|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 3 ΑΑΔ 256
4 Απριλίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Πρόεδρος]
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΘΟΥΛΗΣ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3150)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Συνεκδίκαση ― Προσφυγές που στρέφονται κατά της ίδιας διοικητικής πράξης ― Πρέπει να συνεκδικάζονται.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Αποκλεισμός υποψηφίου ως μη προσοντούχου ― Ισχυρισμός περι έλλειψης δέουσας έρευνας αναφορικά με υπηρεσία του ― Δεν προσδιορίστηκε η πλάνη της ΕΔΥ ― Ο ισχυρισμός δεν τέθηκε ούτε στην προσφυγή ούτε στη γραπτή αγόρευση.
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Επίδικα θέματα ― Προσδιορίζονται μόνο στο δικόγραφο της προσφυγής και όχι στις γραπτές αγορεύσεις.
Ο εφεσείων, που είχε αποκλειστεί ως μη προσοντούχος για διορισμό/προαγωγή στην επίδικη θέση, προσέβαλε με την έφεσή του , την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία η προσφυγή του απορρίφθηκε.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Προσφυγές που στρέφονται κατά της ίδιας πράξης πρέπει να συνεκδικάζονται.
2. Η σημασία της έρευνας συναρτάται προς το ενδεχόμενο πλάνης, η θεμελίωση της οποίας, όπως είναι παγίως νομολογημένο, βαρύνει τον προσφεύγοντα. Εν προκειμένω, ουδέποτε ο εφεσείων είχε προτείνει την υπηρεσία του στο Υπουργείο Άμυνας ως σχετική. Αναφέρθηκε σε ελλιπή έρευνα με αναφορά στους φακέλους, αλλά μόνο σε συσχετισμό προς την υπηρεσία του ως Μηχανολόγος Μηχανικός από 1.1.97. Στα γεγονότα της προσφυγής τα οποία, σε συνδυασμό με τα νομικά της σημεία προσδιορίζουν τα επίδικα ζητήματα, δεν υπάρχει έστω αναφορά σε οτιδήποτε άλλο, ως σχετικό.
3,. Ο εφεσείων παραπονέθηκε και για την κρίση πως δεν ενομιμοποιείτο αφού δεν ήταν ο ίδιος προσοντούχος. Εν τούτοις και επ' αυτού δεν υπάρχει στα νομικά σημεία και στα γεγονότα της προσφυγής οτιδήποτε που θα μπορούσε, ακόμα και απομακρυσμένα, να θεωρηθεί ότι θέτει τέτοιο θέμα. Αντίθετα, μεταξύ άλλων που εμφανώς δεν ταιριάζουν στην περίπτωση, υποβάλλεται το παράπονο πως η ΕΔΥ «παρέβηκε το καθήκον της από το Νόμο να επιλέξει τον καταλληλότερο από τους υποψήφιους» και πως «επέλεξε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο όχι αξιοκρατικά ή δίκαια». Ήταν μόνο με την αγόρευση, απαραδέκτως δηλαδή, που προβλήθηκε τέτοιος ισχυρισμός.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Μιλτιάδους κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318,
Μισιρλής v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1995) 3 Α.Α.Δ. 379,
Κούρτης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 407,
Λοχίας Γεωργίου κ.ά. v. Παναγή κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 81,
Κουτσού v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4508,
Γιαννάκη v. ΑΗΚ, Προσφυγή 179/00, ημερ. 21.9.2001.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 1126/99) ημερομηνίας 10/10/2000, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Οδικών Μεταφορών.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Βασιλειάδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Μ. Κλεόπα, για το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων ήταν ένας από τους υποψήφιους για διορισμό/προαγωγή στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Oδικών Μεταφορών. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), υιοθετώντας τη γνώμη της Συμβουλευτικής Επιτροπής, έκρινε πως μόνο ένας από τους υποψήφιους, ο Σ. Κολέττας, συγκέντρωνε τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας. Τον διόρισε/προήγαγε αφού τον έκρινε κατάλληλο και ο εφεσείων αμφισβήτησε το κύρος αυτής της απόφασης.
Πρωτοδίκως θεωρήθηκε έγκυρη η απόφαση για τον αποκλεισμό του αιτητή και η προσφυγή του απορρίφθηκε αφού, ως μή προσοντούχος πλέον, δεν ενομιμοποιείτο στην προσβολή του κύρους της τελικής απόφασης που είχε ληφθεί. Ο εφεσείων επαναφέρει με την έφεση που άσκησε αυτά τα θέματα αλλά τα μέρη συζήτησαν και το κατά πόσο παρέμεινε αντικείμενο εφόσον, στο μεταξύ, εκδόθηκε απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο σε άλλη υπόθεση, ακυρωτική του διορισμού/προαγωγής του ενδιαφερομένου προσώπου. Προφανώς επακόλουθο της παραγνώρισης, κατ' εξοχήν από τους καθ' ων η αίτηση που είναι σε θέση να γνωρίζουν συνολικά τα δεδομένα, της επισήμανσης από την Ολομέλεια στη Μιλτιάδους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318, πως προσφυγές που στρέφονται κατά της ίδιας πράξης πρέπει να συνεκδικάζονται. Διαπιστώνουμε έλλειψη πληρότητας στη θεμελίωση και στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων, ιδίως σε σχέση με τις προεκτάσεις του γεγονότος ότι, εν προκειμένω, έχουμε ήδη δικαστική κρίση σύμφωνα με την οποία ο εφεσείων δεν περιλαμβάνεται στους υποψηφίους. Επειδή καταλήγουμε δε πως, για τους λόγους που θα εξηγήσουμε, η έφεση υπόκειται σε απόρριψη κατ' ουσίαν, θα περιοριστούμε σ' αυτό.
Η συζήτηση επί της ουσίας αφορά στην πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας σύμφωνα με την οποία απαιτείται
"Οκταετής τουλάχιστον πείρα σε θέματα σχετικά με τη συντήρηση, επιδιόρθωση ή τεχνικό έλεγχο/επιθεώρηση μηχανοκινήτων οχημάτων, από την οποία πενταετής τουλάχιστον υπηρεσία σε διευθυντικά/εποπτικά καθήκοντα, που να περιλαμβάνουν προγραμματισμό, οργάνωση, καθοδήγηση, συντονισμό και έλεγχο εργασιών".
Η Συμβουλευτική Επιτροπή επισήμανε κατ' αρχάς πως ο εφεσείων
"δεν ικανοποιούσε το προσόν 3(2) αφού δεν διαθέτει οκταετή τουλάχιστον πείρα σε θέματα σχετικά με τη συντήρηση επιδιόρθωση ή τεχνικό έλεγχο/επιθεώρηση μηχανοκινήτων οχημάτων".
Και περαιτέρω πως η
"πενταετής πείρα του στη διεύθυνση παραγωγής και συντήρησης μηχανοκινήτων οχημάτων στην εταιρεία Εμπόρων και Βιομηχάνων Σίτου ακολούθησε ευθύς μετά τις σπουδές του και η Επιτροπή παρατηρεί ότι αυτή η υπηρεσία δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ικανοποιεί το σχέδιο υπηρεσίας περί διευθυντικών/εποπτικών καθηκόντων κλπ, επειδή η εμπλοκή του στη συντήρηση οχημάτων ήτο πολύ περιορισμένη εφόσον τα οχήματα της εταιρείας ήσαν λιγοστά.".
Αυτά τα δέκτηκε η ΕΔΥ και τέθηκε ζήτημα ως προς την αιτιολόγηση της πρώτης διαπίστωσης πως ο εφεσείων δεν είχε καν την απαιτούμενη οκταετή πείρα. Ο συνάδελφός μας έκρινε πως αυτή ήταν αναπόφευκτη ως απλό θέμα μαθηματικών. Ο εφεσείων πρότεινε την πενταετή υπηρεσία του στην εταιρεία Εμπόρων και Βιομηχάνων Σίτου και την υπηρεσία του ως Μηχανολόγος Μηχανικός από την 1.1.97. Αυτή αθροιζόμενη υπολειπόταν της οκταετίας και εμφανώς δεν είχε το προσόν, όποιο και αν ήταν το περιεχόμενο της πείρας που είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια της ιδιωτικής απασχόλησής του.
Ο εφεσείων εισηγείται πως από τη μαθηματική πράξη λείπει η περίοδος της υπηρεσίας του, από το 1991, στο Υπουργείο Άμυνας. Και προβάλλει όσα πρότεινε και πρωτοδίκως αναφορικά με την παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας από τη Συμβουλευτική Επιτροπή αλλά και από την ίδια την ΕΔΥ σε σχέση με το περιεχόμενο των φακέλων του στη δημόσια υπηρεσία. Το αναγνώρισε και ο συνάδελφός μας πως, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, δεν ήταν ενώπιον τουλάχιστον της Συμβουλευτικής Επιτροπής οι διοικητικοί φάκελοι του εφεσείοντα αλλά συμφωνούμε και εμείς πως, στο πλαίσιο των ισχυρισμών που προβλήθηκαν, αυτό αναδεικνύεται επουσιώδες.
Η σημασία της έρευνας συναρτάται προς το ενδεχόμενο πλάνης η θεμελίωση του οποίου, όπως είναι παγίως νομολογημένο, βαρύνει τον προσφεύγοντα. Εν προκειμένω, ουδέποτε ο εφεσείων είχε προτείνει τέτοια υπηρεσία του στο Υπουργείο Άμυνας ως σχετική. Αναφέρθηκε σε ελλιπή έρευνα με αναφορά στους φακέλους αλλά μόνο σε συσχετισμό προς την υπηρεσία του ως Μηχανολόγος Μηχανικός από 1.1.97. Στα γεγονότα της προσφυγής τα οποία, σε συνδυασμό με τα νομικά της σημεία προσδιορίζουν τα επίδικα ζητήματα, δεν υπάρχει έστω αναφορά σε οτιδήποτε άλλο, ως σχετικό. Προσθέτουμε, ούτε και στις αγορεύσεις, που ούτως ή άλλως δεν θα ήταν παραδεκτή μέθοδος προσδιορισμού των επιδίκων θεμάτων. (Βλ. Μισιρλής ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1995) 3 Α.Α.Δ. 379 και Ανδρέας Κούρτης κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 407). Ενώπιόν μας δε, πρέπει να σημειώσουμε, η επίκληση της αναφερθείσας υπηρεσίας στο Υπουργείο Άμυνας γίνεται χωρίς καν υπόδειξη αναφορικά με το τί από εκείνη την υπηρεσία, θα ήταν δυνατό να συσχετισθεί προς την απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας για την εξειδικευμένη πείρα που προσδιορίστηκε.
Παρατηρούμε συναφώς και τα ακόλουθα: Κατά την πρωτόδικη διαδικασία, ο φάκελος του εφεσείοντα που προσκομίστηκε ως ο σχετικός, μάλιστα αφού αναβλήθηκε γι'αυτό ειδικά το σκοπό η υπόθεση, δεν περιλαμβάνει οτιδήποτε σε σχέση με την αναφερθείσα υπηρεσία του εφεσείοντα στο Υπουργείο Άμυνας. Καταλήγουμε πως δεν έχει στοιχειοθετηθεί λόγος που να επιτρέπει παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης.
Ο εφεσείων παραπονείται και για την κρίση πως δεν ενομιμοποιείτο αφού δεν ήταν ο ίδιος προσοντούχος. Είναι γεγονός πως στις υποθέσεις Λοχίας Γεωργίου κ.ά. ν. Παναγή κ.ά. και Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 81 και Ιωάννης Κουτσού ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4508, που επικαλέστηκε ο αιτητής (βλ. και Μάριος Γιαννάκη ν. ΑΗΚ, Προσφυγή 179/00, ημερομηνίας 21.9.01) κρίθηκε πως κάτω από ιδιαίτερες περιστάσεις μπορεί να θεμελιώνεται τέτοια νομιμοποίηση. Εν τούτοις και επ' αυτού δεν υπάρχει στα νομικά σημεία και στα γεγονότα της προσφυγής οτιδήποτε που θα μπορούσε, ακόμα και απομακρυσμένα, να θεωρηθεί ότι θέτει τέτοιο θέμα. Αντίθετα, μεταξύ άλλων που εμφανώς δεν ταιριάζουν στην περίπτωση, υποβάλλεται το παράπονο πως η ΕΔΥ "παρέβηκε το καθήκον της από το Νόμο να επιλέξει τον καταλληλότερο από τους υποψήφιους" και πως "επέλεξε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο όχι αξιοκρατικά ή δίκαια". Ήταν μόνο με την αγόρευση, απαραδέκτως δηλαδή, που προβλήθηκε τέτοιος ισχυρισμός και πρέπει να σημειώσουμε πως και εκεί δεν αποδίδονται ορθά, ως θέμα απλής ανάγνωσης, τα καθήκοντα τα οποία, σύμφωνα με τις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις στις οποίες ο εφεσείων στηρίζεται, άσκησε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πρώτα ως Μηχανολόγος Μηχανικός, 2ης τάξης και από το 1991 ως 1ης τάξης, στην κλίμακα Α11-Α12.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.