κλεάνθους ν. Δημοκρατίας ΑΕ 3150 ημερομηνίας 4.4.03 στη σελ. 3. Εν τέλει πράγματι ο αιτητής ανεπιτρέπτως επιδοκιμάζει για να θεμελιώσει το έννομό του συμφέρον και ταυτοχρόνως αποδοκιμάζει για να επιτύχει ακύρωση, βεβαίως στο πλαίσιο των διεκδικήσεών του ως προσοντούχου υποψήφιου. Από τη μεγάλη σειρά των αποφάσεων σε σχέση με το ανεπίτρεπτο της ταυτόχρονης επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας (βλ. την πρωτόδικη απόφαση στην Μιχ. Ραφτόπουλος ν. Δημοκρατίας Προσφυγή 839/91 ημερομηνίας 14.5.99 και την απόφαση της Ολομέλειας που την επικύρωσε στη Μιχάλης Ραφτόπουλος ν. Δημοκρατίας ΑΕ 2848 ημερομηνίας 22.4.02), σημειώνουμε ως αφορώσες σε γεγονότα που περισσότερο προσομοιάζουν τις πρωτόδικες αποφάσεις στις Nicos Dometakis v. R. (1988) 3 CLR 1673, Γεώργιου Καπετάνιου κ.α. v. AHΚ Π. 882/95 ημερομηνίας 28.1.97, Καντούνας κ.α. ν. Δημοκρατίας Προσφυγή ημερομηνίας 18.9.98, και την απόφαση της Ολομέλειας στην Ροβέρτος Βραχίμης ν. Δημοκρατίας κ.α. ΑΕ 2435 ημερομηνίας 25.9.00. Ακύρωση των προαγωγών για το λόγο που προσδιορίστηκε θα οδηγούσε σε επανεξέταση στο πλαίσιο της οποίας, εφόσον οι θέσεις που προβάλλει ο ίδιος ο αιτητής θα ήταν ορθές, θα αποκλειόταν και ο ίδιος. Θα ήταν συνεπώς αλυσιτελής ενόψει του εννόμου συμφέροντος που διεκδίκησε για να επιτύχει δικαστικό έλεγχο. Σε τελευταία ανάλυση δεν νομιμοποιείται ο αιτητής να προβάλει το συζητηθέντα λόγο ακυρότητας, (βλ. συναφώς Η άσκηση Αιτήσεων Ακυρώσεως από Τρίτους του Β. Σκουρή, Τόμος Τιμητικός του Συμβουλίου Επικρατείας (1929-1979) Τόμος 1, σελ. 371, 385 και 397) και αυτός δεν θα έπρεπε να είχε εξεταστεί.

Οι εφέσεις επιτυγχάνουν και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται, για το λόγο που προσδιορίσαμε. Αυτός δεν είχε εγερθεί πρωτοδίκως, ο αιτητής ουσιαστικά δεν τον αντέκρουσε όταν εγέρθηκε ενώπιόν μας και δεν θα εκδώσουμε διαταγή για έξοδα. Παραμένουν οι υπόλοιποι λόγοι που προβάλλει ο αιτητής και δεν εξετάστηκαν. Κατά τα καθιερωμένα θα τους εξετάσουμε σε ημερομηνία που θα οριστεί.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

Μ. Κρονίδης, Δ.

Δ. Χατζηχαμπής, Δ.